Kamo Mikanta nga Kinasingkasing

Niadtong Disyembre 2000 ang among stake choir nangandam nga mopasiugda og choral festival. Pipila ka ilado kaayo nga mga choir sa siyudad sa Posadas, Argentina, mikumpirma nga moapil, ug daghang katawhan ang motambong. Pinaagi sa among pagkanta kami nanghinaut nga among mapakigbahin ang pagpamatuod sa pagkatawo sa Manluluwas.

Isip direktor sa choir, nabalaka ko og gamay. Dugang sa akong kabalaka kay walo na ko ka bulan nga mabdos og kaluha. Mibati ko og sakit sa among katapusang praktis, usa ka semana sa dili pa ang konsiyerto ug kinahanglang mag-conduct ko nga maglingkod.

Sa paghuman sa praktis, dili nako makabarug. Ang akong bana, si Carlos, ug akong amahan mipanalangin kanako. Gidala ko ni Carlos sa ospital, diin ang mga doktor mitino nga manganak nako nianang adlawa. Nahadlok ko, apan si Carlos miingon nako sa pagsalig sa Ginoo.

Sa wala madugay ang hilak sa bag-ong natawo nga bata madungog kaayo sa kwarto. Nalipay ko pag-ayo sa tingog, apan mipaduol dayon ang doktor ug miingon, “Si Kira kanang naghilak, wala gyud mabuhi si Abril.”

Wala koy pulong nga ikahulagway sa mga pagbati nga misanap kanako. Sa wala madugay gibalhin ko sa laing kwarto, diin ang akong bana nagpaabut kanako. Naggakos mi ug mihilak.

“Dafne, wala ta masayud sa katuyoan sa Ginoo nganong Iya Mismong gikuha si Abril,” miingon si Carlos. “Apan kinahanglan ta magmalig-on, modawat sa Iyang kabubut-on, ug magpadayon nga may hugot nga pagtuo.”

Pagkataud-taud, gikuptan ni Carlos ang gamay nga lawas ni Kira ug gipanalanginan niya nga mabuhi. Nabuhi siya, apan tungod sa mga komplikasyon, siya nagpabilin sa ospital sa sunod nga 10 ka adlaw.

Gipagawas nako sa ospital pagkasunod semana. Tungod kay kanunay kong moadto sa ospital aron makita ug mopatutoy ni Kira, wala nako maghunahuna sa choir. Sa katapusang gabii sa wala pa ang festival, ang akong amahan nangutana nako kon nakahukom na ba ko nga mo-conduct gihapon. “Iampo kini, Dafne,” siya miingon, “ug sigurado nga bisan unsa man ang imong desisyon mao ang eksakto.”

Naghunahuna ko ni Kira, nga naghigda gihapon sa ospital. Naghunahuna usab ko sa mga miyembro sa choir, kinsa nagkugi pag-ayo sa pagpangandam sa konsiyerto. Naghunahuna ko sa Manluluwas ug sa Iyang pagkatawo, kinabuhi, ug sakripisyo. Nasayud nako kon unsay angay nakong buhaton.

Ang gipakitang gugma sa mga miyembro sa choir ngari sa among pamilya pagkasunod gabii nakatandog pag-ayo kanamo, ug ang diwa sa ilang panaghiusa mihimo og kinasingkasing nga tinguha nga motandog niadtong mitambong.

Tungod kay kami ang mipasiugda sa festival, ang among stake choir ang katapusang mikanta. Sa dihang gipatugtog sa piano ug violin ang introduksyon sa “The First Noel,” midagayday ang mga luha sa akong aping. Dayon, samtang ang mga tingog mihiusa sa mga instrumento, mibati ko nga daw anaa sa usa ka matahum nga dapit.

Sa dihang nahuman nami, mituyok ko og nakita nga kadaghanan sa mga mananan-aw nakahilak. Ang mga tawo nga tingali wala pa makadungog sa mensahe sa ebanghelyo sa kalinaw ug gugma mibati pinaagi sa among musika sa katahum ug katalagsaon sa pagkatawo sa Anak sa Dios.

Pagkahuman, ang direktor sa usa sa ubang mga choir miingon kanamo, “Kami adunay maayo nga pamaagi, apan kamo mikanta nga kinasingkasing.”

Sa Bisperas sa Pasko ang akong bana ug ako nagpasalamat sa Dios sa pagpadala ni Kira sa among panimalay ug sa pagpadala sa Iyang Anak dinhi sa yuta. Tungod sa Pag-ula sa Anak ug nabugkos kami didto sa templo, kami nasayud nga si Abril maamoa ra gihapon sa umaabot.