Mga Propeta sa Panahon sa Pasko

Ang paghatag og mga gasa sa gugma ug pagserbisyo niadtong naglisud nga mga tawo nahimong timailhan sa mga kasinatian sa mga propeta panahon sa Pasko. Niadtong 1931, panahon sa Dakong Depresyon, si Presidente Harold B. Lee mao ang presidente sa dako nga stake sa Siyudad sa Salt Lake. Si Presidente Lee determinado nga masayud sa mga panginahanglan sa mga miyembro sa iyang stake ug buhaton kutob sa iyang mahimo sa pagtubag sa ilang panginahanglan. Pinaagi sa survey iyang nakat-unan nga sobra katunga sa iyang stake, hapit 5,000 ka mga tawo, nagsalig sa tabang sa uban, lakip ang hapit 1,000 ka mga bata ubos sa 10 anyos. Iyang gipalihok ang mga miyembro sa pagkolekta og mga dulaan ug miorganisar og mga workshop kabahin sa pag-ayo, pagpintal, ug paglimpyo sa daan nga mga dulaan o sa paghimo og bag-o aron ang tanang bata adunay dulaan sa Pasko. Mihukom siya nga ang tanang pamilya diha sa stake kinahanglang may panihapon sa Pasko ug mihangyo og donasyon nga mga pagkaon aron mahitabo kini.¹ Sa wala madugay isip usa ka Apostol, si Elder Lee gihangyo sa pag-organisar sa programa sa welfare sa Simbahan nga nakabase sa samang mga baruganan sa serbisyo, sakripisyo, ug trabaho.

Isip usa ka bata, si Presidente Thomas S. Monson nagsaulog sa Pasko sa dihang ang iyang higala nangutana og makapakurat nga pangutana, “Unsay lasa sa turkey?” Mitubag siya nga parehas ra kini sama sa lasa sa manok, apan nakaamgo siya nga ang iyang kabus nga higala wala pa nakatilaw niini. Dili lang kay kana ra, walay maandam alang sa panihapon sa Pasko sa balay sa iyang higala. “Naghunahuna ko pag-ayo og solusyon,” miingon si Presidente Monson. “Wala koy mga turkey, walay mga manok, walay kwarta. Dayon nakahinumdom ko nga aduna koy duha ka rabbit. Diha-diha dayon akong gikuptan akong higala ug miadto sa tangkal sa mga rabbit, gibutang ang mga rabbit sa kahon, ug gihatag ang kahon ngadto sa akong higala ug miingon, ‘Dad-a kining duha ka rabbit. Lami ni kaayo—sama sa manok.’ … Nakahilak ko dayon samtang gisirado ang wala nay sulod nga tangkal sa rabbit. Apan wala ko magguol. Usa ka mainit, usa ka pagbati sa kalipay nga dili mahulagway, nabati sa tibuok kong kasingkasing. Dili ko gyud kadto makalimtan nga Pasko.”²

Usa sa pinakanindot nga nahinumdumang Pasko ni Presidente Ezra Taft Benson nahitabo niadtong 1923, sa iyang pag-uli sa balay sa Bisperas sa Pasko ngadto sa umahan sa pamilya sa Whitney, Idaho, USA, human sa duha ug tunga ka tuig nga misyon sa England. Kining malipayon nga reunion uban sa iyang ginikanan ug 10 ka igsoon napuno usab sa kalagsik ug kahinam sa Pasko. Isip espesyal nga treat, ang iyang mga ginikanan mitugot kaniya nga pabilin nga magmata aron sa pagtabang sa mga pagpangandam sa Pasko kon makatulog na ang ubang mga bata. Samtang gitabangan niya ang iyang mga ginikanan, hinay-hinay niyang gipakigbahin ang iyang mga kasinatian sa misyon. Dili niya kapugngan ang mga luha atol niining “napili nga kagabhion” sa panimalay sa iyang pagkabatan-on.³

Ang kinabuhi sa mga propeta nag-awhag kanato nga magkasuod ang atong pamilya panahon sa Pasko. Si Presidente Joseph F. Smith nakahinumdom sa usa ka Pasko isip usa ka batan-ong amahan nga siya walay kwarta—ni usa ka sentimo—sa pagpalit og mga gasa alang sa iyang mga anak. Sa wala pay Pasko siya migawas sa iyang panimalay ug milakaw sa dalan, nagtan-aw niining maanindot nga mga butang sa may mga bintana sa tindahan apan nahibalo nga dili siya kapalit og usa niini. Hapit na nga mibati og sobrang kasagmuyo nakakita siya og lugar nga walay tawo ug “mihilak sama sa usa ka bata” sa paghupay sa iyang masulub-ong kasingkasing. Ug, sa nawala na ang iyang mga luha, mipauli siya ug nakigdula sa iyang mga anak sa tibuok adlaw, “mapasalamaton ug malipayon uban kanila.”⁴ Bisan pa nga wala siya makahatag og materyal nga Pasko alang sa iyang mga anak, iyang nahatag kanila ang labing mahinungdanon nga gasa sa usa ka amahan—iyang gugma ug panahon.

Si Propeta Joseph Smith migahin sa Pasko sa 1838 nga napriso sa Liberty Jail sa Missouri. Siya ug ang pipila ka mga kompanyon gibutang sa gamay nga prisohan sa basement nga bugnaw, hugaw, ug aso gikan sa nagsiga nga kalayo nga napugos sila sa paggamit. Mubo kaayo ang kisame nga dili sila makabarug og tarung. Apan adunay malipayon nga higayon nianang panahon sa Pasko. Ang asawa sa Propeta, si Emma, nakabisita ni Joseph sa wala pay Pasko sulod sa daghang mga adlaw. Dugang pa, iyang gidala ang ilang anak, si Joseph Smith III. Mibati sa gugma sa iyang pamilya, si Joseph misulat sa makapadasig nga mga pulong ngadto sa mga Santos gikan sa prisohan: “Kita mohimaya sa atong kalisdanan, tungod kay nasayud kita nga ang Dios anaa kanato.”⁵

Niadtong 1937, si Presidente Joseph Fielding Smith nag-adjust sa kinabuhi nga wala ang iyang pinalanggang asawa nga si Ethel, nga bag-ohay lang nga namatay. Si Ethel mihangyo nga si Jessie Evans, usa ka dalaga nga nindot kaayo og tingog, nga mokanta sa iyang haya. Tungod niining panagkita, si Jessie Evans ug Joseph Fielding Smith nagkailhanay pa pag-ayo ug ang ilang pagkadani sa usag usa midangat ngadto sa paghigugma. Gidawat ni Jessie ang tanyag ni Joseph Fielding Smith nga pakaslan siya sa dili madugay human sa Pasko. Sa pagpamalandong sa mga gasa nga iyang nadawat sa Pasko niadtong 1937, si Presidente Smith misulat, “Akong nadawat [si Jessie] isip usa ka gasa sa Pasko, diin ako mapasalamaton kaayo.”⁶ Naminyo sila pagka-Abril.

Usa sa tinuig nga tradisyon sa pamilya ni Presidente David O. McKay mao ang pagpasakay sa iyang mga apo sa usa ka bobsleigh nga bitaron sa maayong mga klase sa kabayo nga gipangbutangan og mga “tiling-tiling nga motingog.” Ang pagsakay mao ang usa sa ilang paboritong tradisyon. Gipadayon kini ni Presidente McKay hangtud mga 80 na iyang edad. Aron dili kaayo mabugnawan, si Presidente McKay magsul-ob sa iyang taas, baga nga raccoon coat ug dagkong mga gwantis. Ang gagmay nga mga bata mosakay sa sleigh, apan ang mga dagko “magsakay sa ilang kaugalingong sleds” nga gihigot sa luyo sa bobsleigh. Kining dili makalimtan nga mga pagsaulog sa Pasko usahay matapos pinaagi sa pagkanta og mga awit sa Pasko nga naglibut sa piano ug manganta og “Love at Home.”⁷

Siguro ang pinakaimportante, ang mga kasinatian sa mga propeta sa Pasko nagtudlo kanato sa pagpalambo sa atong pagpamatuod ni Jesukristo samtang gihimo nato Siya nga sentro sa atong mga pagsaulog. Niadtong 1876 ang Templo sa St. George Utah hapit na mahuman. Ang seremonyas sa pagpahinungod sa basement, main room, ug sealing room gi-eskedyul sa Enero 1, 1877.⁸ Tungod kay ang Pasko mga pito lang ka adlaw usa pa ang pagpahinungod, daghan ang nagtrabaho og maayo sa St. George aron sa pagsiguro nga ang templo mahuman sa eksaktong panahon.

Si Presidente Wilford Woodruff, kinsa miserbisyo isip unang presidente sa temple, mirekord sa iyang journal nga sa adlaw sa Pasko, ang mga lalaki busy kaayo sa pagtrabaho gamit ang mga gabas ug 40 ka mga babaye migahin sa tibuok adlaw diha sa templo sa pagtahi sa mga carpet. Ilang gipahimutang ang mga carpet ug ang mga kurtina.⁹

Bisan tuod hapit wala nila mahuman sa eksaktong oras, ang ilang paghalad niadtong panahon sa Pasko bililhon kaayo. Kini nga buhat mao ang ilang pagsaulog sa Pasko. Uban sa 2,000 ka mga tawo nga anaa niadtong Enero 1, si Presidente Woodruff mihatag sa pag-ampo sa pagpahinungod sa mga bahin sa templo—sobra sa 30 ka tuig human ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw gipugos sa pagbiya sa Templo sa Nauvoo.

Atol sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan, daghang mga siyudad sa Estados Unidos mipatuman nga mag-brown-out magabii aron makadaginot sa gas [fuel]. Sa Siyudad sa Salt Lake ang mga floodlights sa Temple sa Salt Lake gipalong. Ang templo nagbarug nga walay suga sa ngitngit nga siyudad sulod sa katuigan. Sa dihang gideklarar nga natapos na ang gubat sa Europe, misugo si Presidente Heber J. Grant nga pasigaon og balik ang mga floodlights sa templo.

Sa 1945 nga Pasko, si Presidente George Albert Smith miplano sa paghimo og makapadasig ug makahuluganon nga kard sa Pasko. Sa atubangan mao ang litrato sa tulo ka eastern spires sa Templo sa Salt Lake nga nindot kaayong pagkasiga diha sa dark blue nga background nga anaa ang estatuwa ni anghel Moroni nga nagbarug sa ibabaw niini. Sa ubos mao ang mga pulong “Pasko—1945” ug ang mensahe nga “Ang mga suga nagsiga na pag-usab.”¹⁰ Walay lain nga mas makapakita sa hingpit nga kalipay nga nabati sa tanan human sa taas nga panahon nga daghang nangamatay ug nangagun-ob.

Apan kining nindot kaayo nga kard sa Pasko mao usab ang paagi ni Presidente Smith sa pagpamatuod kabahin ni Jesukristo ug sa Pagpahiuli sa ebanghelyo. Sama nga ang pagtapos sa gubat nagdala og kalinaw ug kahayag sa mangitngit nga mga lugar, ang Pagpahiuli sa ebanghelyo human sa daghang mga siglo sa Apostasiya mipabalik “pag-usab” sa kahayag sa kamatuoran alang sa tanang tawo sa kalibutan.

Ang mga ehemplo sa gugma, serbisyo, hugot nga pagtuo, ug sakripisyo sa atong mga propeta sa ulahing mga adlaw nagpamatuod nga ang tinuod nga kalipay atol sa panahon sa Pasko mahitabo pinaagi sa pagpakabuhi sama ni Kristo. Sama sa giingon ni Presidente Howard W. Hunter, “Ang tinuod nga Pasko masinati niadtong midawat ni Kristo sa ilang kinabuhi isip maaghaton, kusganon, makadasig nga pwersa. Ang tinuod nga diwa sa Pasko anaa sa kinabuhi ug misyon sa Agalon.”¹¹