การกลับใจและการให้อภัย

แสดงคำถามสามข้อต่อไปนี้ในแต่ละพื้นที่ของห้องเรียน จัดเก้าอี้จำนวนหนึ่งเป็นวงกลมใกล้ๆ กับแต่ละคำถาม ชี้ให้เห็นว่าคำถามเหล่านี้คล้ายคลึงกับคำถามใน หมวดที่ 1 ของสื่อการเรียนการสอนสำหรับเตรียมเข้าชั้นเรียน

• กลับใจหมายความว่าอย่างไร? ท่านจะให้คำปรึกษาแก่ใครบางคนที่ผ่านขั้นตอนการกลับใจแต่ไม่รู้สึกถึงความแตกต่างใดๆ อย่างไร?

• เราสามารถค้นหาพลังเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงได้อย่างไร? ท่านจะพูดอะไรกับบางคนที่รู้สึกท้อแท้เพราะเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้ดีขึ้นแต่ยังคงทำผิดพลาดแบบเดิมอยู่เรื่อยไป?

• จะทำเช่นไรหากใครสักคนรู้สึกสิ้นหวัง? ท่านจะช่วยใครสักคนที่รู้สึกว่าตนไม่ควรลำบากกับการกลับใจเพราะบาปของตนย่ำแย่อย่างยิ่งจนไม่มีทางได้รับการให้อภัยได้อย่างไร?

เชื้อเชิญให้นักเรียนจินตนาการว่าตนเป็นผู้สอนศาสนาที่กำลังเตรียมตอบคำถามชุดหนึ่งข้างต้นให้กับผู้สนใจ หรือพวกเขากำลังเตรียมช่วยเหลือบุคคลที่รักซึ่งกำลังต่อสู้ดิ้นรนในการกลับใจ จากนั้นขอให้นักเรียนนั่งเก้าอี้ใกล้กับคำถามที่ตนต้องการสนทนา กระตุ้นให้นักเรียนอ้างอิงจากเรื่องราวประสบการณ์ของแอลมาและข้อพระคัมภีร์อื่นๆ จากพระคัมภีร์มอรมอนซึ่งสามารถช่วยตอบคำถามของพวกเขาได้

มอบหมายผู้นำการสนทนาสำหรับแต่ละกลุ่ม และแจกสำเนาคำแนะนำที่พบในตอนท้ายของเนื้อหาบทเรียนนี้ให้แก่ผู้นำแต่ละคน ให้เวลาที่มากพอแก่กลุ่มเพื่อการสนทนาที่มีความหมาย

หลังจากให้เวลานักเรียนสนทนาแล้ว ท่านอาจต้องการเชื้อเชิญอาสาสมัครหนึ่งคนหรือมากกว่าจากแต่ละกลุ่มเพื่อให้ข้อสรุปสั้นๆ เกี่ยวกับสิ่งที่กลุ่มของตนเรียนรู้และรู้สึกระหว่างการสนทนา

ขอให้นักเรียนพิจารณาว่านักเรียนหรือคนที่นักเรียนรู้จักเคยสงสัยหรือไม่ว่าจะทราบได้อย่างไรว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงให้อภัยบาปพวกเขาหรือไม่ เชื้อเชิญให้นักเรียนค้นหา อีนัส 1:4–8; โมไซยาห์ 4:1–3; และ แอลมา 36:19–21 มองหาวิธีที่จะทราบว่าเราได้รับการให้อภัยแล้ว

• ถ้อยคำหรือวลีใดในข้อเหล่านี้มีความโดดเด่นสำหรับท่าน? เหตุใดท่านจึงคิดว่าวลีเหล่านั้นดึงดูดความสนใจของท่าน?

• เหตุใดจึงมีความสำคัญที่จะเชื่อและยอมรับว่าพระเยซูคริสต์มีความเต็มพระทัย มีความสามารถ และกระตือรือร้นที่จะให้อภัยบาปของเราและกำจัดความรู้สึกผิดจากบาปของเรา? (ท่านอาจเชื้อเชิญให้นักเรียนทบทวน หมวดที่ 3 ของสื่อการเรียนการสอนสำหรับเตรียมเข้าชั้นเรียน)

• เราจะรู้ได้อย่างไรว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงให้อภัยบาปของเราแล้ว? (ช่วยให้นักเรียนระบุหลักธรรมในทำนองต่อไปนี้: เมื่อเรากลับใจอย่างจริงใจและศรัทธาในพระเยซูคริสต์ พระองค์จะทรงให้อภัยเราและให้พรเราด้วยปีติและความสงบในมโนธรรม)

• ท่านประสบปีติและสันติสุขของการให้อภัยจากพระเจ้าเมื่อใด และประสบการณ์นี้มีอิทธิพลต่อชีวิตท่านอย่างไร? (กระตุ้นให้นักเรียนพูดเกี่ยวกับความรู้สึกของการให้อภัย และไม่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับบาปของพวกเขา) ความคิดและความรู้สึกของท่านเกี่ยวกับความสามารถและความปรารถนาของพระผู้ช่วยให้รอดที่จะให้อภัยท่านคืออะไร?

ในระหว่างการสนทนา ท่านอาจพบว่าเป็นประโยชน์หากแบ่งปันคำกล่าวต่อไปนี้ของเอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น:

ภาพ

เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น

สำหรับผู้ที่กลับใจอย่างแท้จริงแต่ดูเหมือนจะรู้สึกไม่สบายใจ ขอให้รักษาพระบัญญัติต่อไป ข้าพเจ้าสัญญากับท่านว่าท่านจะสบายใจขึ้นตามตารางเวลาของพระเจ้า การเยียวยาต้องใช้เวลา (“จงกลับใจ … เพื่อเราจะรักษาเจ้า,” เลียโฮนา, พ.ย. 2009, 52)

หมายเหตุ: สำหรับนักเรียนที่อาจจะรู้สึกท้อแท้กับกระบวนการกลับใจเนื่องจากความพยายามของตนยังไม่เกิดผลเป็นความรู้สึกโล่งใจ ให้เสนอคำพูดให้กำลังใจและเชื้อเชิญให้นักเรียนหันไปหาพระเจ้าต่อไปและอาจแบ่งปันความกังวลที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขากับอธิการ

ให้เวลานักเรียนในการประเมินชีวิตของตนและระบุสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ตนต้องการกลับใจ เชื้อเชิญให้นักเรียนบันทึกความประทับใจใดๆ ที่ตนได้รับ

แบ่งปันประจักษ์พยานของท่านในหลักคำสอนแห่งการกลับใจและการให้อภัย ท่านอาจเชื้อเชิญให้นักเรียนแบ่งปันประจักษ์พยานของพวกเขาเช่นกัน