ជាលទ្ធផលនៃព្រះពរដ៏ប្រពៃចំពោះគំនិត និងកិច្ចការសុចរិត ហើយជាការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ដែលមិនបានប្រែចិត្ត។ សេចក្ដីយុត្តិធម៌ ជាក្រឹត្យវិន័យដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលតម្រូវឲ្យពិន័យទោស នៅពេលណាដែលបានបំពានក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះ (អាលម៉ា ៤២:១៣–២៤)។ មនុស្សមានបាបត្រូវរងទោស បើសិនជាអ្នកនោះមិនប្រែចិត្តទេ (ម៉ូសាយ ២:៣៨–៣៩; គ. និង ស. ១៩:១៧)។ បើសិនជាអ្នកនោះប្រែចិត្ត នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះរងទោស តាមរយៈដង្វាយធួន ដោយហៅរកសេចក្ដីមេត្តាករុណា (អាលម៉ា ៣៤:១៦)។