Alles komt goed dankzij tempelverbonden

Mijn geliefde broeders en zusters, deze bijeenkomst van de algemene conferentie is voor mij een heilige tijd. Ik ben dankbaar voor mijn taak om de miljoenen leden en vrienden van de kerk over de hele wereld toe te spreken. Ik heb u lief, en ik weet dat de Heer u liefheeft.

Ruim vijftig jaar geleden was het mijn voorrecht om president van Ricks College in Rexburg (Idaho) te zijn. Op 5 juni 1976 reden mijn vrouw, Kathy, en ik ’s ochtends van Rexburg naar de Idaho Fallstempel voor de verzegeling van een goede vriendin. Omdat we destijds thuis vier jonge zoontjes hadden, konden we natuurlijk alleen naar de tempel gaan dankzij de hulp van een moedige oppas! We lieten onze dierbare kinderen bij haar achter en reden in een half uurtje naar de tempel.

We hadden die dag in de tempel, zoals altijd, een geweldige tijd. Maar na de tempelverzegeling, toen we ons klaarmaakten om terug naar huis te gaan, waren veel tempelwerkers en -bezoekers in de wachtruimte van de tempel onrustig met elkaar aan het praten. Een van de tempelwerkers vertelde ons dat de pasgebouwde Teton Dam in het oosten van Idaho was bezweken! Meer dan 300 miljoen kubieke meter water stroomde door de kapotte dam de 775 vierkante kilometer aan nabijgelegen valleien in. Een groot deel van de stad Rexburg stond onder water. Huizen en voertuigen werden door het water weggevoerd. Twee derde van de 9.000 inwoners waren plotseling dakloos.¹

U kunt zich vast voorstellen dat wij ons zorgen maakten om de veiligheid van onze dierbare kinderen, honderden studenten en docenten, en de gemeenschap die wij liefhadden. Wij waren nog geen 50 kilometer van huis weg, maar op die dag – lang voordat we mobiele telefoons en sms’jes hadden – konden we niet meteen contact met onze kinderen opnemen. We konden ook niet van Idaho Falls naar Rexburg terugrijden, omdat alle wegen afgesloten waren.

We konden niet anders dan in een motel in Idaho Falls overnachten. In onze motelkamer knielden Kathy en ik samen neer. We smeekten onze hemelse Vader nederig om onze dierbare kinderen en de duizenden anderen die door deze tragische gebeurtenis getroffen waren, veilig te houden. Ik weet nog goed dat Kathy tot in de vroege ochtenduren bezorgd om haar kinderen door de kamer liep te ijsberen. Ondanks dat ik me ook zorgen maakte, kon ik tot rust komen en in slaap vallen.

Niet lang daarna maakte mijn lieve eeuwige metgezel me wakker en zei: ‘Hal, hoe kun je nu slapen?’

Toen kwamen deze woorden in mijn hart en gedachten op. Ik zei tegen mijn vrouw: ‘Kathy, wat er ook gebeurt, dankzij de tempel komt alles goed. Wij hebben verbonden met God gesloten en zijn als eeuwig gezin aan elkaar verzegeld.’

Op dat moment leek de Geest van de Heer in ons hart en onze gedachten te bevestigen wat we allebei al wisten: de verzegelverordeningen, die alleen in het huis des Heren te vinden zijn en door het juiste priesterschapsgezag worden verricht, hadden ons als man en vrouw met elkaar verbonden, en onze kinderen waren aan ons verzegeld. We hadden werkelijk niets te vrezen, en we waren dankbaar toen we later ontdekten dat onze jongens veilig waren.

Deze uitspraak van president Thomas S. Monson beschrijft misschien het best wat Kathy en ik die onvergetelijke nacht voelden. ‘In de tempel kunnen we een spirituele dimensie en een gevoel van vrede ervaren. […] We begrijpen dan de ware betekenis van deze woorden van de Heiland: “Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u. […] Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden” [Johannes 14:27].’²

Elke keer als ik naar de tempel ga, word ik met dat vredige gevoel gezegend. Ik kan me de eerste keer dat ik de Salt Laketempel binnenging nog goed herinneren. Ik was een jonge man.

Ik keek naar het hoge witte plafond dat de kamer zo licht maakte dat het leek alsof de zon rechtstreeks binnenscheen. En op dat moment kreeg ik de glasheldere gedachte: ‘Ik ben al eens op deze verlichte plek geweest.’ Maar meteen daarna hoorde ik in gedachten een stem: ‘Nee, je bent hier nog nooit geweest. Je herinnert je een moment van vóór je geboorte. Je was toen op een heilige plek zoals deze, waar de Heer kan komen.’

Broeders en zusters, ik getuig nederig dat ons tempelbezoek ons kan herinneren aan het eeuwige karakter van onze geest, onze relatie met de Vader en zijn goddelijke Zoon, en ons ultieme verlangen om naar ons hemelse thuis terug te keren.

President Russell M. Nelson heeft in recente conferentietoespraken gezegd:

‘De veiligste plek in geestelijk opzicht [bevindt] zich binnen uw tempelverbonden!’

‘Alles wat wij geloven, en alles wat God zijn verbondskinderen heeft beloofd, past in de tempel als een puzzel in elkaar.’³

‘Ieder die verbonden […] in de tempel sluit en die nakomt, krijgt daarmee meer toegang tot de macht van Jezus Christus.’⁴

Hij heeft ook gezegd: ‘Op het moment dat we een verbond met God sluiten, verlaten we neutraal terrein voorgoed. God veronachtzaamt zijn relatie met hen die een dergelijke band met Hem hebben gesmeed niet. In feite hebben allen die een verbond met God hebben gesloten, toegang tot een bijzondere vorm van liefde en barmhartigheid.’⁵

Onder de geïnspireerde leiding van president Nelson heeft de Heer de wereldwijde bouw van tempels versneld, en Hij zal die blijven versnellen. Daardoor kunnen al Gods kinderen de verordeningen van heil en verhoging ontvangen en heilige verbonden sluiten en nakomen. In aanmerking komen om heilige verbonden te sluiten is geen eenmalige inspanning, maar een levenslang patroon. De Heer heeft gezegd dat het geheel ons hart, macht, verstand en kracht vergt.⁶

Regelmatige deelname aan de verordeningen van de tempel schept een patroon van toewijding aan de Heer. Als u uw tempelverbonden nakomt en indachtig bent, nodigt u het gezelschap van de Heilige Geest uit om u te sterken én te zuiveren.

U kunt dan een gevoel van licht en hoop krijgen, dat aan u getuigt dat de beloften waar zijn. U zult ontdekken dat elk verbond met God een gelegenheid is om dichter bij Hem te komen. Dat geeft u het verlangen in uw hart om uw tempelverbonden na te komen.

Wij hebben de volgende belofte: ‘Vanwege ons verbond met God zal Hij het nooit moe worden ons te helpen, en zullen wij zijn barmhartige geduld met ons nooit uitputten.’⁷

Dankzij de verbonden van de verzegeling in de tempel hebben we de zekerheid dat onze familie ook na de dood eeuwig bij elkaar kan blijven. Als we de huwelijks- en gezinsverbonden nakomen die we in de tempel van God sluiten, beschermt God ons tegen het kwaad van zelfzucht en hoogmoed.

Broers en zussen zullen alleen consequent voor elkaar zorgen als u uw best blijft doen om uw gezin op het pad van de Heer te leiden. Geef kinderen de kans om voor elkaar te bidden. Smoor ruzies snel in de kiem en geef complimentjes voor onzelfzuchtige daden, in het bijzonder voor elkaar. Als broers en zussen voor elkaar bidden en elkaar helpen, verzacht dat hun hart en komen ze nader tot elkaar en tot hun ouders.

Dat is een van de betekenissen van de profetie van Maleachi over de komst van de profeet Elia: ‘Hij zal in het hart van de kinderen de aan de vaders gedane beloften planten, en het hart van de kinderen zal zich tot hun vaders wenden. Als dat niet zo was, zou de gehele aarde bij zijn komst volkomen worden verwoest.’⁸

We krijgen allemaal te maken met beproevingen, moeilijkheden en hartzeer. Geen van ons is immuun voor de doornen van het vlees.⁹ Maar door naar de tempel te gaan en onze verbonden indachtig te zijn, bereiden we ons voor op persoonlijke leiding van de Heer.

Toen Kathy en ik in de Logantempel (Utah) trouwden, werden wij door toenmalig ouderling Spencer W. Kimball aan elkaar verzegeld. Hij sprak slechts enkele woorden en gaf ons deze raad: ‘Hal en Kathy, leef zo dat je makkelijk weg kunt wanneer je geroepen wordt.’

We begrepen eerst niet wat die raad voor ons betekende, maar we deden ons best om zo te leven dat we voorbereid waren om te vertrekken en de Heer te dienen als we geroepen werden. Toen we bijna tien jaar getrouwd waren, werden we inderdaad onverwachts geroepen door de commissaris van kerkonderwijs, Neal A. Maxwell.

De liefdevolle raad van president Kimball in de tempel om makkelijk weg te kunnen, bleek treffend. Kathy en ik werden geroepen om onze ogenschijnlijk idyllische gezinssituatie in Californië achter te laten voor een functie en een plek waar ik niets van wist. Ons gezin stond echter klaar om te gaan, omdat een profeet in een heilige tempel, een plek van openbaring, deze gebeurtenis had voorzegd. We waren erop voorbereid.

Mijn geliefde broeders en zusters, ik getuig dat niets belangrijker is dan de verbonden nakomen die u in de tempel hebt gesloten of nog zult sluiten. Waar u zich ook op het verbondspad bevindt, ik spoor u aan om in aanmerking te komen om naar de tempel te gaan. Ga zo vaak als uw omstandigheden toelaten. Sluit verbonden met God en kom die na. Ik kan u verzekeren van dezelfde waarheid die ik bijna vijftig jaar geleden midden in de nacht in een motelkamer in Idaho Falls aan Kathy vertelde: ‘Wat er ook gebeurt, dankzij tempelverbonden komt alles goed.’

Ik geef u mijn zekere getuigenis dat Jezus de Christus is. Hij leeft en Hij leidt zijn kerk. De tempel is het huis des Heren. President Russell M. Nelson is de levende profeet van God op aarde. Ik houd van hem, en ik houd van u allemaal. In de heilige naam van Jezus Christus. Amen.