Makakita ba Kita ni Kristo?

Usa ka gabii usa ka apohang lalaki nagbasa og istorya ngadto sa iyang upat ka tuig nga apong babaye sa dihang siya mitan-aw sa itaas ug miingon, “Lolo, tan-awa ang mga bitoon!” Ang tigulang nga lalaki mabinationg mipahiyum ug miingon, “Anaa kita sa sulod, pinangga. Walay mga bitoon dinhi.” Apan ang bata miinsister, “Ikaw adunay mga bitoon sa imong kwarto! Tan-awa!”

Ang apohang lalaki mihangad ug, sa iyang katingala, nakamatikod nga ang kisame gisabwagan og mga naggilak-gilak nga gagmay kaayong metal [metallic glitter]. Dili kini makita sa kasagaran, apan kon ang kahayag moigo sa naggilak-gilak sa pihong paagi, kini sa tinuoray mora og daghan kaayong mga bitoon. Gikinahanglan pa ang mga mata sa bata aron makita kini, apan anaa ra gayud kini. Ug sukad niadto, kon ang apohang lalaki mosulod niining kwarto ug mohangad, iyang makita ang wala pa niya makita sa una.

Kita mosulod og laing talagsaong panahon sa Pasko nga puno sa musika ug mga suga, mga salo-salo ug mga regalo. Apan sa tanang mga katawhan, kita isip mga miyembro sa simbahan nga nagdala sa ngalan sa Manluluwas kinahanglang molantaw lapas sa diwa sa panahon ug motan-aw sa halangdong kamatuoran ug kaanindot niining panahon sa tuig.

Naghunahuna ko kon pipila sa Bethlehem ang nasayud nga didto mismo, duol kanila, ang Manluluwas natawo? Ang Anak sa Dios, ang dugay na nga gipaabut ug gisaad nga Mesiyas—Siya anaa sa ilang taliwala!

Nakahinumdom ba kamo unsa ang gisulti sa anghel ngadto sa mga magbalantay sa karnero? “Kay alang kaninyo natawo karon sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Kristo nga Ginoo.” Ug sila miingon sa usag-usa, “Tana! Mangadto kita sa Betlehem, ug tan-awon ta kining nahitabo nga gisugilon” (Lucas 2:11, 15).

Sama sa mga magbalantay sa karnero sa una, kita kinahanglang mosulti sa atong mga kasingkasing, “Tan-awon ta kining nahitabo nga gisugilon.” Kinahanglan nga atong tinguhaon kini sa atong mga kasingkasing. Tan-awon nato ang Usa nga Balaan sa Israel sa pasungan, sa templo, diha sa bukid, ug diha sa krus. Sama sa mga magbalantay sa karnero, kita mohimaya ug modayeg sa Dios alang niining maayong balita sa hingpit nga kalipay!

Usahay ang mga butang nga labing lisud nga tan-awon mao kadtong anaa na diha sa atong atubangan. Sama sa apohang lalaki kinsa napakyas sa pagkakita sa mga bitoon diha sa kisame, kita usahay dili makakita niadtong sayon lamang nga makita.

Kita nga nakadungog sa mahimayaong mensahe sa pag-anhi sa Anak sa Dios, kita nga nakadala sa Iyang ngalan ug nakasaad sa paglakaw sa Iyang dalan isip Iyang mga disipulo—kita kinahanglang dili mapakyas sa pag-abli sa atong mga kasingkasing ug mga hunahuna ug matinud-anong motan-aw Kaniya.

Ang panahon sa Pasko talagsaon sa daghang mga pamaagi. Kini usa ka panahon sa manggiloloy-ong mga buhat sa pagkamabination ug inigsoon nga paghigugma. Kini usa ka panahon nga mas mamalandong kabahin sa atong kaugalingong kinabuhi ug kabahin sa daghang mga panalangin nga atong naangkon. Kini usa ka panahon sa pagpasaylo ug mao ang gipasaylo. Kini usa ka panahon sa pagtagamtam sa musika ug mga suga, mga salo-salo ug mga regalo. Apan ang naggilak-gilak sa panahon kinahanglang dili makahanap sa atong panan-aw ug mopugong kanato sa tinuoray nga pagtan-aw sa Prinsipe sa Kalinaw sa Iyang pagkahalangdon.

Himoon natong tanan nga kining tuiga sa panahon sa Pasko usa ka panahon sa pagmaya ug pagsaulog, usa ka panahon nga kita moila sa milagro nga ang atong Labing Gamhanan nga Dios mipadala sa Iyang Bugtong Anak, si Jesukristo, sa pagtubos sa kalibutan!