Ang Labing Maayong Regalo

Sa dihang nag-edad ako og 12 anyos, ang akong pamilya nagpuyo sa kaumahan sa Brazil, layo gikan sa siyudad. Nianang pagka Disyembre ang akong igsoong lalaki ug ako nangani og mani sa laing tag-iya og umahan sa dihang kalit lang nga miulan. Nagpadayon ang kusog nga ulan sulod sa daghang mga adlaw nga dili kami makatrabaho.

Hapit na ang Pasko, ug ang among pamilya hapit na mahutdi og pagkaon. Ang akong inahan nabalaka nga kami walay kan-on alang sa panihapon sa Pasko, mao nga gisugo niya ang akong magulang nga lalaki ug ako sa pagpangayo sa tag-iya sa umahan sa kwarta nga among gitrabahoan. Dili kini dako, pero makapalit na kini og gamay nga pagkaon alang sa among pamilya sa higayon nga ang uban nag-andam sa ilang pagsaulog sa holiday.

Ang akong igsoon ug ako naglakaw og daghang mga milya sa lapukon nga dalan paingon sa balay sa tag-iya sa umahan. Sa dihang miabut kami, nasurprisa ang tag-iya. “Unsay nagdala ninyo dinhi sa ulanon nga adlaw?” siya nangutana. Among gipasabut ang among sitwasyon, ug siya miingon, “Ako walay cash nga ikabayad kaninyo, pero makabayad ko ninyo og tseke.” Among gidawat ug mibiya dayon aron makaabut kami sa lungsod aron mapailisan ang tseke ug makapamalit og grocery nga among gikinahanglan.

Sa among pag-abut sa lungsod, hapit ang tanang negosyo nanira na alang sa holiday sa Pasko. Gikapoy kami pag-ayo, ug ang among mga paningkamot sa pagpailis sa tseke nakawang.

Sa dihang miabut kami sa balay nga walay mga grocery, ang akong mama ug walo ka mga igsoon nahigawad kaayo. Ang naa ra namo mao ang tseke, nga nianang higayona walay bili. Ang Bespiras sa Pasko miabut nga walay mga regalo ug gamay nga pagkaon. Nanihapon kami og humay ug natulog.

Namangon kami sa buntag sa Pasko nga nakadungog sa among mga silingan nga nagsaulog sa gawas, pero nagpabilin kami sa sulod, naglaum og milagro nga makabutang og pagkaon sa among lamesa. Sa among katingala, sa hapit na ang paniudto dihay nanuktok sa pultahan. Diha nagbarug ang usa sa among mga silingan, naggunit og panaksan nga gitabunan og toalya.

“Mianhi ko aron pagdala niini kaninyo,” miingon siya. Mapasalamatong gidawat sa akong inahan ang panaksan, ug sa dihang iyang gitan-aw, among nakita nga puno kini og pagkaon sa Pasko. Alang kanamo kini usa ka bangkete, usa ka tinuod nga milagro!

Kadto nga pagkaon sa Pasko mao ang labing maayo nga regalo nga sukad akong nadawat tungod kay nakakaon kami sa espesyal nga adlaw. Bisan og ang among silingan wala makahibalo sa among kahimtang, nasayud ako nga ang atong Langitnong Amahan nakahibalo, ug Siya midasig kaniya sa pagpakaon namo niana nga Pasko. Nasayud ako nga kon kita wala nay mahimo, ang Ginoo sa Iyang walay katapusan nga kalooy ug kaayo mopadala og dakong milagro sa atong mga kinabuhi. Ug samtang nakat-on ang among pamilya niana nga Pasko, makaserbisyo kita sa Ginoo—sama sa gibuhat sa among silingan—pinaagi sa pagdala og mga milagro ngadto sa mga kinabuhi sa uban.