« អានុភាពនៃគំរូ » លីអាហូណា ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
ការបង្ហាញអំពីសេចក្តីជំនឿ
អានុភាពនៃគំរូ
ខ្ញុំបានដឹងថា មានរបៀបតែមួយគត់ដែលខ្ញុំអាចនាំភរិយាខ្ញុំចូលក្នុងសាសនាចក្របាន គឺតាមរយៈគំរូរបស់ខ្ញុំ ។ ពេលខ្ញុំផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំ គាត់បានចាប់ផ្ដើមទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ។
ថតរូបដោយ ខូឌី ប៊ែល
នៅថ្ងៃមួយនៅតាមផ្លូវទៅធ្វើការ ខ្ញុំបានឃើញយុវជនពីរនាក់កំពុងផ្សព្វផ្សាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅតាមផ្លូវ ។ ពួកគេបានផ្អាកដំណើរខ្ញុំ ហើយបានសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំចង់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? នៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនបានដឹងថា គ្រួសាររបស់ខ្ញុំនឹងទៅទីណានោះទេ ។ យើងគ្មានត្រីវិស័យខាងវិញ្ញាណដើម្បីស្វែងរកផ្លូវរបស់យើងនោះទេ ។
ខ្ញុំបានផឹកស្រានៅព្រឹកនោះ អ៊ីចឹងហើយខ្ញុំមិនចាំច្រើនពីអ្វីដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានប្រាប់ខ្ញុំនោះទេ ។ ប៉ុន្តែពួកគេបានឲ្យព្រះគម្ពីរមរមន និងកូនសៀវភៅតូចមួយអំពីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ព្រមជាមួយនឹងលេខទូរសព្ទមកខ្ញុំ ។ ក្រោយមកនៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមអាន ។ មានអ្វីមួយបានប៉ះព្រលឹងខ្ញុំ ពេលខ្ញុំអានព្រះគម្ពីរមរមន ហើយខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពីរបៀបដែលក្មេងប្រុសអាយុ ១៤ ឆ្នាំម្នាក់អាចមានការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ ។
ពេលនោះខ្ញុំកំពុងស្វែងរកសេចក្ដីពិត អ៊ីចឹងហើយខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមជួបជាមួយនឹងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ បន្ទាប់ពីរៀនបានច្រើនហើយ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំត្រូវទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ប៉ុន្តែនៅពេលថ្ងៃធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំជិតមកដល់ យើងបានរៀនមេរៀនមួយដែលស្តាប់ទៅពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ។ មេរៀននោះគឺរៀនអំពីពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។
មេរៀននោះពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ពីព្រោះខ្ញុំផឹកច្រើនណាស់ ។ បរិយាកាសនៅកន្លែងការងារខ្ញុំពិបាក ។ បុគ្គលិកគ្រប់គ្នាធ្វើការដោយស្រវឹង ខ្ញុំក៏ដូច្នោះដែរ ។ ខ្ញុំតែងតែទៅផឹកជុំគ្នា បន្ទាប់ពីធ្វើការ ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញយប់ជ្រៅ ។
ប៉ុន្តែពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាធ្វើបានល្អណាស់ ។ ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តពួកគេពីរឿងនេះ ។ ពួកគេបានបង្រៀនខ្ញុំថា ព្រះចង់ឲ្យយើងរឹងមាំ ហើយថាទ្រង់បានប្រទានដល់យើងនូវពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃដើម្បីប្រទានពរដល់យើង ។ ការប្រតិបត្តិក្រឹត្យវិន័យនេះពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើបន្តិចម្តងៗ ។ ខ្ញុំនៅចាំថា បានទូរសព្ទទៅពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារាល់ថ្ងៃ ធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពដល់ពួកគេអំពីការរីកចម្រើនរបស់ខ្ញុំ ហើយប្រាប់ពួកគេថា ខ្ញុំមិនផឹកទេនៅថ្ងៃនោះ ។ ពួកគេសប្បាយចិត្តនឹងការរីកចម្រើនរបស់ខ្ញុំ ។
ដោយមានជំនួយពីពួកគេ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយចូលទៅក្នុងក្រោលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៅថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតនោះ ! ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ ខ្ញុំចូលតែឯង ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យគ្រួសារខ្ញុំនៅជាមួយខ្ញុំ ។
ពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយភរិយាខ្ញុំ គ្លីរីម អំពីសាសនាចក្រ ដំបូងឡើយគាត់មិនស្តាប់ទេ ។ ជីតារបស់គាត់ចូលសាសនាផ្សេង ហើយគាត់ឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយបានមកដល់អាល់បានីនេះ ។ ខ្ញុំដឹងថា របៀបតែមួយគត់ដែលខ្ញុំអាចនាំគាត់ចូលទៅក្នុងដំណឹងល្អបាន គឺមានតែតាមរយៈគំរូរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ។ តាមរយៈទង្វើរបស់យើង មនុស្សអាចមើលឃើញថាយើងជានរណាពិតប្រាកដ ។
គ្លីរីម បានសង្កេតឃើញពីការផ្លាស់ប្តូរក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំបោះបង់គ្រឿងស្រវឹង ហើយចាប់ផ្តើមមកផ្ទះមុនម៉ោងពេលចេញពីធ្វើការ ។ ដោយសារការផ្លាស់ប្តូរដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ នោះគាត់បានចាប់ផ្តើមទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ពេលខ្ញុំបានប្រាប់គាត់អំពីសាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំមិនអាចពណ៌នាពីអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយដែលខ្ញុំមាន ពេលគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថាថ្ងៃណាមួយ គាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកផងដែរ ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់បានចាប់ផ្តើមរៀនជាមួយពួកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយខ្ញុំបានជួយពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបង្រៀន ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តជាពិសេស ពេលគាត់កំណត់ថ្ងៃទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ប្រាំមួយខែបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
ដោយមានពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ និងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់កូនពីរនាក់របស់យើង ពេលដែលពួកគេម្នាក់ៗមានអាយុប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា យើងអាចក្លាយជាគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយ ។ ប៉ុន្តែពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។ ដើម្បីរៀបចំខ្លួនទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងបានដឹងថា យើងត្រូវធ្វើតាមព្រះរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតយើង គោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ទៅព្រះវិហារ ទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ទទួលការហៅបម្រើ អានព្រះគម្ពីរ និងរៀនបន្ថែមអំពីសេចក្ដីសញ្ញា និងផែនការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ ។
នៅថ្ងៃដែលយើងបានផ្សារភ្ជាប់ជាគ្រួសារមួយនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហ្វ្រាំងហ្វើត អាល្លឺម៉ង់ វាគឺជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតមួយទៀត ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមយល់បន្ថែមអំពីផែនការនៃសុភមង្គល ដែលព្រះរបស់យើងមានសម្រាប់យើង ហើយខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។
ខ្ញុំនៅចាំការសន្យាដែល គ្លីរីម និងខ្ញុំបានធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ពេលណាដែលមានអ្វីមួយមិនប្រក្រតី ឬពេលយើងជួបការលំបាក ខ្ញុំនឹកគិតដល់សេចក្តីសន្យាទាំងនោះ ។
ក្នុងនាមជាគ្រួសារយើងព្យាយាមរស់នៅដោយចុះសម្រុងនឹងគ្នា ពីព្រោះនោះគឺជាអ្វីដែលយើងទទួលអារម្មណ៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ រាល់ពេលដែលខ្ញុំគិតពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយ និងមានពរជ័យ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះមានពិតមែន ហើយថាទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយមានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងសប្បាយចិត្ត ។