« ភាសានៃព្រះវិញ្ញាណ » លីអាហូណា ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
ភាសានៃព្រះវិញ្ញាណ
ខ្ញុំបានរៀនថា ព្រះវិញ្ញាណអាចជួយយើងឲ្យប្រាស្រ័យទាក់ទងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌បាន ទោះបីជាយើងមានអារម្មណ៍មិនគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ ។
រូបថតផ្តល់សិទ្ធិដោយអ្នកនិពន្ធ; រចនារូបភាពដោយ ជេនីហ្វឺ អិម ផតធឺ
រចនារូបភាពដោយ ជេនីហ្វឺ អិម ផតធឺ
ខ្ញុំធ្លាប់ចំណាយពេលនារដូវក្តៅធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទ្វីបអឺរ៉ុបជាមួយក្រុមរាំ ។ ទស្សនិកជន ការសម្តែង និងកម្រិតថាមពលរបស់យើងប្រែប្រួល ប៉ុន្តែយើងមានប្រពៃណីមួយដែលតែងតែនៅដដែល ៖ យើងបិទរាល់កម្មវិធីដោយការច្រៀងបទ « សូមព្រះអង្គគង់ជាមួយអ្នកផង »១ ជាភាសាជាតិរបស់ប្រទេសដែលយើងទៅសម្តែង ។ ដោយសារក្រុមរាំរបស់ខ្ញុំភាគច្រើនជាសមាជិករបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងចូលចិត្តប្រពៃណីនេះណាស់ ។ វាជាវិធីដ៏អស្ចារ្យមួយដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយទស្សនិកជនរបស់យើង និងចែកចាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃការធ្វើដំណើរទាំងនេះមួយ យើងទើបតែឆ្លងកាត់ព្រំដែនចូលប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយកំពុងហាត់ច្រៀងជាភាសាអាល្លឺម៉ង់សម្រាប់ការសម្ដែងនាពេលខាងមុខ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលមកដល់ យើងបានដឹងថា តំបន់ពិសេសនេះនៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់និយាយភាសា សូបៀន ជាគ្រាមភាសាដែលមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងបទចម្រៀងដែលយើងបានខិតខំហាត់យ៉ាងខ្លាំង ។
នៅលើឡានក្រុងទៅធ្វើការសម្តែងរបស់យើង ខ្ញុំនឿយហត់ ហើយគ្រាន់តែចង់ដេកនៅតាមផ្លូវជិះទៅនោះ ។ ប៉ុន្តែនាយករបស់យើងមានគំនិតផ្សេង ។ ពួកគាត់បានសុំឲ្យមគ្គទេសក៍របស់ពួកយើងបកទំនុកតម្កើងនោះជាភាសាសូបៀន ។ ឥឡូវនេះ ពួកគាត់ចង់ឲ្យអ្នកនៅលើឡានក្រុងទាំងអស់ដែលកំពុងដេកលក់អស់ពាក់កណ្តាលទៅហើយនេះរៀនច្រៀងចម្រៀងនោះ តែប៉ុន្មានម៉ោងមុនការសម្តែងរបស់យើងប៉ុណ្ណោះ ។
យើងបានខំអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃកម្មវិធីនេះ ពួកយើងបានឈរជុំគ្នានៅខាងមុខឆាក ហើយចាប់ផ្តើមច្រៀង ។ ខ្ញុំចាំពីអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលពាក្យដែលមិនចេះ បែរជាខ្ញុំអាចនិយាយបានតែពីរបីម៉ោងមុននេះប៉ុណ្ណោះ ហើយវាបានផុសក្នុងគំនិតខ្ញុំយ៉ាងងាយ ។ អារម្មណ៍សង្ស័យរបស់ខ្ញុំអំពីការត្រៀមខ្លួនរបស់ពួកយើងដើម្បីច្រៀងបានរសាត់ទៅវិញ នៅពេលខ្ញុំពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណដើម្បីរំឭកខ្ញុំអំពីពាក្យពេចន៍ទាំងឡាយ ។
កាលយើងរាំចប់ ហើយចាប់ផ្ដើមច្រៀង នោះព្រះវិញ្ញាណបាននាំពាក្យនៃបទចម្រៀងនោះឲ្យផុសក្នុងគំនិតខ្ញុំ ។
រូបថតផ្តល់សិទ្ធិដោយអ្នកនិពន្ធ
ទស្សនិកជនដែលជាសមាជិកមើលទៅហាក់ដូចជាភ្ញាក់ផ្អើល ហើយបន្ទាប់មកមានចិត្តរំភើប ។ នៅពេលច្រៀងចប់ ទស្សនិកជនស្ងាត់មាត់ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានក្រោកឈរ ហើយចាប់ផ្ដើមច្រៀងចម្រៀងមួយបទមកយើងវិញ ដែលក្រោយមកពួកគេបានពន្យល់ថាជាចម្រៀងនៃអំណរគុណដែលពួកគេតែងតែរក្សាទុកសម្រាប់ឱកាសពិសេសៗ ។
ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងពេលនោះ ទោះជាខ្ញុំមិនអាចយល់ថា ពួកគេកំពុងច្រៀងអ្វីក៏ដោយ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយខ្ញុំឲ្យប្រាស្រ័យទាក់ទងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ទោះបីជាខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ ។ ខ្ញុំបានទទួលការរំឭកថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជាសារលិខិតជាសាកលមួយ ។ ទោះជាយើងមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងទាំងអស់គ្នាអាចយល់ពីភាសានៃព្រះវិញ្ញាណដែរ ។