ការរំលោភបំពាន ការសុំមកចិញ្ចឹម—និងការព្យាបាល

ដោយ ប្រៀណា ភី

គ្រួសាររបស់ខ្ញុំត្រូវបានគេរំលោភបំពាន និងអស្ថិរភាព ប៉ុន្តែតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ឥឡូវនេះខ្ញុំមានសង្ឃឹមសម្រាប់គ្រួសាររបស់ខ្ញុំនាពេលអនាគត ។

រូបភាព

នារីយុវមជ្ឈិមវ័យអង្គុយនៅលើគ្រែ ហើយអធិស្ឋាន

រូបថតបានថតដោយតារាបង្ហាញម៉ូត

ខ្ញុំបានធំឡើងនៅក្នុងបរិយាកាសដែលអស្ថិរភាព ។ ឪពុកម្តាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំបានធ្វើបាប និងបដិសេធខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានឆ្លងកាត់បញ្ហាលំបាកៗជាច្រើន ។ ខ្ញុំបានពុះពារនឹងការថប់បារម្ភ បញ្ហារូបរាងកាយ ធុញអាហារ និងស្ថានភាពធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលហាក់ដូចជាអ្នកទោសអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំអ៊ីចឹង ។

ឪពុកម្ដាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅអាយុប្រាំបី ពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមឃ្លាតឆ្ងាយពីសាសនាចក្រ ។ ហើយកាលដែលពួកគាត់កាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយទៅៗពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគាត់ នោះស្ថានភាពរបស់ពួកយើងក៏កាន់តែអាក្រក់ទៅៗដែរ ។

នៅអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ខ្ញុំជាអ្នកមើលថែប្អូនប្រុសដែលមានជំងឺអូទីស្សឹម និងម្តាយរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំវង្វេងវង្វាន់ ហើយបាត់ម្ចាស់ការលើខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯង និងស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ ហើយជឿថាជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ ។

បន្ទាប់មក អព្ភូតហេតុមួយបានកើតឡើង ។ ម្តាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់មិនអាចមើលថែខ្ញុំបានទេ ហើយបានទូរសព្ទទៅបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់នៅប្រទេស សិង្ហបុរី ដើម្បីសុំគាត់ឲ្យយកខ្ញុំទៅចិញ្ចឹម ។ ជាមួយនឹងខោអាវមួយសម្ពាយ និងអារម្មណ៍ក្ដុកក្ដួល ខ្ញុំបានឡើងយន្តហោះដើម្បីចាប់ផ្តើមជីវិតថ្មីមួយ—ដែលគ្មានការរំលោភបំពាន ។ ប៉ុន្តែការសម្របខ្លួនទៅនឹងគ្រួសារឪពុកម្តាយធម៌របស់ខ្ញុំ និងវប្បធម៌ថ្មីក៏ជួបការលំបាក ហើយខ្ញុំបានតស៊ូដើម្បីឈានទៅមុខ ។

ឪពុកម្តាយធម៌របស់ខ្ញុំបានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគាត់អាចធ្វើបានដើម្បីជួយខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានទៅជួបអ្នកព្យាបាល និងវេជ្ជបណ្ឌិតជាច្រើន ។ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមទៅព្រះវិហារវិញដែរ ប៉ុន្តែការរៀនអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយមានគោលបំណងសម្រាប់ខ្ញុំគឺពិបាក ពីព្រោះខ្ញុំមិនបានជឿរឿងនេះទាល់តែសោះ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានស៊ូទ្រាំនឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងមក ។

ខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តទេ ។ ខ្ញុំមិនដឹងពីវិធីបានជាសះស្បើយពីអតីតកាលនោះទេ ហើយនៅតែអស់សង្ឃឹមអំពីអនាគត ។

បំណងប្រាថ្នាដើម្បីបានជាសះស្បើយ

នៅថ្ងៃមួយខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតថាជីវិតនេះ គឺពិតជាខ្លីណាស់ ។ ខ្ញុំមិនចង់ចំណាយជីវិតរបស់ខ្ញុំដោយគ្មានក្តីរីករាយនោះទេ ។ ខ្ញុំត្រូវរៀនពីការសាកល្បងរបស់ខ្ញុំ អនុវត្តគោលការណ៍ដំណឹងល្អដែលខ្ញុំបានរៀន ហើយយាងអញ្ជើញព្រះគ្រីស្ទមកក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។

ខ្ញុំបានពុះពារសេចក្តីជំនឿ ហើយចាប់ផ្តើមលុតជង្គង់ទូលសូមព្រះវរបិតាសួគ៌ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីទទួលអំណាចនៃការអត់ទោសដល់ឪពុកម្តាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំ ផ្លាស់ប្តូរការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំទៅជាសេចក្តីជំនឿ ដើម្បីទទួលបានការព្យាបាល និងសុភមង្គល និងដើម្បីស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានចូលរៀនថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន ហើយចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។

ខ្ញុំពិតជាចង់បានអានុភាពនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ណាស់ ។ យូរៗទៅជីវិតរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរ ។ នៅពេលខ្ញុំមានការអត់ធ្មត់ បានទទួលការថែទាំ និងការព្យាបាលដោយឱសថ ហើយបានបំពេញជីវិតខ្ញុំជាមួយព្រះវិញ្ញាណជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមជាសះស្បើយ ៖ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមិនចុះចាញ់ និងកាន់តែអាចធ្វើជាខ្លួនឯងបានកាន់តែច្រើនឡើង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព ។ ខ្ញុំបម្រើអ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំមានក្តីស្រឡាញ់ អភ័យទោស និងទទួលយកខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំស្ថាបនាទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំ និងពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់ខ្ញុំ ។ ហើយជាលើកដំបូងក្នុងជីវិតខ្ញុំ ដែលខ្ញុំមានអំណរពិតប្រាកដ ។

ព្រះគ្រីស្ទប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគតរបស់យើង

ខ្ញុំមិនអាចផ្លាស់ប្តូរអតីតកាលរបស់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែដូចជា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៧ បានចែងថា ៖ « គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះនឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់ [ ខ្ញុំ ] ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់ [ ខ្ញុំ ] ទៅវិញ ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយខ្ញុំតាមរយៈការពុះពាររបស់ខ្ញុំ ។ ទោះបីជាមានឧបសគ្គនោះ ក៏ខ្ញុំបានរីកចម្រើនខ្លាំងដោយសារតែបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ និងដោយសារតែខ្ញុំបន្តងាកទៅរកទ្រង់ដែរ ។

បើបងប្អូនស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាកក្នុងគ្រួសារ សូមចាំថា បងប្អូនមានព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលស្គាល់បងប្អូន ហើយស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយនឹងបើកទ្វារទៅកាន់អនាគតដ៏ភ្លឺស្វាង ។ មុននឹងត្រូវបានទទួលយកទៅចិញ្ចឹម ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនឯងថា កាលៈទេសៈរបស់ខ្ញុំនឹងមិនប្រែប្រួលទេ ហើយខ្ញុំនឹងមិនរៀបការ ឬមានកូនទេ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចពួកគាត់រងទុក្ខដូចខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានរៀនថា មិនថាយើងជួបការលំបាកអ្វីក្នុងគ្រួសារយើងនោះទេ នៅពេលយើងស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចស្ថាបនាគេហដ្ឋាន និងគ្រួសារដ៏អស់កល្បរបស់យើងនាពេលអនាគតប្រកបដោយក្តីសង្ឃឹម សេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ និងសេចក្តីស្រឡាញ់បានជានិច្ច ។

ដូចជាអែលឌើរ ក្លាក ជី ហ្គីលប៊ឺត នៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖ « យើងទាំងអស់គ្នា … ចាប់ផ្តើមនៅទីកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ដោយមានទេពកោសល្យ និងបរិយាកាសជីវិតផ្សេងៗគ្នា ។ មនុស្សមួយចំនួនបានកើតមកមានចំណុចប្រសព្វខ្ពស់ មានឱកាសច្រើន ។ មនុស្សខ្លះទៀតប្រឈមនឹង … កាលៈទេសៈដែលលំបាក ។ បន្ទាប់មក យើងរីកចម្រើនតាមមេគុណប្រាប់ទិសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ ចំណុចចាប់ផ្តើមរបស់យើងមិនកំណត់ពីអនាគតរបស់យើងនោះទេ តែមេគុណប្រាប់ទិសរបស់យើងទេដែលកំណត់នោះ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទតឃើញសក្តានុពលដ៏ទេវភាព មិនថាយើងចាប់ផ្តើមនៅចំណុចណានោះទេ ។ … ទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលទ្រង់អាច ដើម្បីជួយយើងបែរមេគុណប្រាប់ទិសរបស់យើងទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ »។^១

មិនថាបងប្អូនស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈបែបណានោះទេ យើងនៅតែមានក្តីសង្ឃឹម និងការប្រោសឲ្យជានៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ! ទ្រង់គង់នៅជាមួយបងប្អូន ហើយទ្រង់នឹងដឹកនាំបងប្អូនទៅរកសេចក្ដីសុខសាន្ដ និងអំណរ នៅពេលបងប្អូនស្វែងរកទ្រង់—ជានិច្ច ។