ពង្សប្រវត្តិ ៖ ភាពសុខសាន្ត ការការពារ និង ការសន្យា
អែលឌើរ ប្រេដលី ឌី ហ្វស្តឺរ៍
ក្នុងពួកចិតសិបនាក់
ដកស្រង់ចេញពីសន្ទរកថា « ការប្រមូលផ្តុំ ការព្យាបាល និង ការផ្សារភ្ជាប់ក្រុមគ្រួសារ » ដែលបានថ្លែងនៅសន្និសីទ RootsTech Family History នៅក្នុងទីក្រុង សលត៍ លេក រដ្ឋ យូថាហ៍ នៅថ្ងៃទី ១៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៥ ។
នៅពេលគ្រួសាររបស់អ្នកចូលរួមនៅក្នុងការប្រមូលបញ្ជីប្រវត្តិ ព្យាបាលដួងចិត្តគ្នា និង ផ្សារភ្ជាប់សមាជិកគ្រួសារ នោះអ្នក និង ពូជពង្សរបស់អ្នកនឹងមានពរជារៀងរហូតតទៅ ។
រចនារូបភាពដោយ ខារ៉ូលីន វីបប៊ើត
ដំណើររឿងអំពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជាដំណើររឿងអំពីក្រុមគ្រួសារ ។ នៅពេលខ្ញុំនិយាយពាក្យ ក្រុមគ្រួសារ ខ្ញុំមិនមែននិយាយពីគំនិតសម័យទំនើបនេះអំពី ម្តាយ ឪពុក និង កូនៗនោះទេ ។
ខ្ញុំប្រើពាក្យនេះតាមរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើវា ដែលវាមានវេវចនសព្ទនឹងពាក្យ ពូជមនុស្ស ឬ ក្រុមគ្រួសារជាច្រើនជំនាន់ ដោយសារមនុស្សម្នាក់ៗមានគ្រួសារ ។ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង សម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់ផ្តោតលើគ្រួសារបែបនេះ—ជាគ្រួសារដែលមានកូនទទួលកម្លាំងខ្លាំងពីដូនតាជាច្រើនជំនាន់ពីអតីតកាល និង ឪពុកម្ដាយដែលព្យាយាមប្រទានពរដល់ពូជពង្សរបស់ពួកគេជាច្រើនជំនាន់ដែលនឹងកើតមក ។
ក្នុងស្មារតីនេះព្រះគម្ពីរមរមន ក៏បានប្រាប់អំពីដំណើររឿងនានាអំពីក្រុមគ្រួសារ ។ នៅពេលយើងអានដំណើររឿងទាំងនេះ យើងឃើញថាក្រុមគ្រួសារពុំបានផ្លាស់ប្តូរច្រើនឡើយក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ។ ទោះបីជាអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងជំនាន់ និង កន្លែងផ្សេងគ្នាក្តីគឺពួកគេដូចជាពួកយើងដែរ—ហើយព្រះទ័យរបស់ព្រះសម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់ក្នុងការរស់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារដ៏រីករាយ និង អស់កល្បជានិច្ចនោះពុំផ្លាស់ប្តូរឡើយ ។
ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់ បានរក្សាបញ្ជីប្រវត្តិនៃដំណើររឿងទាំងនេះទុក ? តើទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងរៀនអ្វីខ្លះពីបញ្ជីប្រវត្តិទាំងនោះ ? តើបញ្ជីប្រវត្តិនោះមានមេរៀន ដែលអាចជួយយើងក្នុងកិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់យើងដើម្បីប្រមូល ព្យាបាល និង ផ្សារភ្ជាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងឬ ?
មេរៀនមកពីលីហៃ
ខ្ញុំជឿថា គ្រួសារដំបូងគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន—គឺជាគ្រួសារលីហៃ—មានមេរៀនមួយដ៏មានឥទ្ធិពលសម្រាប់យើងដែលយើងមិនធ្លាប់បានសម្គាល់ ។ គ្រួសាររបស់លីហៃ អាចបង្រៀនយើងយ៉ាងអស្ចារ្យអំពីបញ្ជីប្រវត្តិគ្រួសារ—មូលហេតុដែលបញ្ជីប្រវត្តិនោះសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និង គួរតែសំខាន់សម្រាប់យើង ។
នៅពេលដំណើររឿងចាប់ផ្តើម លីហៃ និង សារ៉ាយ កំពុងចិញ្ចឹមពួកកូនស្រី និង កូនប្រុសបួននាក់របស់ពួកគាត់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម រស់នៅដោយជីវិតសុខស្រួលនៅក្នុងទីក្រុងដ៏ធំនោះ ។ ជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្តូរជារៀងរហូត នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជាលីហៃឲ្យនាំគ្រួសាររបស់លោកទៅទីរហោស្ថាន ។
លីហៃ បានធ្វើតាម ហើយលោក និង គ្រួសារលោកបានចាកចេញដោយទុកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេចោល ហើយធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ។ បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរបានមួយរយៈកាលមក លីហៃបាននិយាយទៅកូនប្រុសរបស់លោកគឺ នីហ្វៃ ៖
« មើលចុះ ឪពុកបានដេកយល់សប្ដិ ហើយក្នុងសុបិននោះ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យកូនឯងជាមួយនឹងបងប្រុសទាំងឡាយ ត្រឡប់ ទៅឯក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ។
« ដ្បិតមើលចុះ ឡាបាន់មានបញ្ជីរបស់ពួកសាសន៍យូដា ព្រមទាំងពង្សាវតាររបស់ពួកអយ្យកោឪពុក ដែលឆ្លាក់នៅលើផ្ទាំងលង្ហិនទាំងឡាយ » ( នីហ្វៃទី ១ ៣:២–៣ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។
ដោយសារតែព្រះបញ្ញត្តិនេះ ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងមានពរ ជាមួយនឹងការប្រកាសដ៏អស្ចារ្យដូចតទៅនេះ អំពីសេចក្តីជំនឿ និង ការគោរពប្រតិបត្តិមកពីនីហ្វៃ ៖ « ខ្ញុំនឹងទៅ ហើយធ្វើនូវអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ជា ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មិនចេញបញ្ជាដល់កូនចៅមនុស្សណាឡើយ លើកលែងតែទ្រង់នឹងរៀបចំផ្លូវ ដើម្បីឲ្យគេអាចសម្រេចនូវអ្វីៗ ដែលទ្រង់បានបញ្ជាដល់ពួកគេទុកជាមុនសិន » ( នីហ្វៃទី ១ ៣:៧ ) ។
ផ្ទាំងលង្ហិនគឺជាបញ្ជីប្រវត្តិមួយ ។ វាមាននូវព្រះគម្ពីរ ប៉ុន្តែវាក៏មាននូវដំណើររឿងរបស់គ្រួសារលីហៃផងដែរ ។ ព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបដឹងថា តើវាសំខាន់ប៉ុណ្ណា ដើម្បីរក្សាបញ្ជីប្រវត្តិនោះទុកសម្រាប់ជំនាន់ជាច្រើនទៀតដែលនឹងកើតមកនោះ ។
តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ដែរឬទេថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ពុំបានបញ្ជាឲ្យលីហៃទៅយកផ្ទាំងលង្ហិន បែរជាឲ្យកូនប្រុសរបស់លោកទៅយកវិញដូច្នោះ ? លោកគឺជាលោកអយ្យកោនៃគ្រួសារ ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ លោក នូវវិវរណៈ ។ តើលីហៃនឹងមិនមានឥទ្ធិពលលើឡាបាន់ច្រើនជាងកូនៗរបស់លោកទេឬ ?
យើងពុំបានដឹងពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជាឲ្យកូនរបស់លីហៃ ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញនោះទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាពួកគេបានជួបការលំបាកក្នុងការសម្រេចកិច្ចការដែលព្រះអម្ចាស់បានស្នើសុំឲ្យពួកគេធ្វើ ។ កិច្ចការនោះលំបាកណាស់ វាសាកល្បងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេបានរៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃនានា ដែលនឹងជួយពួកគេបានយ៉ាងប្រសើររហូតដល់ការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេនៅក្នុងទីរហោស្ថានបានបញ្ចប់ ។ ប្រហែលជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺថាពួកគេរៀនថា នៅពេលព្រះអម្ចាស់ត្រាស់បញ្ជា នោះទ្រង់ពិតជារៀបចំផ្លូវមួយដើម្បីជួយ ។
យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យកូនប្រុសស្រីរបស់យើងរៀនអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេ « ត្រឡប់ » ទៅសើរើពីបញ្ជីប្រវត្តិរបស់គ្រួសារយើងនោះ ? តើទ្រង់បានប្រទានមធ្យោបាយមួយដើម្បីជួយពួកគេដោយរបៀបណា ? តើទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យពួកគេមានបទពិសោធន៍ទាំងនេះឬ ? តើយើងកំពុងអញ្ជើញពួកគេឲ្យទទួលបានបទពិសោធន៍ទាំងនេះទេ ? តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលទ្រង់រំពឹងចង់ប្រទានឲ្យកូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក តាមរយៈព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង កិច្ចការពង្សប្រវត្តិនោះ ?
នៅពេលនីហ្វៃ និង បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់បានត្រឡប់ទៅត្រសាលរបស់ឪពុកពួកគេវិញ នោះលីហៃ « បានយកបញ្ជីទាំងប៉ុន្មាន ដែលបានឆ្លាក់នៅលើផ្ទាំងលង្ហិន ហើយលោកបានពិចារណាមើលពីដើមឃ្លាមក » ។ នៅក្នុងនោះលោកបានឃើញ « គម្ពីរនៃលោកម៉ូសេប្រាំច្បាប់ ពាក្យព្យាករណ៍ទាំងឡាយរបស់ពួកព្យាការីដ៏បរិសុទ្ធ និង ពង្សាវតាររបស់ពួកអយ្យកោលោក ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបលោកដឹងថា លោកត្រូវជាពូជពង្សរបស់យ៉ូសែប…ដែលបានលក់ទៅដែនដីអេស៊ីព្ទ » ។ ហើយនៅពេលលីហៃ « ដឹងរឿងទាំងអស់នេះ លោកក៏ពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ » ( នីហ្វៃទី ១ ៥:១០, ១១, ១៣, ១៤, ១៧ ) ។
ក្រោយមក លីហៃបានបង្រៀនគ្រួសាររបស់លោកអំពីអ្វីដែលលោកបានរៀនមកពីផ្ទាំងនោះ ។ អ្នកអាចនិយាយថា ត្រសាលរបស់លោកក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលពង្សប្រវត្តិ និង ការរៀនសូត្រ—គឺដូចជាផ្ទះរបស់យើងផងដែរ ។
វាងាយស្រួលដើម្បីយល់ពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យគ្រួសាររបស់លីហៃ មានបញ្ជីប្រវត្តិទាំងនេះ ។ បញ្ជីប្រវត្តិនោះបានប្រាប់ពីអត្តសញ្ញាណនៃពូជអំបូររបស់លោក ដោយភ្ជាប់គ្នាទៅនឹងលោកអយ្យកោដ៏ស្មោះត្រង់កាលពីអតីតកាល និង បណ្តុះក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេនូវ « សេចក្ដីសន្យា ដែលបានធ្វើដល់ពួកឪពុក » ( គ. និង ស. ២:២; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ–ប្រវត្តិ ១:៣៩ ) ។ បញ្ជីប្រវត្តិទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ចំពោះសេចក្តីជំនឿរបស់ជំនាន់ក្រោយដែលមិនទាន់កើតថា ព្រះវិញ្ញាណបានព្រមាននីហ្វៃថា ប្រសិនបើគ្មានបញ្ជីប្រវត្តិទាំងនេះទេ នោះ « សាសន៍ទាំងមូលត្រូវចុះអន់ថយ ហើយវិនាសក្នុងការឥតជំនឿ » ( នីហ្វៃទី ១ ៤:១៣ ) ។
បទពិសោធន៍របស់មនុស្សម្នាក់ទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន បង្ហាញពីការពិតដែលថា នៅពេលបញ្ជីប្រវត្តិនេះបាត់បង់ នោះសេចក្តីពិតគឺត្រូវបាត់ដែរ ហើយលទ្ធផលនៃជំនាន់ខាងមុខអាចជួបនឹងគ្រោះអាក្រក់ ។
ពួកសាសន៍ មូលេក បានចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម នៅប្រហែលជាក្នុងជំនាន់ដំណាលគ្នានឹងគ្រួសារលីហៃផងដែរ ។ ប៉ុន្តែមិនដូចជាគ្រួសាររបស់លីហៃឡើយ ពួកគេ « មិនបានយកបញ្ជីមកតាមខ្លួនឡើយ » ។ នៅពេលម៉ូសាយបានជួបពួកគេនៅប្រហែលជា ៤០០ ឆ្នាំក្រោយមក « ភាសារបស់ពួកគេបានក្លាយទៅជាប្រែប្រួល… ហើយពួកគេមិនទទួលស្គាល់ព្រះដ៏បង្កបង្កើតរបស់ពួកគេទេ » ( អោមណៃ ១:១៧ ) ។ ពួកគេបានបាត់បង់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន ដែលជារាស្ត្រនៃសេចក្ដីសញ្ញា ។
ម៉ូសាយបានបង្រៀនភាសារបស់ទ្រង់ដល់សាសន៍មូលេក ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចរៀនពីបញ្ជីប្រវត្តិដែលទ្រង់មាន ។ ជាលទ្ធផល ពួកសាសន៍មូលេកបានជួបនូវការផ្លាស់ប្តូរពីភាពច្រូលច្របល់ សង្គមមួយដែលគ្មានព្រះ ទៅជាសង្គមមួយដែលបានយល់ពីផែនការរបស់ព្រះ អំពីសុភមង្គលសម្រាប់ពួកគេ—និង ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
ត្រឡប់ទៅវិញជាមួយគ្រួសាររបស់អ្នក
ចំណេះដឹងអំពីខ្លួនយើងថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ និង ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងគិត ធ្វើសកម្មភាព និង ប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ។ បញ្ជីប្រវត្តិគឺជាផ្នែកមួយសំខាន់នៃអត្តសញ្ញាណ និង ទស្សនវិស័យរបស់យើង ។ ការមើលត្រឡប់ទៅក្រោយវិញ រៀបចំពួកយើងឲ្យឆ្ពោះទៅមុខ ។
ឪពុកម្តាយ តើអ្នកធ្លាប់អញ្ជើញគ្រួសារអ្នកឲ្យ « ត្រឡប់ » ទៅវិញដែរឬទេ ? តើគ្រួសាររបស់អ្នកធ្លាប់បែកចេញពីបញ្ជីប្រវត្តិរបស់ពួកគាត់—ឬធ្លាប់បែកគ្នា—ដោយសារតែហេតុផលណាមួយ ឬ ផ្សេងទៀតដែរឬទេ ? តើចំណងគ្រួសាររបស់អ្នកទាំងអតីតកាល និង បច្ចុប្បន្នកាលមានភាពរឹងមាំដែរឬទេ ? តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រវត្តិគ្រួសាររបស់អ្នក ដែលបណ្តាលឲ្យមានការបែកបាក់នេះ ? តើវាបណ្តាលមកពីការធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ ជម្លោះគ្រួសារ ការប្រែចិត្តជឿចំពោះដំណឹងល្អ ឬ ទៅតាមពេលវេលាកំណត់ ? តើថ្មីៗនេះអ្នកបានស្វែងរកជីដូនជីតារបស់អ្នកនៅលើគេហទំព័រ FamilySearch.org ដែរឬទេ?
វង្សអ៊ីស្រាអែលបានខ្ចាត់ខ្ចាយ ហើយតាមរបៀបជាច្រើន រួមមានការខ្ចាត់ខ្ចាយនៃក្រុមគ្រួសារ និង បញ្ជីប្រវត្តិរបស់ពួកយើងផងដែរ ។ ការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង–គឺត្រូវប្រមូលផ្តុំពួកគេ ហើយជាការចាំបាច់ ដើម្បីព្យាបាលរបួសនៃការបែកបាក់នោះ ។ នៅពេលយើងព្យាយាមដោយឧស្សាហ៍ ដើម្បីបង្វែរចិត្តកូនចៅរបស់យើងមកឯឪពុករបស់ពួកគេ នោះចិត្តរបស់យើងនឹងបែរមកឯកូនចៅរបស់យើងផងដែរ១ ហើយយើងនឹងឃើញថា ទាំងអស់គ្នាមានភាពសុខសាន្ត ហើយបានព្យាបាល ដែលកើតឡើងពីកិច្ចការនេះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៩៨:១៦ ) ។
ដូចដែលលីហៃបានបញ្ជូនកូនប្រុសរបស់លោកឲ្យត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីយកបញ្ជីប្រវត្តិពិសិដ្ឋ នោះចូរយើងបញ្ជូនកូនៗរបស់យើងឲ្យត្រឡប់យកបញ្ជីប្រវត្តិគ្រួសាររបស់យើង ។ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានផ្លូវមួយដល់នីហ្វៃ នោះទ្រង់បានប្រទានអ៊ិនធើរណែត និង បច្ចេកវិទ្យាដទៃទៀត ដែលនឹងធ្វើឲ្យកូនចៅយើងប្រមូល និងព្យាបាលក្រុមគ្រួសារយើង ។ ហើយទ្រង់បានប្រទានព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាកន្លែងដែលយើងអាចយកឈ្មោះ ដែលយើងរកឃើញ ហើយធ្វើឲ្យការប្រមូលផ្តុំរបស់យើងមានជាអចិន្ត្រៃយ៍ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ ។
អំណរនៅក្នុងទីរហោស្ថាន
កាលភរិយារបស់ខ្ញុំ ស្សារ៉ូល និងខ្ញុំរៀបការ យើងបានសម្រេចចិត្តថា យើងនឹងមានកូនប្រុសបួននាក់ ។ ព្រះអម្ចាស់មានផែនការមួយផ្សេងពីនោះ ។ ទ្រង់បានប្រទានកូនស្រីបួននាក់ឲ្យយើង ។
យើងបានធ្វើដំណើរជាមួយកូនស្រីរបស់ពួកយើងឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថាននេះ ។ ឥឡូវនេះ ពួកគេបានរៀបការ ហើយមានកូន ព្រមទាំងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ តើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានភាពងាយស្រួលនៅលើដំណើរនោះឬ ? ទេ ។ យើងបានទួញយំជាមួយគ្នា ហើយយើងបានជួបការលំបាកជាច្រើន ។
ជីវិតនៅទីរហោស្ថានអាចមានការលំបាកសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ ។ នៅពេលមានគេសួរថា « តើអ្នក និងគ្រួសាររបស់អ្នកសុខសប្បាយឬទេ ? » ជាញយៗ ខ្ញុំនិយាយថា « ឥឡូវនេះពួកយើងកំពុងមានវិបត្តិ ។ សូមអរគុណដែលបានសួរ » ។
ប៉ុន្តែក៏មានឱកាសនៃអំណរពិតប្រាកដនៅលើដំណើរផ្លូវនេះ ។ ក្នុងនាមជាលោកអយ្យកោ និង លោកអយ្យកា នោះយើងចំណាយពេលយ៉ាងច្រើនដើម្បីពង្រឹងកូនចៅរបស់យើងដើម្បីឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថាននេះ ។ ព្យាការីនៅក្នុងជំនាន់របស់យើងបានសន្យាថា កិច្ចការពង្សប្រវត្តិផ្តល់ « ការការពារពីឥទ្ធិពលនៃខ្មាំងសត្រូវ » ២ ហើយជាការប្រែចិត្តជឿ « ដ៏ជ្រាលជ្រៅ និង ជានិរន្ត » ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។៣ ឱវាជារបៀបមួយដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ដើម្បីប្រមូលផ្ដុំ ព្យាបាល និង ផ្សារភ្ជាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ។
ក្នុងនាមជាលោកអយ្យកោនៃគ្រួសាររបស់យើង នោះ ខ្ញុំបានសូមឲ្យកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ « ត្រឡប់ » ទៅ រក បញ្ជីប្រវត្តិ យក ឈ្មោះទាំងនោះទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង បង្រៀន ចៅៗរបស់យើង ។ ខ្ញុំបានសូមពួកគេឲ្យស្គាល់អ្នកដែលបង្កើតពួកគេមក ដោយការចូលរួមក្នុងកិច្ចការពង្សប្រវត្តិរបស់យើង ។
ការសន្យា
ខ្ញុំសូមសន្យាថា នៅពេលអ្នកអញ្ជើញកូនចៅរបស់អ្នកឲ្យ « ត្រឡប់ » ទៅវិញ ហើយរកបញ្ជីប្រវត្តិគ្រួសាររបស់អ្នក នោះអ្នកទាំងអស់គ្នានឹង « សប្បាយរីករាយជាខ្លាំង » ដូចជាលីហៃ និង សារ៉ាយដែរ ហើយ « ថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល » ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវបញ្ជីប្រវត្តិរបស់អ្នក នោះ អ្នកនឹង « ពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ » ដ្បិតអ្នកនឹងឃើញ « ថា [ វា ] គួរឲ្យចង់បាន មែនហើយ ព្រមទាំងមានប្រយោជន៍ជាអតិបរមា » ។ ហើយអ្នកនឹងដឹងថា « គឺជាប្រាជ្ញានៃព្រះអម្ចាស់ ថា [ អ្នក ] គប្បីយកបញ្ជីប្រវត្តិនេះទៅជាមួយនឹង [ អ្នក ] » នៅពេលដែលយើងធ្វើដំណើរ « ក្នុងទីរហោស្ថានទៅឯដែនដីសន្យា [ របស់អ្នក ] » ( នីហ្វៃទី ១ ៥:៩, ១៧, ២១–២២ ) ។
សាសនាចក្រនៅទីនេះដើម្បីគាំទ្រ ហើយពង្រឹងគ្រួសាររបស់អ្នកនៅក្នុងដំណើរនេះ ។ ខ្ញុំសូមសន្យាថា នៅពេលគ្រួសាររបស់អ្នកចូលរួមក្នុងការប្រមូលបញ្ជីប្រវត្តិ ព្យាបាលដួងចិត្តគ្នា និង ផ្សារភ្ជាប់សមាជិកគ្រួសារ នោះអ្នក និង ពូជពង្សរបស់អ្នក—គ្រួសាររបស់អ្នក—នឹងមានពរជារៀងរហូតតទៅ ។