ចម្លើយមកពីថ្នាក់ដឹកនាំនៃសាសនាចក្រ
របៀបដើម្បី ផ្តោតជីវិតរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទ
ដោយ អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថាដែលបានថ្លែងនៅ សាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់–អៃដាហូ នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០០៩ ។
ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចនូវការរួបរួមយ៉ាងឥតខ្ចោះជាមួយនឹងព្រះវរបិតា ដោយការចុះចូលអង្គទ្រង់ ទាំងសាច់ឈាម និងវិញ្ញាណ ទៅតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតា ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ថា « ខ្ញុំចេះតែធ្វើការ ដែលគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ជាដរាប » ( យ៉ូហាន ៨:២៩ ) ។ ដោយសារវាជាព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតា ព្រះយេស៊ូវបានចុះចូលសូម្បីតែជាសេចក្តីស្លាប់ « ព្រះហឫទ័យនៃព្រះរាជបុត្រា ត្រូវលេបដណ្ដប់នៅក្នុងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា » ( ម៉ូសាយ ១៥:៧ ) ។ ការផ្តោតព្រះទ័យរបស់ទ្រង់លើព្រះវរបិតាគឺជាហេតុផលមួយនៃហេតុផលចម្បងៗទាំងឡាយដែលការងារបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវមានភាពច្បាស់លាស់ និង មានព្រះចេស្តា ។ គ្មានការបង្វែរការខ្វះការផ្តោតចិត្តលើទ្រង់ឡើយ ។
នៅក្នុងរបៀបមួយដូចគ្នា នោះបងប្អូន និង ខ្ញុំអាច ដាក់ព្រះគ្រីស្ទជាសំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយ មានចិត្តតែមួយនឹងទ្រង់ ដូចដែលទ្រង់មានព្រះទ័យតែមួយនឹងព្រះវរបិតាដែរ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៧:២០–២៣ ) ។ យើងអាចចាប់ផ្តើមដោយការជ្រៀកចេញនូវអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយបន្ទាប់មកដាក់វាចូលគ្នាវិញតាមលំដាប់លំដោយតាមអាទិភាព ដោយយកព្រះអង្គសង្រ្គោះជាចំណុចស្នូល ។ ជាបឋម យើងនឹងរៀបចំអ្វីៗដែលអាចធ្វើទៅបាន ក្នុងការចងចាំដល់ទ្រង់——ការអធិស្ឋានជាញឹកញាប់ ការសិក្សា និង ការពិចារណាព្រះគម្ពីរ ការសិក្សាដោយផ្ចិតផ្ចង់ពីការបង្រៀនរបស់ពួកសាវក ការរៀបចំប្រចាំសប្ដាហ៍ ដើម្បីទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយសក្ដិសម ការថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃអាទិត្យ និង ការកត់ត្រា និង ចងចាំនូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណ និង បទពិសោធន៍ទាំងឡាយបង្រៀនយើងអំពីភាពជាសិស្ស ។ មានរឿងផ្សេងៗទៀត អាចចូលមកក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ជាពិសេសដែលសក្ដិសមនឹងអ្នក នៅត្រង់ចំណុចនេះក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ នៅពេលមានពេលវេលា និង មធ្យោយបាយគ្រប់គ្រាន់ ចំពោះបញ្ហាទាំងនេះ គឺចំពោះការផ្តោតជីវិតរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទបានត្រឹមត្រូវ នោះយើងអាច ចាប់ផ្ដើមបន្ថែមការទទួលខុសត្រូវផ្សេងទៀត ហើយអ្វីៗដែលមានតម្លៃនឹងមានបន្ថែមទៀត ទៅតាមពេលវេលា និង ធនធានអំណោយផលឲ្យ ដូចជាការទទួលខុសត្រូវនៃការអប់រំ គ្រួសារ និង ការកម្សាន្តផ្ទាល់ខ្លួន ។ តាមរបៀបនេះអ្វីដែលគ្រាន់តែល្អនឹងមិនប្រជ្រៀតចូល ហើយរុញចេញនូវអ្វីៗដែលចាំបាច់ចេញពីជីវិតរបស់យើង ហើយអ្វីៗដែលមិនសូវមានតម្លៃនឹងមានអាទិភាពតិចទៅៗ ឬ ចេញឆ្ងាយពីយើង ។
ទោះបីវាគ្មានភាពងាយស្រួលក្តី យើងអាចបន្ត ឈានទៅមុខដោយសេចក្តីជំនឿជានិច្ច លើព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំអាចបញ្ជាក់ថា យូរៗទៅបំណងប្រាថ្នា និង សមត្ថភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដើម្បីចងចាំ និង ធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ចនឹងកើនឡើង ។ យើងគប្បី ធ្វើការ ដោយអត់ធ្មត់ ឆ្ពោះទៅទីបញ្ចប់ ហើយអធិស្ឋានជានិច្ច សុំការញែកដឹង និង ជំនួយពីព្រះដែលយើងត្រូវការ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៣២:៩ ) ។