« គ្មានអ្វីជ្រួតជ្រាប ហើយផ្អែមល្ហែមឲ្យស្មើនឹងសេចក្ដីអំណររបស់ឪពុកបានឡើយ »
ការប្រែចិត្តប្រចាំថ្ងៃ និងការមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកការដកពិសោធចំពោះអំណរ—ជាអំណរដែលហួសពីការនឹកស្រមៃរបស់យើង ។
នៅពេញទាំងការងារបម្រើក្នុងព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏មហិមាចំពោះបុត្រាបុត្រីគ្រប់រូបរបស់ព្រះ—ជាពិសេសចំពោះអស់អ្នកដែលកំពុងរងទុក្ខ ឬបានវង្វេងធ្លាក់ចេញឆ្ងាយ ។ ពេលពួកផារ៉ាស៊ីបានរិះគន់ចំពោះការគង់នៅជាមួយ និងការសោយអាហាររបស់ទ្រង់ជាមួយពួកអ្នកមានបាប នោះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលតបដោយបង្រៀនពីរឿងប្រៀបប្រដូចបីស្រដៀងគ្នា ។១ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនីមួយៗនេះ ទ្រង់បានគូសបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការស្វែងរកអស់អ្នកដែលបានវង្វេង និងអំណរដែលមាន ពេលពួកគេត្រឡប់មកវិញ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមដែលវង្វេង ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « នៅស្ថានសួគ៌ នឹងមានសេចក្ដីអំណរ [ ដ៏ធំ ] យ៉ាងនោះដែរ ដោយសារមនុស្សបាបតែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ » ។២
បំណងប្រាថា្នរបស់ខ្ញុំថ្ងៃនេះ គឺពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាងអំណរ និងការប្រែចិត្ត—ជាពិសេស អំណរដែលកើតឡើង ពេលយើងប្រែចិត្ត និងអារម្មណ៍នៃអំណរដែលយើងបានភ្លក់ ពេលយើងអញ្ជើញមនុស្សដទៃមករកព្រះគ្រីស្ទ និងទទួលយកការពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។
មានយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានសេចក្ដីអំណរ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យ សេចក្តីអំណរជាធម្មតាមានន័យលើសពីការមានគ្រាដ៏រីករាយ ឬការមានអារម្មណ៍នៃសុភមង្គលទៅទៀត ។ អំណរនៅក្នុងបរិបទនេះគឺជាលក្ខណៈមួយរបស់ព្រះ ដែលអំណរនោះមានពេញលេញ ពេលយើងត្រឡប់ទៅរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះវិញ ។៣ អំណរនោះមានភាពជ្រាលជ្រៅ លើកស្ទួយ យូរអង្វែង និងផ្លាស់ប្តូរជីវិត ជាងភាពរីករាយ ឬការលួងលោមនានាដែលពិភពលោកនេះអាចផ្ដល់ឲ្យទៅទៀត ។
យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងឲ្យមានអំណរ ។ វាគឺជាជោគវាសនារបស់យើងដែលបានគ្រោងទុក ក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យចង់ចែកចាយអំណររបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងយើង ។ ព្យាការីលីហៃបានបង្រៀនថា ផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់យើងម្នាក់ៗគឺដើម្បីឲ្យយើង« អាចមានសេចក្ដីអំណរ » ។៤ ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដ៏ធ្លាក់ ចុះ នោះអំណរដែលស្ថិតស្ថេរ ឬភាពរីករាយជារៀងរហូត ច្រើនតែមើលទៅហួសពីលទ្ធភាពរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងខបន្ទាប់ លីហៃបន្តដោយការពន្យល់អំពីរឿងនោះថា « ព្រះមែស៊ី [ បានយាងមក ] … ដើម្បីប្រោសលោះ [ យើង ] ឲ្យរួចពីការធ្លាក់ » ។៥ តាមរយៈព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះសេចក្ដីប្រោសលោះធ្វើឲ្យកើតមានអំណរ ។
សារលិខិតនៃដំណឹងល្អគឺជាសារលិខិតមួយនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម នៃ « ដំណឹងល្អពីសេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ »៦ ហើយជាមធ្យោបាយដែលមនុស្សទាំងអស់អាចដកពិសោធនូវសេចក្ដីសុខសាន្ត និងគ្រានៃអំណរនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយទទួលបានភាពពេញលេញនៃអំណរនៅក្នុងជីវិតនាពេលខាងមុខ ។៧
អំណរដែលយើងលើកឡើងនេះគឺជាអំណោយទានមួយសម្រាប់មនុស្សស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែវាកើតឡើងជាមួយនឹងតម្លៃមួយ ។ អំណរពុំមែនជារឿងឥតតម្លៃ ឬត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យដោយសាមញ្ញនោះដែរ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាកើតឡើង « ដោយសារព្រះលោហិតដ៏វិសេសរបស់ព្រះ [ យេស៊ូវ ] គ្រីស្ទវិញ » ។៨ បើយើងយល់ច្បាស់ពីគុណតម្លៃនៃអំណរដ៏ពិតមកពីព្រះ នោះយើងនឹងពុំស្ទាក់ស្ទើរដើម្បីលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិនានាខាងលោកិយ ឬធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរចាំបាច់ក្នុងជីវិតដើម្បីទទួលបានវានោះឡើយ ។
ស្តេចដ៏មានអំណាច ប៉ុន្តែមានព្រះទ័យរាបទាបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនបានយល់អំពីរឿងនេះ ។ ទ្រង់បានសួរថា « តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានកើតពីព្រះ ដោយដកយកវិញ្ញាណអាក្រក់នេះចេញពីទ្រូងយើង ហើយទទួលយកព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់វិញ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរ … ? មើលចុះទ្រង់មានបន្ទូលថា ៖ យើងនឹងបោះបង់ចោលនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមាន មែនហើយ យើងនឹងទម្លាក់នគរយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានទទួលសេចក្ដីអំណរដ៏ធំនេះ » ។៩
ជាការឆ្លើយតបចំពោះសំណួររបស់ស្ដេចអង្គនេះ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអើរ៉ុនបានថ្លែងថា « បើសិនជាទ្រង់មានបំណងចង់បានការណ៍នេះ … ទ្រង់ក្រាបចំពោះព្រះ … [ ហើយ ] ប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងអស់របស់ទ្រង់ » ។១០ ការប្រែចិត្តគឺ ជា ផ្លូវឆ្ពោះ ទៅ រកអំណរ១១ដោយសារវាគឺជាផ្លូវដែលដឹកនាំទៅ រកព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។១២
អំណរកើតឡើងតាម រយៈការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះ
ចំពោះមនុស្សខ្លះ ការ គិត ថា ការប្រែចិត្តជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកអំណរអាចហាក់ដូចជារឿងផ្ទុយស្រឡះ ។ ពេលខ្លះ ការប្រែចិត្តអាចមានការឈឺចាប់ និងពិបាក ។ វាតម្រូវឲ្យមានការសារភាពថា គំនិត និងទង្វើមួយចំនួនរបស់យើង—សូម្បីតែជំនឿរបស់យើង—មានភាពខុសឆ្គង ។ ពេលខ្លះការប្រែចិត្តក៏តម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរដែលអាចជារឿងដ៏ពិបាកផងដែរ ។ ប៉ុន្តែអំណរ និងការលួងលោមចិត្តពុំមែនជារឿងដូចគ្នាទេ ។ អំពើបាប—រួមទាំងអំពើបាបនៃការរាប់ខ្លួនឯងថាសុច្ចរិត—ដាក់ដែនកំណត់ដល់អំណររបស់យើង ។
ដូចទំនុកដំកើងបានថ្លែងថា « ទឹកភ្នែកនឹងមាននៅជាប់អស់មួយយប់ក៏បាន តែព្រឹកឡើងគង់នឹងមានសេចក្តីអំណរឡើងដែរ » ។១៣ ពេលយើងប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង យើងត្រូវតែផ្ដោតលើអំណរដ៏ធំដែលកើតមានឡើង ។ យប់ទាំងនោះអាចហាក់ដូច ជាយូរអង្វែង ប៉ុន្តែព្រឹកនោះពិតជាកើតមានឡើង ឱវាវិសេសវិសាលយ៉ាងណាទៅចំពោះសេចក្ដីសុខសាន្ត និងអំណរដ៏ត្រចះត្រចង់ដែលយើងមាន ពេលដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើឲ្យយើងមានសេរីភាពផុតពីអំពើបាប និងការរងទុក្ខ ។
គ្មានអ្វីជ្រួតជ្រាប ហើយផ្អែមល្ហែម
សូមពិចារណាពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ លោក « ត្រូវញាំញីដោយសេចក្ដីទុក្ខវេទនា » ហើយព្រលឹងរបស់លោក « ត្រូវកើតទុក្ខ » ដោយសារតែអំពើបាបរបស់លោក ។ ប៉ុន្តែពេលលោកបានងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះសូមសេចក្ដីមេត្តាករុណា នោះលោក « ក៏ឈប់នឹកឃើញការឈឺចាប់ [ របស់លោក ] ទៀត » ។១៤
លោកបានប្រកាសថា « ហើយ ឱ សេចក្ដីអំណរ និងរស្មីដ៏អស្ចារ្យដែលឪពុកបានឃើញ មែនហើយ … គ្មានអ្វីជ្រួតជ្រាប ហើយផ្អែមល្ហែមឲ្យស្មើនឹងសេចក្ដីអំណររបស់ឪពុកបានឡើយ » ។១៥
នេះគឺជាប្រភេទអំណរដែលមានចំពោះអស់អ្នកដែលមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការប្រែចិត្ត ។១៦ ដូចដែល ប្រធាន រ័សុលអិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា ៖
« ការប្រែចិត្តបើកច្រកទ្វារទៅកាន់ព្រះចេស្ដានៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ …
នៅពេលយើងជ្រើសរើសប្រែចិត្ត នោះយើងជ្រើសរើសដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ! យើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្លាស់ប្រែយើងទៅកំណែថ្មីដ៏ល្អបំផុតនៃខ្លួនយើង ។ យើងជ្រើសរើសរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ហើយទទួលបានអំណរ—ជាអំណរនៃការប្រោសលោះនៅក្នុងទ្រង់ ។ នៅពេលយើងជ្រើសរើសប្រែចិត្ត យើងជ្រើសរើសប្រែក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ! »១៧
ការប្រែចិត្តនាំមកនូវអំណរ ដោយសារវារៀបចំដួងចិត្តរបស់យើងទទួកយកព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មានន័យថាពោរពេញដោយអំណរ ។ ហើយដើម្បីបានពោរពេញដោយអំណរមានន័យថា ត្រូវពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។១៨ អំណររបស់យើងកើនឡើង ពេលយើងធ្វើការជាប្រចាំដើម្បីនាំព្រះវិញ្ញាណចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ ដូចព្យាការីមរមនបានបង្រៀន « ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែពួកគេបានតមអាហារ ហើយបានអធិស្ឋានជាញឹកញាប់ដែរ ហើយបានមុតមាំខ្លាំងឡើងៗនៅក្នុងភាពរាបសារបស់គេ ហើយបានរឹងប៉ឹងឡើងៗនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ [ របស់ពួកគេ ] ជឿ [ ដល់ ] ព្រះគ្រីស្ទ នាំឲ្យចិត្តគេបានពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរ និងការលួងលោមចិត្ត » ។១៩ ព្រះអម្ចាស់សន្យាចំពោះអស់អ្នកដែលខិតខំធ្វើតាមទ្រង់ថា « យើងនឹងរំលែកដល់អ្នក … នូវព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលនឹងបំភ្លឺគំនិតរបស់អ្នកដែលនឹងបំពេញព្រលឹងរបស់អ្នកដោយសេចក្ដីអំណរ » ។២០
អំណរនៃការជួយមនុស្សដទៃឲ្យប្រែចិត្ត
បន្ទាប់ពីយើងមាននូវអំណរដែលកើតចេញពីការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះមក នោះយើងនឹងចង់ចែកចាយអំណរនោះដោយឯកឯងជាមួយនឹងមនុស្សដទៃ ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នោះ នោះអំណររបស់យើងកើនទ្វេឡើង ។ ការណ៍នោះជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះអាលម៉ា ។
លោកបានថ្លែងថា « នេះគឺជាការអួតរបស់ខ្ញុំ ក្រែងខ្ញុំអាចបានទៅជាគ្រឿងឧបករណ៍មួយនៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះ ដើម្បីនាំមនុស្សខ្លះទៅកាន់ការប្រែចិត្ត ហើយនេះគឺសេចក្ដីអំណររបស់ខ្ញុំ ។
« ហើយមើលចុះ កាលខ្ញុំឃើញបងប្អូនខ្ញុំជាច្រើន បានប្រែចិត្តជាពិតប្រាកដ ហើយមករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេ នៅពេលនោះ ព្រលឹងខ្ញុំពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរនៅពេលនោះ ខ្ញុំនឹកឃើញនូវអ្វីៗ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានធ្វើដើម្បីខ្ញុំ … មែនហើយ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនឹកឃើញព្រះពាហុរបស់ទ្រង់ដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដែលទ្រង់ហុច [ មករក ] ខ្ញុំ » ។២១
ការជួយមនុស្សដទៃឲ្យប្រែចិត្តគឺជាការសម្ដែងចេញពីការដឹងគុណរបស់យើងពីធម្មជាតិចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយវាគឺជាប្រភពនៃអំណរដ៏មហិមា ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលសន្យាដូចនេះ ៖
« បើសិនជាអ្នកត្រូវ … នាំព្រលឹងមួយគត់ មករកយើង នោះអ្នកនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមាជាមួយអ្នកនោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតារបស់យើង !
ហើយឥឡូវនេះ បើសិនជាអ្នកនឹងមានសេចក្តីអំណរដ៏មហិមាដល់ព្រលឹងតែមួយ ដែលអ្នកបាននាំមករកយើង … នោះអ្នកនឹងមានសេចក្តីអំណរដ៏មហិមាយ៉ាងណាទៅ បើសិនជាអ្នកបាននាំព្រលឹងជាច្រើនមករកយើងនោះ ! »២២
សេចក្ដីអំណររបស់ទ្រង់មហិមាណាស់ណា៎ ចំពោះព្រលឹងណាដែលប្រែចិត្ត !
ខ្ញុំឃើញថា មានប្រយោជន៍ក្នុងការនឹកស្រមៃពីអំណរដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមាន រាល់ពេលយើងទទួលបានពរជ័យនៃពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។២៣ ដូចប្រធាន ណិលសុន បានថ្លែងថា ២៤សាវកប៉ុលនៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកសរសេរទៅកាន់ពួកសាសន៍ហេព្រើរបានចែកចាយការយល់ដឹងដ៏ប្រពៃនេះថា « ចោលអស់ទាំង … អំពើបាប ដែលរុំយើងជុំវិញជាងាយម៉្លេះ … ទាំងរំពឹងមើលដល់ព្រះយេស៊ូវដ៏ជាមេផ្តើម ហើយជាមេសម្រេចសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ដែលទ្រង់បានរងទ្រាំនៅឈើឆ្កាង ឲ្យតែបានសេចក្តីអំណរ ដែលនៅចំពោះទ្រង់ … រួចទ្រង់ក៏គង់ខាងស្តាំបល្ល័ង្កនៃព្រះ » ។២៥ ជារឿយៗ យើងនិយាយអំពីការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខនៅច្បារគែតសេម៉ានី និងភ្នំរលាក្បាល ប៉ុន្តែយើងកម្រនឹងនិយាយអំពីអំណរដ៏មហិមាដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះរំពឹងចង់បាន ពេលទ្រង់បូជាព្រះជន្មរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ ច្បាស់ណាស់ ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់គឺដើម្បីយើង ដើម្បីយើងអាចដកពិសោធនូវអំណរនៃការត្រឡប់មករួមរស់នឹងទ្រង់ក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះវិញ ។
បន្ទាប់ពីបង្រៀនប្រជាជននៅទ្វីបអាមេរិកកាលពីបុរាណមក ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេ ដោយមានបន្ទូលថា ៖
« ឥឡូវនេះ មើលចុះ សេចក្ដីអំណររបស់យើងធំណាស់ គឺពេញទំហឹងដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នា … មែនហើយ ព្រមទាំងព្រះវរបិតាក៏ទ្រង់មានសេចក្ដីអំណរ ហើយគ្រប់ទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធផង ។ …
« … ដោយសារ [ អ្នករាល់គ្នា ] នេះហើយ ដែលយើងមានសេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ » ។២៦
មករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយទទួលអំណររបស់ទ្រង់
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ដោយចែកចាយទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំចាត់ទុកថាជាអំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងជាព្រះប្រោសលោះនៃពិភពលោក ។ ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់ស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗ ។ ការផ្ដោតព្រះទ័យតែមួយគត់របស់ទ្រង់គឺ « កិច្ចការ និងសិរីល្អ [ របស់ទ្រង់ ] »២៧ គឺដើម្បីជួយយើងទទួលបានភាពពោរពេញនៃអំណរក្នុងទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីដោយផ្ទាល់ម្នាក់ថា ការប្រែចិត្តប្រចាំថ្ងៃ និងការមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកការដកពិសោធនៃក្តីអំណរ—ជាអំណរដែលហួសពីការនឹកស្រមៃរបស់យើង ។២៨ នោះគឺជាហេតុផលដែលយើងរស់នៅលើផែនដីនេះ ។ នោះគឺជាហេតុផលដែលព្រះរៀបចំផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមារបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពិតជា« ផ្លូវ សេចក្ដីពិត និងជីវិត »២៩ហើយ ជា« ឈ្មោះ [ តែមួយគត់ ] នៅក្រោមមេឃនេះ ដែលមនុស្សអាចបានសង្គ្រោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះ » ។៣០ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕