எழுந்திருங்கள்! அவர் உங்களை அழைக்கிறார்

சில நாட்களுக்கு முன்பு, நான் என் மனைவியிடம் கேட்டேன், “எனக்கு நினைவில் இருக்கும் வரை, நம் வாழ்க்கையில் நமக்கு எந்த பெரிய பிரச்சனையும் ஏன் இல்லை என்று சொல்ல முடியுமா?”

அவள் என்னைப் பார்த்து, புன்னகைத்து, சொன்னாள், “நிச்சயமாக! நாம் ஏன் பெரிய பிரச்சனைகளை சந்திக்கவில்லை என்பதை நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன்; உங்களுக்கு மிகக் குறைந்த நினைவாற்றல் இருப்பதால் தான்!”

அவளது விரைவான மற்றும் புத்திசாலித்தனமான பதில், இயேசு கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷத்தின்படி வாழ்வது, வளரத் தேவையான வலியையும் சோதனைகளையும் அகற்றாது என்பதை மீண்டும் எனக்கு உணர்த்தியது.

சுவிசேஷம் சவால்கள் மற்றும் பிரச்சனைகளைத் தவிர்ப்பதற்கான ஒரு வழி அல்ல, மாறாக நமது விசுவாசத்தை அதிகரிப்பதற்கும் அவற்றை எவ்வாறு கையாள்வது என்பதைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும் ஒரு தீர்வாகும்.

சில மாதங்களுக்கு முன்பு இந்த உண்மையை உணர்ந்தேன், நான் ஒரு நாள் நடந்து கொண்டிருந்தபோது, திடீரென்று என் பார்வை மங்கலாகவும், இருட்டாகவும், அலை அலையாகவும் மாறியது. நான் பயந்தேன். பின்னர், மருத்துவர்கள் என்னிடம் சொன்னார்கள்: “நீங்கள் உடனடியாக சிகிச்சையைத் தொடங்கவில்லை என்றால், சில வாரங்களில் கூட உங்கள் பார்வையை இழக்க நேரிடும்.” நான் இன்னும் அதிகம் பயந்தேன்.

பின்னர், அவர்கள் சொன்னார்கள்: “உங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும், ஒவ்வொரு நான்கு வாரங்களுக்கும், நேரடியாக கண்ணுக்குள் —அகன்ற திறந்த கண்ணுக்குள்—உங்களுக்கு ஊசி போட வேண்டும்.”

அது ஒரு சங்கடமான விழிப்புணர்வு அழைப்பு.

அப்போது ஒரு நினைவு கேள்வி வடிவில் வந்தது. நான் என்னையே கேட்டுக்கொண்டேன்: “சரி!” “எனது சரீர பூர்வ பார்வை சரியாக இல்லை, ஆனால் எனது ஆவிக்குரிய பார்வைக்கு என்ன ஆகும்?” “அங்கு எனக்கு ஏதேனும் சிகிச்சை தேவையா?” “மேலும் தெளிவான ஆவிக்குரிய பார்வை என்றால் என்ன?”

மாற்கு சுவிசேஷத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள பர்திமேயு என்ற குருடனின் கதையைப் பற்றி நான் சிந்தித்தேன். வேதம் சொல்கிறது, “அவன் நசரேயனாகிய இயேசு வருகிறாரென்று கேள்விப்பட்டு: இயேசுவே, தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று கூப்பிடத்தொடங்கினான்.”¹

விஞ்ஞான ரீதியாக, பலரின் பார்வையில், இயேசு யோசேப்பின் மகன், எனவே பர்திமேயு அவரை “தாவீதின் குமாரனே” என்று ஏன் அழைத்தான்? தாவீதின் வழித்தோன்றலாகப் பிறக்கப்போவதாக தீர்க்கதரிசனம் கூறப்பட்ட இயேசு மெய்யாகவே மேசியா என்பதை அவன் உணர்ந்ததால்தான்.²

சரீர பிரகார பார்வை இல்லாத இந்த குருடன் இயேசுவை அடையாளம் கண்டுகொண்டது சுவாரஸ்யமானது. அவன் சரீர ரீதியாக பார்க்க முடியாததை, ஆவிக்குரிய ரீதியில் பார்த்தான், பலர் இயேசுவை சரீர ரீதியாக பார்க்க முடியும், ஆனால் ஆவிக்குரிய ரீதியில் முற்றிலும் குருடர்களாக இருந்தனர்.

இந்தக் கதையிலிருந்து நாம் தெளிவான ஆவிக்குரிய ரீதியான பார்வையைப் பற்றி மேலும் அறிந்து கொள்கிறோம்.

நாம் வாசிக்கிறோம், “அவன் பேசாதிருக்கும்படி அநேகர் அவனை அதட்டினார்கள். அவனோ: தாவீதின் குமாரனே, எனக்கு இரங்கும் என்று முன்னிலும் அதிகமாய்க் கூப்பிட்டான்.”³

அவனைச் சுற்றியிருந்தவர்கள் அவனை அமைதியாக இருக்கச் சொன்னார்கள், ஆனால் அவன் இன்னும் அதிகமாக அழுதான், ஏனென்றால் இயேசு உண்மையில் யார் என்பதை அவன் அறிந்திருந்தான். அவன் அந்த குரல்களை அலட்சியப்படுத்தி மேலும் சத்தமாக கத்தினான்.

அவன் செயல்பட வைப்பதற்கு பதிலாக செயல்பட்டான். அவனது குறையுள்ள சூழ்நிலைகள் இருந்தபோதிலும், அவன் தனது வரம்புகளுக்கு அப்பால் செல்ல தனது விசுவாசத்தைப் பயன்படுத்தினான்.

எனவே, நாம் கற்றுக் கொள்ளும் முதல் கொள்கை என்னவென்றால், நாம் இயேசு கிறிஸ்துவில் கவனம் செலுத்தும்போது தெளிவான ஆவிக்குரிய தரிசனத்தை வைத்து, உண்மையென்று அறிந்தவற்றில் உண்மையாக இருக்கிறோம்.

சகோதர சகோதரிகளே, நமது ஆவிக்குரிய பார்வையை அப்படியே வைத்திருக்க, நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகின் குரல்களுக்குச் செவிசாய்க்க வேண்டாம் என்று நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும். இந்த குழப்புகிற மற்றும் குழம்பியுள்ள உலகில், நாம் அறிந்தவற்றிற்கு விசுவாசமாக இருக்க வேண்டும், நமது உடன்படிக்கைகளுக்கு உண்மையாக இருக்க வேண்டும், கட்டளைகளைக் கடைப்பிடிப்பதில் உண்மையாக இருக்க வேண்டும், மேலும் இந்த மனிதனைப் போலவே மேலும் பலமாக நமது நம்பிக்கைகளை மீண்டும் உறுதிப்படுத்த வேண்டும். உலகிற்கு கர்த்தரின் சாட்சியாக நாம் இன்னும் சத்தமாக கூக்குரலிட வேண்டும். இந்த மனிதன் இயேசுவை அறிந்திருந்தான், அவன் நம்பியவற்றில் உண்மையுள்ளவனாக இருந்தான், அவனைச் சுற்றியுள்ள குரல்களால் திசை திருப்பப்படவில்லை.

இயேசு கிறிஸ்துவின் சீடர்களாகிய நம் குரலைக் குறைக்க இன்று பல குரல்கள் உள்ளன. உலகத்தின் குரல்கள் நம்மை மௌனமாக்க முயல்கின்றன, ஆனால் அதனால்தான் நாம் இரட்சகரின் சாட்சியை சத்தமாகவும் பலமாகவும் அறிவிக்க வேண்டும். உலகின் அனைத்து குரல்களிலும், கர்த்தர் என்னையும் உங்களையும் நமது சாட்சியங்களை அறிவிக்கவும், நமது குரலை உயர்த்தவும், அவருடைய குரலாக மாறவும் நம்புகிறார். நாம் அதைச் செய்யாவிட்டால், இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றி யார் சாட்சி கொடுப்பார்கள்? யார் அவருடைய நாமத்தைப்பற்றி பேசுவார்கள், அவருடைய தெய்வீக ஊழியத்தை அறிவிப்பார்கள்?

இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நமது அறிவிலிருந்து வரும் ஆவிக்குரிய பொறுப்பு நமக்கு இருக்கிறது.

ஆனால் அதன் பிறகு பர்திமேயு என்ன செய்தான்?

எழுந்திட வேண்டும் என்ற கர்த்தரின் கட்டளைப்படி, அவன் மீண்டும் விசுவாசத்தில் செயல்பட்டான்.

வேதம் சொல்கிறது, “உடனே அவன் தன் மேலுள்ள வஸ்திரத்தை எறிந்துவிட்டு, எழுந்து, இயேசுவினிடத்தில் வந்தான்.”⁴

இந்த தாழ்மையான மற்றும் விசுவாசமிக்க மனிதன் இயேசுவின் கட்டளையின்படி சிறந்த வாழ்க்கைக்கு உயர முடியும் என்பதை புரிந்துகொண்டான். அவன் தனது சூழ்நிலையை விட சிறந்தவன் என்பதை அவன் அறிந்திருந்தான், மேலும் இயேசு தன்னை அழைப்பதைக் கேட்டதும் அவன் செய்த முதல் காரியம், தனது பிச்சைக்காரனின் அங்கியை தூக்கி எறிவதாகும்.

மீண்டும், அவன் செயல்படுத்தப்படுவதற்குப் பதிலாக செயல்பட்டான்.

அவன் நினைத்திருக்கலாம், “இனி எனக்கு இது தேவையில்லை, இப்போது இயேசு என் வாழ்க்கையில் வந்திருக்கிறார். இது ஒரு புதிய நாள். நான் இந்த துயர வாழ்க்கையை முடித்துவிட்டேன். இயேசுவோடு, அவரிலும், அவரோடும், மகிழ்ச்சியும் சந்தோஷமும் கொண்ட ஒரு புதிய வாழ்க்கையை என்னால் தொடங்க முடியும். மேலும் உலகம் என்னைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறது என்பதைப் பற்றி நான் கவலைப்படுவதில்லை. இயேசு என்னை அழைக்கிறார், அவர் நான் ஒரு புதிய வாழ்க்கையை வாழ எனக்கு உதவுவார்.”

என்ன ஒரு குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம்!

அவன் தனது பிச்சைக்கார மேலங்கியை தூக்கி எறிந்தபோது, ​​அவன் எல்லா சாக்குபோக்குகளையும் அகற்றினான்.

இது இரண்டாவது கொள்கை: சுபாவ மனிதனை விட்டு, மனந்திரும்பி, கிறிஸ்துவில் ஒரு புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்கும்போது, நாம் தெளிவான ஆவிக்குரிய பார்வையை பாதுகாக்கிறோம்.

அதைச் செய்வதற்கான வழி, இயேசு கிறிஸ்து மூலம் ஒரு சிறந்த வாழ்க்கைக்கு உயர உடன்படிக்கைகளை செய்து காத்துக் கொள்வதாகும்.

நம்மைப் பற்றி வருத்தப்படவும், நம் சூழ்நிலைகள் மற்றும் பிரச்சனைகளுக்காகவும், நம் வாழ்க்கையில் நடக்கும் எல்லா கெட்ட காரியங்களுக்காகவும் வருந்துகிறோம், மேலும் நம்மை மகிழ்ச்சியடையாமல் செய்கிறார்கள் என நாம் நினைக்கும், எல்லா கெட்டவர்கள் பற்றியும் கூட நினைக்கும்வரை பிச்சைக்காரனின் அங்கியை நம் தோளில் வைத்திருக்கிறோம். சில சமயங்களில் மனிதர்கள் தெரிந்தோ தெரியாமலோ நம்மை காயப்படுத்துகிறார்கள் என்பது உண்மைதான். ஆனால் சாக்குபோக்கு அல்லது பாவத்தை மறைக்க நாம் இன்னும் வைத்திருக்கக்கூடிய மன மற்றும் உணர்ச்சியின் மேலங்கியை அணிவதன் மூலம் கிறிஸ்துவில் விசுவாசத்துடன் செயல்பட முடிவு செய்ய வேண்டும், மேலும் அவர் நம்மை குணப்படுத்த முடியும் என்பதை அறிந்து அதை தூக்கி எறிந்துவிட வேண்டும்.

“சில துரதிர்ஷ்டவசமான மற்றும் விரும்பத்தகாத சூழ்நிலைகளின் காரணமாக நான் இப்படி இருக்கிறேன். மேலும் என்னால் மாற முடியாது, நான் நியாயமாயிருக்கிறேன்,” என்று சொல்ல ஒரு நல்ல சாக்குபோக்கு எப்போதும் இல்லை.

அப்படி நினைக்கும் போது, நாம் செயல்படுத்தப்பட முடிவு செய்கிறோம்.

நாம் பிச்சைக்காரனின் அங்கியை வைத்திருக்கிறோம்.

விசுவாசத்தில் செயல்படுவதென்பது, நம்முடைய இரட்சகரை சார்ந்து, அவருடைய பாவநிவர்த்தி மூலம், அவருடைய கட்டளையின்படி நாம் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக எழும்ப முடியும் என்று நம்புவதாகும்.

மூன்றாவது கொள்கை கடைசி மூன்று வார்த்தைகளில் உள்ளது, “[அவன்] இயேசுவிடத்தில் வந்தான்.”

அவன் பார்வையற்றவனாக இருந்ததால் இயேசுவிடம் எப்படி செல்ல முடிந்தது? இயேசுவின் குரலைக் கேட்டு அவரை நோக்கி நடப்பதே ஒரே வழி.

இது மூன்றாவது கொள்கை: நாம் கர்த்தரின் குரலைக் கேட்கும்போது தெளிவான ஆவிக்குரிய பார்வையை காத்துக்கொண்டு, அவர் நம்மை வழிநடத்த அனுமதிக்கிறோம்.

இந்த மனிதன் தன்னைச் சுற்றியுள்ள குரல்களை விட மேலாக தனது குரலை உயர்த்தியது போல, மற்ற எல்லா குரல்களுக்கும் நடுவில் கர்த்தரின் குரலைக் கேட்க முடிந்தது.

பேதுருவின் ஆவிக்குரிய கவனத்தை கர்த்தர் மீது வைத்து, அவனைச் சுற்றியுள்ள காற்றால் திசைதிருப்பப்படாமல் இருக்கும் வரை, பேதுருவை தண்ணீரில் நடக்க அனுமதித்த அதே விசுவாசம் இதுதான்.

பிறகு இந்தக் குருடனின் கதை இந்த வார்த்தைகளுடன் முடிகிறது “அவன் பார்வையடைந்து, வழியிலே இயேசுவுக்குப் பின்சென்றான்.”⁵

இந்தக் கதையின் மிக முக்கியமான பாடங்களில் ஒன்று என்னவென்றால், இந்த மனிதன் இயேசு கிறிஸ்துவில் உண்மையான விசுவாசத்தைக் கடைப்பிடித்து ஒரு அற்புதத்தைப் பெற்றான், ஏனென்றால் அவன் உண்மையான நோக்கத்துடன், அவரைப் பின்பற்றுவதற்கான உண்மையான நோக்கத்துடன் கேட்டான்.

இயேசு கிறிஸ்துவைப் பின்பற்றுவதே, நம் வாழ்வில் நாம் பெறும் ஆசீர்வாதங்களுக்கு இறுதிக் காரணம். அவரை அடையாளம் காண்பதுவும், அவர் நிமித்தம் தேவனுடன் உடன்படிக்கைகளை செய்துகொள்வதும், அவர் மூலமாக நமது இயல்பை மாற்றுவதும், அவரைப் பின்பற்றி இறுதிபரியந்தம் நிலைத்து நிற்பதும் ஆகும்.

என்னைப் பொறுத்தவரை, தெளிவான ஆவிக்குரிய பார்வையை வைத்திருப்பது இயேசு கிறிஸ்துவின் மீது கவனம் செலுத்துவதாகும்.

எனவே, நான் என் கண்ணில் ஊசியைப் போட்டுக் கொள்வதால், எனது ஆவிக்குரிய பார்வை தெளிவாக இருக்கிறதா? நான் எப்படிச் சொல்வது? ஆனால் நான் பார்ப்பனவற்றிற்காக நன்றியுள்ளவனாய் இருக்கிறேன்.

இந்தப் பரிசுத்தப் பணியிலும் என் வாழ்விலும் கர்த்தரின் கரத்தை நான் தெளிவாகக் காண்கிறேன்.

நான் எங்கு சென்றாலும், என் சொந்த விசுவாசத்தைப் பலப்படுத்தும் பலரின் விசுவாசத்தை நான் காண்கிறேன்.

என்னைச் சுற்றிலும் தேவதூதர்களைக் காண்கிறேன்.

கர்த்தரை சரீரப் பிரகாரமாகப் பார்க்காத பலரின் விசுவாசத்தை நான் காண்கிறேன், ஆனால் அவரை ஆவிக்குரிய விதமாக அடையாளம் காண்கிறார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் அவரை நெருக்கமாக அறிந்திருக்கிறார்கள்.

இந்த சுவிசேஷம் எல்லாவற்றிற்கும் பதில் என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன், ஏனென்றால் இயேசு கிறிஸ்துவே அனைவருக்குமான பதில். நான் என் இரட்சகரைப் பின்தொடரும்போது நான் பார்க்க முடிந்ததற்கு நான் நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன்.

நாம் கர்த்தருடைய சத்தத்தைக் கேட்டு, இரட்சகரின் உடன்படிக்கைப் பாதையில் நம்மை வழிநடத்த அனுமதிக்கும்போது, நம் வாழ்நாள் முழுவதும் தெளிவான பார்வை, ஆவிக்குரிய புரிதல் மற்றும் இருதயம் மற்றும் மன சமாதானத்துடன் ஆசீர்வதிக்கப்படுவோம் என்று நான் உறுதியளிக்கிறேன்.

இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றி குறைவாக அல்ல, அதிகம் கேட்க வேண்டிய உலகில், நம்மைச் சுற்றியுள்ள குரல்களை விட சத்தமாக, அவரைப் பற்றிய நமது சாட்சியை கூக்குரலிடுவோம். நாம் இன்னும் அணிந்திருக்கக்கூடிய பிச்சைக்காரனின் அங்கியை அகற்றி, கிறிஸ்துவிலும், கிறிஸ்துவின் மூலமாகவும் சிறந்த வாழ்க்கைக்கு உலகத்தை விட உயர்வோமாக. இயேசுகிறிஸ்துவை பின்பற்றாமல் இருப்பதற்கான எல்லா சாக்குப்போக்குகளிலிருந்தும் விடுபட்டு, அவருடைய குரலைக் கேட்கும்போது, அவரைப் பின்பற்றுவதற்கான எல்லா நல்ல காரணங்களையும் கண்டுபிடிப்போமாக. இது என்னுடைய ஜெபம், இயேசு கிறிஸ்துவின் நாமத்தினாலே, ஆமென்.