In de armen van zijn liefde

Geliefde zusters, het is zo fijn om vanavond tot u te spreken tijdens deze grote conferentie van de zustershulpvereniging. Wij hebben al geluisterd naar fijne toespraken door vrouwen met een groot geloof en grote capaciteiten. Ik wil het presidium van de zustershulpvereniging graag zeggen dat wij hen volledig vertrouwen. Wij waarderen hen op alle mogelijke manieren. We zijn dankbaar voor het thema dat zij uit het Boek van Mormon hebben gekozen, namelijk uit 2 Nephi: ‘voor eeuwig in de armen van zijn liefde gesloten’ (zie 2 Nephi 1:15). De vrouwen van de ZHV zijn letterlijk voor eeuwig in de armen van onze Heer gesloten.

Volgens mij is dit de grootste vrouwenorganisatie in de hele wereld. Zij is door God ingesteld. Joseph Smith sprak en trad op als profeet toen hij in 1842 de zustershulpvereniging oprichtte. Hij zei daarna: ‘De organisatie van de Kerk van Christus was pas volmaakt toen de vrouwen waren georganiseerd.’ (Sarah M. Kimball, ‘Early Relief Society Reminiscences’, 17 maart 1882, Relief Society Record, 1880–1892, kerkarchieven van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.)

Momenteel heeft de ZHV om en nabij vijf miljoen leden. Zij is in veel landen georganiseerd en geeft onderwijs in vele talen. De organisatie heeft alle vrouwen van de kerk van achttien jaar en ouder in haar gelederen. Onder hen zijn ongehuwde jonge vrouwen, vrouwen die nooit getrouwd zijn, vrouwen die weduwe zijn geworden of zijn gescheiden, vrouwen met een echtgenoot en kinderen, en oude vrouwen, van wie velen al hun eeuwige metgezel verloren hebben.

Een vriend van een ander geloof zei ooit tegen mij: ‘LDS betekent Liefde, Devotie en Service’. Maar wat betekent de ZHV eigenlijk? Wat betekent zij? Daar wil ik wat over proberen te zeggen.

ZHV betekent liefde. Het is zo opmerkelijk om te zien hoeveel liefde goede vrouwen voor elkaar hebben. Ze gaan met elkaar om in liefde, vriendschap en onderling respect. Deze organisatie is in feite voor veel vrouwen de enige manier om vriendschappelijk met anderen om te gaan.

Vrouwen hebben een aangeboren instinct om mensen in nood liefdevol de hand te reiken. Het welzijnsprogramma van de kerk wordt beschreven als zijnde geleid door de priesterschap, maar het zou nooit kunnen werken zonder de ZHV.

ZHV betekent onderwijs. En daarnaast is het de plicht van elke vrouw in deze kerk om zoveel scholing te krijgen als ze kan. Dat zal haar leven een nieuwe dimensie geven en haar kansen vergroten. En ze krijgt er vaardigheden door die haar desnoods kans op een baan bieden.

Afgelopen week kreeg ik een brief van een alleenstaande moeder en ik wil u er een deel van voorlezen. Ze schrijft:

‘Er zijn tien jaar voorbijgegaan sinds u ons gezin noemde tijdens de oktoberconferentie van 1996. (…) De woorden van raad en bemoediging die u mij en andere zusters hebt gegeven, zijn een levenspatroon geworden waar ik me dagelijks aan houd. De zinsnede die mijn motto en slagzin is geworden, (…) “Doe uw uiterste best”, is inderdaad wat mijn zoons en ik proberen te doen.

‘Alle vier mijn zoons hebben het voortgezet onderwijs en het seminarie afgerond. Twee hebben een voltijdzending vervuld. We werken allemaal zodat we in ons onderhoud kunnen voorzien en we blijven het evangelie trouw. Het is een geweldig gevoel om te weten dat we onszelf de afgelopen jaren hebben gered (…). Je krijgt het gevoel dat je wat presteert als je weer op eigen benen staat en voorziet in de behoeften van je kinderen. (…)

‘Mij werd ook geadviseerd om weer te gaan studeren. (…). Het is moeilijk om een voltijdbaan te hebben en ’s avonds college te lopen. Maar het heeft mijn kijk op het leven verbreed en heeft ertoe geleid dat ik een beter mens geworden ben. Ik heb veel steun gekregen van mijn familie, leden uit de wijk en collega’s. Ik studeer in december af.

‘Toen ik over mijn patriarchale zegen nadacht, bad en vastte, kon ik enkele realistische levensdoelen stellen die ik heb gebruikt als een koers om me aan de evangeliebeginselen te blijven houden. Ik ga naar de kerk, bid dagelijks en betaal mijn tiende. Ik (…) neem mijn roeping als huisbezoekster uiterst serieus. (…)

‘De kerk is waar en het is een eer en een voorrecht om als een goed, gezegend lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen te worden beschouwd. Wij worden middels inspiratie geleid door een liefhebbende hemelse Vader die ons kent en wil dat wij groeien en vooruitgaan. Ik dank u voor uw vriendelijke en bemoedigende woorden tien jaar geleden, en voor de vele geïnspireerde woorden daarna die door dienstknechten van de Heer gesproken zijn. Ik weet dat ik een kind van God ben en dat mijn lidmaatschap in zijn kerk mij tot zegen is.’

ZHV betekent zelfredzaamheid. De beste voedselvoorraad zit niet in de graansilo’s van de afdeling welzijnszorg, maar in blikken en weckpotten bij mensen thuis. Het is goed om blikken tarwe, rijst en bonen onder bedden en in provisiekasten van vrouwen te zien die zelf hun verantwoordelijkheid in de welzijnszorg op zich hebben genomen. Dat is misschien niet het lekkerste voedsel, maar in geval van nood zeer welkom.

ZHV betekent opoffering. Dit eenvoudige gedicht van Anne Campbell, dat zij voor haar kind schreef, ontroert mij telkens weer. Zij schrijft:

Velen van u zijn moeder. U bent verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding van uw kinderen. Als u oud en grijs wordt, vraagt u zich niet af hoe mooi de kleren waren die u ooit droeg of de auto die u reed, en ook niet hoe groot het huis was waar u in woonde. Uw brandende vraag is dan: ‘Wat is er van mijn kinderen terechtgekomen?’

Als ze goed terecht zijn gekomen, bent u dankbaar. Zo niet, dan is er slechts weinig troost voor u.

Ik heb elders geschreven: ‘God zegene u, moeders! Als alle overwinningen en nederlagen van de mens zijn geteld, als het stof van de veldslagen des levens begint op te trekken, als alles waarvoor we in deze wereld zo hard werken voor onze ogen vervaagt, zult u er zijn, moet u er zijn, als de kracht van een nieuwe generatie, de blijvend opwaartse ontwikkelingsgang van de mens’ (One Bright Shining Hope [2006], p. 18).

Enkele jaren geleden leidde ouderling Marion D. Hanks een forumdiscussie in de Salt Lake Tabernakel. Aan dat forum nam een aantrekkelijke, begaafde jonge vrouw deel — gescheiden, moeder van zeven kinderen, toen variërend in leeftijd van zeven tot zestien jaar. Ze zei dat ze op een avond iets naar een buur aan de overkant van de straat bracht. Luister maar eens naar haar woorden, zoals ik me die herinner.

‘Toen ik me omdraaide om terug naar huis te lopen, zag ik dat alle lichten van het huis aan waren. Ik hoorde de echo’s van wat mijn kinderen zeiden toen ik enkele minuten daarvoor de deur was gelopen. Ze vroegen: “Mam, wat eten we vandaag?” “Kun je me naar de bibliotheek brengen?” “Ik heb vanavond een groot vel papier nodig.” Moe en mat keek ik naar het huis en zag ik in alle kamers licht branden. Ik dacht aan al die kinderen die thuis zaten te wachten tot ik in hun behoeften kwam voorzien. Mijn lasten leken zwaarder dan ik kon dragen.

‘Ik herinner me dat ik door mijn tranen heen naar de hemel keek en zei: “Lieve Vader, ik kan het gewoon niet vanavond. Ik ben te moe. Ik kan dit niet aan. Ik kan nu niet naar huis om alleen voor al die kinderen te zorgen. Kan ik niet gewoon bij U komen en maar voor één nachtje bij U blijven? Dan ga ik morgenochtend wel weer terug.”

‘Het antwoord was niet echt hoorbaar, maar ik hoorde de woorden in gedachten. Het antwoord luidde: “Nee, mijn kind, je kunt nu niet bij me komen. Dan zou je nooit meer terug willen. Maar Ik kan bij jou komen.”’

Er zijn zoveel vrouwen zoals deze jonge moeder, die eenzaam en wanhopig was. Maar gelukkig had ze genoeg geloof in de Heer, die haar kon liefhebben en helpen.

ZHV betekent geloof. Het betekent prioriteiten stellen. Het betekent onder meer tiende betalen.

Ouderling Lynn Robbins van de Zeventig vertelt dit verhaal over een ringpresident uit Panama.

Als pas teruggekeerde zendeling kwam hij het meisje tegen met wie hij wilde trouwen. Ze waren gelukkig maar heel arm.

En toen brak er een bijzonder moeilijke periode aan waarin al hun voedsel en geld opraakten. Het was zaterdag en de keukenkast was letterlijk leeg. Rene vond het verschrikkelijk dat zijn jonge vrouw honger leed. Hij kwam tot de conclusie dat hij geen andere keus had dan hun tiendegeld te gebruiken om eten te kopen.

Toen hij de deur uitliep, hield zijn vrouw hem tegen en vroeg waar hij heenging. Hij zei dat hij eten ging kopen. Ze vroeg hoe hij aan het geld kwam. Hij zei dat het het tiendegeld was. Zij zei: ‘Dat geld is van de Heer — dat moet je niet gebruiken om eten te kopen.’ Haar geloof was sterker dan het zijne. Hij legde het geld terug en die avond gingen ze met een lege maag naar bed.

De volgende ochtend hadden ze geen ontbijt en gingen ze vastend naar de kerk. Rene gaf het tiendegeld aan de bisschop, maar was te trots om hem te vertellen dat ze behoeftig waren.

Na de bijeenkomsten verliet hij met zijn vrouw het kerkgebouw en ging te voet op weg naar huis. Ze waren nog niet zo ver gekomen toen een pasgedoopt lid ze vanuit zijn huis toeriep. De man was visser en zei dat hij meer vis had dan hij zelf op kon eten. Hij wikkelde vijf visjes voor ze in een krant en ze bedankten hem. Op weg naar huis hield een ander lid ze aan en gaf ze tortilla’s. Toen hield iemand anders ze aan en gaf ze rijst. En een ander lid zag ze en gaf ze bonen.

Toen ze thuis kwamen, hadden ze genoeg te eten voor twee weken. Ze waren nog verbaasder toen ze het pakje met vis open deden en twee hele grote vissen aantroffen in plaats van de vijf kleintjes die ze meenden gezien te hebben. Ze sneden de vis in porties en bewaarden die in de vrieskist van hun buren.

Ze hebben herhaaldelijk getuigd dat ze sindsdien nooit meer honger hebben geleden.

Geliefde zusters, al die fantastische eigenschappen waar de ZHV voor staat, betekenen dat u voor eeuwig in de armen van zijn liefde gesloten bent.

Dat is wat wij allemaal wensen. Dat is wat wij allemaal hopen. Dat is waar wij allemaal om bidden.

Welnu, geliefde zusters, nog een woord tot slot. Ik herinner u eraan dat u geen tweederangsburgers van Gods koninkrijk bent. U bent zijn goddelijke schepping. Mannen dragen het priesterschap. U hebt een andere rol, maar ook die is uitermate belangrijk. Zonder u zou het plan van geluk van onze Vader gedwarsboomd worden en zou het zinloos zijn. U maakt vijftig procent van het ledental van de kerk uit en bent moeder van de andere vijftig procent. Iedereen moet u wel serieus nemen.

Laatst ontving ik een brief van een dierbare vriendin. Ze heet Helen en haar man heet Charlie. Ze schrijft onder meer:

‘Vandaag hadden Charlie en ik allebei een toespraak in onze avondmaalsdienst. In mijn toespraak noemde ik uw advies aan mij toen ik mijn diploma haalde aan Idaho Falls High School en plannen had om naar Ricks College te gaan. U stelde voor dat ik naar de hogeschool van de kerk in Hawaï zou gaan, waar ik een betere kans zou hebben om een jonge man van Chinese afkomst te ontmoeten en te trouwen.

‘Ik nam uw raad aan en ging naar de hogeschool in Hawaï, waar ik Charlie ontmoette en met hem trouwde. We zijn nu 37 jaar getrouwd en hebben vijf kinderen. Al onze vijf kinderen zijn op zending geweest. (…) Drie van onze kinderen zijn in de Hawaïtempel getrouwd. We hebben twee ongehuwde kinderen en hopen dat ze spoedig een geschikte huwelijkspartner vinden om mee naar de tempel te gaan. We hebben zes schattige kleinkinderen en twee op komst.

‘Ik ben gezegend met een trouwe echtgenoot die zijn priesterschap eert en in aanmerking kwam om de Heer te dienen als bisschop, ringpresident en zendingspresident. Het is mij een eer geweest om hem in al die kerktaken te steunen. Zelf ben ik bijna vijf jaar ZHV-presidente van de ring.

‘Als ik mijn vele zegeningen tel, dan bedenk ik hoe groot de invloed is die u op mijn leven hebt gehad. Ik wil u vertellen dat ik uw raad heb opgevolgd en dat ik daardoor overvloedig gezegend ben. Ik dank u dat u de tijd hebt genomen om mijn vooruitgang bij te houden sinds ik uit Hongkong naar Amerika ben gekomen.’

Dat is wat de ZHV voor vrouwen doet. Zij geeft hen de kans om te groeien en zich te ontwikkelen. Ze krijgen er de status van koningin in hun eigen huishouden door. Ze krijgen er een eigen plaats en positie door, waar ze groeien als ze hun talenten gebruiken. Ze krijgen er trots en richting door in hun gezinsleven. En extra waardering voor een goede, eeuwige metgezel en kinderen.

Wat is de ZHV een geweldige organisatie. Er is in de hele wereld niets wat ermee te vergelijken is.

Moge de Heer ieder van u zegenen met de fantastische eigenschappen die u krijgt als u actief bent in die fantastische organisatie, de ZHV. Dat bid ik nederig in de heilige naam van Jezus Christus. Amen.