Nganong Nahitabo Kini Kanako?

Ako karon anaa sa higdaanan sa usa ka ospital, masakiton kaayo bisan sa pagbuka sa akong mga mata. Ako nahiling nga adunay acute lymphoblastic leukemia. Ang akong sakit miabut og upat lamang ka tuig human ang akong mama namatay sa susama nga kanser. Ako anaa sa grabe kaayo nga chemotherapy aron mawala ang kanser, ug ang mga doktor miingon nga ako kinahanglan nga magpa-chemotherapy sulod sa duha ug tunga ka tuig aron sa pagsigurado nga mawala sa hingpit ang kanser. Ako wala makasabut nganong nahitabo kini kanako ug nganong karon.

Sa wala madugay ako nakakat-on nga ang paghiling nga adunay kanser dili lamang mao ang hagit nga akong atubangon. Usa sa mga druga nga gamiton sa pagtambal sa leukemia mao ang usa ka steroid nga ihatag sa taas kaayo nga dosis. Kini epektibo kaayo sa pagpatay sa mga cell sa leukemia, apan adunay gamay nga risgo nga kini moresulta ngadto sa avascular necrosis (usa ka kondisyon diin ang mga bukog mamatay duol sa may lutahan), ilabi na sa mga batan-ong babaye. Ang akong mga doktor naghunahuna nga, sa 12 nga panuigon, ako bata ra kaayo nga kini mahitabo. Hinoon, sulod sa usa ka buwan sa pagsugod sa chemotherapy, ang mga steroid miguba sa kadaghanan sa akong labing importante nga mga lutahan ug bahin sa akong dugokan. Ako nabuhi sa kanunay nga sakit. Upat ka bulan human ako nahiling og leukemia, ako sa unang higayon naoperahan sa akong bat-ang aron masugdan sa pagsulay og ayo ang nagguba sa mga steroid ug sa paghinay-hinay og tang-tang sa kasakit. Ang opera wala mamaayo sama sa akong gilauman, ug ang akong orthopedic surgeon misulti kanako nga siguro ako dili na makabalik pagsakay og kabayo. Sa kalit lang, ang akong mga giplano sa umaabut nawala na.

Ako usa ka maayo nga estudyante, ug ako nalingaw gayud sa pag-eskwela. Karon ako dili na makabalik sa eskwelahan o bisan mogawas sa publiko tungod kay ang chemotheraphy migguba sa akong immune system. Gani, ako nagpabilin sa balay uban sa akong ina-ina. Sa niini nga punto ako naghunahuna nga ang mga butang nagkabati, apan kini mas migrabe pa.

Unom ka bulan human sa akong operasyon sa bat-ang, ako kinahanglan nga operahan og balik sa bat-ang tungod kay ang una wala magsilbi. Ako anaa sa wheelchair tungod kay kini sakit kaayo nga ilakaw. Ako sigurado gyud kaayo nga ako dili na makabalik pagsakay og usab sa mga kabayo, ug karon ako nabalaka kon ako makahimo pa ba sa paglakaw pag-usab. Ang pagpuyo sa kinabuhi nga masakiton, walay hunong nga kangutngot, ug anaa kanunay sa wheelchair mura og dili kaayo makalingaw kanako.

Ako nag-ampo ngadto sa akong Langitnong Amahan, ug ako nasayud nga daghang mga tawo ang nag-ampo usab alang kanako. Sa tanang nangagi nako nga mga pagsulay, ako nag-ampo nga ako maayo, nga ang akong mga lutahan maayo, ug ako dili na mopailawum sa nahabilin nga chemotherapy. Ako mibati nga ang akong mga pag-ampo wala tubaga tungod kay ako kinahanglan nga moadto pa sa Primary Children’s Medical Center sa Siyudad sa Salt Lake matag semana aron sa mas daghan pa nga chemotherapy. Ako nasakitan gihapon. Ug ako anaa gihapon kanunay sa wheelchair. Sa usa ka punto, ako misugod sa paghunahuna nga ang akong mga ginikanan nawala sa maayong panghunahuna nga nagtuo sa usa ka Dios kinsa dili gayud maminaw ngadto sa usa ka looy nga masakitong gamay nga babaye.

Sa nangaging mga tuig, ako misinati sa susama nga pagsulay sa akong hugot nga pagtuo sa dihang ako nag-ampo alang sa akong inahan aron maayo. Siya adunay oxygen sa tanang higayon ug hilabihan ka luya bisan gani sa paglakaw-lakaw diha sa balay. Ako nag-ampo ug milaum ug nag-ampo pa gayud og mas daghan nga siya sa milagrosong paagi mamaayo. Apan, siya wala. Human sa iyang kamatayon, ako nakakat-on nga kita makaampo sa tanang butang nga atong gusto, apan kita kinahanglan nga mag-ampo sa saktong mga butang—mag-ampo nga ang kabubut-on sa Ginoo mao ang matuman—aron ang atong mga pag-ampo matubag.

Nakahinumdom niini nga leksyon, ako miusab sa akong mga pag-ampo gikan sa “Palihug ayoha ako” ngadto sa “Langitnong Amahan, ako ganahan kaayo nga mahuman na niining mga pagsulay, apan ako modawat sa Imong kabubut-on.” Sa dihang akong giusab ang akong mga pag-ampo, akong nakita nga mas sayon na nakong giatubang ang chemotherapy, ug ako adunay mas maayo nga kinaiya. Mao kadto ang sinugdanan sa mga panalangin ug mga tubag sa akong mga pag-ampo ug mga pangutana.

Ang akong papa ug lolo mihatag kanako og daghang mga panalangin sa priesthood. Matag higayon nga ako operahan, ako mangayo og panalangin. Ang mga panalangin mitabang kanako ug sa akong pamilya nga mobati og kakalma kabahin sa pamaagi. Usa ka higayon ako adunay taas nga hilanat, ug kami kinahanglan nga moadto sa ospital. Ako midawat og panalangin gikan sa akong papa ug sa usa ka silingan sa wala pa kami mobiya. Sa dihang giablihan na ang pultahan sa emergency room, ang akong hilanat nawala na, ug ako dili na kinahanglan nga magpabilin sa tibuok gabii sa ospital. Ako nasayud nga ang gahum sa priesthood usa ka gasa gikan sa usa ka mahigugmaong Langitnong Amahan.

Usa ka higayon nga kanunay nakong mahinumduman mao ang adlaw nga ako miuli sa balay gikan sa ospital human ako nahiling nga adunay leukemia. Ang mga sister sa young women ug Relief Society mibalhin sa akong mga gamit gikan sa basement ngadto sa usa ka kwarto nga diha sa may sala aron ako mas duol sa akong mga ginikanan ug dili na kinahanglan mogamit pa sa hagdanan. Sila milimpyo ug miadorno sa kwarto aron ang lugar mahimong nindot alang kanako samtang ako nagkasakit. Ang akong pamilya mao ang tigdawat sa uban pang daghang mga proyekto sa pagpangalagad. Sa sinugdanan, lisud alang kanako sa pagdawat nga alagaran. Kon ang mga tawo mobuhat og pangalagad alang kanako, kini makapabati kanako nga ako wala nay katakus sa pagbuhat og bisan unsa nga butang alang sa akong kaugalingon. Hinoon, sa mubong panahon ako nakakat-on nga OK ra ang mangayo og tabang. Sa dihang ako misugod na pagbati nga arang-arang, ako misugod sa pagpangita og mga oportunidad nga mas makaalagad sa ubang mga tawo. Karon ako naningkamot nga makaalagad kutob sa akong mahimo. Ako mobati og maayo kon ako makaalagad sa ubang mga tawo. Ako nakaamgo nga pinaagi sa pagtugot sa ubang mga tawo nga makaalagad kanako, ako mitugot kanila sa samang maayo nga pagbati.

Ako nakakat-on sa paghunahuna og mas maayo kabahin sa umaabut ug sa akong mga pagpili tungod kay ako duol kaayo sa kamatayon. Sa eskwelahan, ako makadungog sa mga babaye nga nagreklamo nga sila nakasinati og “bati nga adlaw tungod sa ilang bati nga buhok.” Samtang ako naglingkod sa akong siga kaayo nga pink nga wheelchair uban sa wig diha sa akong ulo, ako maghunahuna, “Nan nindot na nga aduna pa kay buhok!” Ang mga babaye usab moreklamo nga nagsakit ang ilang tiil sa paglakaw gamit ang tag-as og tikod nga sapatos. Ako maghunahuna sa akong kaugalingon, “Nindot na nga ikaw makahimo sa paglakaw.” Karon ako naningkamot sa pagpokus sa mas dagko nga mga butang kaysa gagmay nga mga butang diin ako sa una nabalaka.

Sa daghang nanglabay nga tuig ako nakakat-on og daghang uban pang mga butang pinaagi sa mga panalangin nga adunay leukemia ug uban pang mga kalisud sa chemotherapy. Ako nahimong mas duol sa akong Langitnong Amahan. Ang akong pagpamatuod mitubo. Ug ako nakakat-on kon unsay tinuod nga importante. Ako nakakat-on sa pagpasalamat sa tanang gagmay nga mga butang nga gibuhat sa mga tawo alang kanako. Karon padulong nako sa pagkaayo, dili na kaayo sakit, ug hinay-hinay nga magamit na pag-usab ang akong mga lutahan. Samtang ako nagpadayon sa pagkaayo, ang mga panalangin ug mga kasinatian nga nakat-unan nagpadayon.

Nganong nahitabo kini kanako? Nganong karon? Ako dili na mangutana niadtong mga pangutanaha tungod kay ako milambo na sa espirituhanong paagi tungod sa akong mga pagsulay. Ako nakadiskobre kon si kinsa gayud ako tungod kay ang Ginoo nahigugma kanako igo lamang nga ako makasinati sa kalisud ug sa mga panalangin sa priesthood nga kauban niini.