« ភាពស្លូតបូតរបស់ស្ត្រីសាសន៍កាណាន » លីអាហូណា ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវ
ភាពស្លូតបូត របស់ស្ត្រីសាសន៍កាណាន
តើតួនាទីនៃសេចក្ដីជំនឿ និងភាពស្លូតបូតក្នុងការស្វែងរកអព្ភូតហេតុដែលយើងត្រូវការជាអ្វី ?
The Woman of Canaan [ ព្រះយេស៊ូវ និងស្ត្រីសាសន៍កាណាន ] ដោយ ហារ៉ូឌ ខូបភីង រូបភាព ព្រីចមែន
ក្នុងចំណោមអន្តរកម្មរាប់មិនអស់ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវតែមានក្នុងអំឡុងពេលនៃការងារបម្រើក្នុងព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ មានដំណើររឿងមួយដែលងាយនឹងរំលង ព្រោះវាខ្លី ហើយជួនកាលមានការយល់ច្រឡំ ៖ ស្ត្រីសាសន៍កាណានបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៥:២១–២៨ ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយមានបរិបទបន្ថែមមួយចំនួន យើងអាចរៀនពីសេចក្តីពិតដ៏ស្រស់ស្អាតអំពីសេចក្តីអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីអាណិតអាសូររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលយើងចាប់ផ្តើមដឹងពីស្ត្រីគំរូនៃសេចក្តីជំនឿ និងភាពស្លូតបូត ដែលត្រូវបានលើកឡើងជាញឹកញាប់នេះ ។
បរិបទ
នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤ យើងរៀនថា ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានជ្រាបដឹងពីសេចក្តីស្លាប់របស់យ៉ូហាន បាទីស្ទ ដែលហេរ៉ូឌាស បានបង្ខំឲ្យកាត់ក្បាល ។ បន្ទាប់ពីបានដឹងពីសេចក្តីស្លាប់របស់បងជីដូនមួយរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាយាមយាងថយដោយប្រើទូកទៅកាន់ « ទីរហោស្ថានដោយឡែក » ប្រហែលជាទៅភ្នំ ប៉ុន្តែហ្វូងមនុស្សបានតាមស្នាមព្រះបាទាទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៤:១៣ ) ។ ក្នុងការបង្ហាញពីក្ដីអាណិតអាសូរជាខ្លាំង ព្រះគ្រីស្ទបានចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃជាមួយប្រជាជន ហើយថែមទាំងបានសម្តែងអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ទ្រង់ ដោយប្រទានអាហារដល់ហ្វូងមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ជាមួយនឹងនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរក្បាល ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៤:១៥–២១ ) ។
នៅយប់នោះ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានសម្តែងអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យទីពីរ ។ ទ្រង់បានយាងទៅភ្នំ « ដោយឡែក » ពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដើម្បីអធិស្ឋាន ។ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឡើងទូក ដែលពេលនោះកណ្តាលសមុទ្រកាលីឡេ ហើយរលក និងខ្យល់បានបោកបក់ ។ « ហើយ …ទ្រង់យាងកាត់លើទឹកសមុទ្រ » ធ្វើឲ្យពួកសិស្សនិយាយថា « ទ្រង់ប្រាកដជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមែន » ។ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៤:២៣–២៥, ៣៣ ) ។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងជើងពីកាលីឡេទៅឆ្នេរក្រុងទីរ៉ុស និងក្រុងស៊ីដូន ដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសលីបង់សម័យទំនើប ។ ទ្រង់បានស្វែងរក « សម្រាក ការស្ងប់ស្ងាត់ ឬឱកាសណែនាំដល់ពួកដប់ពីរនាក់ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ » យ៉ាងពិតប្រាកដ ដែលធ្វើឲ្យទ្រង់ចៀសព្រះកាយ ។១ កាលនោះក៏មាន « ស្ត្រីសាសន៍កាណានម្នាក់នៅស្រុកនោះ គាត់ចេញមកស្រែកទូលទ្រង់ថា ឱព្រះអម្ចាស់ ជាពូជហ្លួងដាវីឌអើយ សូមមេត្តាប្រោសខ្ញុំម្ចាស់ផង ដ្បិតកូនស្រីរបស់ខ្ញុំម្ចាស់ មានអារក្សចូល ធ្វើទុក្ខជាខ្លាំងណាស់ » ( ម៉ាថាយ ១៥:២២ ) ។
ការព្យាបាលកូនស្រីរបស់សាសន៍កាណានបានកើតឡើងនៅកន្លែងមួយនៅចន្លោះក្រុងស៊ីដូន និងក្រុងទីរ៉ុស ភាគខាងជើងនៃស្រុកកាលីឡេ ។
ស៊ីដូន ៖ ( សូមមើលរូបភាពខាងលើ ) ៖ ហៅត្រូវបានហៅថា ហ្សីដូន ដែរ ។ នៅសម័យបុរាណ អាជីវកម្មបានធ្វើឲ្យក្រុងនេះ ក្លាយជាទីក្រុងដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃទីក្រុង ភីនីស៊ី ។
ក្រុងទីរ៉ុស ៖ ( សូមមើលរូបភាពខាងលើ ) ៖ ជាទីក្រុងធ្វើអាជីវកម្មដ៏សំខាន់មួយទៀត ដែលមានទីតាំងប្រហែលជា ២២ ម៉ៃស៍ នៅភាគខាងត្បូងស៊ីដូន ។ អំឡុងពេលការធ្វើការងារបម្រើរបស់លោក សាវកប៉ុល បានទៅជួបសមាជិកសាសនាចក្រនៅទីនេះ ( សូមមើល កិច្ចការ ២១:៣–៧ ) ។
រូបភាពរចនានៃក្រុងស៊ីដូន ដោយ បាឡាហ្គ បាឡហ្វ
ស្រ្តីសាសន៍កាណាន
វាជារឿងអស្ចារ្យដែលស្រ្តីរូបនោះមិនបានចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូវឡើយ ។ នាងគឺជាសាសន៍កាណាន នៃ « កំណើតរបស់ពាហិរជន ឬអ្នកមិនគោរពសាសនា » សាសន៍កាណានត្រូវបាន« សាសន៍យូដាមិនគោរពទាល់តែសោះ » ។២ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា ជំនឿរបស់នាងលើព្រះចេស្ដានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់នាងចំពោះកូនស្រីរបស់នាងបានជំរុញនាងឲ្យទូលអង្វរព្រះអង្គសង្គ្រោះសូមជំនួយ ។ អែលឌើរ ជេមស៍ អ៊ី ថាល់មេហ្គ ( ឆ្នាំ ១៨៦២–ឆ្នាំ ១៩៣៣ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា « ការដែលនាងថ្លែងទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវជាពូជ ហ្លួង ដាវីឌ បង្ហាញពីជំនឿរបស់នាងថាទ្រង់ជាព្រះមែស៊ីនៃអ៊ីស្រាអែល » ។៣
ទោះបីជាយើងដឹងតិចតួចពីម្តាយជាសាសន៍ដទៃក៏ដោយ យើងអាចសន្និដ្ឋានថា ជំនឿរបស់នាងគឺដូចជាស្ត្រីដទៃទៀតដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែរ ។ ដូចជាស្រ្តីរូបនេះ « ឈឺធ្លាក់ឈាម » ( ម៉ាកុស ៥:២៥ ) ម៉ារា និងម៉ាថាអ្នកភូមិបេថានី និងម៉ារាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា ដែលជាស្រ្តីសាសន៍កាណាន បានថ្វាយទំនុកចិត្តរបស់ពួកនាងទៅលើព្រះអង្គសង្រ្គោះទាំងស្រុង ។ នាងប្រាកដ និងយល់ដឹង ដោយមានទំនុកចិត្តអំពីទ្រង់ជានរណា ។
ដំបូងឡើយ ព្រះយេស៊ូវមិនបានឆ្លើយតបនាងឡើយ ។ ពួកសិស្សបានទូលទ្រង់ឲ្យបណ្តេញនាងទៅឲ្យឆ្ងាយពីព្រោះនាងរំខានពួកគេ ហើយពួកគេបានដឹងថានាងកំពុងរំខានការសម្រាករបស់ទ្រង់ ។៤
ទីបំផុត ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយ ។ ពន្យល់ពីភាពស្ងៀមស្ងាត់របស់ទ្រង់ពីមុន ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា « ខ្ញុំបានទទួលបង្គាប់ នឹងមកឯពួកកូនចៀមដែលបាត់បង់ របស់ពូជពង្សសាសន៍អ៊ីស្រាអែលតែប៉ុណ្ណោះទេ » ( ម់ាថាយ ១៥:២៤ ) ។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើឲ្យវាកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលដល់ស្ត្រីសាសន៍ដទៃនេះដែលបានមករកពរជ័យសម្រាប់កូនស្រីរបស់នាង ។ នាងមិនមែនជាស្ត្រីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទេ ប៉ុន្តែនាងដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះមែស៊ី ជាស្តេច ។ ហើយទោះបីជាទ្រង់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា បេសកកម្មរបស់ទ្រង់គឺទៅកាន់សាសន៍យូដានៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីរូបនោះមានជំនឿថាទ្រង់នឹងប្រោសកូនស្រីរបស់នាងឲ្យជា ។ ដោយភាពស្លូតបូត នាងបានដួលនៅព្រះបាទាទ្រង់ ដោយដឹងពីភាពជាស្តេច និងព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៧:២៥ ) « ក្រាបថ្វាយបង្គំ » ហើយជាថ្មីម្តងទៀបានទទូចសុំថា « ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង » ( ម៉ាថាយ ១៥:២៥ ) ។
ភាពស្លូតបូត និងអព្ភូតហេតុ
ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបដែលហាក់ដូចជាធ្ងន់ៗចំពោះពួកសិស្សសម័យទំនើបនេះ ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា « ដែលយកនំបុ័ងរបស់កូនក្មេងបោះទៅឲ្យកូនឆ្កែ នោះមិនល្អទេ » ( ម៉ាថាយ ១៥:២៦ ) ។ ពួកអ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរប៊ីបបានពន្យល់ថា ក្នុងការប្រៀបធៀបនេះ « កូនក្មេង » គឺជាពួកសាសន៍យូដា « ឆ្កែ » គឺជាពួកសាសន៍ដទៃ ។
ម្យ៉ាងទៀត កាតព្វកិច្ចចម្បងរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺចំពោះសាសន៍យូដា ។ ទ្រង់ត្រូវផ្ដល់អាហារដល់ពួកគេ—ឬផ្តល់ដំណឹងល្អដល់ពួកគេជាមុនសិន—ហើយបន្ទាប់មកពួកគេនឹងផ្ដល់អាហារ ឬបង្រៀនដល់ពិភពលោកទាំងមូល ។ អែលឌើរ ថាល់មេហ្គ បានពន្យល់ថា ៖ « ដូចជាយើងអាចគិត នាងបានគិតថា ចេតនាព្រះអម្ចាស់បានប្រើពាក្យធ្ងន់ៗដោយចេតនា ។ … ច្បាស់ណាស់ ស្រ្តីរូបនោះពុំបានអាក់អន់ចិត្តនៃការប្រៀបធៀបនោះទេ » ។៥
ជាថ្មីម្តងទៀត ការឆ្លើយតបរបស់ស្ត្រីដ៏ល្អរូបនេះ គឺគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង និងអស្ចារ្យ និងស្លូតបូតថា ៖ « ព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែកូនឆ្កែវាស៊ីកំទេចដែលធ្លាក់ចុះពីតុម្ចាស់វាមកដែរ » ( ម៉ាថាយ ១៥:២៧ ) ។
ស្ត្រីដែលពោរពេញដោយជំនឿរូបនេះគ្មាននរណារារាំងឡើយ ។ ជំនួសឲ្យការរើសយកការអាក់អន់ចិត្ត នាងបានជ្រើសរើសមានជំនឿ ។ ការឆ្លើយតបរបស់នាងគឺជាការបង្ហាញពីក្តីសង្ឃឹម ទោះបីជាកំទេចក៏ដោយ ។ អ្វីដែលជាសេចក្តីជំនឿដ៏មិនគួរឲ្យជឿដែលត្រូវបានជឿថា កំទេចពីតុរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយកឈ្នះលើអ្វីក៏ដោយដែលធ្វើឲ្យកូនស្រីរបស់នាងមានបញ្ហា ។ ការឆ្លើយតបរបស់ម្ដាយដ៏ស្មោះត្រង់រូបនេះបង្ហាញពីភាពរាបទាប និងស្លូតបូត ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ភាពស្លូតបូតថាជា « រឹងប៉ឹង ពុំមែនទន់ខ្សោយទេ សកម្ម ពុំមែនអកម្មទេ ជាភាពក្លាហាន ពុំមែនមុខខ្មូរនោះទេ ជាការដាក់បង្ខាំង ពុំមែនជ្រុលនិយមទេ » ។៦ តាមពិតស្ត្រីសាសន៍កាណានរឹងប៉ឹង ពុំមែនទន់ខ្សោយទេ សកម្ម ពុំមែនអកម្មទេ ជាភាពក្លាហាន ពុំមែនមុខខ្មូរនោះទេក្នុងការប្រកាសពីសេចក្តីជំនឿរបស់នាងថា សូម្បីតែព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងមួយភាគក៏គ្រប់គ្រាន់ដែរ ។
ស្ត្រីសាសន៍កាណានរឹងប៉ឹង ពុំមែនទន់ខ្សោយទេ សកម្ម ពុំមែនអកម្មទេ ជាភាពក្លាហាន ពុំមែនមុខខ្មូរនោះទេក្នុងការប្រកាសពីសេចក្តីជំនឿរបស់នាងថា សូម្បីតែព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងមួយភាគក៏គ្រប់គ្រាន់ដែរ ។
ជាចុងក្រោយ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឆ្លើយតបដោយចម្លើយដែលមានអានុភាព និងធ្លាប់បានឮថា ៖ « នាងស្រីអើយ នាងមានសេចក្ដីជំនឿជាខ្លាំងមែន ចូរឲ្យនាងបានដូចសេចក្ដីប្រាថ្នាចុះ » ។ ការបង្ហាញនេះថាទ្រង់ឲ្យតម្លៃ និងស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗក្នុងដំណើររបស់យើងទៅរកទ្រង់ ដូចដែលមានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរដោយការធានាថា « កូនស្រីរបស់នាងបានជា ចាប់តាំងពីវេលានោះឯងទៅ » ( ម៉ាថាយ ១៥:២៨ ) ។
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ ?
អែលឌើរ ថាល់មេហ្គ បានបញ្ចេញមតិថា « ការតស៊ូដ៏គួរឲ្យសរសើររបស់ស្ត្រីរូបនេះគឺផ្អែកលើជំនឿដែលពុះពារឧបសគ្គជាក់ស្តែង ហើយស៊ូទ្រាំទោះបីស្ថិតក្រោមការបាក់ទឹកចិត្តក៏ដោយ » ។៧
សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលស៊ូទ្រាំបែបនោះ គឺជាអ្វីដែលព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានទូន្មានយើងឲ្យអភិវឌ្ឍ ៖ « សេចក្តីជំនឿលើ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជា អំណាចដ៏ធំបំផុត ដែលយើងមាននៅក្នុងជីវិតនេះ ។ ការណ៍ទាំងអស់នឹងសម្រេចបានដល់អ្នកណាដែលជឿ » ។៨
ខ្ញុំសូមអបអរដល់ស្ត្រីសាសន៍កាណានដែលរឹងប៉ឹង សកម្ម ក្លាហាន ហើយខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងការអះអាងពីជំនឿនាងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាព្រះមែស៊ី និងជាស្តេច ។ នាងគឺជាគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីអំពីសេចក្តីជំនឿ និងភាពស្លូតបូតដែលតម្រូវឲ្យសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងអស់មាន ។ ដោយគ្មានការរំខាន សូមឲ្យយើងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីជំនឿប្រភេទនោះនៅក្នុង « សម្តេចសង្ឃ ខាងឯសេចក្ដីល្អដែលត្រូវមក » ( ហេព្រើរ ៩:១១ ) ។