තිරසාර සමාජයන්

සුන්දර ගැලවුම්කරුවාණන් ගැන ගායන කණ්ඩායම විසින් කළ ගායනය මොනතරම් ලස්සනද.

2015 දී “තිරසාර සංවර්ධනය සඳහා වූ 2030 න්‍යාය පත්‍රය” ලෙස නම් කරන ලද එය එක්සත් ජාතීන් විසින් අනුවර්තනය කළා. එය විස්තර කර ඇත්තේ “දැන් සහ අනාගතය වෙනුවෙන්, මිනිසුන්ට සහ පෘථිවියට සාමය සහ සමෘද්ධිය සඳහා හවුල් සැලැස්මක්” යනුවෙන්. තිරසාර සංවර්ධනය සඳහා වූ න්‍යාය පත්‍රයට 2030 වර්ෂය වන විට ළඟා කරගත යුතු ඉලක්ක 17 ක් ඇතුළත් වුණා, ඒ තමයි: දුප්පත්කම නැති කිරීම, ශුන්‍ය සාගින්න, ගුණාත්මක අධ්‍යාපනය, ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවය, පිරිසිඳු ජලය සහ සනීපාරක්ෂාව සහ යෝග්‍ය කාර්යය. ¹

තිරසාර සංවර්ධනය පිළිබඳ සංකල්පය සිත්ගන්නා සුළු හා වැදගත් එකක්. කෙසේවෙතත් ඊටත් වඩා හදිසි කාරණය නම් තිරසාර සමාජයන් පිළිබඳ පුළුල් ප්‍රශ්නයයි. එහි සාමාජිකයන් අතර සතුට, ප්‍රගතිය, සාමය සහ යහපැවැත්ම ප්‍රවර්ධනය කරන, සමෘද්ධිමත් සමාජයක් පවත්වාගෙන යාමට අවශ්‍ය මූලධර්ම මොනවාද? අවම වශයෙන් එවැනි සමෘද්ධිමත් සමාජ දෙකක් පිළිබඳව ශුද්ධලියවිලිමය වාර්තා අප සතුව තිබෙනවා. ඔවුන්ගෙන් අපට ඉගෙනගත හැක්කේ මොනවාද?

පුරාණ කාලයේදී, ශ්‍රේෂ්ට ආදිපීතෘවරයෙකු හා අනාගතවක්තෘවරයෙකු වූ ඊනොක් ධර්මිෂ්ඨකම දේශනා කළ අතර “සයොනය නම් වූ, ශුද්ධ වූ නගරය ලෙස නම් කරන ලද නගරයක් ගොඩනගන ලදි.” ² එහි වාර්තා කර ඇති පරිදි “ස්වාමින්වහන්සේ උන්වහන්සේගේ ජනතාව සයොනය ලෙස නම් කළ සේක, මක්නිසාද ඔවුන් එක හදවතකින්, එක මනසකින් සහ ධර්මිෂ්ඨ කමින් සිටි අය වූහ; තවද ඔවුන් අතර කිසිඳු දුප්පතෙකු සිටියේ නැත.” ³

“තවද ස්වාමින්වහන්සේ එම දේශයට ආශිර්වාද කළ සේක, තවද කඳුකරයේද, තවද ඉතා උස් වූ ස්ථානයන්හිද ඔවුන් ආශිර්වාද ලබා සමෘධිමත් වූහ.” ⁴

බටහිර අර්ධගෝලයේ පළමු හා දෙවන-ශතවර්ෂයේ ජනයා වූ නෙපිවරුන් සහ ලාමන්වරුන් සමෘද්ධිමත් සමාජයක තවත් විශිෂ්ට උදාහරණයක් සපයනවා. ඔවුන් අතර මරණයෙන් නැවත නැගිටිනු ලැබූ ගැලවුම්කරුවාණන්ගේ විශිෂ්ට දේවසේවයෙන් පසුව, “ඔවුන් යාච්ඤාවේ හා නිරාහාරයේ පවතිමින්, ස්වාමින්වහන්සේගෙන් සහ ඔවුන්ගේ දෙවියන්වහන්සේගෙන් ලැබුවා වූ ආඥාවන් අනුව ගමන් කළෝය, තවද යාච්ඤාවට සහ ස්වාමින්වහන්සේගේ වචනය ඇසීම යන දෙකටම එක්ව රැස්වූහ. …

“තවද එහි ඊර්ෂ්‍යාව නොවීය, කාලහය නොවීය, උද්ඝෝෂණයන් නොවීය, වේශ්‍යාකම නොවීය, බොරුකීම නොවීය, මිනීමැරුම් නොවීය, කිසිම ආකාරයක සල්ලාලකමක් නොවීය; තවද සත්‍යයෙන්ම එහි දෙවියන්වහන්සේගේ හස්තයෙන් මවනු ලැබුවාවූ සියලුම ජනතාව අතර වෙනත් ප්‍රීතිමත් ජනතාවක් සිටිය නොහැකිය.” ⁵

මෙම උදාහරණ දෙකෙහි සමාජයන් තිරසාර වූයේ උතුම් ආඥා දෙක කෙරෙහි ඔවුන් දැක්වූ ආදර්ශවත් භක්තිය නිසා ලැබූ ස්වර්ගයේ ආශිර්වාදයන් මගිනුයි: ඒවා නම් “උන්වහන්සේ ඔහුට කතා කොට: තාගේ මුළු හෘදයෙන්ද තාගේ මුළු ආත්මයෙන්ද තාගේ මුළු බුද්ධියෙන්ද තාගේ දෙවිවූ ස්වාමින්වහන්සේට ප්‍රේමකරව,” සහ “තට මෙන් තාගේ අසල්වාසියාට ප්‍රේම කරව.” ⁶ ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිතයේදී ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේට කීකරු වූ අතර ඔවුහු එකිනෙකාගේ ශාරීරික හා අධ්‍යාත්මික සුභසාධනය බලාගත්තා. දහම සහ ගිවිසුම් හි වචන වලින් කියනව නම්, මේවා “සෑම මනුෂ්‍යයෙකුම ඔහුගේ අසල්වැසියාගේ උවමනාවන් සොයමින්, තවද සියලු දේවල් දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය උදෙසා ඒකත්වයකට ක්‍රියා කරන” සමාජයන් විය. ⁷

අවාසනාවකට මෙන්, වැඩිහිටි ක්වින්ටින් එල්. කුක් මෙම උදෑසන සඳහන් කළ පරිදි, මොර්මොන්ගේ පොතේ නෙපි 4 හි විස්තර කර ඇති පරමාදර්ශී සමාජය එහි දෙවන සියවසෙන් ඔබ්බට නොනැසී පැවතුනේ නෑ. තිරසාර බව සහතික කළ හැකි දෙයක් නොවන අතර, සාමය හා සමෘද්ධිය ආරක්ෂා කරන ප්‍රධාන ගුණාංග අතහැර දැමුවහොත් සමෘද්ධිමත් සමාජයක් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අසාර්ථක විය හැකියි. මේ අවස්ථාවේදී, යක්ෂයාගේ පරීක්ෂාවන්ට යටත් වෙමින්, ජනයා “පංති තුළට බෙදීමට ආරම්භ විය; තවද ඔවුහු ඔවුන් වෙතට ලාභයන් ලබාගැනීමට සභාවන් ගොඩනැගීමට පටන්ගත්තෝය, තවද ස්වාමින්වහන්සේගේ සත්‍ය සභාව ප්‍රතික්ශේප කරන්නට පටන් ගත්හ.” ⁸

“තවද එය මෙසේ සිදුවිය, එනම්, තුන්සිය වසරක් අවසන් විය, නෙපිගේ ජනතාව සහ ලාමන්වරු දෙගොල්ලන්ම එක් අයෙකු අනෙකා මෙන් බෙහෙවින් නපුරුභාවයට පැමිණුනෝය.” ⁹

තවත් ශතවර්ෂයක අවසානය වන විට, මිලියන ගණනක් අභ්‍යන්තර යුද්ධ වලින් මියගොස් ඇති අතර, වරක් ඔවුන්ගේ සමගි වූ ජාතිය සටන් කරන ගෝත්‍රිකයන් දක්වා අඩු වී තිබුණා.

පසුකාලීනව ආරම්භ වූ සමෘද්ධිමත් සමාජ වල මේ හා වෙනත් උදාහරණ ගැන මෙනෙහි කරමින්, මිනිසුන් දෙවියන්වහන්සේගෙන් ඈත් වී උන්වහන්සේට වගවීම පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති කර “මාංශයේ හස්තය” කෙරෙහි විශ්වාසය තැබීමට පටන්ගන්නා විට, ව්‍යසනය ගලා එනු ඇතැයි මම සිතනවා. මාංශමය හස්තය කෙරෙහි විශ්වාසය තැබීම යනු මානව හිමිකම් හා මානව ගරුත්වය පිළිබඳ දිව්‍ය කතුවරයා නොසලකා හැරීම සහ ධනය, බලය සහ ලෝකයේ ප්‍රශංසාවට ඉහළම ප්‍රමුඛතාවය ලබාදීමයි (බොහෝවිට වෙනස් ප්‍රමිතියක් අනුගමනය කරන්නන්ට සමච්චල් කිරීම හා හිංසා කිරීමයි). මේ අතර, තිරසාර සමාජවල සිටින අය, බෙන්යමින් රජු පැවසූ පරිදි, “[ඔවුන්ව] මැවූ තැනැත්තාගේ මහිමය පිළිබඳ දැනුම හෝ සාධාරණ හා සත්‍ය දේ පිළිබඳ දැනුම වර්ධනය කර ගැනීමට උත්සාහ කරති.” ¹⁰

කල්පවත්නා සමාජයක් පවත්වාගෙන යාමේ ගුණාංගයන් සමග පුද්ගලයන්ට සහ ප්‍රජාවන් වර්ධනය කිරීම සඳහා පවුල් සංස්ථා හා ආගම තීරණාත්මක වී තිබෙනවා. ශුභාරංචි මූලධර්මයන් තුළ මුල් බැස ඇති මෙම ගුණාංග අතර අවංකකම, වගකීම සහ වගවීම, දයානුකම්පාව, විවාහය සහ විවාහය තුළ විශ්වාසවන්තභාවය, අන් අයට සහ අන් අයගේ දේපළ වලට ගරු කිරීම, සේවය, සහ රැකියාවේ අවශ්‍යතාවය සහ ගෞරවය යනාදිය ඇතුළත් වෙනවා.

ලාර්ජ් ජෙරාඩ් බේකර් හි කර්තෘ මේ වසර මුලදී වෝල් ස්ට්‍රීට් ජර්නලයේ තම පියාගේ 100 වන උපන්දිනය නිමිත්තෙන් ඔහුගේ පියා ෆ්‍රෙඩ්රික් බේකර්ට ගෞරව කරමින් තීරුවක් ලිවුවා. බේකර් තම පියාගේ දීර්ඝායුෂ සඳහා හේතු ගැන විමර්ශනය කළ නමුත් පසුව මෙම අදහස් එකතු කළා:

“අප සැමට දීර්ඝායුෂ පිළිබඳ රහස දැනගැනීමට අවශ්‍ය විය හැකි නමුත්, අපට ලබාදී ඇති කාල පරාසය කුමක් වුවත්, යහපත් ජීවිතයක් ගත කරන්නට අවශ්‍ය කුමක් දැයි සොයාගැනීමට වැඩි කාලයක් කැප කිරීම වඩා හොඳ බව, මට බොහෝ විට හැඟෙනවා. මෙන්න, මගේ පියාගේ රහස මම දන්නා බව මට විශ්වාසයි.

“ඔහු ජීවත් වුනේ ජීවිතය රාජකාරියෙන් මිස හිමිකම් වලින් අර්ථකථනය නොකළ; පුද්ගලික වරප්‍රසාද වලින් නොව සමාජ වගකීම් වලින් අර්ථකථනය කළ යුගයකයි. ඔහුගේ ශතවර්ෂය පුරාම ප්‍රාථමික සජීවී මූලධර්මය වූයේ පවුලට, දෙවියන්ට, රටකට—බැඳී සිටීම පිළිබඳ හැඟීමක්.

“බිඳුණු පවුල් වල විනාශය ආධිපත්‍යය දැරූ යුගයක, මගේ පියා අවුරුදු 46 ක් පුරා ඔහුගේ බිරිඳට කැපවූ ස්වාමිපුරුෂයෙක්, දරුවන් හයදෙනෙකුට වගකීමෙන් යුතු තාත්තා කෙනෙක්. මගේ දෙමව්පියන් දරුවෙකු අහිමි වීමේ සිතාගත නොහැකි ඛේදවාචකයකට මුහුණදුන් කාලයේදී ඔහු කිසිම දිනකටත් වඩා ඒ සඳහා පෙනී සිටියා. …

“ආගම වඩ වඩාත් කුතුහලයෙන් පිරි යුගයක, මගේ පියා ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ පොරොන්දු කෙරෙහි නොසැලෙන විශ්වාසයක් ඇති සැබෑ, විශ්වාසවන්ත කතෝලිකයෙකු ලෙස ජීවත් වී තිබෙනවා. ඇත්තවශයෙන්ම, ඔහු මට හමුවූ ඕනෑම කෙනෙකුට වඩා මැරෙන්න හොඳින් සූදානම්ව සිටි නිසා, ඔහු මෙතරම් කාලයක් ජීවත් වී ඇති බව මම සමහර වෙලාවට හිතෙනවා.

“හොඳ අධ්‍යාපනයක්, ඉතා හොඳ මගේම පවුලක්, මම ලබන්නටවත් නොසුදුසු ලෞකික සාර්ථකත්වයකින් ආශිර්වාද ලැබූ—මම වාසනාවන්ත මිනිසෙක්. එහෙත්, කලබලයක් හෝ නාට්‍යයක් නොමැතිව, විපාකයක් හෝ පිළිගැනීමක් බලාපොරොත්තුවෙන් තොරව—දැන් සියවසක් තිස්සේ—සරල රාජකාරීන්, බැඳීම් සහ, අවසානයේදී යහපත් ජීවිතයක් ගතකිරීමෙන් ලැබෙන ප්‍රීතිය ලබා ඇති මිනිසා කෙරෙහි මා තුළ ඇති ආඩම්බරය හා කෘතඥතාවය නිසා, මට කොතරම් ආඩම්බර හා කෘතඥතාවක් දැනුණත්, එය යටපත් වෙනවා.” ¹¹

මෑත වසර වලදී බොහෝ ජාතීන් තුළ ආගමේ සහ ආගමික විශ්වාසයේ ආරක්ෂා වී තිබූ වැදගත්කම අඩුවී තිබෙනවා. වර්තමාන ලෝකයේ පුද්ගලයන් හෝ සමාජයන් තුළ සදාචාරාත්මක අවංකභාවයක් සඳහා දෙවියන්වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාසය හා පක්ෂපාතීත්වය අවශ්‍ය නොවන බව වැඩි පිරිසක් සිතන දෙයක්. ¹² කිසිම ආගමික විශ්වාසයක් නැති අය, සමහර වෙලාවට, ඒවගේම ගොඩක් වෙලාවට හොඳ සදාචාර සම්පන්න පුද්ගලයන් විය හැකි බවට අපි කවුරුත් එකඟ වනු ඇතැයි මම සිතනවා. කෙසේවෙතත්, මෙය දිව්‍යමය බලපෑමකින් තොරව සිදුවන බවට අපි එකඟ වෙන්නේ නෑ. මම එයින් අදහස් කරන්නෙ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ආලෝකය ගැන. ගැලවුම්කරුවාණන් මෙසේ ප්‍රකාශ කළා, “තවද එනම් මෙම ලෝකය තුළට පැමිණෙන සෑම මනුෂ්‍යයෙකුවම ආලෝකමත් කරන්නාවූ මම සත්‍යයේ අලෝකය වෙමි.” ¹³ එය දැන සිටියත් නැතත්, සෑම විශ්වාසයකම, සෑම ස්ථානයකම හා කාලයකම සිටින සෑම පුරුෂයෙකුම, ස්ත්‍රියකම හා දරුවෙකුම ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ආලෝකය සමඟ බැඳී ඇති අතර අපි හෘදසාක්ෂිය ලෙස හඳුන්වන හරි වැරැද්ද පිළිබඳ හැඟීමක් තිබෙනවා. ¹⁴

එසේ වුවද, ලෞකිකකරණය මගින් පුද්ගලික සහ යහපත් ගුණාංග, දෙවියන්වහන්සේට වගවීම පිළිබඳ හැඟීමෙන් වෙන් කරන විට එය එම ශාකය මුල් වලින්ම කපා දමනවා. සමාජය තුළ ගුණධර්ම පවත්වා ගැනීමට සංස්කෘතිය හා සම්ප්‍රදාය මත රඳා සිටීම පමණක්ම ප්‍රමාණවත් වන්නේ නෑ. යමෙකුට තමාට වඩා උසස් දෙවියෙකු නොමැති විට සහ තමාගේම රුචිය හා මනාපයන් තෘප්තිමත් කිරීමට වඩා හොඳ යහපතක් අපේක්ෂා නොකරන විට, එහි ප්‍රතිඵල නියමිත වේලාවට ප්‍රකාශ වෙයි.

නිදසුනක් වශයෙන්, ලිංගික ක්‍රියාකාරකම් සඳහා ඇති එකම බාධකය පුද්ගල කැමැත්ත වන සමාජයක් යනු දිරාපත් වෙමින් පවතින සමාජයක්. කාමමිථ්‍යාචාරය, අනියම් සම්බන්ධතා, විවාහයෙන් පිටත උපත් ¹⁵ සහ තෝරාගත් ගබ්සා කිරීම් යනු දැනට සිදුවන ලිංගික විප්ලවයෙන් වර්ධනය වන කටුක ඵලයි. පියවරුන්ගේ ධනාත්මක බලපෑමකින් තොරව, යම් අවස්ථා වල පරම්පරා ගණනාවක් පුරා, දරිද්‍රතාවයේ හැදී වැඩෙන දරුවන්ගේ සංඛ්‍යාව, බෙදාගෙන කටයුතු කළ යුතු දේ කාන්තාවන් විසින් තනිවම දැරීම, සහ අනෙකුත් ආයතන මෙන් පාසල් තුළ බරපතල ලෙස අධ්‍යාපනය අඩු වීම, යන ඒවා ඇතුළුව, නිරෝගී සමාජයක තිරසාරභාවයට එරෙහිව ක්‍රියා කරන පසුවිපරම් නිවසේ අසමත් වීම සඳහා හේතු කාරණා වෙනවා. ¹⁶ මෙම සමාජ ව්‍යාධි වලට අමතරව පුද්ගලයින්ගේ හදවත් බිඳී යාම් හා බලාපොරොත්තු සුන්වීම—වැරදිකරුවන්ට සහ අහිංසකයන්ට යන දෙගොල්ලන්ටම සිදුවන මානසික හා චිත්තවේගීය විනාශය ගණනය කළ නොහැකි අවස්ථායි.

නෙපි මෙසේ ප්‍රකාශ කරනවා:

“එසේය මනුෂ්‍යයන්ගේ ආඥාවන්ට ඇහුම්කන් දෙන්නාවූ තැනැත්තන්ටද, දෙවියන්වහන්සේගේ බලයද, ශුද්ධාත්මයාණන්ගේ දීමනාවන්ද, ප්‍රතික්ෂේප කරන්නන්ට දුක්වේ! …

“… දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍ය නිසා කෝපව වෙව්ලන්නාවූ සියලු තැනැත්තන්ට දුක්වේ!” ¹⁷

ඊට වෙනස්ව, අපගේ දරුවන්ට හා සියලු මනුෂ්‍ය වර්ගයාට අප දෙන ප්‍රීතිමත් පණිවිඩය නම් “දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍යය” වඩා හොඳ මාර්ගයකට මගපාදන අතරම පාවුල් පැවසූ පරිදි, මෙතැන් සිට සදාකාලික සාමය හා ප්‍රීතිය කරා පුද්ගලික සතුට සහ ප්‍රජා යහපැවැත්ම සඳහා “වඩා හොඳ ක්‍රමයකි.” ¹⁸

දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍යය යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ උන්වහන්සේගේ දරුවන් සඳහා වූ ප්‍රීතියේ සැලැස්මට යටින් පවතින මූලික සත්‍යයන්. මෙම සත්‍යයන් වන්නේ දෙවියන්වහන්සේ ජීවත් වන බව; උන්වහන්සේ අපගේ ආත්මයන්ගේ ස්වර්ගික පියාණන් බව; උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමයේ ප්‍රකාශයක් ලෙස, උන්වහන්සේ සමග පූර්ණ ප්‍රීතියක් කරා මගපෙන්වන ආඥා උන්වහන්සේ අපට දී ඇති බව; යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ දෙවියන්වහන්සේගේ පුත්‍රයාණන් බව සහ අපගේ මිදුම්කරුවාණන් බව; අපගේ පසුතැවිල්ලේ කොන්දේසිය මත උන්වහන්සේ දුක්විඳ අපගේ පව් සඳහා වන්දිගෙවූ බව; උන්වහන්සේ මළවුන්ගෙන් නැවත නැගිට, සියලු මනුෂ්‍ය වර්ගයා සඳහා නැවත නැගිටීම ගෙන ආ බව; අපගේ ජීවිත ගැන ගණන්දීමට, විනිශ්චය සඳහා අප සියලුදෙනා උන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි පෙනීසිටින බව යන ඒවායි. ¹⁹

මොර්මොන්ගේ පොතේ “විනිසුරුවන්ගේ පාලනය” ලෙස හැඳින්වූ වසර නවයකට පසු අනාගතවක්තෘ ඇල්මා සභාවේ නායකත්වයට පූර්ණ කාලයක් ලබාදීම සඳහා අගවිනිසුරු ධූරයෙන් ඉල්ලා අස්වුණා. ජනතාව අතර සහ විශේෂයෙන් සභාවේ සාමාජිකයන් අතර වර්ධනය වන උඩඟුකම, පීඩා සහ කෑදරකම ආමන්ත්‍රණය කිරීම ඔහුගේ පරමාර්ථය වුණා. ²⁰ වැඩිහිටි ස්ටීවන් ඩී. නාඩෝල්ඩ් වරක් නිරීක්ෂණය කළ පරිදි, “[ඇල්මාගේ] දේවානුභාවයෙන් ගත් තීරණය වූයේ තම ජනතාවගේ හැසිරීම නිවැරදි කිරීම සඳහා වැඩි නීති රීති සම්පාදනය කිරීමට හා බලාත්මක කිරීමට උත්සාහ කිරීම නොවේ, නමුත් ඔවුන්ගේ හැසිරීම වෙනස් කිරීමට ඔවුන්ව යොමුකරවන දෙවියන්වහන්සේගේ වචනය ගැන කතා කිරීම හා ඔවුන්ට දහම පිළිබඳ උගන්වා සැලැස්ම පිළිබඳ ඔවුන්ට අවබෝධය ලබාදීමයි.” ²¹

අප ජීවත් වන සමාජ වල තිරසාරභාවය හා සාර්ථකත්වය සඳහා දායක වීමට අසල්වැසියන් හා සෙසු පුරවැසියන් වශයෙන් අපට බොහෝ දේ කළ හැකි අතර, නියත වශයෙන්ම අපගේ මූලික හා කල්පවත්නා සේවාව වනුයේ දෙවියන්වහන්සේගේ ශ්‍රේෂ්ඨ ගැලවීමේ සැලැස්මට ආවේණික වූ සත්‍යයන් ඉගැන්වීම සහ ජීවත්වීමයි. මෙම ගීතිකාවේ වචන වලින් මෙසේ ප්‍රකාශ වෙනවා:

අපි, අපේ පවුල් සහ ප්‍රමාණවත් තරම් අපගේ අසල්වැසියන් අපගේ මෙම තීරණ ගෙන දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍යයෙන් අපගේ ජීවිතයට මගපෙන්වන්නේ නම්, සෑම සමාජයකම අවශ්‍ය සදාචාරාත්මක ගුණාංග බහුල වනු ඇත.

අපට සදාකාල ජීවනය ලබාදෙන පිණිස, උන්වහන්සේගේ ප්‍රේමයෙන්, අපගේ පියාණන්වහන්සේ තම එකම පුත්‍රයාණන් වන යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේව ලබාදුන්නා. ²³

“[යේසුස්වහන්සේ] ලෝකයේ යහපත උදෙසා මිස උන්වහන්සේ කිසිවක් නොකරන සේක; මක්නිසාද උන්වහන්සේ ලෝකයට කෙතරම් ප්‍රේම කළ සේක්දැයි කිවහොත් සෑම මනුෂ්‍යයෙකුවම උන්වහන්සේ වෙතට ඇදගන්නා පිණිස උන්වහන්සේ සිය ජීවිතය පූජා කළ සේක. එමනිසා උන්වහන්සේගේ ගැලවීමෙහි සහභාගී නොවන ලෙස උන්වහන්සේ කිසිවෙකුටවත් ආඥා නොකරන සේක.

“බලන්න, මා කෙරෙන් ඉවත්වෙයල්ලා, කියමින් උන්වහන්සේ කිසිවෙකුටත් හඬගසන සේක්ද? බලන්න, මම නුඹලා හට පවසන්නෙමි, නැත; නමුත් උන්වහන්සේ මෙසේ කියන සේක: පොළොවේ කෙළවරෙහි සිටින සියල්ලෙනි මා වෙතට වරෙල්ලා, මිලමුදල් නොමැතිව කිරිත් පැණිත් මිලට ගනිල්ලා.” ²⁴

මෙය අපි ප්‍රකාශ කරන්නේ “ශුද්ධ වූ හදවතකින්, යටහත්වු ආත්මයකින්” ²⁵ සහ යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ නාමයෙනි, ආමෙන්.