2007
Hij zal u rust geven
April 2007


Hij zal u rust geven

Ik leefde met haar mee. Ik wilde haar zo graag helpen omdat ik merkte dat haar spijt en haar verlangen om het goede te doen oprecht waren.

Ik was werkzaam als zendeling toen ik Susie ontmoette (naam veranderd). Zij, haar ouders en broertje waren in het evangelie onderwezen door twee zendelingen die samen met mij op het zendingskantoor werkten. Ze hadden alle lessen gehad en hadden de uitnodiging aangenomen om zich te laten dopen en bevestigen. Ik had het voorrecht om met deze vier geweldige mensen een doopgesprek te hebben: moeder, vader, jongere zoon en Susie.

Ik had het doopgesprek met de andere drie afgerond en was van mening dat zij goed voorbereid en enthousiast waren om lid van Gods koninkrijk te worden. Maar toen Susie binnenkwam, was ze stil en enigszins afstandelijk.

Ik begon vragen te stellen over wat ze had geleerd. Ze kende het verhaal van de profeet Joseph Smith en geloofde het; ze had het Boek van Mormon gelezen en wist dat het waar was; en ze had de kerk aanvaard als de enige ware en levende kerk op aarde. Ze wilde er graag lid van worden. Ik vroeg haar of ze bereid was om de wet van tiende, het woord van wijsheid en andere geboden na te leven. Ze zei dat ze die geboden begreep en dat ze bereid was ze de rest van haar leven te onderhouden. Het gesprek leek veel op de gesprekken die ik met de anderen had gehad.

Toen vroeg ik: ‘Kun je me vertellen wat de wet van kuisheid is?’ Haar gelaatsuitdrukking veranderde meteen. Ik begreep al snel waarom ze zo afstandelijk was geweest. Voordat ik iets kon zeggen, verborg ze haar gezicht in haar handen, begroef het vervolgens in haar schoot en begon onbedaarlijk te huilen.

We zaten daar enkele minuten zonder een woord te zeggen. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, en Susie bleef maar huilen. Ik bad om de hulp van de Heer en vroeg aan Susie wat er aan de hand was. Uiteindelijk hief ze haar hoofd op en vertelde ze dat ze enkele weken voordat ze met de zendelingen in contact was gekomen, met haar vriend iets had gedaan wat volgens de lessen van de zendelingen in strijd was met de wet van de Heer. Ze had er al met haar vriend over gepraat en had tegen hem gezegd dat ze niet langer zo’n relatie kon hebben. Ze had hem aangemoedigd om met de zendelingen te praten en te luisteren naar wat volgens haar de waarheid was. Maar de schuldgevoelens drukten zwaar op haar ziel.

Ik leefde met haar mee. Ik wilde haar zo graag helpen omdat ik merkte dat haar spijt en haar verlangen om het goede te doen en zich te laten dopen oprecht waren. Op dat moment kreeg ik duidelijk antwoord op mijn gebed. Ik vroeg haar: ‘Susie, zou je vrij willen zijn van schuldgevoelens en pijn?’ Opnieuw verborg ze haar gezicht in haar handen en boog haar hoofd. Ze sprak slechts een enkel woord: ‘Ja.’ De tranen stroomden over haar wangen. Ik troostte haar door over de verzoening te praten en hoe ze die in haar leven kon toepassen. Ik legde uit dat het een van de doelen van de doop en bevestiging is om de ziel te genezen van mensen die zich oprecht bekeren, en dat ik zeker wist dat zij oprecht was.

We sloten het gesprek af met een gebed. De Geest van de Heer was duidelijk aanwezig, krachtiger dan ik ooit tijdens een doopgesprek had ervaren.

Mijn collega en ik kwamen vlak voor de doopdienst in het kerkgebouw aan. We hadden geen tijd meer om met Susie of de andere gezinsleden te praten. Na de zang en de toespraken vond de doop plaats — eerst haar moeder, toen haar vader, toen haar broer en ten slotte Susie. Ze liep de doopvont in en haar glimlach sprak boekdelen — de genezende balsem van de Meester was werkzaam in haar hart. Toen ze uit het water kwam, hadden zij en ik allebei tranen in onze ogen. Haar glimlach was nog groter dan daarvoor, en haar gezicht straalde. Op dat moment begreep ik waarom de Heiland heeft gezegd: ‘Komt tot Mij, allen, die (…) belast zijt, en Ik zal u rust geven’ (Matteüs 11:28).

Na de doopdienst spraken we kort met hen. Ik verwelkomde het gezin in het koninkrijk van de Heer. Toen ik Susie een hand gaf, wilde ik haar zeggen hoeveel ik van deze ervaring had geleerd. Ik had mij in mijn leven ook bekeerd en had de kracht van de verzoening gevoeld, maar ik was dankbaar dat ik die kracht door haar sterker dan ooit had gevoeld.

Het is op zich al moeilijk om lid van de kerk te worden. Het was voor Susie extra moeilijk om onder dergelijke omstandigheden lid van de kerk worden, en dat geldt voor veel nieuwe leden. Maar door de verzoening van Jezus Christus worden de moeilijkheden overkomelijk en kon deze prachtige dochter van God zich bekeren en genezing ontvangen. Maar ook een ontvankelijke jonge zendeling leerde erdoor hoe hij de verzoening in zijn eigen leven kon toepassen.