Waarom zei de Geest dat?

In de zomer van 1980 was mijn zending in Boston (Massachusetts) bijna ten einde. Op een avond hadden we een afspraak om een veelbelovende student een les over het heilsplan te geven.

Tijdens de les voelde ik intens de Heilige Geest die verscheidene malen tot mij getuigde dat de beginselen die wij bespraken, juist waren. Ik bad bijna hardop: ‘Dat weet ik. Ik heb deze les de afgelopen twee jaar talrijke malen gegeven. Ik ben dankbaar dat ik de Geest voel, maar zorg er alstublieft voor dat onze onderzoeker de Geest voelt!’

Kort daarop kwam mijn zendingspresident naar me toe met de mededeling dat mijn moeder bij een ernstig auto-ongeluk was omgekomen. Dat was uiteraard een enorme schok voor ons gezin en onze hele gemeenschap. Maar toen de eerste emoties waren verwerkt en ik de kans had om er rustig over na te denken, herinnerde ik mij de duidelijke invloed van de Geest tijdens die les over het heilsplan. Ik wist dat dit het werk van een dierbare hemelse Vader was, die mij voorbereidde op het verlies van mijn moeder.

Er gaat geen dag voorbij dat ik de lessen en het gezelschap van mijn moeder niet mis. Maar er gaat ook geen dag voorbij dat ik niet besef dat ik een dierbare hemelse Vader heb die me voorzichtig op het verlies had voorbereid.