De vrijheid om te dansen

‘Als je klein bent, begrijp je niet wat voor offers je moet brengen’, zegt Mavi. ‘Toen ik op tienjarige leeftijd begon, zeiden onze leraressen dat we de helft van ons leven aan dansen zouden besteden. Dat we veel zaken zouden moeten opgeven.’

Zoals vrije tijd en bepaald voedsel. Mavi besteedde veel tijd en inspanning aan oefenen en repeteren. Ze moest ook goed opletten wat ze at. En na haar huiswerk en dansen, bleef er weinig tijd over om met haar vriendinnen door te brengen.

Mavi besloot dat haar droom belangrijk genoeg was om het vol te houden.

‘De tienerjaren kunnen gecompliceerd zijn’, zegt ze. ‘Mijn vriendinnen begrepen niet altijd waarom ik bepaalde dingen niet wilde eten of waarom ik vroeg naar huis moest.’

Mavi leerde al op jonge leeftijd dat het ogenschijnlijk beperken van haar vrijheid eigenlijk de enige manier was om zich los te maken van zaken die haar van haar doel konden afhouden.

‘Ik besloot om niet laat op te blijven en koos ervoor om te oefenen in plaats van met mijn vriendinnen naar het winkelcentrum te gaan’, zegt Mavi. ‘Als ik moe was omdat ik te laat was opgebleven of als ik de dans niet goed kende omdat ik niet had geoefend, kon ik niet dansen.’

Zo’n discipline is niet eenvoudig, maar Mavi zegt dat het de moeite waard is.

‘Iedereen heeft momenten waarop je de moed wil opgeven’, geeft Mavi toe. ‘Maar je hebt de vrijheid om te kiezen. De discipline kan beperkend overkomen, maar zelfdiscipline is een keuze. En ik kies voor deze levensstijl omdat ik wil dansen.’

Er kwam een moment in haar streven om ballerina te worden dat Mavi besefte dat dansen niet haar enige doel was of het enige nuttige in haar leven waar ze offers voor wilde brengen.

In de loop van de tijd kreeg ze het verlangen om Jezus Christus te volgen en ze besefte dat wat haar balletopleiding haar over discipline had bijgebracht, ook van toepassing was op het discipelschap. Net zoals haar vriendinnen zich afvroegen waarom ze zoveel voor ballet wilde opofferen, vroegen ze nu waarom ze zulke strenge evangeliebeginselen naleefde.

‘Ik legde uit dat we de vrijheid hebben om te kiezen, en dat ik voor deze levenswijze heb gekozen om vrij van zonden te zijn en de Heilige Geest bij me te hebben’, zegt ze.

De Heiland heeft gezegd dat een discipel ‘zijn kruis op zich’ moet nemen, wat inhoudt dat hij zich alle goddeloosheid en wereldse lusten moet ontzeggen en Gods geboden moet onderhouden. (Zie BJS, Matteüs 16:26.) Dergelijke zelfdiscipline leidt ons tot ‘vrijheid en eeuwig leven (…) door de grote Middelaar’, maar als we de geboden niet onderhouden, leidt dat tot ‘gevangenschap en dood (…), naar de gevangenschap en macht van de duivel’ (2 Nephi 2:27).

‘Gehoorzaamheid leidt tot grote vrijheid en gemoedsrust’, zegt Mavi. ‘Mijn doelen zijn niet beperkt tot dit aardse leven, maar reiken tot in de eeuwigheid.’

Mavi zweeft over het podium als een blad dat door de wind wordt voortgedreven. Ze glijdt van de ene beweging in de andere — développé en pirouette, glissade en grand jeté.

Een ballerina kan haar lichaam zo bewegen waar andere mensen geblesseerd van zouden raken. Deze bewegingsvrijheid is essentieel voor de communicatie met het publiek. Maar hoewel een goede ballerina alles op het toneel gemakkelijk doet lijken, moet ze zich op het toneel bijzonder inspannen.

Na acht jaar offers te hebben gebracht en bijna dagelijks uren te hebben getraind, is haar droom op het toneel in vervulling gegaan — en in het evangelie.

‘Mensen vinden dat het er heel mooi en gracieus uitziet’, zegt Mavi. ‘Maar de bewegingen zijn bijzonder gecontroleerd. Er is veel kracht voor nodig om je lichaam zo te beheersen.’

De overeenkomst met het evangelie is belangrijk. Het kost kracht om Christus te volgen. En de beloning is prachtig.

‘De beloning van al mijn offers is dat ik kan dansen’, zegt Mavi. ‘Ik voel me sterk en ik weet dat ik bij iedere stap door de Heilige Geest word geleid — op het toneel en elders.’

Nephi zei dat we behalve het verlangen om Christus te volgen en ons te laten dopen en bevestigen, ook de wil moeten hebben om tot het einde te volharden. (Zie 2 Nephi 31:19–20.) Dat geldt ook voor Mavi wat ballet betreft.

Nadat ze in Paraguay had gedanst, keerde ze terug naar Viña del Mar (Chili) om enkele jaren les te geven. Nu wil ze haar dans naar het volgende niveau tillen. Ze heeft nieuwe doelen gesteld om in Argentinië, Duitsland, Ierland en Spanje te studeren en bij verschillende balletgezelschappen auditie te doen.

Ze weet dat ze haar best moet blijven doen — zowel op het toneel als in het evangelie. Ze moet gedisciplineerd volharden als ze de vrijheid wil hebben om te dansen. En ze moet in haar geloof volharden als ze de vrijheid wil hebben die uit goed discipelschap voortkomt. De Heer heeft gezegd: ‘Als gij in mijn woord blijft, zijt gij waarlijk discipelen van Mij en gij zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken’ (Johannes 8:31–32).

Ook als ze niet op het toneel staat doet Mavi veel om gezond en in vorm te blijven. Mavi eet goed, neemt voldoende rust, doet veel aan lichaamsbeweging en danst minimaal vijf uur per dag. Maar ze zorgt niet alleen goed voor zichzelf omdat ze danseres is.

‘Als lid van de kerk weet ik dat mijn lichaam de tempel van mijn geest is. Als danseres heb ik ieder lichaamsdeel hard nodig, dus bescherm ik mijn lichaam zo goed mogelijk. Maar als lid van de kerk wist ik al hoe belangrijk dat was.’

Haar getuigenis van het woord van wijsheid is door haar balletcarrière alleen maar versterkt. ‘Je kunt het merken als je goed voor je lichaam zorgt’, zegt ze.

Als balletdanseres moet je goed voor jezelf zorgen, maar volgens Mavi ‘moeten we allemaal goed voor ons lichaam zorgen, ook als we geen danseres zijn. We kunnen niet zelf ons lichaam uitzoeken, maar we kunnen er dankbaar voor zijn en er goed voor zorgen. Het lichaam is een geschenk van God en we hebben dat lichaam met een bepaald doel ontvangen.’