Si Abu Nakakat-on sa Pagkamatinuoron

Si Abu naglingkod sa gawas nagtan-aw sa mga tawo nga naglakaw sa karsada atubangan sa iyang balay. Si Abu gigutom kaayo. Si Marian, usa ka babaye nga namaligya og tam-is nga mga biscuit, didto sa iyang duol, naglakaw-lakaw sa karsada. Ang mga biscuit lami kaayong tan-awon sa sanag niini nga de-kolor nga mga putos. Gilukdo kini ni Marian sulod sa nigo. Gusto kaayo ni Abu ang usa ka putos sa biscuit. Nahibalo siya nga lami kaayo kini.

Si Marian mihunong ug mibutang sa mga biscuit diha gayud sa atubangan ni Abu.

“Nahibalo siya nga gigutom ko ug gibutang ang mga biscuit alang kanako!” naghunahuna siya. Dali siyang mipunit og usa ka putos sa mga biscuit.

Naatol nga, ang iyang amahan nakakita kaniya. “Abu, unsay gigunitan nimo?” nangutana siya.

“Pa, gutom kaayo ko! Nagkinahanglan ko og biscuit,” miingon si Abu.

Hinay nga gigakos ni Papa si Abu. “Abu, gusto kong makakaon ka og biscuit,” miingon siya. “Apan dili mahimong manguha ka og mga butang gikan sa laing tawo nga dili mosulti o mobayad niini. Mihangyo ka ba kang Marian kon makapangayo ka ba sa iyang mga biscuit?”

“Wala,” miingon si Abu, nga nagtan-aw sa yuta.

“Atong iuli kang Marian kining dako nga putos sa biscuit, ug palitan ta ka og gamay nga putos. Gusto kong makakat-on ka sa pagkamatinuoron. Nahibalo ka ba unsay buot ipasabut niana?”

“Sultihi ko, Pa,” miingon si Abu.

“Nagpasabut kini sa paghimo sa matarung nga butang,” miingon si Papa. “Nagpasabut kini sa pagbayad sa mga butang imbis kawaton. Nagpasabut kini sa pagsulti sa tinuod imbis mamakak. Nagpasabut kini sa paghimo unsay imong gisulti nga imong buhaton. Mao nga atong bayaran si Marian sa usa ka putos sa iyang biscuit. Gikinahanglan ni Marian ang kwarta aron ipalit og pagkaon sa iyang mga anak. Pinangga ko ikaw, Abu, ug ang Langitnong Amahan nagpangga usab kanimo. Ug malipay Siya kon ikaw mobuhat sa matarung nga butang.”

“Mahal sab ta ka, Pa,” miingon si Abu. “Gusto kong magmatinuoron kanunay.”