Nakabuhat Ba Ako og Maayo Karon?

Nagserbisyo ko uban sa akong bana, presidente kaniadto sa England London South Mission, sa dihang mibagting ang telepono niadtong Hunyo 18, 2008. Si Presidente Thomas S. Monson kadto. Iyang gisugdan kini sa iyang kasagarang mahigalaong paagi, usa sa mga timaan sa iyang pagpangalagad. “Kumusta ang misyon? Kumusta ang imong pamilya? Kumusta ang masadyaong England?” Ug dayon siya mihunong sa makadiyot ug miingon, “Nag-istoryahanay kami ni Frances, nag-ampo nako kabahin niini, ug ganahan kong ikaw ang mosulat sa kasaysayan sa akong kinabuhi.”

Dili kinahanglang isulti, napasidunggan ug diha-diha dayon nasanapan ko. Siya misugyot nga kon magsugod ko dayon ugma, makatunga nako inig-uli namo. Usa na lang ka tuig ang nabilin sa among tulo ka tuig nga call.

Si Presidente Monson nagtudlo, “Si kinsa ang gitawag sa Ginoo, ang Ginoo mopasarang.”¹ Nakadayeg ko niana nga saad.

Unsaon nimo pagsulat ang kinabuhi sa propeta? Dili kamo magsugod sa computer apan sa pagluhod.

Sayo nakong nabantayan nga dili kini usa ka matang nga kasaysayan sa kinabuhi nga ilatid ang mga petsa, oras, lugar ug mga pagbiyahe. Kini kasaysayan sa usa ka tawo nga giandam sa wala pa mamugna ang kalibutan ug gitawag sa Dios nga mahimong “usa ka propeta.”² Mapainubsanon mao ang labing maayo nga paghulagway. Makahadlok, mahagiton, ug masanapon mao ang sunod.

Ang Ginoo miingon, “Bisan pinaagi sa akong kaugalingon nga tingog o pinaagi sa tingog sa akong mga sulugoon, kini managsama ra” (D&P 1:38). Ang pagkasayud nga ang Ginoo mamulong pinaagi sa Iyang propeta, akong gisugdan sa pagsulat ang kinabuhi ni Thomas S. Monson sukad sa iyang pagtawag ngadto sa balaang pagka-Apostol niadtong 1963. Migahin ko og mga bulan sa pagbasa sa gatusang mga mensahe ni Presidente Monson nga gipamulong sa daghang mga panghitabo. Mibasa ko sa mga kasaysayan sa kinabuhi sa tanang Presidente sa Simbahan ug sa daghang ilado nga mga lider sa relihiyon. Gitun-an nako ang unang Simbahan sa Scotland, Sweden, ug England, diin naggikan ang mga katigulangan ni Presidente Monson; ang Grabeng Kalisud nga nakaimpluwensya gayud sa iyang kabatan-on; ug ang Ikaduha nga Gubat sa Kalibutan ug ang epekto niini uban sa natunga nga Germany. (Si Presidente Monson migahin og 20 ka tuig sa pagdumala niining dapit sa Simbahan.) Mibasa ko sa iyang kasaysayan sa kinabuhi nga gisulat niadtong 1985 alang lamang sa iyang pamilya ug sa wala madugay sa iyang kada adlaw nga journal sulod sa 47 ka tuig. Nag-interbyu ko sa mga lider sa Simbahan kinsa nakatrabaho uban kaniya sa daghang dapit sa kalibutan ug mga miyembro nga natandog pag-ayo sa iyang pagpangalagad. Gipaapil nako ang usa ka suod nga higala ug eskolar sa history, si Tricia H. Stoker, sa pagtabang sa pagsiksik. Nakaserbisyo na siya sa mga writing committee sa daghang manwal sa Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan ug nasayud unsaon sa pagsiksik ang kinabuhi sa usa ka propeta.

Giinterbyu nako si Presidente Monson pinaagi sa matag bulan nga mga video conference sa England ug dayon, sa pag-uli sa Utah, siya mismo samtang nagtrabaho sa iyang opisina sulod sa 14 ka bulan. Sa matag higayon mabati nako ang iyang kamaayo sa pagtagad, ingon og naglingkod mi sa lamesa diha sa kusina. Siya naghisgut kabahin sa iyang pagkabata ug sa pamilya, sa iyang call gikan ni Presidente David O. McKay (1873–1970), ug ang impluwensya sa iyang mga magtutudlo [mentors] sama nila ni Presidente J. Reuben Clark Jr. (1871–1961); Presidente Harold B. Lee (1899–1973); ug Elder Mark E. Petersen (1900–84), sa pagpangalan og pipila.

Siya nakakat-on nga mopuyo sama kang Kristo diha sa panimalay, diin ang gugmang putli—ang tiunay nga gugma ni Kristo—kalooy, ug tinguha sa pagtabang ug pagpanalangin sa kinabuhi sa uban mao ang sumbanan ug diin, bisan tuod ang iyang mga ginikanan wala mobasa kaniya sa mga kasulatan, sila nagsunod niini.

Ang iyang focus sa pagserbisyo sa uban nagsugod sa dihang nagdako siya sa kasadpang bahin sa Siyudad sa Salt Lake, “duol sa agianan sa tren,” nga ganahan niyang isulti, sa pagsugod sa Grabeng Kalisud. Ang iyang mga silingan ug mga higala gamay lang og materyal nga mga butang, apan anaa kanila ang usag usa, ug kana paigo na. Daghan nga suod kaniya, lakip sa pipila sa iyang paborito nga mga uyoan, dili mga miyembro sa Simbahan. Ang pagkamiyembro sa usa ka relihiyon dili makapugong; siya nahigugma sa mga tawo tungod sa ilang pagkatawo. Ang iyang mga ginikanan maabi-abihon sa tanan. Wala gyud kalimti ni Presidente Monson kadto nga mga pundasyon.

Siya talagsaon nga tawo kinsa may pagtahud sa tanan nga iyang mahimamat ug interesado sa ilang mga kinabuhi, kabalaka, ug mga hagit. Siya motratar sa tiglimpyo sa iyang lamesa magabii sama sa iyang pagtratar sa bisita nga representante gikan sa ubang nasud. Klaro, usa sa mga sukdanan sa iyang kahalangdon mao nga siya makasabut sa tanan ug nakakaplag nga siya makakat-on og usa ka butang sa matag tawo nga iyang mahimamat.

Kon, sama sa giingon ni Presidente Monson, ang usa ka organisasyon mopalambo sa katuyoan sa iyang lider,³ nan ang tinguha nga motabang, moawhag, moapil, ug moluwas tagsa-tagsa sa uban mao ang sugo alang kanato. Kini nga paagi sa pagpakabuhi nagsunod sa panig-ingnan sa Manluluwas, kinsa “nagpangadto-adto sa paghimog mga kaayohan, … kay ang Dios uban man kaniya” (Mga Buhat 10:38).

Si Presidente Monson dugay na nga nagtawag kanato nga mahimong mas mahisama sa Manluluwas. Sa dihang akong giinterbyu si Presidente Boyd K. Packer, Presidente sa Korum sa Napulog Duha, iyang gipamatud-an unsa ang akong nasayran. Si Presidente Monson, miingon siya, “mas susama kang Kristo kaysa kanatong tanan.”⁴

Labaw sa tunga sa siglo, gihatag ni Presidente Monson ang iyang saput ngadto sa mga nagkalisud. Siya nakalingkod sa kilid sa higdaanan sa masakiton ug tigulang. Dili maihap ang mga panalangin nga iyang nahatag ngadto sa mga tawo sa ospital ug sa ilang mga balay. Iyang giusab ang iyang mga plano aron makabisita og kadiyot sa usa ka higala ug magdali-dali gikan sa mga miting aron makapamulong sa haya. (Kon imo siyang pangutan-on pila ka buok ang anaa sa iyang listahan sa mga higala, siya moingon, “Dili ubos sa 14 milyon.”) Siya moduol sa usa ka tawo nga naka-wheelchair kinsa naglisud sa pagduol kaniya, “makig-aper” sa grupo sa mga tin-edyer, ug mopalihok-lihok sa iyang dunggan ngadto sa mga deacon nga naa sa atubangang hanay. Siya mopakita og dakong pagtahud sa kinabuhi niadtong iyang gihulagway nga “wala panumbalinga ug wala ilha,” nahibaloan sa pipila ug ilabi na sa ilang Amahan sa Langit.

Sa yano nga pagkasulti, gibuhat ni Presidente Monson unsa ang gihunahuna lamang nga buhaton sa kadaghanang mga tawo.

Ang iyang mga mensahe puno sa tinuod nga mga panghitabo (wala kini niya gitawag og “mga istorya”) nga nagtudlo sa mga baruganan sa ebanghelyo. Siya nagpasabut: “Ang mga aksyon nga atong gipakita nga kita tinuoray nga nahigugma sa Dios ug sa atong silingan sama sa atong kaugalingon dili kaayo makakuha og atensyon ug pagdayeg sa kalibutan. Kasagaran ang atong gugma makita sa matag adlaw nga pakig-uban sa usag usa.”⁵

Sa tanan niyang pagpangalagad sa tibuok kalibutan, tingali ang labing makapainteres nga kasinatian mao ang katuigan sa dihang siya ang nagdumala sa Simbahan sa pikas nga bahin sa Iron Curtain. Sa dihang ang akong bana ug ako nahuman sa among misyon niadtong 2009, miadto mi sa Germany aron molakaw sa yuta nga gilakwan ni Presidente Monson, makig-istorya sa mga miyembro nga iyang gihigugma, ug mabati ang impluwensya sa mga katuigan sa iyang pagserbisyo. Among nakaplagan ang matinud-anong mga tighupot sa priesthood nga makahilak kon sila maghisgut kabahin sa iyang makanunayon nga mga pagbisita, iyang gugma alang kang Jesukristo, ug sa iyang pag-awhag ug kabalaka. Kami mibarug sa gi-abandona, gubaon nga pabrika sa Görlitz diin niadtong 1968 si Presidente Monson mibarug sa podium ug misaad ngadto sa gipangkapoy nga mga East German nga Santos sa Ulahing mga Adlaw sa tanang mga panalangin sa Ginoo alang sa Iyang mga anak—kon sila magmatinud-anon. Niadtong adlawa sila mikanta uban sa tumang emosyon: “Kon ang dalan puno sa pagsulay, Ayaw pagkaluya! … Dili kita pasagdan ni Jesus, Ayaw pagkaluya.”⁶ Siya mianhi ubos sa direksyon sa Unang Kapangulohan sa pagluwas sa mga Santos. Duha ka dekada ang milabay, nga anaa pa gihapon ang paril sa Berlin, kining mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nga East German aduna nay mga stake, mga meetinghouse, mga patriyarka, mga misyonaryo, ug usa ka templo. Ug dayon nagun-ob ang paril, ug ang mga Santos nagkahiusa pag-usab uban sa ilang mga pamilya ug isip usa ka nasud.

Si Presidente Monson kanunay mosulti, “Walay sulagma” samtang siya naghatag sa punto nga ang iyang mga kasinatian sa kinabuhi nagtudlo kaniya nga kanunay nga mangita sa impluwensya sa Ginoo.⁷

Usa sa halangdon nga lider sa East Germany mao si Henry Burkhardt, kinsa mitabang ug kauban ni Presidente Monson sa tanang mahinungdanong mga panghitabo niana nga nasud sulod sa duha ka dekada. Si Brother Burkhardt usa ka tawo nga matinud-anong miserbisyo ug naanaa sa dako kaayo nga risgo niadtong mga tuiga sa pikas nga bahin sa Iron Curtain isip representante sa Simbahan ngadto sa gobyerno. Siya miserbisyo, gawas sa uban pang mga posisyon, isip lider sa Simbahan ug presidente sa Templo sa Freiberg.

Gipangutana nako siya kon unsa ang dili niya makalimtan sa pagpangalagad ni Presidente Monson. Nagdahum ko nga isulti niya ang miting sa Görlitz, ang pagpahinungod sa nasud niadtong 1975, ang pag-organisar sa unang stake, ang pagpahinungod sa Templo sa Freiberg, o ang miting uban ni Herr Honecker, ang kinatas-ang Komunista nga opisyal sa East Germany, sa dihang nangayo og pagtugot si Presidente Monson alang sa mga misyonaryo nga mosulod sa nasud ug sa ubang mga misyonaryo nga mobiya sa nasud aron makaserbisyo sa ubang mga nasud. Tungod sa mga death squad nga nag-patrol sa paril, ang pagpanghangyo daw kataw-anan, apan si Herr Honecker mitubag, “Kami nagpaniid kaninyo niining mga katuigan, ug kami misalig kaninyo. Kamo tugutan.” Asa niining mga panghitabo ang pilion ni Brother Burkhardt?

Mga luha midagayday sa iyang aping samtang siya mitubag: “Kadtong Disyembre 2, 1979.” Wala koy mahinunduman nga dakong panghitabo nianang petsaha. “Hisguti ko niini,” miingon ko.

“Mao kadto ang adlaw nga si Presidente Monson miabut sa East Germany aron sa paghatag sa akong asawa, si Inge, og panalangin.” Si Presidente Monson adunay tapos sa semana nga walay buluhaton, ug siya misakay sa eroplano gikan sa Estados Unidos ngadto sa Germany alang lang niini. Si Sister Burkhardt anaa sa ospital nga siyam na ka semana nga may komplikasyon gikan sa opera, ug nagkagrabe ang iyang kondisyon. Girekord ni Presidente Monson sa iyang journal, “Among gihiusa ang among hugot nga pagtuo ug pag-ampo sa paghatag kaniya og panalangin.”⁸ Siya mibiyahe og liboan ka milya sa iyang libre nga panahon sulod sa pipila ka bulan—aron sa pagluwas.

“Pangutan-on nato ang atong mga kaugalingon,” siya miingon: ‘Nakabuhat ba kog maayo karon? May natabangan ba ako?’ Ang pormula sa kalipay! Ang tambal alang sa pagkakontento, sa kalinaw sa kinahiladman. … Adunay mga kasingkasing nga lipayon. Adunay mabination nga mga pulong nga isulti. Adunay mga gasa nga ihatag. Adunay mga buluhaton nga pagahimoon. Adunay mga kalag nga luwasunon.”⁹

Kini mao ang pangalagad ni Presidente Monson. Kanunay siyang motabang sa naluya, gimingaw, mahuyang og kasingkasing. Sama sa giingon ni Elder Richard G. Scott sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, “Kinahanglang himoon sa Ginoo nga dako si Thomas Monson tungod sa gidak-on sa iyang kasingkasing.”¹⁰

Sa dihang gipahinungod sa propeta ang Templo sa Curitiba Brazil niadtong Hunyo 1, 2008, gihangyo niya ang usa ka batang lalaki sa pagtabang kaniya sa seremonya sa cornerstone. Usa ka tiglirato misugyot nga kuhaon ang kalo sa batang lalaki para sa litrato. Ang batang lalaki opaw ug klaro nga gitambalan para maayo sa sakit nga kanser. Mahigugmaong gigakos ni Presidente Monson ang bata ug mitabang kaniya sa pagbutang og mortar sa bong-bong. Usa niadtong mga miuban sa Presidente misulti nga panahon na nga mobalik sa templo aron mahuman ang pagpahinungod sa saktong oras. Milingo-lingo si Presidente Monson. “Unya ra,” siya miingon, “Motawag pa ko og usa.” Nagtan-aw sa pundok sa mga tawo, siya nakakita og usa ka babaye sa luyo, ug nagtagbo ang ilang mga mata, iya siyang gitawag sa pagduol. Iya siyang giagbayan ug uban sa mahigugmaong pag-amping giubanan niya sa bong-bong aron tiwason ang sealing sa cornerstone.

Pagkasunod adlaw human sa pagpahinungod, si Elder Russell M. Nelson sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, kinsa didto usab sa pagpahinungod, nangutana kang Presidente Monson kon giunsa niya pagkahibalo nga ang babaye mao ang inahan sa batang lalaki.

“Wala ko kahibalo,” siya mitubag, “apan ang Ginoo nakahibalo.”

Wala madugay ang bata namatay. Si Elder Nelson miingon: “Inyong mahunahuna kon unsa ang kahulugan [sa kasinatian sa pagpahinungod] ngadto sa inahan niadto nga pamilya. Mao kadto ang pamaagi sa Ginoo sa pag-ingon, ‘Nakaila ko kaninyo, Nabalaka ko kaninyo, ug gusto kong motabang kaninyo.’ Mao kana nga matang sa tawo nga aduna kita niini nga propeta sa Dios.”¹¹

Niining panahon diin ang texting ug e-mailing mipuli sa personal nga panag-istoryahanay, si Presidente Monson kanunay nga nagpahinumdom kanato nga magpakabana sa usag usa. Siya mipakigbahin niini nga mensahe pinaagi sa mga pulong sa usa ka miyembro nga misulat kaniya: “Ang pag-ampo sa mga tawo hapit sa kanunay matubag pinaagi sa mga buhat sa ubang mga tawo.”¹² Siya kanunay naghatag og gibug-aton sa tambag gikan sa Ginoo: “Ako molakaw diha sa inyong atubangan. Ako anaa sa inyong tuo nga kamot ug sa inyong walà, ug ang akong Espiritu mahimo nga anaa sa inyong mga kasingkasing, ug ang akong mga anghel anaa libut kaninyo, aron sa pagtabang kaninyo” (D&P 84:88). Si Presidente Monson nakadayeg niini pag-ayo nga hapit kanunay kita mao ang mga anghel alang sa usag usa. Si Alma midapit nga ang mga Santos diha sa Katubigan sa Mormon mopasalig sa “pagtambayayong sa usag usa nga mga alantuson, nga sila mahimo nga magaan” (Mosiah 18:8); si Presidente Monson nagtawag kanato sa pagtuman niana nga pakigsaad.

Dumadawat ako sa iyang pagtambayayong sa mga alantuson sa uban. Adunay higayon dihang iyang nakita nga nabug-atan ko sa kadako sa responsibilidad sa pagsulat sa kasaysayan sa iyang kinabuhi. Iya kong giimbitar sa iyang opisina ug uban sa pinakamalumo ug pinakamabination nga tingog siya miingon, “Unsay akong matabang?”

Ang akong kasingkasing dili makabalibad sa iyang halad, ug akong gisulti ang tanan nakong pagbati sa kakulang, ang makakulba nga matang sa buluhaton, ug sa kadaghan sa materyal nga pangitaon, i-organisar, ug iminubo. Gusto kaayo nako nga maeksakto kini—para kaniya. Ang among pag-istoryahanay mao ang usa sa akong labing bililhon nga mortal nga kasinatian. Mibati ko nga daw anaa ko sa tuburan sa Betsata ug ang Manluluwas mitangtang sa tabil ug miduol kanako aron sa pagtabang kanako. Si Presidente Monson nakasabut sa makaluwas nga gahum sa Pag-ula ug mitratar niini isip pribilehiyo nga gipadala a Ginoo sa pagtabang sa uban.

“Tabang aron sa pagluwas sa tigulang, sa biyuda, sa masakiton, sa bakol, sa dili kaayo aktibo,” siya miingon, ug dayon siya nanguna sa pagbuhat. “Tabangi sila gamit ang matinabangon nga kamot ug maloloy-on nga kasingkasing.”¹³

Ang iyang pagtagad ug interes sa uban usa ka sukdanan sa iyang pagpamatuod sa Manluluwas nga si Jesukristo: “Pinaagi sa pagkat-on Kaniya, pagtuo Kaniya, pagsunod Kaniya, adunay kapasidad nga mahimong sama Kaniya. Ang panagway mausab; ang kasingkasing mahumok; ang lakang mapadali; ang panglantaw mapalambo. Ang kinabuhi mahimo sa angayan niining mamahimo.”¹⁴