Ang Atong Relasyon sa Dios

Sama ni Job sa Daang Tugon, sa usa ka panahon sa pag-antos ang uban mobati nga ang Dios mibiya kanila. Tungod kay kita nasayod nga ang Dios adunay gahom sa pagpugong o pagkuha sa bisan unsa nga kasakit, kita tingali matintal sa pagbagulbol kon Siya dili mobuhat niini, tingali mokuwestiyon, “Kon ang Dios dili mohatag sa tabang nga akong giampo, unsaon nako sa pagbaton og hugot nga pagtuo Kaniya?” Sa usa ka punto sa iyang hilabihan nga mga pagsulay, ang matarong nga si Job miingon:

“Wala ba kamo makakita nga ang Dios maoy nagbuhat niini kanako? Nagbutang siyag bitik aron lit-agon ako.

“Mitutol ‘ako sa iyang kabangis!’ Apan walay namati kanako; nangayo akog hustisya apan gihikawan ako niini.”¹

Sa Iyang tubag ngadto ni Job, ang Dios miingon, “Pakasaypon mo ba ako aron ikaw maoy ilhong husto?”² O sa laing pagkasulti, “Buot mo bang ipasabot nga ako dili makatarunganon? Pakasaypon mo ba ako aron ikaw maoy ilhong husto?”³ Si Jehova mipahinumdom pag-ayo ni Job sa Iyang pagkagamhanan sa tanan ug pagkahibalo sa tanan, ug si Job sa hilabihan nga pagpaubos midawat nga Siya walay gipanag-iya bisan ngadto sa kahibalo, gahom, ug pagkamatarong sa Dios ug dili makabarog diha sa paghukom sa Makagagahom:

“Ako nahibalo nga ang tanang mga butang mahimo nimo, miingon siya, “ug nga walay tuyo nimo nga kapugngan.

“… Nakasulti ako niadto nga wala ko hisabti; mga butang nga makapahibulong kaayo kanako, nga wala ko matugkad. …

“Tungod niini gingil-aran ako sa akong kaugalingon, ug ako maghinulsol sa abog ug abo.”⁴

Sa kataposan, si Job gitugotan nga makita ang Ginoo, ug “gipanalanginan sa Ginoo ang kataposang mga adlaw ni Job labaw pa kay sa kaniadto.”⁵

Tinuod gayod nga binuang alang nato sa atong limitado nga pagsabot sa pagtuo nga hukman ang Dios, sa paghunahuna, sama pananglit, “Ako dili malipayon, ang Dios tingali adunay gibuhat nga sayop.” Ngari kanato, ang Iyang mortal nga mga anak sa usa ka napukan nga kalibotan, kinsa gamay ra kaayo ang nahibaloan sa nangagi, karon, ug sa umaabot, Siya mipahayag, “Tanan nga mga butang ania uban kanako, kay ako nakaila kanilang tanan.”⁶ Si Jacob maalamong mipasidaan: “Ayaw pagsulay sa pagtambag sa Ginoo, apan pangayo og tambag gikan kaniya. Kay tan-awa, kamo nasayod sa inyong mga kaugalingon nga siya nagtambag diha sa kaalam, ug diha sa kaangayan, ug diha sa dako nga kalooy, ibabaw sa tanan niya nga mga buhat.”⁷

Ang uban wala makasabot sa mga saad sa Dios sa pagsabot nga ang pagkamasulundon ngadto Kaniya mosangpot og piho nga mga sangpotanan sa gipiho nga panahon. Sila tingali maghunahuna, “Kon ako makugihong moserbisyo og full-time nga misyon, ang Dios mopanalangin nako og malipayon nga kaminyoon ug mga anak” o “Kon ako maglikay nga maghimo og buluhaton sa eskwelahan atol sa Igpapahulay, ang Dios mopanalangin nako og taas nga mga grado” o “Kon ako mobayad sa ikapulo, ang Dios mopanalangin nako sa trabaho nga akong gusto.” Kon ang kinabuhi dili mahitabo niining paagiha o sumala sa gidahom gayod nga eskedyol, sila mobati nga gibudhian sa Dios. Apan ang mga butang dili awtomatik nga mahitabo. Kita kinahanglan nga dili maghunahuna sa plano sa Dios nga sama sa cosmic vending machine diin kita (1) mopili sa gitinguha nga panalangin, (2) mosuksok sa gikinahanglan nga gidaghanon sa maayong mga buhat, ug (3) ang gi-order moabot dayon.⁸

Ang Dios motuman gayod sa Iyang mga pakigsaad ug mga saad sa matag usa kanato. Kita dili kinahanglan nga mabalaka niana.⁹ Ang makatubos nga gahom ni Jesukristo—kinsa mikunsad ubos sa tanang butang ug dayon mikayab sa kahitas-an¹⁰ ug kinsa aduna sa tanang gahom sa langit ug sa yuta¹¹—makasiguro nga ang Dios makatuman ug motuman sa Iyang mga saad. Importante nga atong tahuron ug sundon ang Iyang mga balaod, apan dili ang tanang panalangin nga pinasikad base sa kamasulundon sa balaod¹² giporma, gidesinyo, ug may tagal sumala sa atong mga gilaoman. Kita maningkamot sa atong labing maayo apan kinahanglan nga itugyan ngadto Kaniya ang pagdumala sa mga panalangin, temporal man o espirituwal.

Si Presidente Brigham Young mipasabot nga ang iyang hugot nga pagtuo wala matukod sa piho nga mga hitabo o mga panalangin apan sa iyang saksi ug relasyon ni Jesukristo. Siya miingon: “Ang akong hugot nga pagtuo wala manukad sa gipanghimo sa Ginoo nganha sa mga isla sa dagat, sa iyang pagdala sa mga tawo dinhi, … ni sa mga pabor nga iyang gihatag niini nga katawhan o niana nga mga tawo, ni diha nga kita gipanalanginan o wala panalangini, apan ang akong hugot nga pagtuo anaa sa Ginoo nga si Jesukristo, ug sa kahibalo nga akong nadawat gikan kaniya.”¹³

Ang atong paghinulsol ug pagkamasulondon, ang atong mga pagserbisyo ug mga sakripisyo importante. Kita gusto nga mahiuban niadtong gihulagway ni Ether nga “sa kanunay puno sa maayo nga mga buhat.”¹⁴ Apan dili kini kaayo tungod sa pipila ka talaan nga gitipigan diha sa mga libro sa celestial nga mga listahan. Kining mga butanga importante tungod kay kini nagdasig nato sa buhat sa Dios ug mao ang mga paagi diin kita makigtambayayong Kaniya sa atong kaugalingon nga kausaban gikan sa natural nga pagkatawo ngadto sa pagkasantos.¹⁵ Ang gitanyag sa atong Langitnong Amahan kanato mao ang Iyang Kaugalingon ug ang Iyang Anak, usa ka suod ug malahutayong relasyon uban Kanila pinaagi sa grasya ug pagpataliwala ni Jesukristo, ang atong Manunubos.

Kita mga anak sa Dios, gigahin alang sa pagka-imortal ug kinabuhing dayon. Ang atong kapalaran mao nga mahimong Iyang mga manununod, “isig ka manununod uban kang Kristo.”¹⁶ Ang atong Amahan andam nga mogiya sa matag usa nato subay sa Iyang dalan sa pakigsaad uban sa mga paagi nga gidesinyo alang sa atong indibidwal nga panginahanglan ug gipahaom ngadto sa Iyang plano alang sa atong hingpit nga kalipay uban Kaniya. Kita makapaabot sa nagtubo nga pagsalig ug hugot nga pagtuo diha sa Amahan ug sa Anak, sa nagkadako nga pagbati sa Ilang gugma, ug sa kanunay nga kahupayan ug giya sa Balaan nga Espiritu.

Bisan pa, kini nga dalan dili mahimong sayon alang ni bisan kinsa kanato. Adunay daghan kaayong paghashas nga gikinahanglan aron kini mahimong sayon. Si Jesus miingon:

“Ako mao ang tinuod nga tanom nga parras, ug ang akong Amahan mao ang tig-alima.

“Ang tanan kong sanga nga dili mamunga, kini pamutlon sa [Amahan]; ug ang tanang sanga nga mamunga, kini iyang pagahinloan aron mamungag labi pang daghan.”¹⁷

Ang proseso nga gidumala sa Dios nga pagpuga ug ang gahom sa paghimong lunsay, nagkinahanglan og diha-diha nga kausaban ug masakit usahay. Sa paghinumdom sa gisulti ni Pablo, kita “isig ka manununod uban ni Kristo; kon moantos man kita uban kaniya, aron pagahimayaon usab kita uban kaniya.”¹⁸

Mao nga, sa taliwala niining kalayo sa magtutunaw, imbis masuko sa Dios, makigsuod sa Dios. Motawag sa ngalan sa Amahan pinaagi sa ngalan sa Anak. Molakaw uban Kanila pinaagi sa Espiritu, matag adlaw. Tugoti Sila sa pagpakita sa Ilang kaligdong nganha kaninyo. Moduol gayod para makaila Kanila ug makaila sa imong kaugalingon.¹⁹ Ipatigbabaw ang Dios Labaw sa Tanan.²⁰ Ang Manluluwas misiguro kanato:

“Paminaw kaniya kinsa mao ang manlalaban ngadto sa Amahan, kinsa nangamuyo sa inyong kahimoan diha sa iyang atubangan—

“Nag-ingon: Amahan, tan-awa ang mga pag-antos ug ang kamatayon kaniya kinsa wala makabuhat og sala, kinsa ikaw nahimuot; tan-awa ang dugo sa imong Anak nga gipaagas, ang dugo kaniya kinsa ikaw mihatag nga ang imong kaugalingon unta pagahimayaon;

“Busa, Amahan, luwasa kining akong mga kaigsoonan [ug akong mga igsoong babaye] nga mituo sa akong ngalan, nga sila moduol ngari kanako ug makabaton sa walay kataposan nga kinabuhi.”²¹

Ikonsiderar ang pipila ka ehemplo sa matinud-anong mga lalaki ug mga babaye kinsa misalig sa Dios, masaligon nga ang Iyang gisaad nga mga panalangin ilang madawat sa kinabuhi o sa kamatayon. Ang ilang hugot nga pagtuo wala gibase sa unsay gibuhat o wala buhata sa Dios sa usa ka piho nga sirkumstansya o higayon apan sa pagkaila Kaniya isip ilang manggihatagon nga Amahan ug ni Jesukristo isip ilang matinud-anong Manunubos.

Sa dihang si Abraham hapit na isakripisyo sa Ehiptohanon nga pari ni Elkanah, siya mipataas sa iyang tingog ngadto sa Ginoo aron sa pagluwas kaniya, ug ang Dios miluwas kaniya.²² Si Abraham nabuhi aron mahimong amahan sa mga matinud-anon kansang binhi ang tanang pamilya sa yuta mapanalanginan.²³ Sa sayo pa, niining sama gayod nga altar, kanang maong pari mihalad og tulo ka birhen kinsa “tungod sa ilang mga hiyas … dili moyukbo aron sa pagsimba sa mga dios nga kahoy o bato.”²⁴ Sila namatay nga mga martir.

Si Jose sa karaan, gibaligya aron maulipon isip usa ka batan-on sa iyang kaugalingong mga igsoon nga lalaki, sa iyang kasakit misangpit sa Dios. Sa hinay-hinay, siya nabantog sa balay sa iyang agalon sa Ehipto apan ang iyang tanang pag-uswag nawagtang tungod sa bakak nga akusasyon sa asawa ni Potiphar. Si Jose unta makahunahuna. “Ang bilanggoan diay ang akong naangkon sa pagtuman sa balaod sa kaputli.” Hinoon siya nagpadayon sa pagdangop ngadto sa Ginoo ug miuswag diha sa prisohan. Si Jose nag-antos og dugang kahigawad sa dihang ang binilanggo nga iyang nahimong higala, bisan sa iyang saad nga tabangan si Jose, nakalimot ra kaniya human mapahiuli ngadto sa katungdanan sa pagsalig diha sa korte sa Paraon. Sa kataposan, sa inyong nahibaloan, ang Ginoo nanginlabot sa pagbutang ni Jose sa labing taas nga katungdanan sa pagsalig ug gahom sunod sa Paraon, nga maoy nakapahimo ni Jose sa pagluwas sa balay sa Israel. Sa pagkatinuod si Jose nakapamatuod “nga diha sa matag usa ka butang ang Dios nagabuhat og maayo uban kanila nga mga nahigugma sa Dios.”²⁵

Si Abinadi nakahukom sa pagtuman sa balaan nga sugo kaniya. “Apan ako motapos sa akong mensahe,” miingon siya, “ug unya kini dili na igsapayan [unsay mahitabo kanako], kon kini mao nga ako maluwas.”²⁶ Siya wala makalingkawas sa kamatayon sa usa ka martir, apan sigurado nga siya naluwas didto sa gingharian sa Dios, ug ang iyang usa ka bililhon nga kinabig, si Alma, miusab sa dagan sa kasaysayan sa Nephite paingon sa pag-anhi ni Kristo.

Si Alma ug Amulek naluwas gikan sa bilanggoan sa Ammonihah agig tubag sa ilang pangamuyo, ug ang ilang mga tigpanggukod gipangpatay.²⁷ Sa sayo pa, gani, kining mao nga tigpanggukod mitambog sa matuohon nga mga babaye ug mga bata ngadto sa nagdilaab nga kalayo. Si Alma, nga nakasaksi sa makalilisang nga talan-awon naghiwaos nga gipugngan sa Espiritu nga dili mogamit sa gahom sa Dios aron “luwason sila gikan sa mga dilaab sa kalayo”²⁸ aron sila dawaton ngadto sa Dios diha sa himaya.²⁹

Si Propeta Joseph Smith nag-antos didto sa bilanggoan sa Liberty, Missouri, walay mahimo sa pagtabang sa mga Santos samtang sila gipangkawatan ug giabog gikan sa ilang mga panimalay sa mapait nga katugnaw sa tingtugnaw. “O Dios, hain ba ikaw?” Misangpit si Joseph. “Hangtod kanus-a ikaw mogamit sa imong kamot?”³⁰ Agig tubag, ang Ginoo misaad: “Ang imong kalisdanan ug ang imong mga kasakitan sulod lamang sa mubo nga higayon; ug unya, kon ikaw molahutay pag-ayo, ang Dios mobayaw kanimo sa kahitas-an. … Wala pa ikaw mahisama ni Job.”³¹

Sa kataposan, si Joseph makapahayag uban ni Job, “Ako bisag patyon sa [Dios], apan ipahayag ko gayod ang akong katarongan ngadto kaniya.”³²

Si Elder Brook P. Hales misaysay sa istorya ni Sister Patricia Parkinson, kinsa natawo nga dunay normal nga panan-aw apan pagka-edad og 11 nabuta.

Si Elder Hales miasoy: “Nakaila ko ni Pat sa daghang katuigan ug bag-ohay lang misulti kaniya nga ako nakadayeg sa pagkatinuod nga siya kanunay nga positibo ug malipayon. Mitubag siya, ‘Mao ba, wala pa ka makauban nako sa balay, dili ba? Aduna koy mga higayon. Aduna koy medyo bug-at nga pagpanlimbasog sa depresyon, ug maghilak ko og maayo.’ Hinoon, midugang siya, ‘Gikan pa sa panahon nga misugod sa pagkawala ang akong panan-aw, lahi kaayo kini, apan nasayod ko nga ang Langitnong Amahan ug ang Manluluwas nag-uban sa akong pamilya ug kanako. … Ngadto niadtong mangutana kanako kon nasuko ba ko kay ako buta, ako motubag, ‘Si kinsa man ang akong kasuk-an? Anaa ang Langitnong Amahan nag-uban kanako; wala ako mag-inusara. Nag-uban Siya kanako sa tanang panahon.’”³³

Sa kataposan, kini nga panalangin sa usa ka suod ug padayon nga relasyon uban sa Amahan ug sa Anak maoy atong gitinguha. Kini makahimo sa tanang kalainan ug walay kataposan ang bugti niini. Kami mopamatuod uban ni Pablo “nga ang mga pag-antos niining panahon sa [mortal] dili takos ikatandi sa himaya nga igapadayag ra unya kanato.”³⁴ Ako mosaksi nga bisan unsa pay ibilin sa atong mortal nga kasinatian, kita makasalig sa Dios ug makakaplag og hingpit nga kalipay diha Kaniya.

“Salig sa Ginoo sa bug-os mong kasingkasing. Ayaw gayod pagsalig sa imong kaalam.

“Hinumdomi siya sa tanan mong buhaton ug tultolan ka niya sa matarong nga dalan.”³⁵

Sa ngalan ni Jesukristo, amen.