យុវវ័យ
តើខ្ញុំអាចចែកចាយព្រះគម្ពីរមរមនបានដែរឬទេ ?
អ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងរដ្ឋ វ៉ាស៊ីងតោន ស.រ.អា. ។
នាឆ្នាំដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅវិទ្យាល័យ គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលារបស់ខ្ញុំបានអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ដល់ព្រះគម្ពីរមរមនទៅមិត្តដែលពុំមែនជាសមាជិក ។ ទោះបីជាខ្ញុំមានការខ្មាស់អៀនខ្លាំងក្ដី ក៏ខ្ញុំបានទទួលយកការអញ្ជើញនោះផងដែរ ។
ខ្ញុំបានចំណាយពេលពីរបីថ្ងៃ ដើម្បីបង្កើននូវសេចក្ដីក្លាហាន ប៉ុន្តែនៅទៅបំផុតខ្ញុំបានឲ្យព្រះគម្ពីរនោះទៅមិត្តរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ ប្រ៊ីតនី អំឡុងពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ ហើយបានថ្លែងទីបន្ទាល់មួយយ៉ាងខ្លី ។ ប្រ៊ីតនី បានអរគុណខ្ញុំសម្រាប់ព្រះគម្ពីរនោះ ។
នៅពេលវិស្សមកាលឆ្នាំនោះ ប្រ៊ីតនី បានផ្លាស់ទីលំនៅ ប៉ុន្តែយើងនៅតែទាក់ទងគ្នា ។ នាងបានប្រាប់ខ្ញុំពីសាលាថ្មីរបស់នាង ហើយថាមិត្តរបស់នាងស្ទើរតែទាំងអស់ជាសមាជិកសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែនាងពុំដែលនិយាយពីរឿងខាងវិញ្ញាណជាមួយខ្ញុំនោះទេ ។
រឿងនោះបានផ្លាស់ប្ដូរពីមុនខ្ញុំបានចេញទៅបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានទទួលសារមួយពី ប្រ៊ីតនី ដោយប្រាប់ថានាងមានដំណឹងដ៏រីករាយមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ៖ នាងនឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយនាងចង់អរគុណខ្ញុំសម្រាប់ការធ្វើជាមិត្តរបស់នាង ហើយធ្វើជាគំរូមួយដ៏ល្អ ។
ព្រះបានដកយកការខ្មាស់អៀនរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុ 15 ឆ្នាំ ដែលគ្មានបទពិសោធន៍ផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយបានដឹកនាំគាត់ឲ្យចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងមនុស្សម្នាក់ដែលទ្រង់បានដឹងថា នឹងទទួលយកដំណឹងល្អនោះ ។ ខ្ញុំដឹងថា តាមរយៈការស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងទាំងអស់គ្នាអាចរកឃើញមនុស្សនៅជុំវិញយើងដែលកំពុងតែរង់ចាំ ដើម្បីរៀនពីដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ខ្ញុំដឹងថា ប្រសិនបើយើងជួយនាំសូម្បីតែម្នាក់មករកព្រះអម្ចាស់ « នោះ [ យើង ] នឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមាជាមួយអ្នកនោះនៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតា [ របស់យើង ] ! » ។ (គ. និង ស. 18:15) ។