ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់គាត់
លីនស៊ី លីវិត ណេវ៉ាដា ស.រ.អា.
ខ្ញុំពុំមានអារម្មណ៍ពីវិញ្ញាណនៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ វាជាខែ ធ្នូ នៃឆ្នាំចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំនៅវិទ្យាល័យ ដែលនៅត្រូវបញ្ចប់ និងការដាក់ ពាក្យសុំចូលរៀនរបស់ខ្ញុំនៅមហាវិទ្យាល័យ និងគម្រោងឡូរ៉ែលចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមដើម្បីស្វែងរកឱកាសមួយធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តដែល ខ្ញុំអាចដាក់នៅក្នុងពាក្យសុំរបស់ខ្ញុំសម្រាប់មហាវិទ្យាល័យ ហើយប្រើវានៅក្នុងគម្រោងឡូរ៉ែលរបស់ខ្ញុំផងដែរ ។ សំណាងល្អ អ្នកណែនាំសម្រាប់កុ្រមប្រឹក្សាសិស្សរបស់ខ្ញុំបានសុំឲ្យមិត្តរបស់ខ្ញុំជេស៊ីកា និងខ្ញុំរៀបចំកម្មវិធីរៃអង្គាសប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង ឬប្រាក់ដើម្បីឧបត្ថម្ភដល់អង្គការសប្បុរសធម៌មួយក្នុងមូលដ្ឋាន ។
ខ្ញុំបានផ្ដល់ការងារស្ទើរតែទាំងអស់ដល់គណៈកម្មការសម្រាប់គម្រោងនេះ ។ ខ្ញុំបានឲ្យពួកគេបង្កើតក្ដារប្រកាសព័ត៌មានដោយដាក់បង្ហាញពីរូបភាពទែម៉ូមែត្រស្ទង់កំដៅដ៏ធំមួយដែលចង្អុលបង្ហាញពីចំនួនប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេងដែលបានបរិច្ចាគ ។ យើងបានគិតថា ការណ៍នោះគឺល្មមគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ហើយយើងបានចំណាយពេលបាយថ្ងៃត្រង់ដើម្បីប្រមូលការបរិច្ចាគ ។ ប៉ុន្តែ សិស្សទាំងឡាយបានបរិច្ចាគប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេងតិចតួច ហើយទែម៉ូមែត្រស្ទង់កំដៅនៅតែមានកម្រិតទាប ។
គួរឲ្យចម្លែក អ្នកណែនាំរបស់យើងបានចាប់ផ្ដើមដាក់ប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេងមួយចំនួនទៅម្ខាង ។ នៅពេលជេស៊ីកា និងខ្ញុំបានសួរថាតើគាត់យកប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេងទាំងនោះទៅធ្វើអ្វី គាត់បានប្រាប់យើងថា មានគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅឯសាលា ត្រូវបានរកឃើញថ្មីៗនេះថា មានជំងឺមហារីក ។ បន្ទាប់ពីមានការលំបាកនៅក្នុងការបង្រៀន ខណៈពេលដែលទទួលការព្យាបាល នោះគាត់បានសម្រេចចិត្តដាក់ពាក្យសុំច្បាប់សម្រាកពីការងារ ។ នៅពេលថ្ងៃបុណ្យខិតចូលមកដល់ ហើយមានវិក្កយបត្រថ្លៃពេទ្យច្រើន នោះគ្រួសាររបស់គាត់ពុំមានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មួយដ៏រីករាយឡើយ ។ អ្នកណែនាំរបស់យើងបានឲ្យយោបល់ថា យើងខ្ចប់របស់ដែលបានយកចេញនោះជាអំណោយសម្រាប់ពួកគេ ។
ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបខ្លាំងណាស់ ។ ខ្ញុំធ្លាប់តែស្វែរកគម្រោងសម្រាប់ការបម្រើរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯង តែពុំមែនមនុស្សដទៃនោះទេ ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តដើម្បីបង្កើន គោលដៅរបស់យើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស សម្រាប់ការបរិច្ចាគប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង ហើយដើម្បីចាប់ផ្ដើមរៃអង្គាសប្រាក់សម្រាប់គ្រូបង្រៀននោះ និងគ្រួសាររបស់គាត់ ។
ជេស៊ីកា និងខ្ញុំបានទៅតាមថ្នាក់រៀន ហើយផ្សព្វផ្សាយពីគោលបំណងរបស់យើង ។ ការឆ្លើយតបគឺមានទំហំធំធេងណាស់ ។ គ្រូបង្រៀន បុគ្លិក និងសិស្សទាំងឡាយបានផ្ដល់ជាប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង និងប្រាក់ដើម្បីជួយដល់គ្រួសារនោះ ។ មិនយូរប៉ុន្មានយើងបានសម្រេចគោលដៅរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដល់អង្គការមនុស្សធម៌នោះ ។ យើងក៏បានប្រមូលប្រាក់ច្រើនជាង 1,000 ដុល្លារ សម្រាប់គ្រួសារនោះ ។
នៅពេលយើងខ្ចប់អំណោយដែលយើងបានប្រមូល និងទិញដោយប្រុងប្រយ័ត្ន នោះខ្ញុំបានដឹងថាទីបន្ទាល់នៃការបម្រើ ដែលខ្ញុំបានទទួលគឺវាមានភាពអស្ចារ្យស្មើនឹងអំណាយដែលយើងបានផ្ដល់ទៅនោះដែរ ។ ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់ពីចិត្តរំភើបដែលខ្ញុំមាន នៅពេលយើងលួចមើលគ្រួសារនោះបាន ឃើញអំណោយដែលយើងដាក់នៅរានហាលរបស់ពួកគេដោយមិនបាន ចេញឈ្មោះឡើយ ។
ពីរបីខែក្រោយមក ជេស៊ីកា និងខ្ញុំត្រូវបានសុំឲ្យបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាមួយពីគម្រោងបម្រើ ។ យើងបានពន្យល់ពីអ្វីដែលយើងបានធ្វើដោយមិនបានប្រាប់ឈ្មោះរបស់គ្រូបង្រៀននោះ ។ មានក្មេងស្រីម្នាក់បានលើកដៃ ហើយក្រោកឈរ ។ នាងបានស្រក់ទឹកភ្នែកនៅពេលនាងនិយាយ ។ គ្រូបង្រៀននោះគឺជាពូរបស់នាង ហើយនាងបានរៀបរាប់ថាការបម្រើរបស់យើងមានន័យខ្លាំងណាស់ចំពោះគាត់ ។ នាងបាននិយាយថា វាគឺជាចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ។
វាគឺជាសេចក្ដីអំណរខ្លាំងណាស់ដែលរដូវបុណ្យនោះបានធ្វើឲ្យយើងបានជួបជុំគ្នានៅក្នុងការបម្រើ យ៉ាងអស់ពីដួងចិត្ត ហើយដឹងថាយើងបានធ្វើរឿងមួយដែលខុសប្លែកពីមុន ។