Գլուխ 22
Ալմայի միսիան Ամմոնիայում
Ալման մտահոգված էր Նեփիացիների անօրինությունների պատճառով, այնպես որ որոշեց իր ողջ ժամանակը նվիրել ավետարանը քարոզելուն։ Նա ընտրեց Նեփիային որպես գլխավոր դատավոր՝ փոխարինելու իրեն։
Ալման ուսուցանեց ավետարանը ամբողջ երկրով մեկ։ Երբ նա փորձեց քարոզել Ամմոնիայում, մարդիկ նրան չէին լսում։ Նրանք վտարեցին նրան քաղաքից։
Ալման վշտացած էր, որ Ամմոնիայի ժողովուրդն այդքան մեղսավոր էր։ Նա գնաց մեկ այլ քաղաք։
Մի հրեշտակ հայտնվեց և մխիթարեց Ալմային։ Հրեշտակն ասաց նրան, որ վերադառնար Ամմոնիա և նորից սկսեր քարոզել։ Ալման շտապ գնաց հետ։
Ալման քաղցած էր։ Երբ մտավ քաղաք, նա մի մարդուց ուտելիք խնդրեց։ Հրեշտակն ասել էր այդ մարդուն, որ Ալման գալու էր իր մոտ, և որ Ալման Աստծո մարգարե էր։
Այդ մարդու անունը Ամուղեկ էր, նա տարավ Ալմային իր տուն և կերակրեց նրան։ Ալման երկար ժամանակ մնաց Ամուղեկի ու նրա ընտանիքի հետ։ Նա շնորհակալություն հայտնեց Աստծուն Ամուղեկի ընտանիքի համար և օրհնեց նրանց։
Ալման պատմեց Ամուղեկին Ամմոնիայի ժողովրդին ուսուցանելու իր կոչման մասին։ Ամուղեկը Ալմայի հետ գնաց մարդկանց ուսուցանելու։ Սուրբ Հոգին օգնեց նրանց:
Ալման ասաց մարդկանց, որ ապաշխարեն, այլապես Աստված կկործաներ նրանց։ Նա ասաց, որ գալու է Հիսուս Քրիստոսը և փրկելու է նրանց, ովքեր կհավատան իրեն և կապաշխարեն։
Ամմոնիայի մարդիկ զայրացած էին։ Նրանք փորձեցին բանտ նետել Ալմային, սակայն Տերը պաշտպանեց նրան։
Այնուհետև Ամուղեկը սկսեց ուսուցանել։ Շատերը ճանաչում էին Ամուղեկին․ նա Ալմայի նման օտարական չէր։ Նա պատմեց նրանց հրեշտակի մասին, որին տեսել էր։
Ամուղեկն ասաց, որ Ալման Աստծո մարգարե է և ճշմարտություն է ասում։ Մարդիկ զարմացած էին, լսելով Ամուղեկի վկայությունը։
Որոշ մարդիկ զայրացած էին, հատկապես Զիզրոմ անունով մի ամբարիշտ մարդ։ Նրանք փորձեցին հարցերով ծուղակը գցել Ամուղեկին, բայց նա ասաց, որ գիտե նրանց մտադրության մասին։
Զիզրոմը ձգտում էր կործանել ամեն լավ բան։ Նա խնդիրներ էր ստեղծում, հետո մարդիկ վճարում էին նրան այդ խնդիրները լուծելու համար։
Զիզրոմը չկարողացավ ծուղակը գցել Ամուղեկին, և փող առաջարկեց նրան, որպեսզի ասեր, որ Աստված չկա։ Ամուղեկը գիտեր, որ Աստված կար, և ասաց, որ Զիզրոմը նույնպես դա գիտեր, սակայն փողն Աստծուց ավելի շատ էր սիրում։
Այնուհետև Ամուղեկը պատմեց Զիզրոմին Հիսուսի, Հարության և հավերժական կյանքի մասին։ Մարդիկ զարմացած էին: Զիզրոմը վախից սկսեց ցնցվել։
Զիզրոմը հասկացավ, որ Ալման և Ամուղեկը ունեին Աստծո զորությունը, քանի որ գիտեին նրա մտքերը։ Զիզրոմը հարցեր տվեց և սկսեց լսել, մինչ Ալման ուսուցանում էր իրեն ավետարանը։
Որոշ մարդիկ հավատացին Ալմային ու Ամուղեկին և սկսեցին ապաշխարել և ուսումնասիրել սուրբ գրությունները։
Սակայն մարդկանց մեծ մասը ցանկանում էր սպանել Ալմային ու Ամուղեկին։ Նրանք կապեցին երկուսին և տարան գլխավոր դատավորի մոտ։
Զիզրոմը զղջում էր, որ ամբարիշտ էր եղել և մարդկանց ստեր էր սովորեցրել։ Նա աղերսեց, որ մարդիկ ազատեին Ալմային ու Ամուղեկին։
Զիզրոմը և այն մարդիկ, ովքեր հավատացին Ալմայի ու Ամուղեկի ուսմունքներին, վտարվեցին քաղաքից։ Չար մարդիկ քարկոծում էին նրանց։
Այնուհետև ամբարիշտ մարդիկ հավաքեցին կանանց և երեխաներին, ովքեր հավատացել էին, և իրենց սուրբ գրքերի հետ միասին այրեցին կրակի մեջ։
Ալմային և Ամուղեկին ստիպեցին նայել, թե ինչպես էին կանայք և երեխաները մահանում կրակի մեջ։ Նրանց փրկելու համար Ամուղեկը ցանկացավ օգտագործել Աստծո զորությունը։
Սակայն Ալման ասաց Ամուղեկին, որ նա չպետք է կանգնեցնի այդ սպանությունները, քանի որ մահացողները շուտով կլինեն Աստծո հետ, իսկ ամբարիշտ մարդիկ կպատժվեն։
Գլխավոր դատավորը մի քանի անգամ ապտակեց Ալմային և Ամուղեկին ու ծաղրեց նրանց, որ չփրկեցին այրվող կանանց ու երեխաներին։ Հետո նրանց բանտ նետեց:
Այլ չար մարդիկ եկան բանտ, տարբեր ձևերով խոշտանգեցին Ալմային ու Ամուղեկին, նրանց սոված պահեցին, թքեցին նրանց վրա։
Գլխավոր դատավորն ասաց, որ եթե Ալման և Ամուղեկը օգտագործեին Աստծո զորությունը և ազատեին իրենք իրենց, նա կհավատար։ Նա նորից ապտակեց նրանց։
Ալման և Ամուղեկը կանգնեցին ոտքի։ Ալման աղոթեց և խնդրեց Աստծուն, որ իրենց ուժեղացնի՝ Քրիստոսի հանդեպ իրենց հավատի շնորհիվ։
Ալման և Ամուղեկը լցվեցին Աստծո զորությամբ և կտրեցին պարանները, որոնցով կապված էին։ Չար մարդիկ վախեցան և փորձեցին փախչել, բայց վայր ընկան։
Գետինը ցնցվեց և բանտի պատերը փուլ եկան չար մարդկանց վրա։ Տերը պաշտպանեց Ալմային և Ամուղեկին, և նրանք չվնասվեցին։
Ամմոնիայի ժողովուրդը հավաքվեց՝ տեսնելու, թե ինչ էր պատահել։ Երբ նրանք տեսան Ալմային և Ամուղեկին, որոնք դուրս էին գալիս քանդված բանտի ավերակներից, նրանք վախեցան և փախան։
Տերը պատվիրեց Ալմային և Ամուղեկին գնալ Սիդոմ։ Այնտեղ նրանք գտան արդարակյաց մարդկանց։ Զիզրոմը նույնպես այնտեղ էր և ծանր հիվանդ էր։
Զիզրոմն ուրախ էր տեսնել Ալմային ու Ամուղեկին։ Նա անհանգստանում էր, մտածելով, որ նրանց սպանել էին իրենց արածների համար։ Նա խնդրեց նրանց բժշկել իրեն:
Զիզրոմը հավատացել էր Հիսուս Քրիստոսին և ապաշխարել էր իր մեղքերի համար։ Երբ Ալման աղոթեց նրա համար, Զիզրոմն անմիջապես առողջացավ։
Զիզրոմը մկրտվեց և սկսեց քարոզել ավետարանը։ Շատ մարդիկ մկրտվեցին։
Ամմոնիայի ամբարիշտ ժողովուրդն ամբողջությամբ ոչնչացվեց Լամանացիների զորքի կողմից, ինչպես մարգարեացել էր Ալման։