Գլուխ 3
Լեքին հեռանում է Երուսաղեմից
Տերը գոհ էր Լեքիից և մի գիշեր խոսեց նրա հետ երազում։ Նա ասաց Լեքիին, որ վերցնի իր ընտանիքը և հեռանա Երուսաղեմից։ Լեքին հնազանդվեց Տիրոջը:
Լեքիի ընտանիքը սննդի պաշար ու վրաններ հավաքեց։ Նրանք լքեցին իրենց տունը, թողեցին ոսկին ու արծաթը և ճանապարհ ընկան դեպի անապատ։
Լեքին և նրա կինը՝ Սարիան, չորս որդի ունեին։ Նրանց անուններն էին՝ Լաման, Լեմուել, Սամ ու Նեփի։
Երեք օր ճամփորդելուց հետո Լեքիի ընտանիքը ճամբար խփեց հովտում՝ գետի մոտ։
Լեքին զոհարան կառուցեց քարերից ու զոհ մատուցեց Աստծուն։ Նա շնորհակալություն հայտնեց Աստծուն իր ընտանիքին կործանումից փրկելու համար:
Լեքին գետն անվանեց Լաման, իսկ հովիտը՝ Լեմուել։ Լեքին ուզում էր, որ իր որդիները նմանվեին գետին ու հովտին՝ միշտ ձգտելով Աստծուն ու անսասան պահելով պատվիրանները։
Լամանն ու Լեմուելը մտածեցին, որ իրենց հայրը Երուսաղեմն ու իրենց հարստությունը թողնելուց հետո խելքը կորցրել էր։ Նրանք չէին հավատում, որ Երուսաղեմը կկործանվի։
Նեփին ուզում էր հասկանալ այն, ինչ տեսել էր Լեքին։ Նա աղոթեց, որ իմանար, թե արդյոք հայրը ճիշտ էր վարվել՝ թողնելով Երուսաղեմը։
Հիսուս Քրիստոսն այցելեց Նեփիին և ասաց նրան, որ Լեքիի խոսքերը ճշմարիտ են։ Նեփին հավատաց և չըմբոստացավ՝ ինչպես Լամանը և Լեմուելը։
Նեփին պատմեց իր եղբայրներին այն, ինչ իրեն ասել էր Հիսուսը։ Սամը հավատաց Նեփիին, սակայն Լամանն ու Լեմուելը չհավատացին։
Տերը խոստացավ Նեփիին, որ կօրհնի նրան իր հավատի համար։ Նա պետք է դառնար իր եղբայրների առաջնորդը։