Η οργάνωση και ο προορισμός της αληθινής και ζώσης Εκκλησίας

«Αεν ξέρετε τίποτα περισσότερο σχετικά με τον προορισμό αυτής της Εκκλησίας και του βασιλείου, απο ο,τι ένα μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του. Αεν το κατανοείτε. …Αυτή η Εκκλησία θα γεμίσει τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική - θα γεμίσει τον κόσμο».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Τον Ιούνιο του 1829, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ ολοκλήρωσε τη μετάφραση του Βιβλίου του Μόρμον. «Όταν η μετάφρασή μας πλησίαζε στο τέλος της», δήλωσε ο Προφήτης, «πήγαμε στην Παλμύρα, της επαρχίας Γουέιν, της Νέας Υόρκης, εξασφαλίσαμε τα πνευματικά δικαιώματα και συμφωνήσαμε με τον κύριο Έγκμπερτ Γκράντιν να τυπώσουμε πέντε χιλιάδες αντίτυπα αντί του ποσού των τριών χιλιάδων δολαρίων»¹. Ο Έγκμπερτ Γκράντιν ήταν ένας νέος άνδρας, ένα χρόνο νεότερος από τον Τζόζεφ Σμιθ, ιδιοκτήτης ενός τυπογραφείου στην Παλμύρα. Είχε μόλις αγοράσει ένα νέο πιεστήριο, η τεχνολογία του οποίου έκανε τη διαδικασία εκτύπωσης σημαντικά ταχύτερη. Ήταν αξιοσημείωτο ότι ο Προφήτης κατόρθωσε να βρει ένα τυπογραφείο στην αγροτική πόλη της Παλμύρα, ικανό να τυπώσει τόσα πολλά αντίτυπα ενός μεγάλου τόμου όπως το Βιβλίο του Μόρμον. Επειδή η εκτύπωση του Βιβλίου του Μόρμον ήταν τόσο μεγάλο και δαπανηρό έργο, ο Μάρτιν Χάρρις υποθήκευσε το αγρόκτημά του στον κύριο Γκράντιν, για να διασφαλιστεί η πληρωμή του κόστους της έκδοσης.

Προς τα τέλη του καλοκαιριού του 1829, ο Τζόζεφ Σμιθ, ο Μάρτιν Χάρρις και μερικοί άλλοι συγκεντρώθηκαν στο τυπογραφείο για να ελέγξουν το τυπογραφικό δοκίμιο της σελίδας τίτλου του Βιβλίου του Μόρμον, την πρώτη σελίδα του υπό εκτύπωση βιβλίου. Όταν ο Προφήτης δήλωσε ότι ήταν ικανοποιημένος με την εμφάνιση της σελίδας, η εκτύπωση προχώρησε όσο το δυνατόν ταχύτερα. Απαιτήθηκαν περίπου επτά μήνες για την ολοκλήρωση του έργου και αντίτυπα του Βιβλίου του Μόρμον ήταν διαθέσιμα προς πώληση στο κοινό, στις 26 Μαρτίου 1830.

Με το έργο της μετάφρασης και της έκδοσης του Βιβλίου του Μόρμον ολοκληρωμένο τώρα, ο Τζόζεφ Σμιθ προχώρησε στην οργάνωση της Εκκλησίας. Στην αποκάλυψη που βρίσκουμε τώρα στο τμήμα 20 του Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος αποκάλυψε στον Προφήτη «την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία, σύμφωνα με το θέλημά του και την εντολή του, έπρεπε να προβούμε στη διοργάνωση της Εκκλησίας του ακόμα μια φορά εδώ, επάνω στη γη»². Η ημέρα που καθορίστηκε ήταν η 6^η Απριλίου 1830.

«…Κάναμε γνωστό στους αδελφούς μας», είπε ο Προφήτης, «ότι είχαμε λάβει εντολή να οργανώσουμε την Εκκλησία. Επομένως, συγκεντρωθήκαμε για το σκοπό αυτό στην κατοικία του κυρίου Πήτερ Ουίτμερ του πρεσβύτερου (ήμασταν έξι τον αριθμό), την Τρίτη, έκτη ημέρα του Απριλίου, μ.Χ., του χίλια οκτακόσια τριάντα»³. Περίπου 60 άτομα συγκεντρώθηκαν στην κατοικία του Ουίτμερ στο Φαγιέτ της Νέας Υόρκης, γεμίζοντας δύο ολόκληρα δωμάτια της κατοικίας. Έζι από τους παρόντες άνδρες ορίστηκαν ιδρυτικά μέλη της νέας Εκκλησίας, ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου της Νέας Υόρκης – ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ, ο Όλιβερ Κάουντερυ, ο Χάυρουμ Σμιθ, ο Πήτερ Ουίτμερ ο νεότερος, ο Σάμιουελ Σμιθ και ο Ντέηβιντ Ουίτμερ⁴.

Μολονότι η Εκκλησία ήταν πολύ μικρή στις αρχές, ο Τζόζεφ Σμιθ είχε την προφητική αίσθηση του μεγαλειώδους προορισμού της. Ο Ουίλφορντ Γούντροφ, θυμόταν ότι κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης ιεροσύνης στο Κίρτλαντ του Οχάιο, τον Απρίλιο του 1834, ο Προφήτης προσπάθησε να αφυπνίσει τους αδελφούς, ώστε να αντι-ληφθούν τη μελλοντική κατάσταση του βασιλείου του Θεού στη γη:

«Ο Προφήτης κάλεσε όλους όσοι έφεραν την Ιεροσύνη να συγκεντρωθούν στο μικρό ζύλινο σχολικό οίκημα που είχαν εκεί. Ήταν ένα μικρό σπίτι, ίσως 18 τετραγωνικά μέτρα. Όμως χώρεσε όλους όσοι έφεραν την Ιεροσύνη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, οι οποίοι βρίσκονταν τότε στην πόλη του Κίρτλαντ. …Όταν συγκεντρωθήκαμε, ο Προφήτης κάλεσε τους Πρεσβύτερους του Ισραήλ να δώσουν μαρτυρία για το έργο αυτό. …Όταν τελείωσαν, ο Προφήτης είπε: Αδελφοί, εξυψώθηκα πνευματικά και διδάχθηκα πολύ από τις μαρτυρίες σας εδώ απόψε, όμως θέλω να σας πω ενώπιον του Κυρίου, ότι δε γνωρίζετε τίποτα περισσότερο σχετικά με τον προορισμό αυτής της Εκκλησίας και του βασιλείου, από ό,τι ένα μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του. Δεν το κατανοείτε’. Ήμουν κάπως έκπληκτος. Ο Προφήτης είπε: Έδώ απόψε, δε βλέπετε παρά μια χούφτα άνδρες της Ιεροσύνης, όμως αυτή η Εκκλησία θα γεμίσει τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική – θα γεμίσει τον κόσμο’»⁵.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Η αληθινή Εκκλησία του Ιησού Χρίστου οργανώθηκε από τον Τζόζεφ Σμιθ κατά τη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών.

0 Τζόζεφ Σμιθ ανέφερε τα γεγονότα της συγκέντρωσης που έλαβε χώρα στις 6 Απριλίου 1830, για να οργανώσει την Εκκλησία: «Αφού κάναμε την έναρξη της συγκέντρωσης με επίσημη προσευχή προς τον Επουράνιο Πατέρα μας, προχωρήσαμε σύμφωνα με προηγούμενη εντολή και ζητήσαμε από τους αδελφούς μας να γνωρίσουν εάν αποδέχονταν εμάς ως διδασκάλους τους στα του Βασιλείου του Θεού και εάν ήταν ικανοποιημένοι ώστε να προχωρήσουμε και να οργανωθούμε ως Εκκλησία, σύμφωνα με την ίδια εντολή, την οποία είχαμε λάβει. Σε αυτά τα προταθέντα, συναίνεσαν ομόφωνα.

»Τότε έθεσα τα χέρια μου επάνω στον Όλιβερ Κάουντερυ και τον χειροτόνησα Πρεσβύτερο της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ήμερών’. Κατόπιν, εκείνος με χειροτόνησε στη θέση του Πρεσβυτέρου της ίδιας Εκκλησίας. Μετά πήραμε άρτο, τον ευλογήσαμε και τον κόψαμε σε κομμάτια, παρουσία τους· επίσης, κρασί, το οποίο ευλογήσαμε και ήπιαμε παρουσία τους. Στη συνέχεια, θέσαμε τα χέρια μας επάνω σε κάθε μέλος της Εκκλησίας, χωριστά, που ήταν παρόν, ώστε να λάβουν τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και να επικυρωθούν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Το Άγιο Πνεύμα εκχύθηκε επάνω μας σε πολύ μεγάλο βαθμό – κάποιοι προφήτευαν, ενώ όλοι δοξάζαμε τον Κύριο και αγαλλιάζαμε υπέρμετρα…

»Μετά προχωρήσαμε στην κλήση και τη χειροτόνηση κάποιων άλλων από τους αδελφούς σε διαφορετικές θέσεις της Ιεροσύνης, σύμφωνα με την εκδήλωση του Πνεύματος προς εμάς: και μετά από κάποιες ευτυχισμένες στιγμές που περάσαμε γενόμενοι μάρτυρες και αισθανόμενοι μέσα μας τις δυνάμεις και ευλογίες του Αγίου Πνεύματος μέσω της χάρης του Θεού που απονεμήθηκε σε εμάς, κλείσαμε τη συγκέντρωση, με τη χαρούμενη γνώση ότι ήμασταν τώρα ο καθένας μέλος της αποδεκτής από τον Θεό, Εκκλησίας του Ιησού Χριστού’, οργανωμένης σύμφωνα με τις εντολές και τις αποκαλύψεις που δόθηκαν από Εκείνον προς εμάς ετούτες τις τελευταίες ημέρες, καθώς και σύμφωνα με την τάξη της Εκκλησίας, όπως καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη»⁶.

Κατά την πρώτη γενική συνέλευση της Εκκλησίας, η οποία έλαβε χώρα στο Φαγιέτ της Νέας Υόρκης, στις 9 Ιοννίον 1830, διεξηχθη η μετάληψη, αρκετοί επικυρώθηκαν μέλη της Εκκλησίας, άλλοι χειροτονήθηκαν σε θέσεις στην ιεροσύνη και το Αγιο Πνεύμα εκχύθηκε επάνω στους Αγίους. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ κατέγραψε: «Εμπειρίες όπως αυτές επέδρασαν στην καρδιά μας, πλημμυ-ρίζοντάς την με χαρά ανείπωτη και μας γέμισαν δέος και ευλάβεια για εκείνο το Παντοδύναμο Άτομο, μέσω της χάρης του οποίου είχαμε κληθεί για να χρησιμεύσουμε ως μέσον, ώστε τα τέκνα των ανθρώπων να απολαύσουν τέτοιες ένδοξες ευλογίες, όπως αυτές οι οποίες εκχύθηκαν τώρα σε εμάς. Βρεθήκαμε να υπηρετούμε αυτή την ίδια τάξη πραγμάτων, όπως είχε τηρηθεί από τους άγιους Απόστολους της πα-λαιάς εποχής· αντιληφθήκαμε τη σπουδαιότητα και ιεροπρέπεια αυτών των διαδικασιών υπήρξαμε μάρτυρες και αισθανθήκαμε με τις φυσικές αισθήσεις μας, τις ίδιες ένδοξες θεϊκές εκδηλώσεις των δυνάμεων της Ιεροσύνης, τα χαρίσματα και τις ευλογίες του Αγίου Πνεύματος καθώς και την καλοσύνη και συγκατάβαση ενός ελεήμονος Θεού προς εκείνους οι οποίοι υπακούν το αιώνιο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, πράγματα τα οποία συνδυάστηκαν ώστε να δημιουργήσουν μέσα μας αισθήματα υπέρμετρης ευγνωμοσύνης και να μας εμ-πνεύσουν νέο ζήλο και ενέργεια για το σκοπό της αλήθειας»⁷.

Η Εκκλησία του Χρίστου οργανώθηκε σύμφωνα με την τάξη του Θεού.

«Ο Χριστός ήταν η κεφαλή της Εκκλησίας, ο κεντρικός θολόλιθος, ο πνευματικός βράχος επάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η Εκκλησία και οι πύλες του άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της [βλέπε Κατά Ματθαίον 16:18, Προς Εφεσίους 2:20]. Εκείνος οικοδόμησε το Βασίλειο, επέλεξε Αποστόλους και τους χειροτόνησε στη Μελχισεδική Ιεροσύνη, δίνοντάς τους δύναμη για να χορηγούν στις διατάξεις του ευαγγελίου»⁸.

«Ό Χριστός… έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους’ [Προς Εφεσίους 4:11]. Και πώς επιλέχθηκαν οι απόστολοι, οι προφήτες, οι ποιμένες, οι δάσκαλοι και οι ευαγγελιστές; Με προφητεία (αποκάλυψη) και με χειροθεσία: με ουράνια επικοινωνία και ουράνια διορισμένη διάταξη, μέσω της ιεροσύνης, οργανωμένη κατά την τάξη του Θεού, με ουράνια ανάθεση»⁹.

«[Το Βιβλίο του Μόρμον] μας λέει ότι ο Σωτήρας μας παρουσιάστηκε σε αυτή την ήπειρο [την αμερικανική] μετά την ανάστασή Του. Ότι εδραίωσε εδώ το ευαγγέλιο στην πληρότητά του, στην αφθονία του, στη δύναμη και στην ευλογία του. Ότι είχαν Αποστόλους, Προφήτες, Ποιμένες, Διδασκάλους και Ευαγγελιστές, την ίδια τάξη, την ίδια ιεροσύνη, τις ίδιες διατάξεις, δωρεές, δυνάμεις και ευλογίες, όπως τις απολάμβαναν στην ανατολική ήπειρο»¹⁰.

«Ο ευαγγελιστής είναι ένας πατριάρχης. …Οπουδήποτε στη γη εδραιώνεται η Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να υπάρχει ένας Πατριάρχης προς όφελος των απογόνων των Αγίων, όπως ήταν με τον Ιακώβ που έδωσε την πατριαρχική ευλογία του στους γιους του»¹¹.

Άρθρα της Πίστης 1:6: «Πιστεύουμε στην ίδια οργάνωση η οποία υφί-στατο στην Πρωταρχική Εκκλησία, δηλαδή, αποστόλους, προφήτες, ποιμένες, διδασκάλους, ευαγγελιστές και λοιπά»¹².

Η Εκκλησία καθοδηγείται από την Πρώτη Προεδρία, την Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων και τις Απαρτίες των Εβδομήκοντα.

«Πιστεύω ακλόνητα στους προφήτες και τους αποστόλους, με τον Ιησού Χριστό ως κεντρικό θολόλιθο, να μιλά ως κάτοχος εξουσίας ανάμεσά τους και όχι όπως οι γραμματείς»¹³.

«Οι Πρόεδροι της [Πρώτης] Προεδρίας ηγούνται της Εκκλησίας. Αποκαλύψεις για το σκοπό και το θέλημα του Θεού για την Εκκλησία έρχονται μέσω της Προεδρίας. Αυτή είναι η τάξη των ουρανών και η δύναμη και το προνόμιο της [Μελχισεδικής] Ιεροσύνης»¹⁴.

«Ποια είναι η σπουδαιότητα η οποία προσδίδεται στην κλήση αυτών των Δώδεκα Αποστόλων, η οποία την διαφοροποιεί από τις άλλες κλήσεις ή άλλους κατέχοντες υπεύθυνη θέση στην Εκκλησία; …Υπάρχουν οι Δώδεκα Απόστολοι, οι οποίοι καλούνται στη θέση του Ταξιδεύοντος Ανωτέρου Συμβουλίου, οι οποίοι προεδρεύουν των εκκλησιών των Αγίων. …Κρατούν τα κλειδιά αυτής της διακονίας, ξεκλειδώνουν την πόρτα της βασιλείας των ουρανών σε όλα τα έθνη και κηρύττουν το ευαγγέλιο σε κάθε πλάσμα. Αυτή είναι η δύναμη, εξουσία και αρετή της ιδιότητάς τους ως απόστολοι»¹⁵.

0 Όρσον Πρατ, ο οποίος υπηρέτησε στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων, ανέφερε: «Ο Κύριος… έδωσε οδηγία ότι η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων θα έπρεπε να οργανωθεί και έργο της θα ήταν να κηρύττει το ευαγγέλιο στα έθνη, πρώτα στους Εθνικούς και ύστερα στους Ιουδαίους. Μετά την οικοδόμηση του Ναού του Κίρτλαντ, τα μέλη της Ιεροσύνης κλήθηκαν να συγκεντρωθούν και μιλώντας για τους Δώδεκα Αποστόλους, ο Προφήτης Τζόζεφ είπε ότι είχαν λάβει την ιδιότητα του Αποστόλου, με όλες τις δυνάμεις που αφορούσαν σε αυτήν, όπως οι αρχαίοι Απόστολοι»¹⁶.

0 Ουίλφορντ Γούντροφ, τέταρτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, ανέφερε: «Ο Τζόζεφ κάλεσε δώδεκα Αποστόλους. Ποιοι ήταν αυτοί; Ο Κύριος είπε σ’ αυτόν: ‘Οι Δώδεκα είναι εκείνοι που θα επιθυμούν να πάρουν επάνω τους το όνομά μου με πλήρη πρόθεση καρδιάς. Και αν επιθυμούν να πάρουν επάνω τους το όνομά μου με πλήρη πρόθεση καρδιάς, καλούνται να πάνε σε όλον τον κόσμο, να κηρύξουν το ευαγγέλιό μου σε κάθε πλάσμα’. [Δ&Δ 18:27–28.] …Όταν ο Προφήτης Τζόζεφ οργάνωσε την Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων, δίδαξε [την] αρχή της ενότητας σε αυτούς. Τους έδωσε να καταλάβουν ότι πρέπει να είναι με μια καρδιά και ένα νου και ότι πρέπει να πάρουν απόλυτα επάνω τους το όνομα του Χριστού. Ότι αν ο Θεός τούς πρόσταζε να κάνουν οτιδήποτε, θα έπρεπε να πάνε και να το κάνουν»¹⁷.

«Οι Εβδομήκοντα αποτελούν ταξιδεύουσες απαρτίες, για να πάνε σε όλη τη γη, όπου και αν τους καλέσουν να πάνε οι Δώδεκα Απόστολοι»¹⁸.

«Οι Εβδομήκοντα δεν καλούνται να υπηρετήσουν σε τραπέζια [βλέπε Πράξεις 6:1–2], …αλλά να κηρύττουν το ευαγγέλιο και να οικοδομούν [τις εκκλησίες] και να ορίζουν άλλους, οι οποίοι δεν ανήκουν στις απαρτίες αυτές, να προεδρεύουν [των εκκλησιών], οι οποίοι είναι Αρχιερείς. Οι Δώδεκα είναι επίσης για να… φέρουν τα κλειδιά της βασιλείας σε όλα τα έθνη και να ξεκλειδώνουν την πόρτα του ευαγγελίου σε αυτούς και να καλούν τους Εβδομήκοντα να ακολουθούν μετά από αυτούς και να τους βοηθούν»¹⁹.

Μολονότι οι δυνάμεις του κακού μπορεί να επιζητούν να καταστρέψουν την Εκκλησία, «κανένα ανίερο χέρι δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του έργου».

«Από την οργάνωση της Εκκλησίας του Χριστού… στις 6 Απριλίου 1830, είχαμε την ικανοποίηση να σταθούμε μάρτυρες της εξάπλωσης της αλήθειας σε διάφορες περιοχές της χώρας μας, παρόλο που οι εχθροί της, αδιάκοπα και επιμελώς, θέλησαν να σταματήσουν την πορεία της και να εμποδίσουν την πρόοδο της. Μολονότι κακώς διατειθέμενα και κακόβουλα άτομα συνεργάστηκαν για να καταστρέψουν τους αθώους… ωστόσο το ένδοξο ευαγγέλιο στην πληρό-τητά του, εξαπλώνεται και καθημερινά κερδίζει νεοφώτιστους. Η προσευχή μας στο Θεό είναι να εξακολουθήσει αυτό και να προστεθούν πολλοί σε αυτούς που θα σωθούν αιώνια»²⁰.

«Το πρότυπο της αλήθειας ανηγέρθη· κανένα ανίερο χέρι δεν μπορεί να σταματήσει την πρόοδο του έργου· οι καταδιώξεις μπορεί να μαίνονται, όχλοι να συνεργάζονται, στρατοί να ενώνονται, συκοφαντίες να δυσφημίζουν, όμως η αλήθεια του Θεού θα πάει μπροστά με θάρρος, ευγένεια και ανεξάρτητα, έως ότου διεισδύσει σε κάθε ήπειρο, επισκεφθεί κάθε περιοχή της γης, σαρώσει κάθε χώρα και ακουστεί σε κάθε αφτί, μέχρις ότου οι σκοποί του Θεού εκπληρωθούν και ο Μεγάλος Ιεχωβά πει ότι το έργο έγινε»²¹.

«Και ξανά, μια άλλη παραβολή έθεσε εμπρός τους [ο Σωτήρας] για τη βασιλεία, η οποία πρέπει να τεθεί ακριβώς πριν ή κατά την εποχή του θερισμού, η οποία έχει ως εξής: ‘Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν κόκκο σιναπιού, τον οποίο, καθώς τον πήρε ένας άνθρωπος, τον έσπειρε στο χωράφι του· το οποίο είναι μεν μικρότερο από όλα τα σπέρματα· όταν, όμως, αυξηθεί, είναι μεγαλύτερο από τα λαχανικά, και γίνεται δέντρο, ώστε τα πουλιά του ουρανού έρχονται και κάνουν φωλιές στα κλαδιά του’. [Κατά Ματθαίον 13:31–32.] Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα ότι αυτός ο συμβολισμός δόθηκε ώστε να αντιπροσωπεύει την Εκκλησία, καθώς θα έρθει μπροστά κατά τις τελευταίες ημέρες. Ιδού, η Βασιλεία των Ουρανών παρομοιάζεται με αυτό. Όμως, ποιο μοιάζει με αυτό;

»Ας πάρουμε το Βιβλίο του Μόρμον, το οποίο ένας άνθρωπος πήρε και έκρυψε στον αγρό του, διασφαλίζοντάς το με την πίστη του, για να αποκαλυφθεί ξαφνικά κατά τις τελευταίες ημέρες ή κατά το χρόνο που πρέπει. Ας το δούμε να ξεπροβάλλει από το έδαφος, όπως πράγματι περιγράφηκε, ως ο μικρότερος από τους σπόρους, όμως ιδού, βγάζει κλαδιά, ναι, υψώνεται ψηλά επάνω, με εντυπωσιακά κλαδιά και μεγαλοπρέπεια όμοια με του Θεού, μέχρις ότου, όπως ο σπόρος του σιναπιού, γίνει το μεγαλύτερο από όλα τα χορτάρια. Και είναι αλήθεια και αναβλάστησε και βγήκε από τη γη και δικαιοσύνη θα σκύψει από τον ουρανό [βλέπε Ψαλμοί 85:11, Μωυσή 7:62] και ο Θεός στέλνει κάτω τις δυνάμεις Του, τα χαρίσματα και αγγέλους να φωλιάσουν στα κλαδιά του.

»Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν κόκκο σιναπιού. Ιδού, λοιπόν, δεν είναι αυτό η Βασιλεία των Ουρανών, η οποία υψώνει το κεφάλι της κατά τις τελευταίες ημέρες κατά τη μεγαλοπρέπεια του Θεού της, δηλαδή η Εκκλησία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, όμοια με έναν αδιαπέραστο, αμετακίνητο βράχο στο μέσον του μεγάλου βάθους του ωκεανού, εκτεθειμένο στις θύελλες και τις καταιγίδες του Σατανά, ο οποίος έχει μέχρι τώρα παραμείνει ακλόνητος και ακόμα παρουσιάζει επιδεικτικά τα τεράστια κύματα της αντίθεσης, τα οποία καθοδηγούνται από τους θυελλώδεις ανέμους της απατηλής πανουργίας, που ξέσπαγαν ορμητικά και εξακολουθούν να ξεσπούν ορμητικά με πελώριους αφρούς ενάντια στην θριαμβευτική Εκκλησία, παρακινούμενα με διπλάσια μανία από τον εχθρό της δικαιοσύνης;»²²

0ς μέρος της προσευχής του κατά την αφιέρωση του Ναού του Κίρτλαντ, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 109:72-76, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Θυμήσου όλη την εκκλησία σου, Ω Κύριε, με όλες τις οικογένειές τους και όλους τους άμεσους συγγενείς τους, με όλους τους ασθενείς και βασανισμένους τους, με όλους τους φτωχούς και πράους της γης· ώστε η βασιλεία την οποία δημιούργησες χωρίς χέρια, να γίνει ένα μεγάλο βουνό και να πλημμυρίσει ολόκληρη τη γη· ώστε η εκκλησία σου να έρθει εμπρός μέσα από την ερημιά του σκότους και να λάμψει ωραία σαν το φεγγάρι, λαμπερή σαν τον ήλιο και τρομερή σαν στρατός με σημαίες· και να είναι στολισμένη σαν νύφη για την ημέρα εκείνη, όπου θα αποκαλύψεις τους ουρανούς και θα κάνεις ώστε τα βουνά να διαλυθούν στην παρουσία σου και οι κοιλάδες να υπερυψωθούν, οι τραχείς τόποι να γίνουν ομαλοί· ώστε η δόξα σου να πλημμυρίσει τη γη· ώστε όταν η σάλπιγγα ηχήσει για τους νεκρούς, να αρπαχτούμε στο σύννεφο για να σε συναντήσουμε, ώστε να μπορούμε πάντοτε να είμαστε με τον Κύριο· ώστε τα ενδύματά μας να είναι αγνά, ώστε να μπορέσουμε να ενδυθούμε χιτώνα χρηστότητας, με φοίνικες στα χέρια μας και στέμμα δόξας επάνω στο κεφάλι μας και να θερίσουμε αιώνια χαρά για όλες τις οδύνες μας»²³.

Ο καθένας μας έχει την ευθύνη να ενδυναμώνει την Εκκλησία και να κάνει αυτό που του αναλογεί για την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού.

«Ο σκοπός του Θεού είναι ένας κοινός σκοπός, για τον οποίο ενδιαφέρονται εξίσου οι Άγιοι. Είμαστε όλοι μέλη ενός σώματος και όλοι μετέχουμε του ιδίου πνεύματος, βαπτιζόμαστε σε ένα βάπτισμα και διαθέτουμε εξίσου την ίδια ένδοξη ελπίδα. Η προώθηση του σκοπού του Θεού και η οικοδόμηση της Σιών ενδιαφέρει το ίδιο κάθε άτομο. Η μόνη διαφορά είναι πως ο ένας καλείται να εκπληρώσει ένα καθήκον και ο άλλος ένα άλλο. ‘Και είτε ένα μέλος πάσχει, όλα τα μέλη συμπάσχουν· είτε ένα μέλος τιμάται, όλα τα μέλη χαίρονται μαζί. Και δεν μπορεί το μάτι να πει στο χέρι: Δεν σε έχω ανάγκη· ή, πάλι, το κεφάλι να πει στα πόδια: Δεν σας έχω ανάγκη’. Αντίθετα συναισθήματα διαφόρων ομάδων, διαφορετικά συμφέροντα, αποκλειστικά σχέδια θα πρέπει να παραμεριστούν μπροστά στον ένα και μοναδικό σκοπό, προς όφελος του συνόλου [βλέπε Προς Κορινθίους Α’ 12:21, 26]»²⁴.

«Αδελφοί και αδελφές, να είστε πιστοί, να είστε επιμελείς, να αγωνίζεστε για την πίστη, η οποία μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους Αγίους [βλέπε Ιούδα 1:3]. Ας καταλάβει κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί τη σπουδαιότητα του έργου και να ενεργούν σαν να εξαρ-τάτο η επιτυχία από την ατομική προσπάθεια του καθενός και μόνο. Ας αισθανθούν όλοι ενδιαφέρον για αυτό και μετά να σκεφθούν ότι ζουν στην ημέρα αυτή, η οποία ζωογονούσε τις ψυχές βασιλιάδων, προφητών και ενάρετων ανθρώπων όταν την συλλογίζονταν, χιλιάδες χρόνια πριν –η προοπτική της οποίας ενέπνεε τις γλυκύτερες νότες μουσικής τους και τα πλέον υπερυψωμένα τραγούδια και τους έκανε να μιλούν ορμητικά με τόσο εκστατικό τρόπο, όπως αναφέρεται στις Γραφές· και σύντομα θα πρέπει να αναφωνούμε με λόγια έμπνευσης–

»‘Ο Κύριος έφερε πάλι τη Σιών. Ο Κύριος λύτρωσε πάλι το λαό του, τον Ισραήλ’. [Δ&Δ 84:99.]»²⁵

Όπως θυμάται ο Ουίλφορντ Γούντροφ, ο Τζόζεφ Σμιθ έκανε την ακόλουθη διακήρυξη προς τα μέλη των Δώδεκα, οι οποίοι αναχωρούσαν για μια ιεραποστολή στη Μεγάλη Βρετανία το 1839: «Ό,τι και αν σας συμβεί, προετοιμαστείτε να το αντέξετε και πάντοτε να στηρίζετε και να υπερασπίζεστε τα συμφέροντα της Εκκλησίας και της βασιλείας του Θεού»²⁶.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Φανταστείτε πώς θα ήταν αν παρευρισκόσασταν στη συγκέντρωση ιεροσύνης που περιγράφηκε στη σελίδα 149. Πώς νομίζετε ότι θα είχατε αισθανθεί, αν είχατε ακούσει τον Τζόζεφ Σμιθ να προφητεύει ότι η Εκκλησία θα γέμιζε τον κόσμο μια ημέρα; Θυμούμενοι τώρα εκείνη την προφητεία, ποιες είναι οι σκέψεις ή τα συναισθήματά σας;
Επανεξετάστε τις σελίδες 150-51, παρατηρώντας τις ενέργειες που έγιναν κατά την οργάνωση της Εκκλησίας και κατά την πρώτη γενική συνέλευση. Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Εμπειρίες όπως αυτές επέδρασαν στην καρδιά μας, πλημμυρίζοντάς την με χαρά ανείπωτη και μας γέμισαν δέος και ευλάβεια για [τον Θεό]» (σελίδα 151). Πότε είχατε τα συναισθήματα που περιέγραψε ο Τζόζεφ Σμιθ;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ για την Εκκλησία την εποχή του Ιησού και κατά τις ημέρες του Βιβλίου του Μόρμον (σελίδες 151-53). Με ποιο τρόπο η Εκκλησία ακολουθεί σήμερα το ίδιο πρότυπο;
Γιατί νομίζετε ότι χρειαζόμαστε ηγέτες, οι οποίοι προεδρεύουν της παγκόσμιας Εκκλησίας; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 153-54.) Με ποιο τρόπο ευλογηθήκατε μέσω της υπηρέτησης της Πρώτης Προεδρίας, της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, των Απαρτιών των Εβδομήκοντα και της Προεδρεύουσας Επισκοπικής Ηγεσίας;
Ποιες είναι οι σκέψεις ή τα συναισθήματά σας καθώς διαβάζετε τις προφητείες του Τζόζεφ Σμιθ για τον προορισμό της Εκκλησίας; (Βλέπε σελίδες 154-56.) Με ποιους τρόπους μπορούμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το έργο; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 156-58.)
Ο Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Ας καταλάβει κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί τη σπουδαιότητα του έργου και να ενεργούν σαν να εξαρ-τάτο η επιτυχία από την ατομική προσπάθεια του καθενός και μόνο» (σελίδα 156). Σκεφθείτε συγκεκριμένους τρόπους για να μπορέσετε να εφαρμόσετε αυτή τη συμβουλή στη ζωή σας.
Αν κάποιος σας ρωτούσε γιατί είστε μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, τι θα λέγατε;

Συσχετιζόμενες γραφές: Δανιήλ 2:31–45, Μωσία 18:17–29, Δ&Δ 20:1–4, 65:1–6, 115:4–5