Η παντοτινή Ιεροσύνη

«Υπάρχει μία αλυσίδα εξουσίας και δύναμης, από τον Αδάμ έως την παρούσα εποχή»³.

«Η Ιεροσύνη δόθηκε καταρχάς στον Αδάμ, ο οποίος έλαβε τη θέση της Πρώτης Προεδρίας και κρατούσε τα κλειδιά αυτής από γενεά σε γενεά. Την έλαβε κατά τη Δημιουργία, προτού πλαστεί ο κόσμος, κατά τη Γένεση 1:26, 27, 28. Του είχε δοθεί εξουσία επάνω σε όλα τα ζώντα πλάσματα. Είναι ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος, τον οποίο αναφέρουν οι γραφές. Κατόπιν στον Νώε, ο οποίος είναι ο Γαβριήλ. Στέκει ίσος σε εξουσία με τον Αδάμ στην Ιεροσύνη. Κλήθηκε από τον Θεό στη θέση αυτή και ήταν ο πατέρας κάθε ζώντος ανθρώπου στην εποχή του. Και σε αυτόν, επίσης, δόθηκε η εξουσία. Οι άνδρες αυτοί κρατούσαν τα κλειδιά, πρώτα στη γη και κατόπιν στους ουρανούς.

»Η Ιεροσύνη είναι μία αιώνια αρχή και υπήρχε με τον Θεό από την αιωνιότητα και θα υπάρχει στην αιωνιότητα, χωρίς αρχή ημερών ούτε τέλος ετών [βλέπε Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Προς Εβραίους 7:3]. Τα κλειδιά πρέπει να έρχονται από τους ουρανούς όποτε στέλνεται το ευαγγέλιο. Όταν αποκαλύπτονται από τους ουρανούς, είναι από την εξουσία του Αδάμ.

»Ο Δανιήλ, στο έβδομο κεφάλαιό του μιλά για τον Παλαιό των Ημερών. Εννοεί τον γηραιότερο άνθρωπο, τον Πατέρα μας, Αδάμ, τον Μιχαήλ. Αυτός θα συγκεντρώσει τα παιδιά του και θα κάνει συμβούλιο μαζί τους, για να τα προετοιμάσει για τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου [βλέπε Δανιήλ 7:9–14]. Εκείνος (ο Αδάμ) είναι ο πατέρας της οικογένειας των ανθρώπων και προεδρεύει των πνευμάτων όλων των ανθρώπων και όλοι όσοι είχαν τα κλειδιά πρέπει να σταθούν εμπρός του σε αυτό το μέγα συμβούλιο. …Ο Υιός του Ανθρώπου στέκει εμπρός του και του δίνεται δόξα και κυριαρχία. Ο Αδάμ παραδίδει την υπευθυνότητα διαχείρισης στον Χριστό, εκείνη η οποία είχε παραδοθεί σε αυτόν ως φέροντα τα κλειδιά του σύμπαντος, ωστόσο διατηρεί τη θέση του ως κεφαλή της οικογένειας των ανθρώπων.

»…Ο Πατέρας κάλεσε εμπρός Του όλα τα πνεύματα κατά τη δημιουργία του ανθρώπου και τα οργάνωσε. (Ο Αδάμ) είναι η κεφαλή και του είπε να πληθύνεται. Τα κλειδιά δόθηκαν αρχικά σε αυτόν και μέσω αυτού σε άλλους. Θα πρέπει να δώσει αναφορά για τη διαχεί-ρισή του και εκείνοι σε αυτόν.

»Η Ιεροσύνη είναι αιώνια. Ο Σωτήρας, ο Μωυσής και ο Ηλίας [ο Ηλίας ο Θεσβίτης] έδωσαν τα κλειδιά στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη στο όρος, όταν μεταμορφώθηκαν εμπρός του. Η Ιεροσύνη είναι αιώνια – χωρίς αρχή ημερών ούτε τέλος ετών χωρίς πατέρα, μητέρα, κ.λπ. Εάν δεν υπάρχει αλλαγή στις διατάξεις, δεν υπάρχει αλλαγή στην Ιεροσύνη. Εκεί όπου χορηγούνται οι διατάξεις του ευαγγελίου, υπάρχει και η Ιεροσύνη.

»Πώς λάβαμε την Ιεροσύνη κατά τις τελευταίες ημέρες; Ήρθε στη γη κατά τη σωστή τάξη, σύμφωνα με θεσπισμένους νόμους. Δόθηκε στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και εκείνοι την έδωσαν σε άλλους. Ο Χριστός είναι ο Μέγας Αρχιερέας. Ο Αδάμ είναι ο επόμενος. Ο Παύλος λέει για την Εκκλησία, ότι ενοποιείται με μία αναρίθμητη συντροφιά αγγέλων –με τον Θεό, τον Κριτή όλων– με τα πνεύματα των δικαίων που τελειοποιήθηκαν με τον Ιησού το Μεσολαβητή της νέας διαθήκης [βλέπε Προς Εβραίους 12:22–24]»⁴.

«Είδα τον Αδάμ στην κοιλάδα του Άνταμ-όντι-Άχμαν. Συγκέντρωσε τα παιδιά του και τα ευλόγησε με μία πατριαρχική ευλογία. Ο Κύριος εμφανίστηκε ανάμεσά τους και εκείνος (ο Αδάμ) τους ευλόγησε όλους και προείπε για τα μέλλοντα να γίνουν κατά την τελευταία γενεά.

»Για το λόγο αυτό ο Αδάμ ευλόγησε τους απογόνους του. Ήθελε να τους φέρει στην παρουσία του Θεού. Εκείνοι περίμεναν την πόλη, κ.λπ. [‘της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός’ – Προς Εβραίους 11:10]. Ο Μωυσής επιζήτησε να φέρει τα τέκνα του Ισραήλ στην παρουσία του Θεού, μέσω της δύναμης της ιεροσύνης, αλλά δεν μπόρεσε. Στα πρώτα χρόνια του κόσμου, προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν το ίδιο πράγμα· και εμφανίστηκαν ο Ηλίας και ο Ηλίας ο Θεσβίτης, οι οποίοι προσπάθησαν να αποκαταστήσουν αυτές τις ίδιες δόξες, ωστόσο δεν τις έλαβαν· όμως προφήτευσαν για μία ημέρα όπου αυτή η δόξα θα αποκαλύπτετο. Ο Παύλος μίλησε για τη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών, όταν ο Θεός θα συγκέντρωνε τα πάντα σε ένα, κ.λπ. [βλέπε Προς Εφεσίους 1:10]. Και οι άνδρες εκείνοι, στους οποίους είχαν δοθεί αυτά τα κλειδιά, θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί· και εκείνοι χωρίς εμάς δεν μπορούν να γίνουν τέλειοι.

»Οι άνδρες αυτοί βρίσκονται στους ουρανούς, όμως τα τέκνα τους είναι επάνω στη γη. Οι καρδιές τους λαχταρούν για μας. Ο Θεός στέλνει ανθρώπους για αυτό το λόγο. ‘Ο Υιός του ανθρώπου θα στείλει τους αγγέλους του, και θα μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα τα σκάνδαλα, κι εκείνους που πράττουν την ανομία’. [Κατά Ματθαίον 13:41.] Όλα αυτά τα άτομα θα έρθουν στη γη και θα ενωθούν με εμάς, ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο.

»Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν κόκκο σιναπιού. Ο κόκκος σιναπιού είναι μικρός, όμως παράγει ένα μεγάλο δέντρο και τα πουλιά φωλιάζουν στα κλαδιά του. [Βλέπε Κατά Μάρκον 4:30–32.] Τα πουλιά είναι οι άγγελοι. Έτσι, οι άγγελοι έρχονται στη γη, συνεργάζονται για να συγκεντρώσουν τα τέκνα τους και τα συγκεντρώνουν. Δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι χωρίς εκείνους ούτε εκείνοι χωρίς εμάς. Όταν γίνουν αυτά, ο Υιός του ανθρώπου θα κατέλθει, ο Παλαιός των ημερών θα καθίσει. Μπορεί να έχουμε μυριάδες αγγέλους για συντροφιά μας, να επικοινωνήσουμε με αυτούς και να λάβουμε οδηγίες από αυτούς»⁵.

«Ο Αδάμ… ήταν ο πρώτος άνθρωπος για τον οποίο μιλά ο Δανιήλ ως τον ‘Παλαιό των ημερών’ [Δανιήλ 7:9] ή, με άλλα λόγια, ο πρώτος και παλαιότερος όλων, ο μέγας πρόγονος για τον οποίο αναφέρεται σε κάποιο άλλο σημείο ότι είναι ο Μιχαήλ, διότι ήταν ο πρώτος και πατέρας όλων, όχι μόνο ως πρόγονος, αλλά ο πρώτος που κρατούσε τις πνευματικές ευλογίες, προς τον οποίο έγινε γνωστό το σχέδιο των διατάξεων για τη σωτηρία των απογόνων του έως το τέλος των ετών και στον οποίο αποκαλύφθηκε πρώτα ο Χριστός και μέσω του οποίου ο Χριστός αποκαλύφθηκε από τους ουρανούς και θα εξακολουθήσει να αποκαλύπτεται εις το εξής. Ο Αδάμ κρατά τα κλειδιά της θεϊκής νομής της πληρότητας των καιρών δηλαδή, η θεϊκή νομή όλων των καιρών αποκαλύφθηκε και θα αποκαλύπτεται μέσω αυτού από τις απαρχές στον Χριστό και από τον Χριστό έως το τέλος όλων των θεϊκών νομών που πρόκειται να αποκαλυφθούν.

» …[Ο Θεός] όρισε τις διατάξεις, ώστε να είναι οι ίδιες παντοτινά και όρισε ώστε ο Αδάμ να τις επιβλέπει, να τις αποκαλύπτει από τους ουρανούς στον άνθρωπο ή να στέλνει αγγέλους για να τις αποκαλύπτουν. ‘Δεν είναι όλοι λειτουργικά πνεύματα, που αποστέλλονται προς υπηρεσία, για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;’ [Προς Εβραίους 1:14.]

»Αυτοί οι άγγελοι είναι υπό την καθοδήγηση του Μιχαήλ ή Αδάμ, ο οποίος ενεργεί υπό την καθοδήγηση του Κυρίου. Από το ανωτέρω παράθεμα μαθαίνουμε ότι ο Παύλος κατανόησε απόλυτα τους σκοπούς του Θεού σε ό,τι αφορά στη σχέση του με τον άνθρωπο και ακόμα, εκείνη την ένδοξη και τέλεια τάξη την οποία Εκείνος θέσπισε προς τον Εαυτό του, διά της οποίας απέστειλε δύναμη, αποκαλύψεις και δόξα.

»Ο Θεός δε θα αναγνωρίσει εκείνο το οποίο δεν έχει ζητήσει, ορίσει και επιλέξει. Στην αρχή ο Θεός κάλεσε τον Αδάμ με την ίδια τη φωνή Του. ‘Και ο Κύριος ο Θεός κάλεσε τον Αδάμ, και του είπε: Πού είσαι; Κι εκείνος είπε: Άκουσα τη φωνή σου στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός· και κρύφτηκα’. [Γένεση 3:9–10.] Ο Αδάμ έλαβε εντολές και οδηγίες από τον Θεό: αυτή ήταν η τάξη από την αρχή.

»Το ότι έλαβε αποκαλύψεις, εντολές και διατάξεις από την αρχή, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Διαφορετικά πώς άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στον Θεό κατά τρόπο αποδεκτό; Και εάν προσέφεραν θυσίες, θα πρέπει να είχαν την εξουσιοδότηση μέσω χειροτόνησης. Διαβάζουμε στο Γένεση [4:4] ότι ο Άβελ προσέφερε τα πρωτότοκα των προβάτων του και από το πάχος τους και ο Κύριος κοίταξε με ευμένεια επάνω στον Άβελ και επάνω στην προσφορά του…

»Αυτή είναι, λοιπόν, η φύση της Ιεροσύνης. Κάθε άνδρας κρατά την προεδρεύουσα εξουσία της θεϊκής νομής του και ένας άνδρας κρατά την προεδρεύουσα εξουσία όλων, δηλαδή ο Αδάμ. Και ο Αδάμ λαμβάνει την προεδρεύουσα εξουσία και δικαιοδοσία από τον Κύριο, αλλά δεν μπορεί να λάβει μία πληρότητα έως ότου παρουσιάσει ο Χριστός τη βασιλεία στον Πατέρα, το οποίο θα γίνει κατά το τέλος της τελευταίας θεϊκής νομής.

»Η δύναμη, η δόξα και οι ευλογίες της Ιεροσύνης δεν μπορούν να εξακολουθήσουν να συνοδεύουν εκείνους οι οποίοι έλαβαν χειροτόνηση, παρά μόνο εφόσον εξακολουθούν να είναι ενάρετοι· διότι και ο Κάιν είχε εξουσιοδοτηθεί να προσφέρει θυσία, ωστόσο μην προ-σφέροντάς την με χρηστότητα, καταδικάστηκε. Αυτό σημαίνει λοιπόν, ότι οι διατάξεις πρέπει να τηρούνται ακριβώς κατά τον τρόπο που όρισε ο Θεός· διαφορετικά, η Ιεροσύνη τους θα αποδειχθεί καταδίκη αντί για ευλογία»⁶.

«Υπάρχουν δύο Ιεροσύνες στις οποίες αναφέρονται οι γραφές, δηλαδή η Μελχισεδική και η Ααρωνική ή Λευιτική. Μολονότι υπάρχουν δύο Ιεροσύνες, ωστόσο η Μελχισεδική Ιεροσύνη συμπεριλαμβάνει την Ααρωνική ή Λευιτική Ιεροσύνη και είναι η μεγάλη κεφαλή και φέρει την υψηλότερη εξουσία σε ό,τι αφορά στα της Ιεροσύνης και στα κλειδιά της βασιλείας του Θεού σε όλες τις εποχές του κόσμου, έως τον τελευταίο απόγονο επάνω στη γη και αποτελεί το δίαυλο μέσω του οποίου αποκαλύπτεται από τους ουρανούς κάθε γνώση, διδαχή, το σχέδιο σωτηρίας και κάθε σημαντικό θέμα.

»Η θέσπισή της προηγήθηκε ‘[της θεμελίωσης της γης] [ή] όταν τα άστρα της αυγής έψαλλαν μαζί, και όλοι οι γιοι του Θεού αλάλαζαν’ [βλέπε Ιώβ 38:4–7] και είναι η υψηλότερη και αγιότερη Ιεροσύνη και είναι κατά την τάξη του Υιού του Θεού και όλες οι άλλες Ιεροσύνες αποτελούν τμήματα μόνο, υποδιαιρέσεις, δυνάμεις και ευλογίες που ανήκουν στην ίδια Ιεροσύνη και κρατούνται, ελέγχονται και κατευθύνονται από αυτήν. Είναι ο δίαυλος μέσω του οποίου ο Μεγαλοδύναμος άρχισε να αποκαλύπτει τη δόξα Του κατά την αρχή της δημιουργίας αυτής της γης και μέσω της οποίας Εκείνος εξακολούθησε να αποκαλύπτεται στα τέκνα των ανθρώπων στην παρούσα εποχή και μέσω της οποίας Εκείνος θα κάνει γνωστούς τους σκοπούς Του έως το τέλος των ετών»⁷.

«Η δύναμη της Μελχισεδικής Ιεροσύνης είναι να έχουμε τη δύναμη ‘ατελεύτητης ζωής’, διότι η παντοτινή διαθήκη δεν μπορεί καταπατηθεί. …Ποια ήταν η δύναμη της Μελχισεδικής; ‘Δεν ήταν η Ιεροσύνη του Ααρών, η οποία χορηγεί εξωτερικές διατάξεις και την προσφορά θυσιών. Εκείνοι οι οποίοι κρατούν την πληρότητα της Μελχισεδικής Ιεροσύνης είναι βασιλείς και ιερείς του Υψίστου Θεού, που κρατούν τα κλειδιά της εξουσίας και τις ευλογίες. Στην πραγματικότητα, η ιεροσύνη αυτή είναι ένας τέλειος νόμος θεοκρατίας και στέκει ως ο Θεός, για να δώσει νόμους στους ανθρώπους, χορηγώντας ατελεύτητη ζωή στους γιους και τις κόρες του Αδάμ…

»’Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία· μη έχοντας ούτε αρχή ημερών ούτε τέλος ζωής· αλλ’ αφομοιωμέν[η] με τον Υιό του Θεού· μένει ιερέας πάντοτε’. [Προς Εβραίους 7:3.] Η Μελχισεδική Ιεροσύνη φέρει το δικαίωμα από τον αιώνιο Θεό και όχι εκ καταγωγής από πατέρα και μητέρα· και η ιεροσύνη αυτή είναι αιώνια όσο και ο Ίδιος ο Θεός, μη έχοντας αρχή ημερών ούτε τέλος ζωής…

»…Η Λευιτική [Ααρωνική] Ιεροσύνη, αποτελούμενη από ιερείς για να χορηγούν σε εξωτερική διάταξη, γίνεται χωρίς ορκωμοσία· όμως η Ιεροσύνη του Μελχισεδέκ είναι με ορκωμοσία και διαθήκη»⁸.

«Η Μελχισεδική Ανώτερη Ιεροσύνη δεν είναι άλλη από την Ιεροσύνη του Υιού του Θεού, …υπάρχουν ορισμένες διατάξεις οι οποίες ανήκουν στην Ιεροσύνη, από την οποία απορρέουν ορισμένα αποτελέσματα. …Ένα μεγάλο προνόμιο της Ιεροσύνης είναι να λαμβάνει αποκαλύψεις από το νου και το θέλημα του Θεού. Αποτελεί, επίσης, προνόμιο της Μελχισεδικής Ιεροσύνης να επιτιμά, να επι-πλήττει και να νουθετεί, καθώς και να λαμβάνει αποκάλυψη»⁹.

«Κάθε ιεροσύνη είναι Μελχισεδική· όμως υπάρχουν διαφορετικά τμήματα ή βαθμοί αυτής. …Όλοι οι προφήτες έφεραν τη Μελχισεδική Ιεροσύνη»¹⁰.

«Συμβουλεύω όλους να προοδεύσουν προς την τελειότητα και να ερευνήσουν όλο και βαθύτερα στα μυστήρια της θεϊκότητας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τον εαυτό του, αν δεν τον κατευθύνει ο Θεός στο σωστό δρόμο· και η ιεροσύνη υπάρχει για αυτό το σκοπό»¹¹.

Αρθρα της Πίστης 1:5: «Πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να κληθεί από το Θεό, με προφητεία, και με τη χειροθεσία εκείνων που έχουν εξουσία, για να κηρύττει το Ευαγγέλιο και να τελεί τις διατάξεις του»¹².

«Πιστεύουμε ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να χορηγήσει σωτηρία μέσω του ευαγγελίου στις ψυχές των ανθρώπων, στο όνομα του Ιησού Χριστού, εκτός και αν είναι εξουσιοδοτημένος από τον Θεό, με αποκάλυψη, ή αν έχει χειροτονηθεί από κάποιον τον οποίο έχει στείλει με αποκάλυψη ο Θεός, όπως έχει γραφεί από τον Παύλο στο Προς Ρωμαίους 10:14: ‘Και πώς θα πιστέψουν σ’ εκείνον, για τον οποίο δεν άκουσαν; Και πώς θα ακούσουν, χωρίς να υπάρχει εκείνος που κηρύττει; Και πώς θα κηρύξουν, αν δεν αποσταλούν;’ Και θα ρωτήσω, πώς μπορούν να σταλούν χωρίς αποκάλυψη ή κάποια ορατή φανέρωση της θεϊκής εκδήλωσης από τον Θεό; Και ξανά, στο Προς Εβραίους 5:4: ‘Γιατί κανένας δεν παίρνει αυτή την τιμή για τον εαυτό του, εκτός και αν κληθεί από το Θεό, όπως ο Ααρών’. Και θα ρωτούσα, πώς κλήθηκε ο Ααρών, αν όχι μέσω αποκάλυψης;»¹³.

«Ο άγγελος είπε στον καλό Κορνήλιο ότι θα έπρεπε να ζητήσει να έρθει ο Πέτρος, ώστε να μάθει πώς θα σωθεί [βλέπε Πράξεις 10:21–22]: Ο Πέτρος μπορούσε να βαπτίσει και οι άγγελοι δεν μπορούσαν, εφόσον υπήρχαν νόμιμοι κατέχοντες υπεύθυνη θέση κατά τη σάρκα, φέροντας τα κλειδιά της βασιλείας ή την εξουσία της ιεροσύνης. Υπάρχει ακόμα μία απόδειξη στο σημείο αυτό και είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς, όταν εμφανίστηκε στον Παύλο στο δρόμο του για τη Δαμασκό, δεν τον πληροφόρησε πώς μπορούσε να σωθεί. Είχε ορίσει στην εκκλησία πρώτα Αποστόλους και μετά προφήτες για το έργο της διακονίας, της τελειοποίησης των αγίων, κ.λπ. [βλέπε Προς Εφεσίους 4:11–12]. Και καθώς ο μέγας κανόνας των ουρανών ήταν ότι τίποτα δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει στη γη χωρίς να αποκαλύψει το απόκρυφο του στους δούλους του, σύμφωνα με το Αμώς 3:7, έτσι και ο Παύλος δεν μπορούσε να μάθει τόσα πολλά από τον Κύριο σχετικά με το καθήκον του στην κοινή σωτηρία του ανθρώπου, όσο θα μπορούσε από έναν από τους πρεσβευτές του Χριστού, ο οποίος θα είχε κληθεί με την ίδια ουράνια κλήση από τον Κύριο και θα είχε προικιστεί με την ίδια δύναμη από ψηλά – ώστε ό,τι αν έλυναν επάνω στη γη, θα ήταν λυμένο στους ουρανούς· και ό,τι αν έδεναν επάνω στη γη, θα ήταν δεμένο στους ουρανούς [βλέπε Κατά Ματθαίον 16:19]»¹⁴.

«Η Ιεροσύνη… μπορεί να επεξηγηθεί, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του ανθρωπίνου σώματος, το οποίο έχει διαφορετικά μέλη, τα οποία έχουν διαφορετικούς ρόλους να επιτελέσουν. Όλα είναι απαραίτητα, το καθένα στη θέση του και το σώμα δεν είναι άρτιο χωρίς όλα τα μέλη του. …Αν ένας ιερέας κατανοεί το καθήκον του, την κλήση και τη διακονία του και κηρύττει με το Άγιο Πνεύμα, η χαρά του είναι τόσο μεγάλη, σαν να ήταν ένας από την Προεδρία· και οι υπηρεσίες του είναι απαραίτητες στο σώμα [της εκκλησίας], όπως αυτές των διδασκάλων και των διακόνων»¹⁵.

Η Ιλάιζα Σνόον, ανέφερε: «[Ο Τζόζεφ Σμιθ έδωσε] οδηγίες ως προς τις διαφορετικές θέσεις και την ανάγκη ώστε κάθε άτομο να ενεργεί στη σφαίρα ευθύνης που του/της έχει ανατεθεί και να πληροί τις διάφορες θέσεις στις οποίες έχει διοριστεί. Μίλησε για την τάση πολλών ανθρώπων να θεωρούν τις χαμηλότερες θέσεις στην Εκκλησία όχι τιμητικές και να κοιτάζουν με ζήλια τη θέση των άλλων που έχουν κληθεί να προεδρεύουν σε αυτούς. Είπε ότι αποτελούσε ανοησία και παραλογισμό της ανθρώπινης καρδιάς, να φιλοδοξεί ένα άτομο άλλες θέσεις από εκείνες που έχει κληθεί από τον Θεό να καλύψει. Ότι ήταν καλύτερο να μεγαλύνουν τα άτομα τις κλήσεις που κατέχει ο καθένας. …Ο καθένας θα πρέπει να φιλοδοξεί να μεγαλύνει τη δική του θέση και κλήση»¹⁶.