Χριστιανική αγάπη, η αγνή αγάπη του Χριστού

«Η αγάπη είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Θεότητας και πρέπει να εκδηλώνεται από εκείνους που φιλοδοξούν να είναι γιοι του Θεού. Ο άνθρωπος που είναι γεμάτος με την αγάπη του Θεού, δεν αρκείται να ευλογεί μόνο την οικογένειά του, αλλά εκτείνεται σε όλο τον κόσμο, ανυπόμονος να ευλογεί όλους τους ανθρώπους»².

Η Λούσυ Μιζέρβ Σμιθ κατέγραψε τα ακόλονθα: «[Ο Τζόζεφ Σμιθ] είπε: ‘Αδελφοί και αδελφές, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να είστε ευσπλαχνικοί προς τους εχθρούς σας’. Επανέλαβε αυτά τα λόγια με έμφαση στη φωνή του και ένα δυνατό αμήν»³.

Τον Ιούλιο του 1839, ο Προφήτης μίλησε σε μία ομάδα ηγετών της Εκκλησίας: «Απευθύνθηκα προς αυτούς και έδωσα πολλές οδηγίες… αγγίζοντας πολλά σπουδαία και σημαντικά θέματα για όλους όσοι επιθυμούν να βαδίζουν με ταπεινότητα ενώπιον του Κυρίου και τους δίδαξα ειδικά να έχουν χριστιανική αγάπη, σύνεση και συμπόνια, με αγάπη ο ένας απέναντι στον άλλο στα πάντα και κάτω από κάθε περίσταση»⁴.

«Αποτελεί καθήκον, το οποίο κάθε Άγιος θα πρέπει να προσφέρει αφειδώς στους αδελφούς του – να τους αγαπά πάντοτε και πάντα να τους συμπαρίσταται. Για να δικαιωθούμε ενώπιον του Θεού, θα πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλο: πρέπει να υπερνικούμε το κακό’ πρέπει να επισκεπτόμαστε τα ορφανά και τη χήρα στα βάσανά τους, και πρέπει να διατηρούμαστε ακηλίδωτοι από τον κόσμο. Διότι αυτές οι αρετές ρέουν από τη μεγάλη πηγή της αγνής θρησκείας [βλέπε Ιακώβου 1:27]»⁵.

«[Ένα μέλος της Εκκλησίας] θα πρέπει να θρέψει τον πεινασμένο, να ντύσει το γυμνό, να χορηγεί για τη χήρα, να στεγνώνει τα δάκρυα του ορφανού, να παρηγορεί τον πληγέντα, είτε σε αυτή την εκκλησία είτε σε όποια άλλη ή και σε καμία εκκλησία – όπου τους βρίσκει»⁶.

«Οι πλούσιοι δεν μπορούν να σωθούν χωρίς χριστιανική αγάπη, αλλά πρέπει να προσφέρουν για να τραφεί ο φτωχός όποτε και όπως απαιτεί ο Θεός»⁷.

«Συλλογιστείτε την κατάσταση των βασανισμένων και προσπαθήστε να ελαφρύνετε τον πόνο τους. Ας θρέψει ο άρτος σας τους πει – νασμένους, και ας καλύψει ο ρουχισμός σας τους γυμνούς. Ας στεγνώσει η γενναιοδωρία σας το δάκρυ του ορφανού, και ας χαροποιήσει την απαρηγόρητη χήρα. Ας ελαφρύνουν οι προσευχές σας, η παρουσία και η καλοσύνη σας τους πόνους των απελπισμένων, και ας συνεισφέρει η γενναιοδωρία σας στις ανάγκες τους. Να κάνετε καλό σε όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα στους οικείους της πίστης, ώστε να γίνετε άμεμπτοι και ακέραιοι, υιοί του Θεού χωρίς ψεγάδι. Τηρείτε τις εντολές του Θεού – όλες εκείνες που έχει δώσει, που δίνει ή που θα δώσει, και ένα φωτοστέφανο δόξας θα λάμπει γύρω από το δρόμο σας. Ο φτωχός θα σηκωθεί και θα σας αποκαλέσει ευλογημένο. Θα σας τιμούν και θα σας σέβονται όλοι οι καλοί άνθρωποι, και ο δρόμος σας θα είναι εκείνος του δικαίου, που φέγγει περισσότερο και περισσότερο, μέχρις ότου γίνει τέλεια ημέρα [βλέπε Παροιμίες 4:18]»⁸.

«Το Άγιο Πνεύμα… θα εκχύνεται πάντα επί της κεφαλής σας, όταν ασκείτε αυτές τις αρχές της χρηστότητας που είναι ευάρεστες στο νου του Θεού, και κατά τον αρμόζοντα τρόπο δείχνετε στοργή ο ένας προς τον άλλο, και είστε πάντοτε προσεκτικοί ώστε να θυμάστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά και σε θλίψη βαθιά, και σε σοβαρά βάσανα για χάρη σας. Και εάν υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας, οι οποίοι φιλοδοξούν να γίνουν σπουδαίοι και τρανοί, και επιζητούν πλούτη για τον εαυτό τους, ενώ οι αδελφοί τους βογκούν μέσα στη φτώχια και πάσχουν από δεινά βάσανα και πειρασμούς, αυτοί δεν μπορούν να ωφεληθούν από τη μεσολάβηση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο μεσολαβεί για εμάς ημέρα και νύχτα, με στεναγμούς αλάληλους [βλέπε Προς Ρωμαίους 8:26].

»Πρέπει αδιάκοπα να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε αυτή η υπεροψία να μην έχει ποτέ θέση στην καρδιά μας· αλλά να είμαστε συγκαταβατικοί στους ταπεινούς, και με κάθε μακροθυμια να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων»⁹.

Η Ιλάιζα Σνόον ανέφερε μία ομιλία που έδωσε ο Προφήτης: «Άρχισε τότε να διαβάζει το 13ο κεφάλαιο [της Προς Κορινθιους Α’ επιστολής]: ‘Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει’. Και είπε: ‘Μην περιορίζετε την προοπτική σας σε σχέση με την αρετή του πλησίον σας, αλλά να προφυλάσσεστε από την υποκρισία, και να περιορίζεστε στην αποτίμηση των δικών σας αρετών, και να μη θεωρείτε τον εαυτό σας πιο ενάρετο από τους άλλους. Πρέπει να αυξήσετε τα συναισθήματα αγάπης και σεβασμού ο ένας προς τον άλλον, αν θέλετε να κάνετε όπως ο Ιησούς και να φέρετε τους συνανθρώπους σας στους κόλπους του Αβραάμ. Είπε πως είχε δείξει μακροθυμία, ανεκτικότητα και υπομονή προς την Εκκλησία και προς τους εχθρούς του. Και ότι πρέπει να φέρουμε ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, όπως ο επιεικής γονέας ανέχεται τις αδυναμίες των παιδιών του.

»…Καθώς αυξάνεστε σε αθωότητα και αρετή, καθώς αυξάνεστε σε καλοσύνη, αφήστε τις καρδιές σας να διευρυνθούν προς τους άλλους. Θα πρέπει να είστε μακρόθυμοι και να υπομένετε τα σφάλματα και τα λάθη των ανθρώπων. Πόσο πολύτιμες είναι οι ψυχές των ανθρώπων!

»…Μη φθονείτε τα φανταχτερά ρούχα και την επηρμένη αλλά προσωρινή όψη των αμαρτωλών, διότι βρίσκονται σε άθλια κατάσταση· αλλά όσο μπορείτε να τους ευσπλαχνίζεστε, διότι σύντομα ο Θεός θα τους καταστρέψει, εάν δεν μετανοήσουν και στραφούν σε αυτόν»¹⁰.

«Οι συνετοί άνθρωποι πρέπει να έχουν αρκετή κατανόηση ώστε να κατακτούν τους ανθρώπους με την καλοσύνη. ‘Η γλυκιά απόκριση καταπραΰνει θυμό’, λέει ο σοφός [Παροιμίες 15:1]· και θα είναι προς μεγάλη τιμή των Αγίων των Τελευταίων Ημερών να δείξουν την αγάπη του Θεού, συμπεριφερόμενοι καλοσυνάτα προς εκείνους οι οποίοι, ίσως κάποια στιγμή, ασυνείδητα, έπραξαν λανθασμένα. Διότι, αληθινά, είπε ο Ιησούς να προσεύχεστε για τους εχθρούς σας [βλέπε Κατά Ματθαίον 5:44]»¹¹.

«Δεν παραμένω στα ελαττώματά σας, και εσείς να μην παραμείνετε στα δικά μου. Η χριστιανική αγάπη θα σκεπάσει πλήθος αμαρτιών [βλέπε Πέτρου Α’ 4:8], και έχω συχνά σκεπάσει όλα τα ελαττώματα ανάμεσά σας. Όμως το πλέον επιθυμητό πράγμα είναι να μην υπάρχουν καθόλου ελαττώματα. Θα πρέπει να καλλιεργούμε ένα πράο, ήρεμο και ειρηνικό πνεύμα»¹².

Η Iλάιζα Σνόου ανέφερε μία άλλη ομιλία που έδωσε ο Προφήτης: «Όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν την ελάχιστη καλοσύνη και αγάπη προς εμένα, ω πόση δύναμη έχει στο νου μου, ενώ η αντίθετη συμπεριφορά έχει την τάση να αναμοχλεύει κάθε τραχύ συναίσθημα και να καταθλίβει τον ανθρώπινο νου.

»Αποτελεί ένδειξη ότι οι άνθρωποι είναι ανεξοικειωτοι με τις αρχές της ευσέβειας να παρατηρούν τη μείωση των στοργικών συναισθημάτων και την έλλειψη της χριστιανικής αγάπης στον κόσμο. Η δύναμη και η δόξα της ευσέβειας εκτείνεται γενναιόδωρα για να απλώσει το μανδύα της χριστιανικής αγάπης. Ο Θεός δεν αντικρίζει την αμαρτία με ανεκτικότητα, αλλά όταν οι άνθρωποι αμαρτήσουν, θα πρέπει να υπάρξει ανεκτικότητα για αυτούς. …Όσο κοντύτερα ερχόμαστε στον επουράνιο Πατέρα μας, τόσο περισσότερο έχουμε τη διάθεση να κοιτάξουμε με συμπόνια τις ψυχές που χάνονται. Νιώθουμε ότι θέλουμε να τις πάρουμε στους ώμους μας και να πετάξουμε τις αμαρτίες τους πίσω από την πλάτη μας.

»…Πόσο συχνά δεν επεδιωξαν σοφοί άνδρες και γυναίκες να υπαγορεύσουν κάποια συμπεριφορά στον αδελφό Τζόζεφ, λέγοντας: Ώ αν ήμουν εγώ ο αδελφός Τζόζεφ, θα έκανα αυτό κι εκείνο’. Όμως αν ήταν στη θέση του αδελφού Τζόζεφ, θα έβλεπαν ότι οι άνδρες ή οι γυναίκες δεν μπορούσαν εξαναγκαστικά να βρεθούν στο βασίλειο του Θεού, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με μακροθυμία και στο τέλος θα τους σώσουμε. Ο τρόπος να κρατήσουμε όλους τους Αγίους μαζί και να εξακολουθήσει να προοδεύει το έργο, είναι να περιμένουμε με μακροθυμια, έως ότου φέρει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους προς τη δικαιοσύνη. Δεν θα υπάρξει άδεια προς διάπραξη αμαρτίας, αλλά η ευσπλαχνία θα πρέπει να συμβαδίζει με την επιτίμηση»¹³.

«Είμαι ο υπηρέτης σας και μόνον μέσω του Αγίου Πνεύματος μπορώ να σας ευεργετήσω. …Εμφανιζόμαστε μπροστά σας μόνον ως οι ταπεινοί υπηρέτες σας, πρόθυμοι να προσφέρουμε και να αναλωθούμε στην υπηρέτησή σας»¹⁴.

Ο ΈντουινΧόΛντεν θυμόταν: «Το 1838, ο Τζόζεφ και μερικοί από τους νέους άνδρες έπαιζαν διάφορα υπαίθρια παιχνίδια, ανάμεσα στα οποία και ένα παιχνίδι με μπάλα. Σιγά-σιγά άρχισε να τους κουράζει. Εκείνος το πρόσεξε και φωνάζοντάς τους, είπε: ‘Ελάτε να φτιάξουμε ένα ξύλινο μικρό σπίτι’. Ξεκίνησαν, λοιπόν, ο Τζόζεφ και οι νέοι άνδρες, για να χτίσουν ένα μικρό ξύλινο σπίτι για κάποια χήρα. Αυτός ήταν ο τρόπος του Τζόζεφ, πάντοτε να βοηθά όπου μπορούσε»¹⁵.

Η Λούση ΜακΣμιθ, η μητέρα του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, είπε για την εποχή όπου οι Άγιοι άρχισαν να αποικούν το Κομέρς του Ιλλινόις, την κατοπινή Ναβού: «Καθώς προχωρούσε ο καιρός, οι αδελφοί που είχαν εγκατασταθεί εδώ άρχισαν να αισθάνονται τα αποτελέσματα των κακουχιών τους, τα οποία μαζί με το ανθυγιεινό κλίμα, τους έριξαν στο κρεβάτι με θέρμη και ρίγη και πυρετούς από εντερικά και ελονοσία, σε τέτοιο βαθμό, ώστε υπήρχαν ολόκληρες οικογένειες όπου δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο εις θέσιν να δώσει σε άλλον ένα ποτήρι νερό ή ακόμα και να κοιτάξει τον εαυτό του. Οι περισσότεροι στην οικογένεια του Χάυρουμ ήταν άρρωστοι. Η μικρότερη κόρη μου, η Λούση, ήταν κι αυτή βαριά άρρωστη και στην πραγματικότητα ελάχιστοι ήταν οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν καλά.

»Ο Τζόζεφ και η Έμμα έφερναν τους αρρώστους στο σπίτι τους και τους φρόντιζαν εκεί. Και εξακολουθούσαν να τους φέρνουν μόλις έπεφταν στο κρεβάτι, μέχρις ότου το σπίτι τους που είχε τέσσερα δωμάτια, ήταν τόσο πλημμυρισμένο στον κόσμο, ώστε αναγκάστηκαν να βάλουν μια σκηνή στην αυλή για τα μέλη εκείνα της οικογένειας που στέκονταν ακόμα στα πόδια τους. Ο Τζόζεφ και η Έμμα αφιέρωσαν όλο το χρόνο και την προσοχή τους για τη φροντίδα των αρρώστων κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής της δυστυχίας»¹⁶.

Ο Τζων Σμιθ, ο εξάδεΛφος τον Προφήτη, θυμήθηκε το εξής περιστατικό που συνέβη την ίδια χρονική περίοδο: «Μας επισκέφθηκαν ο Προφήτης Τζόζεφ και ο εξάδελφος Χάυρουμ, ο αδελφός του. Ήμασταν όλοι άρρωστοι εκτός από τη μητέρα, με πυρετό και ρίγη και ο πατέρας βρισκόταν σε παραλήρημα τις περισσότερες ώρες. Ο Τζόζεφ έβγαλε τα παπούτσια του όταν είδε την οικτρή κατάστασή μας και τα φόρεσε στον πατέρα, καθώς δεν είχε παπούτσια, και επέστρεψε σπίτι ανυπόδητος. Έστειλε να φέρουν την οικογένεια του πατέρα στο σπίτι του και έσωσε τη ζωή του και μας εφοδίασε με τις απαραίτητες ανέσεις, ώστε ανανήψαμε»¹⁷.

Η ΕΛίζαμπεθΑνν Ονίτνι, θυμόταν: «Στις αρχές της άνοιξης του 1840 πήγαμε στο Κομέρς, όπως είχε εξακολουθήσει να λέγεται το άνω τμήμα της πόλης της Ναβού. Νοικιάσαμε ένα σπίτι που ανήκε στον Χάιραμ Κίμπαλ. …Εδώ ήμασταν όλοι άρρωστοι με ρίγη και πυρετό και μόλις που κατορθώναμε να σερνόμαστε στο σπίτι και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο. Κάτω από αυτές τις δύσκολες περιστάσεις γεννήθηκε το ένατο παιδί μου. Όταν μας επισκέφθηκε ο Τζόζεφ και είδε πώς είχε διαμορφωθεί η κατάστασή μας, μας παρότρυνε αμέσως να πάμε στο σπίτι του. Καταλάβαμε ότι δεν θα αντέχαμε περισσότερο το κλίμα, το νερό και τις στερήσεις που υφιστάμεθα κι έτσι επωφεληθήκαμε της πρότασής του και πήγαμε να ζήσουμε στην αυλή του Προφήτη Τζόζεφ, σε ένα μικρό σπιτάκι. Σύντομα ανανήψαμε και τα παιδιά άρχισαν να αναλαμβάνουν. Ο σύζυγός μου εργαζόταν σε ένα κατάστημα που είχε χτίσει ο Τζόζεφ και είχε εφοδιάσει με πολλά προϊόντα, καθώς ο κόσμος βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη.

Μία ημέρα, βγαίνοντας από το σπίτι και κατευθυνόμενος στην αυλή, πέρασε από το νου μου σαν αστραπή που με συντάραξε, η ανάμνηση μιας προφητείας που είχε κάνει σε μένα ο Τζόζεφ Σμιθ, όταν ζούσε στο σπίτι μας στο Κίρτλαντ. Ήταν η εξής: Όπως ακριβώς τον είχαμε υπηρετήσει, ανοίγοντας το σπίτι μας σε εκείνον και την οικογένειά του, όταν ήταν άστεγος, το ίδιο ακριβώς θα λαμβάναμε στο μέΧΧον από εκείνον στο σπίτι του»¹⁸.

Ο Μωζάια Χάνκοκ ανέφερε την παρακάτω εμπειρία που βίωσε στη Ναβού όταν ήταν νεαρός: «Αυτό το καλοκαίρι [1841] έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι με μπάλα μαζί με τον Προφήτη. Ο καθένας με τη σειρά χτυπούσε και κυνηγούσε την μπάλα και όταν το παιχνίδι τελείωσε, ο Προφήτης είπε: ‘Αδελφοί, ζέψτε τα ζώα στις άμαξες’, πράγμα που κάναμε και φύγαμε όλοι προς το δάσος. Οδηγούσα την άμαξά μας με το ένα άλογο, όρθιος στο μπροστινό στήριγμα και ο αδελφός Τζόζεφ και ο πατέρας ανεβασμένοι στο πίσω στήριγμα. Υπήρχαν 39 ζεύγη ζώα στην ομάδα και μαζέψαμε ξύλα γεμίζοντας μέχρι επάνω τις άμαξές μας. Όταν φορτώσαμε τη δική μας άμαξα, ο αδελφός Τζόζεφ προσφέρθηκε να αγωνιστεί με οποιονδήποτε στο άθλημα με το ξύλο και τους νίκησε όλους έναν-έναν – όποιος θέλησε να τον ανταγωνιστεί.

»Στη συνέχεια ο Προφήτης έστειλε τις άμαξες σε διαφορετικά σημεία, σε ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια· και τους είπε να κόψουν τα ξύλα για τους Αγίους που τα χρειάζονταν. Όλοι με μεγάλη προθυμία έκαναν όπως είπε ο Προφήτης και μολονότι ήμασταν άρρωστοι και ο κόσμος πέθαινε τριγύρω μας, οι άνθρωποι χαμογελούσαν και προσπαθούσαν να τους χαροποιήσουν όλους»¹⁹.

Στις 5 Ιανουαρίου 1842, ο Προφήτης έγραψε τα ακόλουθα σε μία επιστολή προς τον Έντουαρντ Χάντερ, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε ως προεδρεύων επίσκοπος: «Η ποικιλία των αγαθών μας [στο κατάστημα με τα κόκκινα τούβλα] είναι αρκετά καλή – πολύ καλή, αν σκεφθούμε τις διαφορετικές αγορές που πραγματοποιήθηκαν από διαφορετικά άτομα, σε διαφορετικές εποχές, και κάτω από συνθήκες οι οποίες κατηύθυναν την επιλογή τους μέχρις ενός σημείου. Όμως χαίρομαι πολύ που κατορθώσαμε να τα πάμε τόσο καλά, διότι οι καρδιές πολλών φτωχών αδελφών θα ευχαριστηθούν με τις ανέσεις που τους δίνουν αυτά τα αγαθά, τα οποία είναι τώρα προσιτά σε αυτούς.

»Το κατάστημα είναι υπερπλήρες από αγαθά, και στέκομαι πίσω από τον πάγκο όλη την ημέρα, εμπορευόμενος τα αγαθά, με μία προσήλωση που δεν έχετε δει σε υπάλληλο, να εξυπηρετώ εκείνους που θα ήταν αναγκασμένοι να στερηθούν τα συνηθισμένα χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα δείπνα τους, γιατί τους λείπει λίγη ζάχαρη, μελάσσα, σταφίδες, κ.λπ., κ.λπ.· και να δίνω χαρά στον εαυτό μου, επίσης, διότι αγαπώ να εξυπηρετώ τους Αγίους και να είμαι υπηρέτης όλων, ελπίζοντας ότι θα υπερυψωθώ κατά τον κατάλληλο χρόνο από τον Κύριο»²⁰.