Η αποκατάσταση των πάντων: Η θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών

«Είναι μέσα στην τάξη των επουρανίων πραγμάτων ότι ο Θεός θα πρέπει πάντοτε να στέλνει μία νέα θεϊκή νομή στον κόσμο, όταν οι άνθρωποι αποστατήσουν από την αλήθεια και απωλέσουν την ιεροσύνη»³.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1842, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ έγραψε τα ακόλουθα σε μία επιστολή προς τους Αγίους, η οποία αργότερα καταγράφηκε στο Διδαχή και Διαθήκες 128:18: «Είναι ανάγκη κατά την έναρξη της θεϊκής νομής της πληρότητας των καιρών, η οποία θεϊκή νομή τώρα αρχίζει να εισάγεται, ώστε να λάβει χώρα μια ολοκληρωτική και πλήρης και τέλεια ένωση, και να συγκολληθούν οι θεϊκές νομές και τα κλειδιά και οι δυνάμεις και οι δόξες, και να αποκαλυφθούν από τις ημέρες του Αδάμ μέχρι και τη σημερινή εποχή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εκείνα που ποτέ δεν αποκαλύφτηκαν από καταβολής του κόσμου, αλλά φυλάχτηκαν κρυμμένα από τους σοφούς και τους σώφρονες, να αποκαλυφτούν στα μωρά και τα θηλάζοντα βρέφη σε τούτη, τη θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών»⁴.

«Πράγματι, είναι μία ημέρα που θα τη θυμούνται για πολύ καιρό οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών –μία ημέρα όπου ο Θεός των ουρανών άρχισε να αποκαθιστά την αρχαία τάξη του βασιλείου Του προς τους δούλους Του και προς το λαό Του– μία ημέρα όπου τα πάντα συμβάλλουν ώστε να επέλθει η ολοκλήρωση της πληρότητας του Ευαγγελίου, μία πληρότητα της μεγαλύτερης από όλες τις θεϊκές νομές, δηλαδή η πληρότητα των καιρών. Μία ημέρα όπου ο Θεός άρχισε να φανερώνει και να θέτει σε τάξη στην Εκκλησία Του εκείνα τα πράγματα τα οποία έχουν γίνει, και εκείνα τα οποία οι αρχαίοι προφήτες και οι σοφοί επιθυμούσαν να δουν, όμως πέθαναν χωρίς να τα δουν. Μία ημέρα όπου εκείνα τα πράγματα αρχίζουν να φανερώνονται, τα οποία είχαν αποκρυφθεί πριν από τη θεμελίωση του κόσμου, και τα οποία ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι θα γίνονταν γνωστά κατά το δικό Του χρόνο προς τους δούλους Του, ώστε να προετοιμάσουν τη γη για την επιστροφή της δόξας Του, δηλαδή μιας σελέστιας δόξας, και ενός βασιλείου Ιερέων και βασιλέων προς τον Θεό και το Αρνίο, για πάντα, στο Όρος Σιών»⁵.

«Η θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών θα φέρει στο φως τα πράγματα τα οποία έχουν αποκαλυφθεί σε όλες τις προηγούμενες θεϊκές νομές. Επίσης και άλλα πράγματα τα οποία δεν έχουν έως τώρα αποκαλυφθεί. Θα στείλει τον Ηλία τον Θεσβίτη, τον Προφήτη, κ.λπ., και θα αποκαταστήσει τα πάντα προς τον Χριστό»⁶.

«‘Γνωστοποιώντας σε μας το μυστήριο του θελήματος του, σύμφωνα με την ευδοκία του, που από πριν έθεσε μέσα στον εαυτό του, σε οικονομία του πληρώματος των καιρών, να ανακεφαλαιώσει τα πάντα στον Χριστό, κι αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη’. [Προς Εφεσίους 1:9–10.]

»Τώρα, ο σκοπός τον οποίο ο Θεός είχε για τα τελευταία συμβάντα της τελευταίας θεϊκής νομής είναι ότι όλα τα πράγματα που αφορούν σε αυτή τη θεϊκή νομή θα έπρεπε να διεξαχθούν ακριβώς σε συμφωνία με τις προηγούμενες θεϊκές νομές.

»Και [για να το εξηγήσω] ξανά. Ο Θεός προτίθεται σύμφωνα με την ευδοκία Του ώστε να μην υπάρξει μία αιώνια πληρότητα, μέχρις ότου εκπληρωθεί κάθε θεϊκή νομή και συγκεντρωθούν όλες σε μία, και ώστε τα πάντα τα οποία θα συγκεντρωθούν σε ένα σε εκείνες τις θεϊκές νομές στην ίδια πληρότητα και αιώνια δόξα, να είναι στον Χριστό Ιησού.

»…Όλες οι διατάξεις και τα καθήκοντα τα οποία απαιτήθηκαν ποτέ από την Ιεροσύνη, υπό τις οδηγίες και εντολές του Παντοδύναμου σε οποιαδήποτε από τις θεϊκές νομές, θα υπάρξουν όλα στην τελευταία θεϊκή νομή, γι’ αυτό όλα τα πράγματα που υπήρξαν υπό την εξουσία της ιεροσύνης σε όποια προηγούμενη περίοδο, θα υπάρξουν ξανά, για την πραγματοποίηση της αποκατάστασης όλων όσων έχουν ειπωθεί από το στόμα όλων των Αγίων Προφητών»⁷.

«…Κρατώ τα κλειδιά του τελευταίου βασιλείου, στο οποίο είναι η θεϊκή νομή της πληρότητας όλων όσων έχουν ειπωθεί από το στόμα όλων των αγίων Προφητών από καταβολής κόσμου, υπό τη δύναμη επισφράγισης της Μελχισεδικής Ιεροσύνης»⁸.

«Κάθε άνδρας ο οποίος έχει μία κλήση να διακονεί προς τους κατοίκους του κόσμου, χειροτονήθηκε στο συγκεκριμένο αυτό σκοπό κατά το Μεγάλο Συμβούλιο των ουρανών πριν από τη θεμελίωση αυτού του κόσμου. Υποθέτω ότι χειροτονήθηκα στη θέση αυτή σε εκείνο το Μεγάλο Συμβούλιο. Είναι η μαρτυρία που θέλω ότι είμαι δούλος του Θεού και τούτος ο λαός είναι ο λαός Του. Οι αρχαίοι προφήτες διακήρυξαν ότι κατά τις τελευταίες ημέρες ο Θεός των ουρανών θα εγκαθίδρυε ένα βασίλειο, το οποίο δεν θα φθαρεί στον αιώνα ούτε θα περάσει σε άλλο λαό…

»Σκοπεύω να είμαι ένα από τα όργανα για την εγκαθίδρυση του βασιλείου του Δανιήλ, με το λόγο του Κυρίου, και προτίθεμαι να θέσω ένα θεμέλιο το οποίο θα φέρει επανάσταση σε όλο τον κόσμο»⁹.

«Έχω ολόκληρο το σχέδιο του βασιλείου εμπρός μου και κανένα άλλο άτομο δεν το έχει»¹⁰.

Η Λούση Μακ Σμιθ ήταν παρούσα όταν ο Τζόζεφ Σμιθ κήρυττε στο Κίρτλαντ του Οχάιο, το 1832. Θυμόταν αυτά τα Λόγια του Προφήτη: «Εγώ ο ίδιος κρατώ τα κλειδιά αυτής της τελευταίας θεϊκής νομής και θα τα κρατώ για πάντα, στον παρόντα καιρό και την αιωνιότητα. Επομένως, ας ησυχάσει η καρδιά σας, διότι όλα πάνε καλά»¹¹.

Τον Σεπτέμβριο του 1840, ο Τζόζεφ Σμιθ και οι σύμβουλοί του στην Πρώτη Προεδρία προέβησαν στην ακόλουθη διακήρυξη προς τα μέλη της Εκκλησίας: «Το έργο του Κυρίου αυτές τις τελευταίες ημέρες είναι τεράστιας σπουδαιότητας και σχεδόν πέρα από την κατανόηση των θνητών. Οι δόξες του είναι υπεράνω περιγραφής και το μεγαλείο του αξεπέραστο. Είναι το θέμα το οποίο συγκίνησε τους κόλπους προφητών και ενάρετων ανθρώπων από τη δημιουργία του κόσμου έως κάθε μετέπειτα γενεά μέχρι τις ημέρες μας. Και είναι αληθινά η θεϊκή νομή της πληρότητας των καιρών, όπου τα πάντα τα οποία είναι στον Χριστό Ιησού, είτε στους ουρανούς είτε στη γη, θα ανακεφαλαιωθούν σε Αυτόν, και όπου τα πάντα θα αποκατασταθούν, όπως ειπώθηκε για αυτό από όλους τους άγιους προφήτες από τις απαρχές του κόσμου. Διότι σε αυτήν θα επισυμβεί η ένδοξη εκπλήρωση των υποσχέσεων που δόθηκαν στους πατέρες, ενώ οι θεϊκές εκδηλώσεις της δύναμης του Υψίστου θα είναι μεγάλες, ένδοξες και ανυπέρβλητες.

»…Είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε μπροστά και να ενώσουμε την ενεργητικότητά μας για την εποικοδόμηση του Βασιλείου και την εγκαθίδρυση της Ιεροσύνης στην πληρότητα και τη δόξα τους. Το έργο το οποίο πρέπει να επιτελέσουμε κατά τις τελευταίες ημέρες είναι τεράστιας σπουδαιότητας και θα ζητηθεί έμπρακτα η ενεργητικότητα, η δεξιότητα, το ταλέντο και η ικανότητα των Αγίων, ώστε να προχωρήσει με τη δόξα και το μεγαλείο που περιγράφηκε από τον προφήτη [βλέπε Δανιήλ 2:34–35, 44–45]. Και, επομένως, θα απαιτήσει την επικέντρωση σε αυτό των Αγίων, ώστε να πραγματοποιήσουν έργα αυτού του μεγέθους και μεγαλείου.

»Το έργο της συνάθροισης στο οποίο αναφέρονται οι Γραφές θα είναι απαραίτητο, ώστε να πραγματοποιηθούν οι δόξες της τελευταίας θεϊκής νομής.

»Αγαπητοί αδελφοί, αισθανόμενοι την επιθυμία να φέρουμε εις πέρας τους σκοπούς του Θεού, στο έργο του οποίου έχουμε κληθεί και να είμαστε συνεργάτες με Εκείνον σε αυτήν την τελευταία θεϊκή νομή, νιώθουμε την ανάγκη μιας εγκάρδιας συνεργασίας με τους Αγίους σε ολόκληρη τη γη αυτή, και επάνω στα νησιά της θάλασσας. Θα είναι απαραίτητο για τους Αγίους να ακούσουν προσεκτικά τη συμβουλή και να στρέψουν την προσοχή τους στην Εκκλησία, στην εγκαθίδρυση του Βασιλείου και να θέσουν κατά μέρος κάθε εγωισμό, καθετί ευτελές και ταπεινωτικό και να σταθούν με θάρρος στο σκοπό της αλήθειας και να βοηθήσουν στον ύψιστο βαθμό των δυνάμεών τους εκείνους στους οποίους δόθηκε το υπόδειγμα και σχέδιο…

»Εδώ, λοιπόν, αγαπημένοι αδελφοί, υπάρχει ένα έργο να ασχοληθείτε, άξιο των αρχαγγέλων – ένα έργο το οποίο θα ρίξει στη σκιά τα όσα έως τώρα έχουν επιτευχθεί. Ένα έργο το οποίο βασιλείς, προφήτες και ενάρετοι άνθρωποι σε προηγούμενες εποχές επεδίωξαν, ανέμειναν και διακαώς επιθυμούσαν να δουν, όμως πέθαναν χωρίς να το δουν και θα είναι καλά για εκείνους οι οποίοι θα βοηθήσουν να πραγματοποιηθούν οι μεγάλες ενέργειες του Ιεχωβά»¹².

«Η οικοδόμηση της Σιών είναι ένας σκοπός, ο οποίος ενδιέφερε το λαό του Θεού σε κάθε εποχή. Είναι ένα ζήτημα για το οποίο ενασχολήθηκαν προφήτες, ιερείς και βασιλείς, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ατένιζαν με χαρούμενη προσμονή την ημέρα όπου ζούμε’ και φλεγόμενοι από ουράνιες και χαρμόσυνες προσδοκίες, τραγούδησαν, έγραψαν και προφήτευσαν για ετούτη τη δική μας ημέρα. Όμως πέθαναν χωρίς να το δουν. Είμαστε ο ευνοημένος λαός που επέλεζε ο Θεός για να πραγματοποιήσει τη δόξα των Τελευταίων Ημερών. Έχει αφεθεί για εμάς να δούμε, να συμμετάσχουμε και να βοηθήσουμε να προχωρήσει εμπρός η δόξα των Τελευταίων Ημερών, ‘σε οικονομία του πληρώματος των καιρών, να ανακεφαλαιώσει τα πάντα στον Χριστό, κι αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη’ [βλέπε Προς Εφεσίους 1:10], όπου οι Άγιοι του Θεού θα συναθροιστούν από κάθε έθνος σε ένα, και συγγενείς, λαός και γλώσσα, όταν οι Ιουδαίοι θα συναθροιστούν σε ένα, οι άνομοι, επίσης, θα συναθροιστούν σε ένα και θα αφανιστούν, όπως ειπώθηκε από τους προφήτες. Επίσης, το Πνεύμα του Θεού θα κατοικήσει με το λαό Του και θα αποσυρθεί από τα υπόλοιπα έθνη, και τα πάντα είτε στους ουρανούς είτε στη γη θα είναι ένα, δηλαδή στον Χριστό.

»Η ουράνια Ιεροσύνη θα ενωθεί με τη γήινη, για να πραγματοποιηθούν εκείνοι οι σπουδαίοι σκοποί, και ενώ θα είμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο ενωμένοι στον έναν κοινό σκοπό, να προχωρήσει το βασίλειο του Θεού, οι φέροντες την ουράνια Ιεροσύνη δεν θα είναι απαθείς θεατές, το Πνεύμα του Θεού θα εκχυθεί κάτω από τα ύψη και θα κατοικήσει ανάμεσά μας. Οι ευλογίες του Υψίστου θα σταθούν επάνω στο σκήνωμά μας και θα μιλούν για το όνομά μας στις μελλοντικές εποχές. Τα παιδιά μας θα εγερθούν και θα μας αποκαλέσουν ευλογημένους· και γενεές αγέννητες ακόμα, θα ενδιατρίψουν με μοναδική αγαλλίαση στις σκηνές που ζήσαμε, τις στερήσεις που υπομείναμε, τον ακούραστο ζήλο που επιδείξαμε, τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που υπερνικήσαμε θέτοντας το θεμέλιο ενός έργου το οποίο έφερε τη δόξα και την ευλογία, τις οποίες θα συνειδητοποιήσουν. Ένα έργο το οποίο ο Θεός και οι άγγελοι μελέτησαν με αγαλλίαση για τις περασμένες γενεές· το οποίο πυρπόλησε τις ψυχές των αρχαίων πατριαρχών και προφητών. Ένα έργο το οποίο είναι προορισμένο να επιφέρει την καταστροφή των δυνάμεων του σκότους, την ανανέωση της γης, τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ανθρώπων»¹³.