Καθοδηγώντας κατά τον τρόπο του Κυρίου

Ο Τζων Τέηλορ, ο τρίτος Πρόεδρος της Εκκλησίας, ανέφερε: «Πριν από μερικά χρόνια στη Ναβού, κάποιος κύριος, παρουσία μου, μέλος του νομοθετικού σώματος, ρώτησε τον Τζόζεφ Σμιθ πώς κατόρθωνε να κυβερνά τόσους πολλούς ανθρώπους και να διατηρεί μια τόσο τέλεια τάξη, παρατηρώντας συγχρόνως ότι ήταν αδύνατο σε αυτούς να το κάνουν οπουδήποτε αλλού. Ο κύριος Σμιθ παρατήρησε ότι ήταν πολύ εύκολο να το κάνει. ‘Πώς;’ ρώτησε ο κύριος, ‘σε εμάς είναι πολύ δύσκολο’. Ο κύριος Σμιθ αποκρίθηκε: ‘Τους διδάσκω σωστές αρχές και εκείνοι κυβερνούν τον εαυτό τους’»³.

Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ, ο δεύτερος Πρόεδρος της Εκκλησίας, ανέφερε: «Το ερώτημα τέθηκε πολλές φορές στον Τζόζεφ Σμιθ από κυρίους οι οποίοι έρχονται να δουν τον ίδιο και τους ανθρώπους του: ‘Πώς μπορείτε να ελέγχετε τόσο εύκολα τους ανθρώπους σας; Φαίνεται ότι δεν κάνουν τίποτα παρά αυτό που λέτε. Πώς μπορείτε να τους διακυβερνάτε τόσο εύκολα;’ Κι εκείνος είπε: ‘Δεν τους διακυβερνώ καθόλου. Ο Κύριος έχει αποκαλύψει ορισμένες αρχές από τους ουρανούς, με τις οποίες πρέπει να ζούμε ετούτες τις τελευταίες ημέρες. Ο καιρός πλησιάζει, όπου ο Κύριος θα συναθροίσει το λαό Του από τους ανόμους, και θα κάνει γρήγορο λογαριασμό με δικαιοσύνη και οι αρχές τις οποίες αποκάλυψε, τις δίδαξα στο λαό και προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με αυτές και ελέγχουν τον εαυτό τους’⁴».

Σε απάντηση στην κατηγορία ότι επιζητούσε δύναμη, ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Αναφορικά με τη δύναμη που ασκώ στο νου των ανθρώπων, θα έλεγα: είναι αποτέλεσμα της δύναμης της αλήθειας των διδαχών για τις οποίες είμαι ένα όργανο στα χέρια του Θεού για να τις παρουσιάσω σε αυτούς και όχι εξαιτίας κάποιου καταναγκασμού από μέρους μου. …Ρωτώ: άσκησα ποτέ οιουδήποτε είδους καταναγκασμό επάνω σε οιονδήποτε άνθρωπο; Δεν του έδωσα την ελευθερία να δυσπιστήσει σε οποιαδήποτε διδαχή κήρυξα, αν το θεωρούσε αρμόζον; Γιατί δεν επιτίθενται οι εχθροί μου στη διδαχή; Δεν μπορούν να το κάνουν: είναι αλήθεια και προκαλώ όλους να ανατρέψουν τη διδαχή»⁵.

«Ένας αδελφός, ο οποίος εργάζεται στα γραφεία της St. Louis Gazette… θέλησε να μάθει από ποια αρχή απέκτησα τόσο πολλή δύναμη. …Του είπα ότι απέκτησα δύναμη από τις αρχές της αλήθειας και της αρετής, οι οποίες θα παραμείνουν όταν εγώ θα έχω πεθάνει»⁶.

«Ο άνθρωπος του Θεού θα πρέπει να προικιστεί με σοφία, γνώση και κατανόηση, ώστε να διδάσκει και να καθοδηγεί το λαό του Θεού»⁷.

Ο Τζόζεφ Σμιθ έγραψε σε μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα και σε άλλους ηγέτες της ιεροσύνης, οι οποίοι υπηρετούσαν σε ιεραποστολές στη Μεγάλη Βρετανία: «Μπορώ να πω ότι καθόσον μου έγιναν γνωστές οι ενέργειές σας, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος ότι διαπράχθηκαν με σύνεση· και δεν έχω αμφιβολία ότι το Πνεύμα του Κυρίου σας κατηύθυνε· και αυτό αποδεικνύει στο νου μου ότι υπήρξατε ταπεινοί και οι επιθυμίες σας ήταν για τη σωτηρία του συνανθρώπου σας και όχι για τη δική σας άνοδο και ιδιοτελή συμφέροντα. Εφόσον οι Άγιοι εκδηλώνουν αυτή τη διάθεση, οι συμβουλές τους επιδοκιμάζονται και οι προσπάθειές τους στεφανώνονται με επιτυχία.

»Υπάρχουν πολλά πράγματα μεγάλης σπουδαιότητας για τα οποία ζητάτε συμβουλή, αλλά για αυτά νομίζω ότι θα είστε απόλυτα ικανοί να αποφασίσετε εσείς, καθώς είστε περισσότερο εξοικειωμένοι από ό,τι εγώ, με τις ιδιάζουσες περιστάσεις· και αισθάνομαι μεγάλη πεποίθηση για την ενωμένη σύνεσή σας…

»Αγαπητοί αδελφοί, θα πρέπει να γνωρίζετε μέχρις ενός σημείου τα συναισθήματά μου, όταν συλλογίζομαι το σπουδαίο έργο το οποίο τώρα εξελίσσεται και τη σχέση που έχω προς αυτό, ενώ εκτείνεται σε μακρινές χώρες και χιλιάδες το αποδέχονται. Συνειδητοποιώ έως ένα βαθμό την ευθύνη μου και την ανάγκη στήριξης εκ των άνω που έχω, και τη σοφία από ψηλά, ώστε να είμαι εις θέσιν να διδάξω σε αυτό το λαό, ο οποίος έχει γίνει τώρα ένας μεγάλος λαός, τις αρχές της δικαιοσύνης, και να τον οδηγήσω ευάρεστα προς το θέλημα των Ουρανών· ούτως ώστε να μπορέσουν να τελειοποιηθούν και να προετοιμαστούν να συναντήσουν τον Κύριο Ιησού Χριστό, όταν θα εμφανιστεί με μεγάλη δόξα. Μπορώ να βασιστώ στις προσευχές σας προς τον επουράνιο Πατέρα για λογαριασμό μου και σε όλες τις προσευχές των αδελφών μου στην Αγγλία (που δεν τους έχω δει, ωστόσο τους αγαπώ), ώστε να καταστεί δυνατό να διαφύγω κάθε στρατήγημα του Σατανά, να υπερνικήσω κάθε δυσκολία και να φέρω ετούτο το λαό στην απόλαυση εκείνων των ευλογιών οι οποίες κρατούνται για τους δικαίους; Το ζητώ αυτό από εσάς, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού»⁸.

Το 1833, ο Προφήτης και άλλοι ηγέτες της Εκκλησίας έγραψαν σε μέλη στο Τόμπσον του Οχάιο, λέγοντάς τους ότι ο αδελφός Σάλμον Τζι είχε οριστεί να προεδρεύει αυτών: «Ο αγαπημένος αδελφός μας, Σάλμον… έχει χειροτονηθεί από εμάς για να σας καθοδηγεί και να σας διδάσκει αυτά που είναι σύμφωνα με την ευσέβεια, στον οποίο έχουμε μεγάλη πεποίθηση, όπως αναμένουμε ότι και εσείς θα έχετε. Για το λόγο αυτό σας λέμε –μάλιστα, όχι μόνο εμείς αλλά και ο Κύριος– να τον δεχθείτε ως το διορισμένο ηγέτη σας στον οποίο έχουμε μεγάλη πεποίθηση, γνωρίζοντας ότι ο Κύριος τον έχει διορίσει στη θέση του για το καλό σας, υποστηρίζοντάς τον με τις προσευχές σας, προσευχόμενοι για αυτόν συνεχώς, ώστε να προικιστεί με σοφία και κατανόηση στη γνώση του Κυρίου, ώστε μέσω εκείνου να διαφυλάσσεστε από τα πονηρά πνεύματα και κάθε διαφωνία και διαμάχη και να αυξάνεστε σε χάρη και σε γνώση του Κυρίου μας και Σωτήρα, Ιησού Χριστού.

»…Τελικά, αδελφοί, προσευχηθείτε για εμάς, ώστε να καταστούμε ικανοί να κάνουμε αυτό το έργο στο οποίο έχουμε κληθεί, ώστε να μπορείτε να απολαμβάνετε τα μυστήρια του Θεού, δηλαδή μία πληρότητα»⁹.

Ο Προφήτης έδωσε την ακόλουθη συμβουλή σε μία ομάδα ηγετών ιεροσύνης, για να τους καθοδηγήσει στις συζητήσεις τους: «Ο καθένας πρέπει να μιλά με τη σειρά του και κατά τη θέση του, και κατά το χρόνο και την κατάλληλη ώρα του, ώστε να υπάρχει τέλεια τάξη στα πάντα· και… κάθε άνδρας… θα πρέπει να είναι βέβαιος ότι μπορεί να ρίξει φως στο ζήτημα παρά να διασπείρει σκότος… πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει από άνδρες οι οποίοι προσηλώνονται στη μελέτη της πρόθεσης και του θελήματος του Κυρίου, το Πνεύμα του οποίου πάντοτε εκδηλώνεται και καταδεικνύει την αλήθεια προς κατανόηση όλων όσοι διαθέτουν το Πνεύμα»¹⁰.

«Όταν οι Δώδεκα ή όποιοι άλλοι μάρτυρες στέκουν ενώπιον των εκκλησιασμάτων της γης, και κηρύττουν με τη δύναμη και επίδειξη του Πνεύματος του Θεού, και οι άνθρωποι εκπλήσσονται και υπάρχει σύγχυση με τη διδαχή, και λένε, ‘αυτός ο άνδρας κήρυξε έναν ισχυρό λόγο, μια σπουδαία ομιλία’, τότε αφήστε εκείνον τον άνδρα ή εκείνους τους άνδρες να αναλάβουν, διότι δεν αποδίδουν τη δόξα στον εαυτό τους, αλλά να είστε προσεκτικοί ώστε να είναι ταπεινοί και να αποδίδουν τον έπαινο και τη δόξα στον Θεό και στο Αρνίο· διότι μέσω της δύναμης της Αγίας Ιεροσύνης και του Αγίου Πνεύματος είναι που έχουν τη δύναμη να μιλούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι άλλο είσαι, ω άνθρωπε, παρά σκόνη; Και από ποιον έλαβες τη δύναμη και τις ευλογίες σου, παρά μόνον από τον Θεό;»¹¹

«Καθώς μεγαλώνω, η καρδιά μου γίνεται όλο και πιο τρυφερή για εσένα. Είμαι πάντοτε πρόθυμος να εγκαταλείψω καθετί λανθασμένο, διότι επιθυμώ να έχει ετούτος ο λαός έναν ενάρετο ηγέτη. Έδωσα ελευθερία στο νου σας, κάνοντάς σας γνωστά τα πράγματα του Χριστού Ιησού. …Δεν έχω στην καρδιά μου παρά καλά συναισθήματα»¹².

«Οι σχισματικοί ιερείς κραυγάζουν αναφορικά με εμένα και ρωτούν: ‘Γιατί αυτός ο σπερμολόγος αποκτά τόσους οπαδούς και τους διατηρεί;’ Και απαντώ: Διότι διαθέτει την αρχή της αγάπης. Το μόνο που έχω να προσφέρω στον κόσμο είναι μια καλή καρδιά και ένα θερμό χαιρετισμό»¹³.

Λίγες ημέρες προτού μπει στη φυλακή Κάρθατζ, ο Προφήτης εξέφρασε την αγάπη του για τους Αγίους: «Ο Θεός σάς έχει δοκιμάσει. Είστε ένας καλός λαός· γι’ αυτό, σας αγαπώ με όλη την καρδιά μου. Μεγαλύτερη από τούτη την αγάπη δεν έχει κανένας, το να βάλει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του [βλέπε Κατά Ιωάννην 15:13]. Σταθήκατε πλάι μου την ώρα της δοκιμασίας και είμαι πρόθυμος να θυσιάσω τη ζωή μου για τη διατήρησή σας»¹⁴.

Καθώς τα μέλη του Στρατοπέδου της Σιών προήλαυναν από το Κίρτλαντ του Οχάιο στο Μισσούρι, έμαθαν πολλές αρχές ηγεσίας από τη συναναστροφή τους με τον Τζόζεφ Σμιθ. Ο Τζωρτζ Σμιθ, ένα μέλος του Στρατοπέδου της Σιών, θυμόταν: «Ο Προφήτης Τζόζεφ βίωσε πλήρως όλες τις κακουχίες ολόκληρου του ταξιδιού. Εκτός από τη φροντίδα να παρέχει για το Στρατόπεδο και να προεδρεύει αυτού, βάδιζε τον περισσότερο καιρό και είχε πλήρες μερίδιο στα πονεμένα, με φουσκάλες, ματωμένα πόδια, φυσικό αποτέλεσμα των 40 με 64 χιλιομέτρων πεζοπορίας καθημερινά, μια ζεστή εποχή του έτους. Ωστόσο, σε ολόκληρο το ταξίδι ουδέποτε ξεστόμισε κάποιο παράπονο ούτε μουρμούριζε, ενώ οι περισσότεροι από τους άνδρες στο Στρατόπεδο παραπονούνταν σε αυτόν για τα πονεμένα πόδια τους, για τις φουσκάλες στα πόδια τους, για τις μακρές πορείες, τις πενιχρές προμήθειες, το κακής ποιότητας ψωμί, το άσχημο καλαμποκίσιο ψωμί, το χαλασμένο βούτυρο, το κακής γεύσης μέλι, το σκουληκιασμένο μπέικον και τυρί, κ.λπ. Ούτε ένας σκύλος δεν μπορούσε να γαβγίσει σε μερικούς άνδρες χωρίς να παραπονεθούν στον Τζόζεφ. Εάν έπρεπε να κατασκηνώσουν με κακής ποιότητας νερό, ήταν σχεδόν αιτία ανταρσίας. Ωστόσο, ήμασταν το Στρατόπεδο της Σιών και πολλοί από εμάς ήταν επιπόλαιοι, απερίσκεπτοι, αμελείς, απρόσεκτοι, ανόητοι ή ύπουλοι και ωστόσο δεν το γνωρίζαμε. Ο Τζόζεφ έπρεπε να μας ανέχεται και να μας καθοδηγεί σαν παιδιά. Ωστόσο, υπήρχαν πολλοί στο Στρατόπεδο, οι οποίοι δεν μουρμούριζαν ποτέ και ήταν πάντοτε έτοιμοι και πρόθυμοι να πράξουν όπως επιθυμούσε ο ηγέτης μας»¹⁵.

Τα ακόλουθα αποτελούν αποσπάσματα από τα ιστορικά γεγονότα που κατέγραψε ο Προφήτης για τον Μάιο του 1834: «Κάθε βράδυ, προτού αποσυρθώ για να αναπαυθώ, με τον ήχο της σάλπιγγας, κλίναμε το κεφάλι ενώπιον του Κυρίου στις διάφορες σκηνές και προσφέραμε τις ευχαριστίες μας με προσευχή και ικεσία· και στον ήχο της πρωινής σάλπιγγας, περίπου στις τέσσερις η ώρα, κάθε άνδρας γονάτιζε ξανά ενώπιον του Κυρίου, ικετεύοντας την ευλογία Του για την ημέρα»¹⁶.

27 Μαίου 1834: «Παρότι οι εχθροί μας ακατάπαυστα ξεστόμιζαν φοβέρες βίας, δεν φοβηθήκαμε ούτε διστάσαμε να φέρουμε εις πέρας το ταξίδι μας, διότι ο Θεός ήταν μαζί μας, και οι άγγελοί Του προχωρούσαν μπροστά μας, και η πίστη του μικρού λόχου μας ήταν αδιασάλευτη. Γνωρίζουμε ότι οι άγγελοι ήταν η συντροφιά μας, διότι τους είδαμε»¹⁷.

29 Μαίου 1834: «Ανακάλυψα ότι ένα τμήμα του λόχου μου υπηρετούσε τρώγοντας ξινισμένο ψωμί, ενώ εγώ είχα λάβει καλό, γλυκό ψωμί από την ίδια φουρνιά. Επέπληξα τον αδελφό Ζέμπεντι Κόλτριν για τη μεροληπτικότητα αυτή, διότι ήθελα να τρώγουν οι αδελφοί μου το ίδιο καλά με εμένα»¹⁸.

Ο Τζων Τσάιντεστερ, μέλος του Στρατοπέδου της Σιών, θυμόταν: «Το Στρατόπεδο της Σιών, διασχίζοντας την Πολιτεία της Ιντιάνα, έπρεπε να διαβεί πολύ άσχημους βαλτότοπους. Για το λόγο αυτό χρειάστηκε να δέσουμε σχοινιά στις άμαξες για να βοηθήσουμε να προχωρήσουν και ο Προφήτης ήταν ο πρώτος που τραβούσε το σχοινί με γυμνά πόδια. Ήταν κάτι που τον χαρακτήριζε σε όλες τις δύσκολες στιγμές.

»Συνεχίσαμε το ταξίδι μας έως ότου φθάσαμε στον ποταμό [Ουακέντα], έχοντας διανύσει σαράντα χιλιόμετρα χωρίς ανάπαυση και φαγητό. Ήμασταν αναγκασμένοι να διασχίσουμε με πλοίο αυτό το ποτάμι· και στην απέναντι όχθη βρήκαμε ένα ιδιαίτερα επιθυμητό τόπο για να κατασκηνώσουμε, πράγμα το οποίο ήταν πηγή ικανοποίησης για τους αποκαμωμένους και πεινασμένους πλέον άνδρες. Φθάνοντας στο μέρος αυτό, ο Προφήτης ανήγγειλε στους άνδρες του Στρατοπέδου ότι αισθανόταν την παρότρυνση να εξακολουθήσουν το ταξίδι· και ξεκινώντας πρώτος, προσκάλεσε τους αδελφούς να τον ακολουθήσουν.

»Αυτό δίχασε το στρατόπεδο. Ο Λάιμαν Γουάιτ και άλλοι αρνήθηκαν αρχικά να ακολουθήσουν τον Προφήτη, όμως τελικά δέχθηκαν. Τα κατοπινά συμβάντα έδειξαν ότι ο Προφήτης είχε την παρότρυνση να προχωρήσει σε μια απόσταση έντεκα περίπου χιλιομέτρων. Αργότερα αναφέρθηκε σε εμάς ότι δώδεκα χιλόμετρα πιο κάτω από το σημείο όπου διασχίσαμε τον ποταμό, ήταν οργανωμένο ένα σώμα ανδρών για να μας επιτεθεί εκείνο το βράδυ»¹⁹.

Κατά τη διάρκεια της προέλασης του Στρατοπέδου της Σιών, μερικοί από τους συμμετέχοντες μουρμούριζαν και παραπονούντο. Ο Προφήτης επέκρινε τους αναμεμιγμένους και προειδοποίησε ότι επερχόταν καταστροφή, εάν δεν μετανοούσαν. Μολονότι ορισμένοι άκουσαν τη συμβουλή του, κάποιοι άλλοι δεν το έκαναν. Σύντομα ξέσπασε χολέρα και κάποια μέλη του στρατοπέδου πέθαναν. Ο Όρσον Χάυντ, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε στην Απαρτία των Δώδεκα, θυμόταν: «Έπαψε ο Προφήτης να αγωνιά για την ευημερία του στρατοπέδου; Απομακρύνθηκε ως προς τα συναισθήματά του από τους φίλους του, στην ώρα της τιμωρίας και της δοκιμασίας τους; Έγινε εχθρός τους, επειδή είχε μιλήσει με σκληρά λόγια εναντίον τους; Όχι! Η καρδιά του έλιωνε από συμπόνια – ο κόρφος του εξαπτόταν από αγάπη, συμπόνια και καλοσύνη· και με ζήλο και πίστη, τα οποία ταίριαζαν σε έναν αφοσιωμένο φίλο κατά την ώρα του κινδύνου, διακόνησε προσωπικά τον άρρωστο και τον ετοιμοθάνατο· και βοήθησε στην ταφή των νεκρών. Κάθε πράξη του στη διάρκεια αυτής της σοβαρής δοκιμασίας, έδινε επιπλέον διαβεβαιώσεις στο στρατόπεδο ότι παρά τα λάθη τους, εκείνος τους αγαπούσε πάντα»²⁰.