Το Βιβλίο του Μόρμον: Ο κεντρικός θολόλιθος της θρησκείας μας

«Είπα στους αδελφούς ότι το Βιβλίο του Μόρμον ήταν το πιο σωστό από κάθε βιβλίο στη γη και ο θολόλιθος της θρησκείας μας».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Είχαν περάσει περισσότερα απο τρία χρόνια απο το πρωινό του 1820, όταν ο Τζόζεφ Σμιθ είχε προσευχηθεί για να μάθει σε ποια εκκλησία έπρεπε να προσχωρήσει. Ο νεαρός Προφήτης ήταν τώρα 17 ετών και επιθυμούσε να μάθει πού έστεκε ενώπιον του Θεού και να λάβει συγχώρηση. Το βράδυ της 21^ης Σεπτεμβρίου 1823, ο Τζόζεφ αποσύρθηκε στη σοφίτα όπου ήταν η κρεβατοκάμαρά του, στην ξύλινη κατοικία της οικογένειάς του, στην Παλμύρα της Νέας Υόρκης, ωστόσο έμεινε ξάγρυπνος, αφότου οι άλλοι στην κάμαρα είχαν πέσει να κοιμηθούν, προσευχόμενος ένθερμα να γνωρίσει περισσότερα σχετικά με τους σκοπούς του Θεού για αυτόν. «Κατέφυγα σε προσευχή και ικεσία προς τον Παντοδύναμο Θεό», είπε, «για να μου συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες και απερισκεψίες μου, όπως επίσης και για να μου φανερώσει, ώστε να ξέρω πού στέκομαι ενώπιον του. Γιατί είχα πλήρη πεποίθηση ότι θα λάβαινα ουράνια αποκάλυψη, όπως είχα και προηγουμένως» (Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:29).

Σε απάντηση στην προσευχή του, ο Τζόζεφ είδε να εμφανίζεται στην κάμαρά του ένα φως, το οποίο γινόταν όλο και λαμπρότερο, μέχρις ότου το δωμάτιο ήταν «πιο φωτεινό απ’ ό,τι στο καταμεσήμερο». Ένας ουράνιος αγγελιαφόρος εμφανίστηκε δίπλα στο κρεβάτι του, στέκοντας στον αέρα, φορώντας ένα χιτώνα «εξαιρετικά λευκό». (Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:30–31.) Ο αγγελιαφόρος αυτός ήταν ο Μορόνι, ο τελευταίος Νεφίτης προφήτης, ο οποίος αιώνες πριν, είχε θάψει τις πλάκες επάνω στις οποίες ήταν γραμμένο το Βιβλίο του Μόρμον και ο οποίος τώρα κρατούσε τα κλειδιά που αφορούσαν στο ιερό αυτό χρονικό (βλέπε Δ&Δ 27:5). Είχε σταλεί για να πει στον Τζόζεφ ότι ο Θεός είχε συγχωρήσει τις αμαρτίες του¹ και είχε ένα σπουδαίο έργο για αυτόν. 0ς μέρος αυτού του έργου, ο Τζόζεφ θα πήγαινε σε έναν κοντινό λόφο, όπου ήταν θαμμένο ένα ιερό χρονικό, γραμμένο επάνω σε χρυσές πλάκες. Αυτό το χρονικό ήταν γραμμένο από προφήτες οι οποίοι είχαν ζήσει στην αρχαία εποχή στην αμερικανική ήπειρο. Με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεού, ο Τζόζεφ θα μετέφραζε το χρονικό και θα το έφερνε στον κόσμο.

Την επομένη, ο Τζόζεφ πήγε στο λόφο όπου ήταν θαμμένες οι πλάκες του Βιβλίου του Μόρμον. Εκεί συνάντησε τον Μορόνι και είδε τις πλάκες, όμως του ειπώθηκε ότι δε θα τις λάμβανε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Επρόκειτο να ξεκινήσει μια σημαντική περίοδο προετοιμασίας, η οποία θα τον καθιστούσε ικανό να επιτελέσει το ιερό έργο της μετάφρασης του Βιβλίου του Μόρμον. Ο Τζόζεφ επέστρεφε στο λόφο κάθε 22^α Σεπτεμβρίου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ώστε να λαμβάνει περαιτέρω οδηγίες από τον Μορόνι. (Βλέπε Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:33–54.) Κατά τη διάρκεια των ετών αυτών, δέχθηκε επίσης «πολλές επισκέψεις από αγγέλους του Θεού, οι οποίοι αποκάλυπταν το μεγαλείο και τη δόξα των συμβάντων τα οποία θα γίνονταν γνωστά κατά τις τελευταίες ημέρες»².

Αυτή η περίοδος της προετοιμασίας έφερε, επίσης, τις ευλογίες του γάμου στη ζωή του Προφήτη. Τον Ιανουάριο του 1827, παντρεύτηκε την Έμμα Χέηλ, την οποία είχε γνωρίσει όταν εργαζόταν στο Άρμονυ της Πενσυλβάνια. Η Έμμα θα απεδεικνύετο σημαντική βοήθεια για τον Προφήτη σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1827, πήγε μαζί του στο λόφο και περίμενε εκεί κοντά, ενόσω ο Μορόνι παρέδιδε τις πλάκες στα χέρια του Προφήτη.

Έχοντας το ιερό χρονικό στην κατοχή του, ο Τζόζεφ ανακάλυψε σύντομα γιατί ο Μορόνι τον είχε προειδοποιήσει να προστατεύσει τις πλάκες (βλέπε Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:59–60). Ένας τοπικός όχλος άρχισε να παρενοχλεί τον Προφήτη, με επανειλημμένες προσπάθειες να κλέψει τις πλάκες. Μια παγερή ημέρα τον Δεκέμβριο του 1827, ελπίζοντας να βρουν ένα μέρος για να εργαστεί ήσυχος, ο Τζόζεφ και η Έμμα έφυγαν από την κατοικία της οικογένειας Σμιθ, αναζητώντας καταφύγιο στους γονείς της Έμμα στο Άρμονυ. Εκεί ο Προφήτης άρχισε το έργο της μετάφρασης. Τον επόμενο Φεβρουάριο, ο Μάρτιν Χάρρις, ένας φίλος των Σμιθ από την Παλμύρα, αισθάνθηκε την παρότρυνση να πάει στο Άρμονυ για να βοηθήσει τον Προφήτη. Με τον Μάρτιν ως γραφέα του, ο Τζόζεφ προώθησε τη μετάφραση του ιερού χρονικού.

Τα αποτελέσματα του έργου του Προφήτη θα εκδίδονταν αργότερα ως το Βιβλίο του Μόρμον. Αυτό το αξιοσημείωτο βιβλίο που περιέχει την πληρότητα του ευαγγελίου, αποτελεί μία μαρτυρία για την αλήθεια της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και την προφητική αποστολή του Τζόζεφ Σμιθ.

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Το Βιβλίο του Μόρμον μεταφράστηκε με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεου.

Αποκρινόμενος στην ερώτηση: «Πώς και πού έλαβες το Βιβλίο του Μόρμον;» ο Τζόζεφ Σμιθ απάντησε: «Ο Μορόνι, ο οποίος εναπόθεσε τις πλάκες σε ένα λόφο στο Μάντσεστερ της επαρχίας του Οντάριο, της Νέας Υόρκης, ο οποίος είχε πεθάνει και αναστήθηκε ξανά από τους νεκρούς, εμφανίστηκε σε εμένα και μου είπε πού βρίσκονταν και μου έδωσε οδηγίες πώς να τις παραλάβω. Τις παρέλαβα, μαζί με το Ουρίμ και το Θουμμίμ, μέσω των οποίων μετέφρασα τις πλάκες. Έτσι προήλθε το Βιβλίο του Μόρμον»³.

«[Ο Μορόνι μου είπε] πού είχαν εναποτεθεί κάποιες πλάκες, επάνω στις οποίες ήταν εγχαραγμένη μια σύντμηση των χρονικών των αρχαίων Προφητών, οι οποίοι είχαν ζήσει σ’ αυτή την ήπειρο. …Τα χρονικά αυτά ήταν εγχαραγμένα επάνω σε πλάκες που είχαν όψη χρυσού. Κάθε πλάκα είχε έξι ίντσες πλάτος και οκτώ ίντσες μήκος και δεν ήταν τόσο παχιές, όσο ο κοινός τσίγκος. Ήταν καλυμμένες με εγχαράξεις σε Αιγυπτιακή γραφή και δεμένες μαζί σε έναν τόμο, όπως τα φύλλα ενός βιβλίου, με τρεις κρίκους που διαπερνούσαν το σύνολο των πλακών. Ο τόμος είχε περίπου έξι ίντσες πάχος και ένα μέρος του ήταν σφραγισμένο. Τα γράμματα στο ασφράγιστο τμήμα ήταν μικρά και όμορφα εγχαραγμένα. Ολόκληρο το βιβλίο είχε πολλά στοιχεία που μαρτυρούσαν την αρχαιότητά του στην κατασκευή του και παρουσίαζε περισσή δεξιοτεχνία στις εγχαράξεις του. Μαζί με τα χρονικά βρέθηκε ένα περίεργο όργανο, το οποίο οι αρχαίοι ονόμαζαν ‘Ουρίμ και Θουμμίμ’, το οποίο συνίστατο από δύο διαφανείς πέτρες τοποθετημένες σε σχήμα τόξου, δεμένες σε ένα θώρακα. Με τη βοήθεια των Ουρίμ και Θουμμίμ μετέφρασα το χρονικό, με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεού»⁴.

«Με τη δύναμη του Θεού μετέφρασα το Βιβλίο του Μόρμον από τα ιερογλυφικά, η γνώση των οποίων είχε χαθεί από τον κόσμο, στο δε θαυμαστό αυτό συμβάν ήμουν μόνος, ένας αμαθής νέος, να ανταγωνιστώ τη σοφία του κόσμου και την πολλαπλάσια άγνοια δεκαοχτώ αιώνων, με μία καινούργια αποκάλυψη»⁵.

«Επιθυμώ να αναφέρω εδώ ότι η σελίδα τίτλου τού Βιβλίου του Μόρμον αποτελεί κυριολεκτική μετάφραση που έλαβα από το τελευταίο φύλλο, στην αριστερή πλευρά της συλλογής ή βιβλίου από πλάκες, το οποίο περιελάμβανε το χρονικό που είχε μεταφραστεί, η δε γραφή σε ολόκληρη τη συλλογή των πλακών πηγαίνει προς την ίδια κατεύθυνση, όπως όλα γενικώς τα Εβραϊκά κείμενα [δηλαδή, από δεξιά προς τα αριστερά]. Και αυτή η σελίδα τίτλου που ανέφερα, δεν αποτελεί διόλου μία σύγχρονη σύνθεση, ούτε δική μου ούτε κάποιου άλλου ανθρώπου που έχει ζήσει ή ζει σε αυτή τη γενεά. …Παραθέτω πιο κάτω εκείνο το τμήμα της σελίδας τίτλου της αγγλικής έκδοσης του Βιβλίου του Μόρμον, το οποίο αποτελεί γνήσια και κυριολεκτική μετάφραση της σελίδας τίτλου του πρωτοτύπου Βιβλίου του Μόρμον όπως έχει καταγραφεί στις πλάκες:

»‘ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΟΡΜΟΝ.

» ’Μια αφήγηση γραμμένη από το χέρι του Μόρμον, επάνω σε Πλάκες, που ελήφθη από τις Πλάκες του Νεφί.

»’Επομένως, αποτελεί σύντμηση του χρονικού του λαού του Νεφί και επίσης των Λαμανιτών – γραμμένη προς τους Λαμανίτες, οι οποίοι είναι υπόλειμμα του οίκου Ισραήλ· και επίσης προς τους Εβραίους και τους Εθνικούς – γραμμένη υπό τύπον εντολής και επίσης με το πνεύμα της προφητείας και της αποκάλυψης – γραμμένη και σφραγισμένη και αποκρυφθείσα από τον Κύριο, ώστε να μην καταστραφεί – ώστε να έλθει στο φως με τη χάρη και δύναμη του Θεού προς διερμηνεία – σφραγισμένη από το χέρι του Μορόνι και αποκρυφθείσα από τον Κύριο, ώστε να έλθει στο φως την κατάλληλη εποχή για τους Εθνικούς – Η διερμηνεία αυτής, με το χάρισμα του Θεού.

»’Μία σύντμηση που ελήφθη, επίσης, από το βιβλίο του Εθέρ, η οποία αποτελεί χρονικό του λαού του Ιαρέδ, που ήταν διασκορπισμένοι κατά την εποχή όπου ο Κύριος σύγχυσε τη γλώσσα των ανθρώπων, όταν οικοδομούσαν έναν πύργο για να φθάσουν στους ουρανούς – Για να δείχνει στο υπόλειμμα του οίκου Ισραήλ τα όσα σπουδαία έχει κάνει ο Κύριος για τους πατέρες τους· και για να γνωρίζουν τις διαθήκες του Κυρίου, ότι δεν έχουν απορριφθεί διά παντός – Και επίσης για να πεισθούν οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Αιώνιος Θεός, ο οποίος φανερώνει τον εαυτό του σε όλα τα έθνη – Και τώρα, εάν υπάρχουν λάθη, αυτά είναι σφάλματα των ανθρώπων· για τούτο, μην καταδικάζετε τα του Θεού, ώστε να βρεθείτε ακηλίδωτοι στο βήμα κρίσεως του Χριστού’»⁶.

Η σοφία του Κυρίου είναι μεγαλύτερη από την πονηρία του διαβόλου.

Έως τις 14 Ιουνίου 1828, το έργο του Τζόζεφ Σμιθ στη μετάφραση των πλακών του Βιβλίου του Μόρμον είχε ως αποτέλεσμα 116 σελίδες χειρογράφου. Προέκυψε τότε κάποιο συμβάν, το οποίο δίδαξε στον Προφήτη σπουδαία πράγματα σχετικά με το καθοδηγητικό χέρι του Θεού, ώστε να έλθει στο φως αυτό το ιερό χρονικό. Ο Προφήτης κατέγραψε: «Λίγο καιρό αφότου ο κύριος Χάρρις είχε ξεκινήσει να γράφει για μένα, άρχισε να μου ζητά φορτικά να του δώσω το ελεύθερο ώστε να μεταφέρει τα γραπτά κείμενα στο σπίτι και να τα δείξει. Και επιθυμούσε από εμένα να ρωτήσω τον Κύριο, μέσω των Ουρίμ και Θουμμίμ, εάν δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Ζήτησα να μάθω και η απάντηση ήταν ότι δεν έπρεπε να το κάνει. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος δεν ήταν ικανοποιημένος με την απάντηση αυτή και επιθυμούσε να ρωτήσω εκ νέου. Το έπραξα και η απάντηση ήταν όμοια με την προηγούμενη. Εξακολούθησε να μην είναι ικανοποιημένος, αλλά επέμενε ότι θα έπρεπε να ρωτήσω άλλη μια φορά.

»Ύστερα από πολλά, ένθερμα αιτήματά του, ρώτησα ξανά τον Κύριο και του δόθηκε η άδεια να λάβει τα γραπτά κείμενα υπό ορισμένους όρους. Αυτοί ήταν να τα δείξει μόνον στον αδελφό του, Πριζέρβεντ Χάρρις, τη δική του σύζυγο, τον πατέρα και τη μητέρα του· και σε κάποια κυρία Κομπ, αδελφή της συζύγου του. Σύμφωνα με αυτή την τελευταία απάντηση, ζήτησα από εκείνον να δεσμευθεί προς εμένα με συμφωνία ιδιαίτερα επίσημη, ότι δε θα έπραττε διαφορετικά, παρά μόνο όπως είχε καθοδηγηθεί. Και το έπραξε. Δεσμεύθηκε, όπως του ζήτησα, πήρε τα γραπτά κείμενα και έφυγε. Παρ’ όλους, ωστόσο, τους αυστηρούς περιορισμούς που του είχαν ζητηθεί να τηρήσει και την επίσημη συμφωνία μαζί μου, τα έδειξε σε άλλους και με στρατήγημα τα απέσπασαν από εκείνον και ποτέ δεν ανευρέθησαν μέχρι σήμερα»⁷.

Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του Βιβλίου του Μόρμον, ο Προφήτης διακήρυξε ότι οι σκοποί του Θεού δεν θα εμποδίζονταν από την απώλεια των 116 σελίδαν: «Καθώς πολλές ψευδείς διαδόσεις κυκλοφόρησαν αναφορικά με το [Βιβλίο του Μόρμον] και επίσης πολλά αθέμιτα μέτρα ελήφθησαν από άτομα που σχεδίαζαν πονηρίες για να καταστρέψουν εμένα, και επίσης το έργο, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι μετέφρασα, με το χάρισμα και τη δύναμη του Θεού και έκανα ώστε να γραφούν εκατόν δεκαέξι σελίδες, τις οποίες έλαβα από το βιβλίο του Λεχί, το οποίο ήταν μία συντετμημένη αφήγηση από τις πλάκες του Λεχί, από το χέρι του Μόρμον. Την αφήγηση που προανέφερα, έκλεψε κάποιο άτομο ή άτομα και την στέρησαν από εμένα, παρ’ όλες τις εξαιρετικά επίμονες προσπάθειές μου να την ξαναπάρω στην κατοχή μου – και προστάχθηκα από τον Κύριο ότι δε θα έπρεπε να μεταφράσω την ίδια αφήγηση ξανά, διότι ο Σατανάς είχε βάλει στην καρδιά τους ώστε να δοκιμάσουν τον Κύριο το Θεό τους, αλλάζοντας τα λόγια, ώστε να διαβάσουν τα αντίθετα από εκείνα που μετέφρασα και έκανα ώστε να γραφούν· και αν θα έφερνα στο φως τα ίδια ξανά λόγια ή, με άλλα λόγια, εάν θα μετέφραζα τα ίδια ξανά, εκείνοι θα δημοσίευαν αυτά τα οποία είχαν κλέψει και ο Σατανάς θα υποκινούσε τις καρδιές ετούτης της γενεάς, ώστε να μη λάμβαναν αυτό το έργο: όμως, ιδέτε, ο Κύριος είπε σε μένα: Δεν θα αφήσω το Σατανά να επιτύχει το πονηρό του σχέδιο σ’ αυτό το θέμα. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να μεταφράσεις τα χαράγματα τα οποία βρίσκονται επάνω στις πλάκες του Νεφί, …μέχρι να φτάσεις σε εκείνο το σημείο το οποίο έχεις μεταφράσει, το οποίο έχεις κρατήσει. Και ιδές, πρέπει να το δημοσιεύσεις ως το χρονικό του Νεφί. Και έτσι θα μπερδέψω αυτούς που άλλαξαν τα λόγια μου. Δεν θα αφήσω να καταστρέψουν το έργο μου. Μάλιστα, θα τους δείξω ότι η σοφία μου είναι ανώτερη από την πανουργία του διαβόλου. [Βλέπε Δ&Δ 10:38–43.]

»Για το λόγο αυτό, ώστε να είμαι υπάκουος στις εντολές του Θεού, ολοκλήρωσα, μέσω της χάρης και της ευσπλαχνίας του, εκείνο που με είχε προστάξει σχετικά με το ζήτημα αυτό»⁸.

Το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο λόγος του Θεού.

«Είπα στους αδελφούς ότι το Βιβλίο του Μόρμον ήταν το πιο σωστό από κάθε βιβλίο στη γη και ο θολόλιθος της θρησκείας μας, και ότι ο άνθρωπος μπορούσε να έλθει πιο κοντά στο Θεό όταν ακολουθεί τα διδάγματα του βιβλίου αυτού, παρά οποιουδήποτε άλλου βιβλίου»⁹.

Αρθρα της Πίστης 1:8: «Πιστεύουμε ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού εφόσον είναι σωστά μεταφρασμένη. Επίσης, πιστεύουμε ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι ο λόγος του Θεού»¹⁰.

«[Το Βιβλίο του Μόρμον] μας λέει ότι ο Σωτήρας μας παρουσιάστηκε σε αυτήν την ήπειρο μετά την ανάστασή Του. Ότι θέσπισε εδώ το ευαγγέλιο στην πληρότητά του, στην αφθονία του, στη δύναμη και στην ευλογία του. Ότι είχαν Αποστόλους, Προφήτες, Ποιμένες, Διδασκάλους και Ευαγγελιστές, την ίδια τάξη, την ίδια ιεροσύνη, τις ίδιες διατάξεις, δωρεές, δυνάμεις και ευλογίες, όπως τις απολάμβαναν στο ανατολικό ημισφαίριο. Ότι οι άνθρωποι είχαν αποκοπεί εξαιτίας των παραβάσεών τους· ότι ο τελευταίος των προφητών τους, οι οποίοι υπήρξαν ανάμεσά τους, είχε προσταχθεί να γράψει μία σύντμηση των προφητειών, της ιστορίας τους, κ.λπ. και να τις κρύψει μέσα στη γη και ότι θα ερχόταν στο φως και θα ενωνόταν με τη Βίβλο για την επίτευξη των σκοπών του Θεού κατά τις τελευταίες ημέρες»¹¹.

Ο Ντέηβιντ Όσμπορν ήταν παρών όταν ο Τζόζεφ Σμιθ κήρυξε στο Φαρ Ουέστ του Μισσούρι, το 1837. Θυμάται αυτά τα λόγια του Προφήτη: «Το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό, ακριβώς αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι και για τη μαρτυρία αυτή αναμένω να αναφέρω κατά την ημέρα της κρίσεως»¹².

Οι γραφές μάς χαροποιούν και μας παρηγορούν, μας κάνουν σοφούς προς σωτηρία.

«Συσχετιζόμενη με την οικοδόμηση του Βασιλείου, είναι η εκτύπωση και κυκλοφορία του Βιβλίου του Μόρμον, του Διδαχή και Διαθήκες, …και της νέας μετάφρασης της [Βίβλου]. Είναι περιττό να πούμε οτιδήποτε αναφορικά με τα έργα αυτά. Όσοι τα έχουν διαβάσει και έχουν πιει από την πηγή της γνώσης την οποία μεταφέρουν, γνωρίζουν πώς να τα εκτιμήσουν. Και μολονότι ανόητοι άνθρωποι μπορεί να τα περιγελάσουν, ωστόσο είναι υπολογισμένα, ώστε να κάνουν τους ανθρώπους σοφούς προς σωτηρία και να σαρώσουν τα δίχτυα αιώνων προκατάληψης, να ρίξουν φως στις διαδικασίες του Ιεχωβά, οι οποίες έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και να κάνουν γνωστό το μέλλον, με όλες τις τρομερές και ένδοξες αλήθειες του. Όσοι έχουν γευθεί το όφελος που προέρχεται από τη μελέτη εκείνων των έργων, αναμφίβολα θα αμιλλώνται ο ένας με τον άλλον στο ζήλο τους να τα κάνουν γνωστά σε όλο τον κόσμο, ώστε κάθε γιος του Αδάμ να απολαύσει τα ίδια προνόμια και να αγαλλιάσει με τις ίδιες αλήθειες»¹³.

«[Οι γραφές των τελευταίων ημερών έχουν εκδοθεί, ώστε οι έντιμοι στην καρδιά να χαροποιηθούν και να παρηγορηθούν και να προχωρήσουν αγαλλιάζοντας, καθώς οι ψυχές τους ξεσκεπάζονται και η κατανόησή τους διαφωτίζεται από μία γνώση του έργου του Θεού μέσω των πατέρων κατά τις προηγούμενες ημέρες, καθώς και από το τι Εκείνος πρόκειται να κάνει κατά τις τελευταίες ημέρες, ώστε να εκπληρωθούν τα λόγια των πατέρων»¹⁴.

«Κρατάμε τα ιερά γραπτά στα χέρια μας και αποδεχόμαστε ως αληθές ότι δόθηκαν με άμεση έμπνευση για το καλό του ανθρώπου. Πιστεύουμε ότι ο Θεός καταδέχτηκε να μιλήσει από τους ουρανούς και να διακηρύξει το θέλημά Του σχετικά με τους ανθρώπους, να τους δώσει δίκαιους και άγιους νόμους, να ρυθμίσει τη συμπεριφορά τους και να τους καθοδηγήσει σε έναν ευθύ δρόμο, ώστε τον κατάλληλο καιρό, Εκείνος να μπορεί να τους φέρει κοντά Του και να τους κάνει συγκληρονόμους του Υιού Του.

»Όταν, όμως, αυτό το γεγονός γίνεται αποδεκτό, ότι το άμεσο θέλημα των ουρανών περιέχεται στις Γραφές, δεν είμαστε τότε δεσμευμένοι, ως λογικά πλάσματα, να ζούμε σύμφωνα με όλες τις αρχές τους; Θα μπορούσε ποτέ να μας ωφελήσει η απλή παραδοχή ότι αυτό είναι το θέλημα των ουρανών, εάν δεν συμμορφωθούμε με όλες τις διδασκαλίες τους; Δεν ενεργούμε εναντίον της Υπέρτατης Διάνοιας των ουρανών, όταν παραδεχόμαστε την αλήθεια των διδασκαλιών του και δεν υπακούμε σε αυτές; Δεν αποτυγχάνουμε να ενεργήσουμε σύμφωνα με τη δική μας γνώση και την καλύτερη σοφία με την οποία μας έχουν προικίσει οι ουρανοί, με αυτού του είδους τη συμπεριφορά; Για τους λόγους αυτούς, αν έχουμε κατευθείαν αποκαλύψεις που μας δίνονται από τους ουρανούς, βεβαίως οι αποκαλύψεις αυτές δε δόθηκαν ποτέ για να τις αντιμετωπίσουμε ελαφρά τη καρδία, χωρίς να επισύρουμε τη δυσαρέσκεια και την εκδίκηση επάνω μας, αν υπάρχει δικαιοσύνη στους ουρανούς. Και ότι υπάρχει δικαιοσύνη στους ουρανούς πρέπει να γίνει αποδεκτό από κάθε άτομο που αποδέχεται την αλήθεια και την ηθική δύναμη των διδασκαλιών του Θεού, τις ευλογίες και τις κατάρες Του, όπως περιέχονται στο ιερό βιβλίο.

»…Εκείνος ο οποίος μπορεί να αναγνωρίσει τη δύναμη της Παντοδυναμίας που έχει χαραχτεί επάνω στους ουρανούς, μπορεί, επίσης, να δει το γράψιμο διά χειρός Θεού στο ιερό βιβλίο: και εκείνος ο οποίος το διαβάζει πιο συχνά, θα το αγαπήσει καλύτερα και εκείνος που του γίνεται οικείο, θα γνωρίζει για το χέρι του Θεού, όπου μπορεί να το δει. Και από τη στιγμή που το άτομο ανακαλύψει το χέρι του Θεού, δε θα του προσδώσει μόνον αναγνώριση αλλά και υπακοή σε όλες τις ουράνιες αρχές του»¹⁵.

«Ω σεις, Δώδεκα! Και όλοι οι Άγιοι! Επωφεληθείτε από αυτό το σημαντικό Κλειδί – ώστε σε όλες τις δοκιμασίες σας, τα βάσανα, τους πειρασμούς, τις οδύνες, τα δεσμά, τις φυλακίσεις και το θάνατο, φροντίστε για αυτό, ώστε να μην προδώσετε τους ουρανούς· ώστε να μην προδώσετε τον Ιησού Χριστό· ώστε να μην προδώσετε τις αποκαλύψεις του Θεού, είτε στη Βίβλο, το Βιβλίο του Μόρμον ή στο Διδαχή και Διαθήκες ή σε όποιο άλλο που υπήρξε ποτέ ή θα δοθεί ποτέ και θα αποκαλυφθεί στον άνθρωπο σε τούτο τον κόσμο ή σε εκείνον που έπεται»¹⁶.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Ξαναδιαβάστε τις εμπειρίες που είχε ο Τζόζεφ Σμιθ μεταξύ 21 Σεπτεμβρίου 1823 και 22 Σεπτεμβρίου 1827 (σελίδες 63–66). Πώς νομίζετε ότι τον προετοίμασαν αυτές οι εμπειρίες για να μεταφράσει τις πλάκες από χρυσό; Με ποιους τρόπους προετοιμαστήκατε για κλήσεις από τον Κύριο;
Επανεξετάστε ολόκληρη την πρώτη παράγραφο στη σελίδα 68, δίνοντας προσοχή στους σκοπούς του Βιβλίου του Μόρμον. Με ποιους τρόπους έχετε δει να πραγματοποιούνται αυτοί οι σκοποί στη ζωή σας και στη ζωή των άλλων;
Καθώς συλλογίζεστε την αφήγηση του Προφήτη, ότι προστάχθηκε να μη μεταφράσει εκ νέου τις 116 σελίδες του χειρογράφου που είχαν χαθεί (σελίδες 68–70), τι μαθαίνετε για τον Θεό; Πώς θα μπορούσε η κατανόηση αυτής της αφήγησης να επηρεάσει τις αποφάσεις που λαμβάνουμε;
Διαβάστε την πρώτη παράγραφο στη σελίδα 70. Παρατηρήστε ότι σε μία αψίδα που γίνεται από πέτρες, ο θολόλιθος τοποθετείται στην κορυφή, συγκρατώντας όλες τις άλλες πέτρες στη θέση τους. Με ποιους τρόπους είναι το Βιβλίο του Μόρμον «ο θολόλιθος της θρησκείας μας;» Πώς σας έχει βοηθήσει το Βιβλίο του Μόρμον να «έλθετε πιο κοντά στο Θεό;»
Ο Τζόζεφ Σμιθ μίλησε για τις ευλογίες που έρχονται, όταν έχουμε «πιει από την πηγή της γνώσης» στις γραφές και «γευτεί το όφελος» από το λόγο του Θεού (σελίδες 70–71). Τι σας προτείνουν αυτές οι εκφράσεις σχετικά με τη μελέτη των γραφών; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να αποκτήσει περισσότερο νόημα η μελέτη μας των γραφών;
Διαβάστε την παράγραφο που αρχίζει στο τέλος της σελίδας 70. Γιατί εκείνοι που μελετούν τις γραφές αναπτύσσουν ένα ζήλο να τις διαδώσουν στους άλλους; Τι μπορούμε να κάνουμε για να διαδώσουμε το Βιβλίο του Μόρμον; Τι εμπειρίες είχατε όταν μιλήσατε σε άλλους για το Βιβλίο του Μόρμον ή όταν κάποιος μίλησε για αυτό μαζί σας;
Διαβάστε την τελευταία παράγραφο στη σελίδα 71. Ποια εδάφια από το Βιβλίο του Μόρμον σας «χαροποίησαν και παρηγόρησαν;» Με ποιους τρόπους το Βιβλίο του Μόρμον διαφώτισε την κατανόησή σας;

Συσχετιζόμενες γραφές: Ιεζεκιήλ 37:15–17, εισαγωγή στο Βιβλίο του Μόρμον, Νεφί Α’ 13:31–42, Νεφί Β’ 27:6–26, Δ&Δ 20:6–15, Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:29–54