«Πόσο καλό και πόσο ευχάριστο είναι… να κατοικούμε μαζί σε ενότητα»

«Ας εργαστούμε όλοι μαζί, δυνατά και με διάρκεια».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Σμιθ

Στις 27 Δεκεμβρίου 1832, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ έλαβε εντολή από τον Κύριο να αρχίσουν οι Άγιοι την οικοδόμηση ενός ναού στο Κίρτλαντ (βλέπε Δ&Δ 88:119). Την 1^η Ιουνίου 1833, ο Κύριος έδωσε περαιτέρω οδηγίες στον Προφήτη: «Λοιπόν εδώ είναι σοφία, και ο νους του Κυρίου – ας οικοδομηθεί ο οίκος, όχι κατά τον τρόπο του κόσμου, γιατί δε σας δίνω εντολή να ζείτε κατά τον τρόπο του κόσμου» (Δ&Δ 95:13–14).

Μερικές ημέρες αργότερα, ο Κύριος εκπλήρωσε την υπόσχεσή Του, δίνοντας στον Τζόζεφ και τους συμβούλους του στην Πρώτη Προεδρία ένα αξιοσημείωτο όραμα στο οποίο είδαν λεπτομερή σχέδια του ναού. Ο Φρέντερικ Ουίλιαμς, Δεύτερος Σύμβουλος στην Πρώτη Προεδρία, θυμόταν αργότερα: «Ο Τζόζεφ [Σμιθ] έλαβε το λόγο του Κυρίου προς αυτόν, να πάρει τους δύο συμβούλους του, [Φρέντερικ] Ουίλιαμς και [Σίδνεϋ] Ρίγκντον και να έρθουν ενώπιον του Κυρίου και Εκείνος θα τους έδειχνε το σχέδιο ή το υπόδειγμα του οίκου για να οικοδομηθεί. Γονατίσαμε, επικαλεστήκαμε τον Κύριο και το οικοδόμημα εμφανίστηκε εντός του πεδίου ορατότητός μας και εγώ ήμουν ο πρώτος που το ανακάλυψε. Κατόπιν το είδαμε όλοι μαζί. Αφού κοιτάξαμε καλά το εξωτερικό του, το οικοδόμημα φάνηκε να έρχεται ακριβώς επάνω από εμάς»¹.

Όταν ο Τζόζεφ Σμιθ εξήγησε σε ένα συμβούλιο αρχιερέων το μεγαλοπρεπές σχέδιο το οποίο είχε αποκαλυφθεί στην Πρώτη Προεδρία, οι αδελφοί αγαλλίασαν και πήγαν αμέσως να επιλέξουν μια τοποθεσία – ένα σημείο σε έναν αγρό με σιτάρι, τον οποίο είχαν σπείρει οι αδελφοί Σμιθ το προηγούμενο φθινόπωρο. Αμέσως ο Χάυρουμ Σμιθ έτρεξε να πάρει ένα δρεπάνι για να αρχίσει το καθάρισμα της έκτασης που θα οικοδομείτο, δηλώνοντας: «Ετοιμαζόμαστε να χτίσουμε έναν οίκο για τον Κύριο και αποφάσισα να είμαι ο πρώτος που θα εργαστεί για αυτό»².

Αυτός ο ενθουσιασμός έγινε ένα ενωτικό συναίσθημα καθώς οι Άγιοι εργάζονταν και έκαναν θυσίες, για να οικοδομήσουν τον πρώτο ναό σε αυτή τη θεϊκή νομή. Υπό την καθοδήγηση της Έμμα Σμιθ, οι γυναίκες έφτιαχναν κάλτσες, παντελόνια και ζακέτες για τους εργάτες στο ναό. Οι γυναίκες έφτιαξαν, επίσης, τις κουρτίνες και τα χαλιά για το ναό, ενώ οι εργασίες στο εσωτερικό του ναού γίνονταν υπό την επίβλεψη του Μπρίγκαμ Γιανγκ. Ο αδελφός Τζων Τάνερ πούλησε το αγρόκτημά του στη Νέα Υόρκη, εκτάσεως 890,31 εκταρίων, φθάνοντας έγκαιρα στο Κίρτλαντ για να δανείσει στον Προφήτη τα 2.000 δολάρια που απαιτούνταν για να αρθεί η υποθήκη στο οικοδομικό τετράγωνο του ναού, διότι επέκειτο η κατάσχεση. Για να προστατεύσουν το ναό από τους απειλητικούς όχλους, άνδρες φύλαγαν το βράδυ το ναό, ενώ κοιμούνταν με τα ίδια ρούχα, τα οποία φορούσαν εργαζόμενοι την ημέρα ως εργάτες.

Ο Προφήτης δήλωσε: «Μεγάλες προετοιμασίες είχαν γίνει για να αρχίσουν οι εργασίες οικοδόμησης ενός οίκου του Κυρίου· και μολονότι η Εκκλησία ήταν φτωχή, η αρμονία και η φιλανθρωπία αφθονούσαν, ώστε να μας ενδυναμώσουν να εκτελέσουμε τις εντολές του Θεού»³.

Ο Χίμπερ Κίμπαλ, ο οποίος έγινε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα ένα χρόνο πριν την αφιέρωση του ναού, περιέγραψε τη μεγάλη προσπάθεια: «Ολόκληρη η εκκλησία ενώθηκε σε αυτό το εγχείρημα και κάθε άνδρας προσέφερε βοήθεια. Εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν ζώα ζεμένα για να σύρουν βαρύ φορτίο, πήγαιναν να εργαστούν στο λατομείο και προετοίμαζαν τις πέτρες για τη μεταφορά τους στον οίκο [του Θεού]»⁴. Ο Πρεσβύτερος Κίμπαλ θυμόταν, επίσης: «Ο Τζόζεφ είπε: ‘Ελάτε, αδελφοί, ας πάμε στο λατομείο και να εργαστούμε για τον Κύριο’. Και ο Προφήτης, φορώντας λινά ρούχα εργασίας, πήγε ο ίδιος και εργάστηκε στο λατομείο πέτρας, όπως οι υπόλοιποι από εμάς. Κάθε Σάββατο βγάζαμε όλα τα ζεμένα ζώα που είχαμε για να μεταφέρουν πέτρα στο Ναό και έτσι εξακολουθήσαμε έως ότου τελείωσε ο οίκος· και οι σύζυγοί μας έπλεκαν συνεχώς, έγνεθαν και έραβαν και… έκαναν κάθε είδους εργασία»⁵.

Οι προσπάθειες των Αγίων του Κίρτλαντ ήταν χαρακτηριστικές της ενότητος, της θυσίας και της αφιέρωσης, τα οποία θα καθιστούσαν δυνατή την εκπλήρωση των σκοπών του Κυρίου τα μετέπειτα χρόνια. Ήταν μία από τις πολλές φορές όπου οι Άγιοι θα προσπαθούσαν μαζί, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την παραίνεση του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ: «Ας εργαστούμε όλοι μαζί, δυνατά και με διάρκεια»⁶.

Δδασκαλίες του Τζόζεφ Σμιθ

Όταν εργαζόμαστε μαζί με ομόνοια, μπορούμε να πραγματοποιήσουμε καλύτερα τους σκοπούς του Θεου.

«Αισθανόμαστε μεγάλη χαρά διότι συναντούμε τους Αγίους σε μια ακόμα Γενική Συνέλευση [Οκτώβριος 1840]. …Οι Άγιοι είναι ενθουσιώδεις, ακούραστοι και δραστήριοι όσο ποτέ, στο μέγα έργο των τελευταίων ημερών· και [αυτό] μας δίνει χαρά και παρηγοριά και εξαιρετικά μας ενθαρρύνει, ενώ αγωνιζόμαστε με τις δυσκολίες, οι οποίες κατ’ ανάγκην βρίσκονται στο δρόμο μας.

»Ας εκδηλώνουν πάντοτε οι αδελφοί αυτό το πνεύμα, και ας μας στηρίζουν και εμείς πρέπει, θα πάμε μπροστά. Το έργο του Κυρίου θα προχωρήσει, ο Ναός του Κυρίου θα ανεγερθεί, οι Πρεσβύτεροι του Ισραήλ θα εμψυχωθούν, η Σιών θα ανοικοδομηθεί και θα γίνει η ευλογία και η τιμή και η δόξα ολόκληρης της γης· και το άσμα του εγκωμίου, της δόξας, της τιμής και του μεγαλείου προς Εκείνον, ο οποίος κάθεται στο θρόνο, και προς το Αρνίο στους αιώνες των αιώνων, θα αντηχήσει από λόφο σε λόφο, από βουνό σε βουνό, από νησί σε νησί, και από ήπειρο σε ήπειρο, και οι βασιλείες αυτού του κόσμου θα γίνουν το βασίλειο του Θεού μας και του Χριστού Του [βλέπε Αποκάλυψη 11:15].

»Είμαστε πράγματι χαρούμενοι διότι γνωρίζουμε ότι υπάρχει αυτό το πνεύμα της ενότητας σε όλες τις εκκλησίες, στην πατρίδα και στο εξωτερικό, σε τούτη την ήπειρο, καθώς και στα νησιά της θάλασσας. Διότι μέσω αυτής της αρχής και μέσω της επικέντρωσης στη δράση, θα είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε τους σκοπούς του Θεού μας»⁷.

«[Ο Ναός της Ναβού] προχωρεί με μεγάλη ταχύτητα· έντονες προσπάθειες καταβάλλονται από τον καθέναν, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανέγερσή του και υλικά κάθε είδους ετοιμάζονται πυρετωδώς να αποσταλούν και έως το επόμενο φθινόπωρο αναμένουμε να δούμε το κτήριο περιβεβλημένο. …Υπήρξαν συχνά, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έως και εκατό χέρια που εξόρυσσαν πέτρα, ενώ συγχρόνως πλήθη άλλων απασχολούνταν με τη μεταφορά και με άλλα είδη εργασίας…

»Ενώ τα πλήθη, πολυάσχολα, απασχολούνταν σε διάφορους τομείς, εκτελώντας το καθημερινό έργο τους και καλύπτοντας το ένα δέκατο του χρόνου τους, άλλοι, με όχι λιγότερη προθυμία, έφερναν τα δέκατά τους και τις αφιερώσεις τους για τον ίδιο σπουδαίο σκοπό. Ποτέ άλλοτε από την εδραίωση αυτής της Εκκλησίας, δεν είδαμε να εκδηλώνεται μεγαλύτερη προθυμία να συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά, μια τόσο ένθερμη επιθυμία να κάνουμε το θέλημα του Θεού, περισσότερο έντονες προσπάθειες να καταβάλλονται ή μεγαλύτερες θυσίες να γίνονται από αυτές που έγιναν αφότου ο Κύριος είπε: ‘Να χτιστεί ένας οίκος… από τα δέκατα του λαού μου’. [Βλέπε Δ&Δ 97:10–11.] Ήταν σαν να είχε ταυτόχρονα ακουμπήσει το πνεύμα της τολμηρής προσπάθειας, της φιλανθρωπίας και της υπακοής επάνω σε νέους και γέρους· και αδελφοί και αδελφές, αγόρια και κορίτσια, ακόμα και ξένοι, οι οποίοι δεν ήταν στην Εκκλησία, ενώθηκαν με μία απαράμιλλη γενναιοδωρία στην επίτευξη αυτού του σπουδαίου έργου· και σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούσες ούτε τη χήρα να εμποδίσεις να ρίξει τα δύο λεπτά από το ισχνό βαλάντιο της.

»Αισθανόμαστε αυτή τη στιγμή την ανάγκη να προσφέρουμε σε όλους, νέους και γέρους, τόσο μέσα στην Εκκλησία, όσο και έξω από αυτή, τις ειλικρινείς ευχαριστίες μας για την απαράμιλλη γενναιοδωρία, καλοσύνη, επιμέλεια και υπακοή, τις οποίες τόσο επίκαιρα εκδήλωσαν στην παρούσα περίσταση. Όχι ότι έχουμε προσωπικά ή ατομικά ωφεληθεί από χρηματικής απόψεως, αλλά όταν οι αδελφοί, όπως στην περίσταση αυτή, δείχνουν μια ενότητα σε σκοπό και πρόθεση και όλοι ρίχνονται στη δουλειά, η φροντίδα μας, η εργασία, ο μόχθος και η αγωνία μας μειώνονται σημαντικά, ο ζυγός μας είναι καλός και το φορτίο μας ελαφρύ [βλέπε Κατά Ματθαίον 11:30]»⁸.

«Επιτρέψτε μου τώρα να πω μια για πάντα, όπως ο παλαιός Ψαλμωδός: ‘Να, τι καλό και τι τερπνό, να συγκατοικούν με ομόνοια αδελφοί’. ‘Είναι σαν το πολύτιμο μύρο επάνω στο κεφάλι, που κατεβαίνει επάνω στο πηγούνι του Ααρών· που κατεβαίνει στο στόμα του ενδύματος του· όπως η δροσιά του Αερμών, που κατεβαίνει επάνω στα βουνά της Σιών’, αυτή η ομόνοια· ‘επειδή, εκεί ο Κύριος διόρισε την ευλογία, ζωή μέχρι τον αιώναΐ’ Η ομόνοια είναι δύναμη. [Βλέπε Ψαλμοί 133:1–3.]»⁹

Αυξανόμαστε σε ομόνοια καθώς προσπαθούμε να είμαστε υπάκουοι στους νόμους του Θεου και να υπερνικήσουμε τα εγωιστικά συναισθήματά μας και τις προκαταλήψεις μας.

Τον Δεκέμβριο του 1840 ο Προφήτης έγραψε σε μέλη της Απαρτίας των Δώδεκα και σε άλλους ηγέτες της ιεροσύνης που υπηρετούσαν σε ιεραποστολές στη Μεγάλη Βρετανία: «Είναι… πολύ ικανοποιητικό όταν σκέπτομαι ότι υπάρχει τόσο μεγάλη κατανόηση ανάμεσά σας και ότι οι Άγιοι έδωσαν προσοχή στη συμβουλή με τόση χαρά και [έκαναν μεγάλες προσπάθειες] μεταξύ τους για αυτό το μόχθο αγάπης και για την προώθηση της αλήθειας και της χρηστότητας. Είναι όπως θα έπρεπε να είναι στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού· η ομόνοια είναι δύναμη. ‘Να, τι καλό και τι τερπνό, να συγκατοικούν με ομόνοια αδελφοί!’ [Ψαλμοί 133:1.] Ας καλλιεργούν πάντοτε αυτή την αρχή οι Άγιοι του Υψίστου και τότε οι ενδοξότερες ευλογίες θα προκύψουν, όχι μόνο σε αυτούς ατομικά, αλλά και σε ολόκληρη την Εκκλησία – η τάξη του βασιλείου θα διατηρηθεί, οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση του θα είναι σεβαστοί και όσα απαιτούνται από αυτό θα γίνονται δεκτά με προθυμία και χαρά…

»Ας θυμούνται οι Άγιοι ότι σπουδαία πράγματα εξαρτώνται από την ατομική προσπάθειά τους και ότι έχουν κληθεί να είναι συνάδελφοι εργαζόμενοι με εμάς και με το Άγιο Πνεύμα στην πραγματοποίηση του μεγάλου έργου των τελευταίων ημερών. Και σκεπτόμενοι προσεκτικά το μέγεθος, τις ευλογίες και τη δόξα αυτού του ίδιου μεγάλου έργου, είθε κάθε εγωιστικό συναίσθημα όχι μόνο να θάβεται, αλλά και να εκμηδενίζεται· και είθε να επικρατεί η αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, και να βασιλεύει θριαμβευτικά σε κάθε νου, ώστε οι καρδιές τους να γίνουν όπως του Ενώχ του παλαιού, και να κατανοούν τα πάντα, παρόντα, παρελθόντα και μέλλοντα και να μη μένουν πίσω σε κανένα χάρισμα, προσμένοντας την αποκάλυψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού [βλέπε Προς Κορινθίους Α’ 1:7].

»Το έργο στο οποίο απασχολούμαστε ενωμένοι, δεν είναι συνηθισμένο. Οι εχθροί τους οποίους μαχόμαστε είναι ύπουλοι και ιδιαίτερα επιδέξιοι στα τεχνάσματα. Το σωστό για εμάς είναι να επαγρυπνούμε για να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας και να φροντίσουμε ώστε να υπάρχουν τα καλύτερα συναισθήματα ανάμεσά μας. Και τότε, με τη βοήθεια του Παντοδύναμου, θα προχωρούμε από νίκη σε νίκη και από κατάκτηση σε κατάκτηση. Τα άνομα πάθη μας θα καθυποταχθούν, οι προκαταλήψεις μας θα αποχωρήσουν. Δε θα βρίσκουμε χώρο στην καρδιά μας για μίσος. Η αχρειότητα θα κρύψει το δύσμορφο κεφάλι της, και θα σταθούμε βρίσκοντας επιδοκιμασία στην όψη των ουρανών, και θα αναγνωριστούμε γιοι του Θεού.

»Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε για να ζούμε για τον εαυτό μας, αλλά για τον Θεό· πράττοντας αυτό, θα επικαθίσουν σε εμάς οι μεγαλύτερες ευλογίες στον παρόντα καιρό και στην αιωνιότητα»¹⁰.

«Θα λέγαμε στους Αγίους οι οποίοι έρχονται εδώ [στη Ναβού], ότι έχουμε θέσει το θεμέλιο για τη συνάθροιση του λαού του Θεού σε τούτο τον τόπο και αναμένουμε πως όταν έρθουν οι Άγιοι, θα είναι υπό το σχέδιο δράσης το οποίο έχει ορίσει ο Θεός. …Προσπαθούμε εδώ να ζώσουμε την οσφύ μας και να απαλλαγούμε από τους εργάτες της ανομίας· και ελπίζουμε πως όταν φθάσουν από το εξωτερικό οι αδελφοί μας, θα μας βοηθήσουν να ωθήσουμε αυτό το καλό έργο και να φέρουμε εις πέρας αυτό το μεγάλο σχέδιο, ώστε ‘η Σιών να μπορέσει να οικοδομηθεί με χρηστότητα· και να συναθροιστούν χιλιάδες στο λάβαρο της’· ώστε ως λαός του Θεού, υπό τη διεύθυνσή Του, και υπάκουοι στο νόμο Του, να μπορέσουμε να αυξηθούμε σε χρηστότητα και αλήθεια· ώστε όταν εκπληρωθούν οι σκοποί Του, να λάβουμε μια κληρονομιά ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι έχουν εξαγνιστεί»¹¹.

«Όλοι εμείς έχουμε τους φίλους μας, τις γνωριμίες μας, τις οικογένειες και τους συνεργάτες μας· και βλέπουμε πως τα δεσμά της φιλίας… και της αδελφοσύνης, μας έχουν ενώσει σταθερά με χιλιάδες πολύ αγαπητούς συνεργάτες. Έχουμε ενστερνιστεί τη μία κοινή πίστη, αυτή την ίδια, η οποία ‘μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους’. [Ιούδα 1:3.] Μας δόθηκε το προνόμιο να ακούσουμε το αιώνιο ευαγγέλιο, το οποίο παραχωρήθηκε σε εμάς μέσω του πνεύματος της προφητείας, μέσω του ανοίγματος των ουρανών, μέσω της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, μέσω της διακονίας των αγγέλων και μέσω της δύναμης του Θεού. …Μια συγγενική συμπόνια χαρακτηρίζει ολόκληρο το σώμα, δηλαδή το σώμα του Χριστού, το οποίο, σύμφωνα με τη δήλωση του Παύλου, είναι η εκκλησία του· και κανένα μέλος του σώματος δεν μπορεί να τραυματιστεί χωρίς τα άλλα μέλη να αισθανθούν τον πόνο, διότι, λέει ο Παύλος, εάν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα μέλη υποφέρουν· και εάν ένα μέλος χαίρεται, όλα τα υπόλοιπα μέλη τιμούνται με αυτό [βλέπε Προς Κορινθίους Α’ 12:12–27]»¹².

Οι μεγαλύτερες υλικές και πνευματικές ευλογίες ρέουν πάντοτε από την ενωμένη προσπάθεια.

Τον Ιανουάριο του 1841, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ και οι σύμβουλοί του στην Πρώτη Προεδρία έδωσαν καθοδήγηση στους Αγίους, οι οποίοι έρχονταν στη Ναβού από διαφορετικά μέρη του κόσμου: «Μόνο με τη συνολική δράση και την ομόνοια της προσπάθειας μπορούμε να επιτύχουμε το μεγάλο έργο των τελευταίων ημερών… ενώ τα συμφέροντά μας, τόσο υλικά, όσο και πνευματικά, θα επαυξηθούν εξαιρετικά και οι ευλογίες του ουρανού θα ρέουν σε εμάς σαν ένα αδιάκοπο ποτάμι. Για αυτό, νομίζω, ότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση.

»Οι μεγαλύτερες υλικές και πνευματικές ευλογίες, οι οποίες ρέουν πάντα από την πίστη και την ενωμένη προσπάθεια, ποτέ δεν συνόδευσαν την ατομική προσπάθεια ή το τολμηρό εγχείρημα. Η ιστορία όλων των περασμένων εποχών, πλουσιοπάροχα αποδεικνύει αυτό το γεγονός…

»Θα ευχόμασταν να καταλάβουν οι Άγιοι πως όταν έρθουν εδώ, δε θα πρέπει να περιμένουν την τελειότητα ή ότι όλα θα τα διέπει η αρμονία, η ειρήνη και η αγάπη. Αν εντρυφούν σε τέτοιες ιδέες, αναμφίβολα θα παραπλανηθούν, διότι εδώ υπάρχουν άτομα, όχι μόνο από διαφορετικές πολιτείες, αλλά και από διαφορετικά έθνη, τα οποία μολονότι αισθάνονται ιδιαίτερα προσκολλημένοι στο σκοπό της αλήθειας, έχουν τις μορφωτικές προκαταλήψεις τους και, επομένως, απαιτεί κάποιο διάστημα προκειμένου να υπερνικηθούν αυτά. Επίσης, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι εισχώρησαν λαθραία και προσπαθούν να σπείρουν διαφωνίες, διαμάχη και εχθρότητα ανάμεσά μας και πράττοντας αυτό, φέρνουν το κακό επάνω στους Αγίους. …Για το λόγο αυτό, ας είναι εκείνοι οι οποίοι έρχονται σε τούτο τον τόπο αποφασισμένοι να τηρούν τις εντολές του Θεού και να μην αποθαρρύνονται από εκείνα τα πράγματα που απαριθμήσαμε και τότε θα ευημερήσουν – η νοημοσύνη των ουρανών θα μεταδοθεί σε αυτούς και τελικά θα δουν μάτι προς μάτι και θα αγαλλιάσουν με την πλήρη καρποφορία εκείνης της δόξας, η οποία φυλάσσεται για τους ενάρετους.

»Για την ανέγερση του Ναού του Κυρίου, μεγάλος αγώνας θα απαιτηθεί εκ μέρους των Αγίων, ώστε να οικοδομηθεί ένας οίκος, ο οποίος θα είναι αποδεκτός από τον Παντοδύναμο και στον οποίο θα εκδηλώνεται η δύναμη και η δόξα Του. Γι’ αυτό, εκείνοι οι οποίοι μπορούν ελεύθερα να θυσιάσουν από το χρόνο, τα ταλέντα και την ιδιοκτησία τους για την ευημερία του βασιλείου και για την αγάπη που έχουν προς το σκοπό της αλήθειας… ας ενωθούν μαζί μας στο μεγάλο έργο των τελευταίων ημερών και ας μοιραστούν τις δοκιμασίες, ώστε τελικά να μοιραστούν τη δόξα και το θρίαμβο»¹³.

Προτεινόμενα για μελέτη και διδασκαλία

Συλλογιστείτε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεστε για να διδάξετε. Για επιπλέον βοήθεια, βλέπε σελίδες vii–xiii.

Σκεφθείτε τη δήλωση του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ: «Όλοι μαζί, δυνατά και με διάρκεια (σελίδα 296). Τι συμβαίνει όταν μια προσπάθεια δεν διαρκεί αρκετά ή δεν είναι αρκετά δυνατή; Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι τραβούν προς διαφορετικές κατευθύνσεις; Πώς θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε τη δήλωση του Προφήτη στο σπιτικό μας; Στις κλήσεις μας στην Εκκλησία;
Διαβάστε ολόκληρη την δεύτερη παράγραφο στη σελίδα 298. Γιατί γίνεται ελαφρύτερο το φορτίο μας, όταν εργαζόμαστε όλοι μαζί; (Για παραδείγματα, βλέπε σελίδες 295–98.) Ποιες αρχές σας βοήθησαν να εργαστείτε με μεγαλύτερη ενότητα με τους άλλους;
Επανεξετάστε ολόκληρη την δεύτερη παράγραφο στη σελίδα 299. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι του εγωισμού; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να εκμηδενίσουμε τα εγωιστικά συναισθήματα μέσα μας; Πώς αισθάνεστε όταν «αφήνετε να υπερισχύει η αγάπη στον Θεό και τον άνθρωπο» μέσα στην καρδιά σας;
Επανεξετάστε την παράγραφο που αρχίζει στο τέλος της σελίδας 300. Με ποιους τρόπους ωφεληθήκατε από «τα δεσμά της φιλίας» και «τις αγαπητές σχέσεις» στον τομέα ή τον κλάδο σας; Πώς ωφελούνται οι τομείς και οι κλάδοι όταν «μία συγγενική συμπόνια διαπερνά ολόκληρο το σώμα;»
Μελετήστε την δεύτερη παράγραφο στη σελίδα 302. Γιατί νομίζετε ότι είναι ασύνετο να περιμένουμε την τελειότητα από τα μέλη στους τομείς και τους κλάδους μας; Πότε έχετε δει μια ομάδα ανθρώπων που δεν είναι τέλειοι να χρησιμοποιούν τα διαφορετικά ταλέντα και τις ικανότητές τους για έναν κοινό σκοπό; Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της ενωμένης προσπάθειας;

Συσχετιζόμενες γραφές: Κατά Ματθαίον 18:19–20, Κατά Ιωάννην 17:6–26, Μωσία 18:21, Νεφί Γ’ 11:29–30, Δ&Δ 38:24–27, Μωυσή 7:18