Προφυλαχθείτε από τους πικρούς καρπούς της Αποστασίας

«Θα σου δώσω ένα από τα Κλειδιά των μυστηρίων της βασιλείας. Αποτελεί αιώνια αρχή και υπήρχε με τον Θεό από την αιωνιότητα: Ο άνδρας εκείνος, ο οποίος υψώνει το ανάστημά του για να καταδικάσει άλλους, βρίσκοντας σφάλματα στην Εκκλησία, λέγοντας ότι τα μέλη έχουν παρεκκλίνει, ενώ ο ίδιος είναι δίκαιος – να γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι ο άνδρας εκείνος βρίσκεται στο δρόμο που σύντομα θα τον οδηγήσει στην αποστασία· και εάν δε μετανοήσει, είναι τόσο σίγουρο ότι θα αποστατήσει, όσο ότι ο Θεός ζει»⁵.

Ο Χημπερ ΚίμπαΛ, ενόσω υπηρετούσε ως σύμβουλος στον Πρόεδρο Μπρίγκαμ Γιανγκ, ανέφερε: «Θα σας δώσω ένα κλειδί το οποίο συνήθιζε να δίνει ο αδελφός Τζόζεφ Σμιθ στη Ναβού. Είπε ότι αυτό καθαυτό το βήμα προς την αποστασία άρχισε με την έλλειψη εμπιστοσύνης σε τούτη την εκκλησία και τη βασιλεία και πως όποτε διακρίνετε αυτό το πνεύμα, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι θα οδηγήσει αυτόν που σκέπτεται έτσι, στο δρόμο προς την αποστασία»⁶.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ, ενώ υπηρετούσε ως μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα, αναφέρει: «Ο αδελφός Τζόζεφ συνήθιζε να μας συμβουλεύει ως εξής: ‘Τη στιγμή όπου επιτρέπετε στον εαυτό σας να παραμερίσει κάθε καθήκον το οποίο σας καλεί ο Θεός να επιτελέσετε, για να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας· τη στιγμή που επιτρέπετε στον εαυτό σας να γίνει ανέμελος, θέτετε ένα θεμέλιο για αποστασία. Να είστε προσεκτικοί· καταλάβετε ότι καλείστε σε ένα έργο και όταν ο Θεός απαιτεί από εσάς να κάνετε αυτό το έργο, κάντε το’. Είπε και κάτι άλλο: ‘Σε όλες τις δοκιμασίες σας, τις ταλαιπωρίες και την ασθένεια, σε όλα σας τα βάσανα, ακόμα και στο θάνατο, να είστε προσεκτικοί ώστε να μην προδώσετε τον Θεό… να είστε προσεκτικοί ώστε να μην αποστατήσετε’»⁷.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ είπε επίσης: «Θυμάμαι ότι ο αδελφός Τζόζεφ Σμιθ επισκέφθηκε εμένα, τον αδελφό [Τζων] Τέηλορ, τον αδελφό Μπρίγκαμ Γιανγκ και μερικούς άλλους ιεραπόστολους, όταν ετοιμαζόμασταν για την ιεραποστολή μας στην Αγγλία. Πολλοί από εμάς ήταν άρρωστοι και ταλαιπωρημένοι. Συγχρόνως, όμως, θέλαμε να πάμε. Ο Προφήτης ευλόγησε εμάς, επίσης τις συζύγους και τις οικογέ-νειές μας. …Μας δίδαξε μερικές πολύ σημαντικές αρχές, ορισμένες από τις οποίες αναφέρω εδώ. Ο αδελφός Τέηλορ, εγώ, ο Τζωρτζ Σμιθ, ο Τζων Πέιτζ και άλλοι κλήθηκαν να καλύψουν τη θέση εκείνων [των αποστόλων], οι οποίοι είχαν παρεκκλίνει της πορείας τους. Ο αδελφός Τζόζεφ, μας εξήγησε την αιτία για την οποία αυτοί οι άνδρες αποστράφηκαν τις εντολές του Θεού. Ήλπιζε ότι θα κερδίζαμε σε σοφία από αυτά που είδαμε με το μάτι και ακούσαμε με το αφτί, και ότι θα ήμασταν σε θέση να διακρίνουμε τη διάθεση των άλλων, χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να μάθουμε από πικρή εμπειρία.

»Στη συνέχεια παρατήρησε πως οποιοσδήποτε άνδρας, οποιοσδήποτε πρεσβύτερος σε αυτήν την Εκκλησία και βασίλειο, ο οποίος ακολουθούσε μια πορεία όπου αγνοούσε ή, με άλλα λόγια, αρνιόταν να υπακούσει οποιονδήποτε γνωστό νόμο ή εντολή ή καθήκον – όπο- τε ένας άνδρας έπραττε έτσι, παραμελούσε κάθε καθήκον το οποίο απαιτούσε από εκείνον ο Θεός στο να παρευρίσκεται στις συγκεντρώσεις, να καλύπτει ιεραποστολές ή να υπακούει συμβουλές, έθετε ένα θεμέλιο που θα τον οδηγούσε στην αποστασία και αυτός ήταν ο λόγος που οι άνδρες εκείνοι είχαν παρεκκλίνει της πορείας τους. Είχαν κάνει κακή χρήση της ιεροσύνης, η οποία είχε επισφραγιστεί στις κεφαλές τους. Είχαν παραμελήσει να μεγαλύνουν την κλήση τους ως απόστολοι, ως πρεσβύτεροι. Είχαν χρησιμοποιήσει εκείνη την ιε-ροσύνη προς όφελος δικό τους και για να επιτελέσουν κάποιο άλλο έργο πέρα από την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού»⁸.

Το 1840, ένα μικρό οργανωμένο σώμα μελών της Εκκλησίας εξακολούθησε να ζει στο Κίρτλαντ του Οχάιο, μολονότι οι περισσότεροι Αγιοι είχαν συγκεντρωθεί στη Ναβού του Ιλλινόις. Αντιδρώντας στις ειδήσεις ότι ένα μέλος της Εκκλησίας στο Κίρτλαντ προσπαθούσε να καταστρέψει την εμπιστοσύνη των Αγίων στην Πρώτη Προεδρία και σε άλλα μέλη εξουσίας της Εκκλησίας, ο Προφήτης έγραψε σε έναν ηγέτη της Εκκλησίας στο Κίρτλαντ: «Για να διευθύνονται τα της Βασιλείας με χρηστότητα, είναι ιδιατέρως σημαντικό να ενυπάρχει στις καρδιές όλων των αδελφών η τελειότερη αρμονία, αισθήματα, κατανόηση και εμπιστοσύνη· και η αληθινή χριστιανική αγάπη, αγάπη του ενός προς τον άλλο, θα πρέπει να χαρακτηρίζει όλες τις ενέργειές τους. Εάν υπάρχουν οποιαδήποτε μη χριστιανικά συναισθήματα, όποια έλλειψη εμπιστοσύνης, τότε σύντομα θα εκδηλωθεί η υπερηφάνεια, η αλαζονεία και ο φθόνος. Αναπόφευκτα θα επικρατήσει σύγχυση και τα μέλη της εξουσίας της Εκκλησίας θα καταφρονηθούν…

»Εάν οι Άγιοι στο Κίρτλαντ με θεωρούν ανάξιο των προσευχών τους, όταν συγκεντρώνονται, και παραμελούν να με στηρίξουν με προσευχή στο θρόνο της ουράνιας χάριτος, είναι μία ισχυρή και πειστική απόδειξη για εμένα ότι δεν έχουν το Πνεύμα του Θεού. Εάν οι αποκαλύψεις που έχουμε λάβει είναι αληθινές, ποιος θα ηγηθεί του λαού; Εάν τα κλειδιά της Βασιλείας έχουν εμπιστευθεί στα χέρια μου, ποιος θα αποκαλύψει τα μυστήρια για αυτό;

»Καθόσον οι αδελφοί μου στέκουν στο πλάι μου και με ενθαρρύνουν, μπορώ να μάχομαι τις προκαταλήψεις του κόσμου και μπορώ να υπομένω τη χλεύη [σκληρή μεταχείριση] και την κακομεταχείριση με χαρά. Όμως όταν οι αδελφοί μου στέκουν μακριά, όταν η πίστη τους αρχίζει να αποδυναμώνεται και προσπαθούν να καθυστερήσουν την πρόοδο και τις προσπάθειές μου, τότε αισθάνομαι θλίψη ώστε να πενθώ, όμως παραμένω εξίσου αποφασισμένος να εξακολουθήσω στο καθήκον μου, όντας πεπεισμένος ότι μολονότι οι φίλοι μου στη γη μπορεί να εγκαταλείπουν, και ακόμα να στρέφονται εναντίον μου, ο επουράνιος Πατέρας μου θα με υποστηρίξει θριαμβευτικά.

»Παρ’ όλα αυτά, ελπίζω ότι ακόμα και στο Κίρτλαντ υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν κάνουν τον άνθρωπο φταίχτη για ένα λόγο [βλέπε Ησαα’ας 29:21], αλλά έχουν την προδιάθεση να σταθούν υπερασπιζόμενοι τη χρηστότητα και την αλήθεια, και να αναλάβουν κάθε καθήκον με το οποίο επιφορτίζονται· και ποιος θα έχει σοφία να τους κατευθύνει εναντίον κάθε κίνησης ή επίδρασης, σχεδιασμένης να επιφέρει σύγχυση και δυσαρμονία στο στρατόπεδο του Ισραήλ, και να διακρίνουν ανάμεσα στο πνεύμα της αλήθειας και στο πνεύμα του σφάλματος;

»Θα είναι ικανοποιητικό στο νου μου να δω τους Αγίους στο Κίρτλαντ να ευημερούν, όμως, θυμηθείτε, ο καιρός δεν έχει έρθει ακόμα· και σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα έρθει ποτέ αν δεν εδραιωθεί μία διαφορετική τάξη πραγμάτων και αν δεν εκδηλωθεί ένα διαφορετικό πνεύμα. Όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, όταν η υπερηφάνεια καταπέσει και κάθε υψιπετής νους ενδυθεί με ταπεινότητα, όπως με ένα ένδυμα, και η ιδιοτέλεια δώσει τη θέση της στη φιλανθρωπία και τη χριστιανική αγάπη, και τηρηθεί μία από κοινού αποφασιστικότητα να ζήσουμε σύμφωνα με κάθε λόγο, ο οποίος εξέρχεται από το στόμα του Κυρίου, τότε και μόνον τότε, θα μπορεί να επικρατεί ειρήνη, τάξη και αγάπη.

»Εξαιτίας των φιλόδοξων ανθρώπων έχει εγκαταλειφθεί το Κίρτλαντ. Πόσο συχνά έχουν φθονήσει το αξίωμα του ταπεινού υπηρέτη σας, άτομα αυτού του χαρακτήρα, τα οποία αναλώθησαν στο να υψώσουν εαυτούς σε δύναμη εις βάρος του, και βλέποντας αδύνατον να το κατορθώσουν, κατέφυγαν σε αχρεία συκοφαντία και κακομεταχείριση και άλλα μέσα, ώστε να επιτύχουν την ανατροπή του. Άτομα αυτού του χαρακτήρα είναι πάντοτε τα πρώτα που κραυγάζουν εναντίον της Προεδρίας και διασπείρουν λόγους για τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα»⁹.

«Μολονότι φανεί παράξενο με την πρώτη ματιά, ωστόσο είναι περισσότερο αληθινό από παράξενο ότι παρά τη δεδηλωμένη αποφασιστικότητα να ζουν θεάρεστα, οι αποστάτες αφού αποστράφηκαν την πίστη του Χριστού, εκτός και αν μετανοήσουν τάχιστα, θα πιαστούν αργά ή γρήγορα στις παγίδες του πονηρού, και θα μείνουν απογυμνωμένοι από το Πνεύμα του Θεού, για να αποκαλύψουν την ανομία τους στα μάτια του πλήθους. Από τους αποστάτες, οι πιστοί δέχθηκαν τις χειρότερες καταδιώξεις. Ο Ιούδας επεπλήχθη και αμέσως κατέδωσε τον Κύριό του στα χέρια των εχθρών Του, διότι ο Σατανάς εισήλθε σε αυτόν.

»Υπάρχει μία ανώτερη διάνοια, η οποία απονεμήθηκε σε εκείνους που υπακούν το Ευαγγέλιο με πλήρη πρόθεση καρδιάς, και αν αμαρτήσουν εναντίον, ο αποστάτης απομένει απογυμνωμένος και φτωχός από το Πνεύμα του Θεού και σύντομα, αληθώς, θα καταδικαστεί και το τέλος του είναι να κατακαεί. Όταν μία φορά εκείνο το φως το οποίο υπήρχε σε αυτούς, αφαιρεθεί από αυτούς, αποβαίνουν τόσο συσκοτισμένοι, όσο ήταν προηγουμένως φωτισμένοι και τότε, μην απορείτε, που όλη η δύναμή τους θα διοχετευθεί εναντίον της αλήθειας και, όπως ο Ιούδας, επιζητήσουν τον αφανισμό εκείνων οι οποίοι ήσαν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες τους.

»Ποιον κοντινότερο φίλο επάνω στη γη ή στους ουρανούς είχε ο Ιούδας, παρά τον Σωτήρα; Και ο πρωταρχικός στόχος του ήταν να Τον καταστρέψει. Ποιος ανάμεσα σε όλους τους Αγίους, αυτές τις τελευταίες ημέρες, μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του τόσο καλό, όσο είναι ο Κύριος μας; Ποιος είναι τόσο τέλειος; Ποιος είναι τόσο αγνός; Ποιος είναι τόσο άγιος, όσο ήταν Εκείνος; Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποτέ δεν παρέβη ούτε παραβίασε κάποια εντολή ή νόμο των ουρανών – δόλος δεν βρέθηκε στο στόμα του ούτε πονηρία στην καρδιά Του. Και όμως, ένας ο οποίος συνέτρωγε με Αυτόν, ο οποίος συχνά έπινε από το ίδιο κύπελλο, ήταν ο πρώτος που σήκωσε εναντίον Του τη φτέρνα του. Πού είναι ένας σαν τον Χριστό; Δεν μπορεί να βρεθεί στη γη. Γιατί, λοιπόν, θα έπρεπε να παραπονούνται οι οπαδοί Του, αν από εκείνους τους οποίους κάποτε αποκαλούσαν αδελφούς και θεωρούσαν ως ιστάμενους κοντινότερα στη σχέση στην αιώνια διαθήκη, θα έπρεπε να δεχθούν καταδίωξη;

»Από ποια πηγή πήγασε η αρχή, η οποία εκδηλωνόταν πάντοτε από τους αποστάτες της αληθινής Εκκλησίας, να καταδιώκουν με διπλή επιμέλεια και να επιζητούν με διπλάσια εμμονή να καταστρέψουν εκείνους τους οποίους κάποτε διακήρυτταν ότι αγαπούν, με τους οποίους κάποτε επικοινωνούσαν και με τους οποίους είχαν κάποτε συνάψει διαθήκη να μοχθούν με κάθε δύναμη για χρηστότητα, ώστε να λάβουν την ανάπαυση του Θεού; Ίσως να πουν οι αδελφοί μας το ίδιο το οποίο έκανε τον Σατανά να επιζητήσει να καταρρίψει το βασίλειο του Θεού, διότι ο ίδιος ήταν πονηρός και το βασίλειο του Θεού είναι άγιο»¹⁰.

«Πάντοτε, σε κάθε εποχή της εκκλησίας, υπήρχαν εκείνοι οι οποίοι αντετίθεντο στις αρχές της αρετής, οι οποίοι αγάπησαν το κέρδος ετούτου του παρόντος κόσμου, ακολούθησαν τις αρχές της μη χρηστότητας και υπήρξαν εχθροί της αλήθειας. …Εκείνοι οι οποίοι συναναστράφηκαν μαζί μας και με τον ισχυρότερο τρόπο επιβεβαίωναν τη φιλία τους, υπήρξαν συχνά οι μεγαλύτεροι εχθροί μας και οι πλέον αποφασισμένοι αντίπαλοί μας. Εάν έγιναν μη δημοφιλείς, αν επλήγη το συμφέρον ή η αξιοπρέπειά τους ή αν ανακαλύφθηκε η ανομία τους, ήταν πάντοτε οι πρώτοι που θα σήκωναν το χέρι της καταδίωξης, για να διαβάλλουν [επιρρίψουν ψευδείς κατηγορίες] και να κατασπιλώσουν τους αδελφούς τους και να επιζητήσουν την πτώση και τον αφανισμό των φίλων τους»¹¹.

«Οι αποστάτες ‘Μορμόνοι’ σχισματικοί τρέχουν σε όλο τον κόσμο και διασπείρουν διάφορες αχρείες και συκοφαντικές αναφορές εναντίον μας, πιστεύοντας έτσι ότι θα κερδίσουν τη φιλία του κόσμου, επειδή γνωρίζουν ότι δεν είμαστε του κόσμου και ότι ο κόσμος μας μισεί. Για τούτο [ο κόσμος] χρησιμοποιεί ως εργαλείο αυτά τα άτομα [τους σχισματικούς]· και μέσω αυτών προσπαθούν να διαπράξουν κάθε βλάβη που μπορούν και κατόπιν τους μισούν αυτούς περισσότερο από ό,τι εμάς, διότι τους θεωρούν ποταπούς προδότες και συκοφάντες [κόλακες]»¹².

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ ανέφερε: «Παρευρέθηκα σε μία συγκέντρωση στο Ναό [του Κίρτλαντ] [στις 19 Φεβρουαρίου 1837]. Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Σμιθ απουσίαζε για εργασίες της Εκκλησίας, αλλά ούτε τη μισή απόσταση όσο ο Μωυσής στο βουνό μακριά από τον Ισραήλ [βλέπε Έξοδος 32:1-8]. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί από τους ανθρώπους στο Κίρτλαντ, μολονότι δεν έφτιαξαν ένα μόσχο να λατρεύουν όπως οι Ισραηλίτες, έστρεψαν τις καρδιές τους μακριά από τον Κύριο και από τον υπηρέτη του, Τζόζεφ, και εντρύφησαν σε κερδοσκοπία και παραχώρησαν πεδίο ελεύθερο για τα ψευδή πνεύματα, έως ότου συσκοτίστηκε ο νους τους· και πολλοί αντετίθεντο στον Τζόζεφ Σμιθ και μερικοί επιθυμούσαν να διορίσουν τον Ντέηβιντ Ουίτμερ στην ηγεσία της Εκκλησίας στη θέση του. Στο μέσον αυτού του σύννεφου σκοτεινών πνευμάτων, ο Τζόζεφ επέστρεψε στο Κίρτλαντ και σήμερα το πρωί ανέβηκε στο βάθρο. Φαινόταν πολύ στενοχωρημένος. Όμως σύντομα το Πνεύμα του Θεού στάθηκε επάνω του και απευθύνθηκε στη συνέλευση με μεγάλη σαφήνεια επί τρεις περίπου ώρες και έκανε τους εχθρούς του να σιωπήσουν.

»Όταν σηκώθηκε, είπε: Είμαι ακόμα ο Πρόεδρος, Προφήτης, Βλέπων, Αποκαλυπτής και Ηγέτης της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Ο Θεός και όχι ο άνθρωπος, με διόρισε και με τοποθέτησε σε τούτη τη θέση και κανένας άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων δεν έχουν τη δύναμη να με απομακρύνουν ή να διορίσουν άλλον στη θέση μου, και εκείνοι οι οποίοι ανέλαβαν αυτό, εάν δεν μετανοήσουν τάχιστα, θα βλάψουν τον εαυτό τους παίζοντας με τη φωτιά και θα πάνε στην κόλαση’. Επέπληξε έντονα τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους, το σκότος και την απιστία· η δύναμη του Θεού στάθηκε επάνω του και έδωσε μαρτυρία ότι τα λεγόμενά του ήταν αληθινά»¹³.

Ο Ουίλφορντ Γούντροφ ανέφερε: «Ο Πρόεδρος Σμιθ μίλησε το απόγευμα [στις 9 Απριλίου 1837] και είπε στο όνομα του Κυρίου ότι οι κρίσεις του Θεού θα στέκονταν επάνω σε εκείνους τους άνδρες οι οποίοι είχαν ισχυριστεί πως ήταν φίλοι του και φίλοι των ανθρώπων, και εργάζονταν για την οικοδόμηση του Κίρτλαντ, ενός πασσάλου της Σιών, αλλά είχαν μετατραπεί σε προδότες απέναντι αυτού και των συμφερόντων της βασιλείας του Θεού, και είχαν δώσει δύναμη στα χέρια των εχθρών μας, εναντίον μας. Είχαν καταπιέσει τους φτωχούς Αγίους και επιφέρει θλίψη σε αυτούς, και είχαν γίνει διασπαστές διαθήκης, πράγμα για το οποίο θα αισθανθούν την οργή του Θεού»¹⁴.

Ο Ντάνιελ Τάιλερ θυμόταν: «Λίγο μετά την άφιξη του Προφήτη στο Κομέρς (μετά τη Ναβού) από τη φυλακή του Μισσούρι, ο αδελφός Ισαάκ Μπεχουνίν και εγώ πραγματοποιήσαμε μία επίσκεψη στην κατοικία του. Οι διώξεις που υφίστατο ήταν το θέμα της συνομιλίας μας. Επανέλαβε πολλές ψευδείς, αβάσιμες και αντικρουόμενες δηλώσεις των αποστατών, φοβισμένων μελών της Εκκλησίας και παρεισάκτων. Είπε, επίσης, πώς οι περισσότεροι από τους αξιωματούχους οι οποίοι ευχαρίστως θα αφαιρούσαν τη ζωή του όταν συνελήφθη, στράφηκαν υπέρ του, όταν τον γνώρισαν. Εναπόθεσε το φορτίο της μομφής σε ψεύτικους αδελφούς…

»Όταν ο Προφήτης τελείωσε την αφήγησή του ως προς τον τρόπο που τον μεταχειρίστηκαν, ο αδελφός Μπεχουνίν παρατήρησε: ‘Εάν θα έπρεπε να φύγω από αυτή την Εκκλησία, δε θα έκανα αυτά που έκαναν εκείνοι: Θα πήγαινα σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος, όπου δε θα είχαν ακούσει ποτέ για Μορμονισμό, θα κατοικούσα εκεί και κανένας δε θα μάθαινε ποτέ ότι γνώριζα κάτι για αυτό’.

»Ο μεγάλος Βλέπων απάντησε αμέσως: ‘Αδελφέ Μπεχουνίν, δε γνωρίζεις τι θα έκανες. Αναμφίβολα, αυτοί οι άνδρες κάποτε σκέφτονταν όπως εσύ. Πριν προσχωρήσεις σε αυτή την Εκκλησία βρισκόσουν σε ουδέτερο έδαφος. Όταν κηρύχθηκε το ευαγγέλιο, τέθηκαν εμπρός σου το καλό και το κακό. Μπορούσες να διαλέξεις ένα από τα δύο ή κανένα. Υπήρχαν δύο αντίθετοι κύριοι που σε προσκαλούσαν να τους υπηρετήσεις. Όταν προσχώρησες σε αυτήν την Εκκλησία, στρατολογήθηκες να υπηρετήσεις τον Θεό. Κάνοντάς το αυτό, άφησες το ουδέτερο έδαφος και ποτέ πια δεν μπορείς να επιστρέψεις σε αυτό. Εάν εγκαταλείψεις το Διδάσκαλο τον οποίο στρατολογήθηκες να υπηρετήσεις, θα είναι με την πρόκληση του πονηρού και θα ακολουθήσεις τα όσα υπαγορεύει και θα είσαι υπηρέτης του’»¹⁵.

Ο Όροον Χάυντ, ένα μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα, ανέφερε: «Ο Τζόζεφ ο Προφήτης… είπε: Αδελφοί, να θυμάστε ότι η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων, δεν θα παρεκκλίνει ποτέ· και εφόσον παραμένετε με την πλειονότητα, είστε βέβαιοι ότι θα εισέλθετε στο σελέστιο βασί-λειο’»¹⁶.

Ο Ουίλιαμ Νέλσον, ανέφερε: «Άκουσα τον Προφήτη να μιλά δημοσίως σε πολλές περιστάσεις. Σε μία συγκέντρωση τον άκουσα να λέει: ‘Θα σας δώσω ένα κλειδί το οποίο δεν θα σκουριάσει ποτέ – αν παραμείνετε με την πλειονότητα των Δώδεκα Αποστόλων και τα κείμενα της Εκκλησίας, δε θα παρεκκλίνετε ποτέ’. Η ιστορία της Εκκλησίας απέδειξε ότι αυτό είναι αληθινό»¹⁷.

Ο Έζρα Κλαρκ, θυμόταν: «Άκουσα τον Προφήτη Τζόζεφ να λέει πως θα έδινε στους Αγίους ένα κλειδί, με το οποίο δεν θα παρέκκλιναν ούτε θα μπορούσε να τους εξαπατήσει κανείς ποτέ και αυτό ήταν: Ο Κύριος δεν θα άφηνε ποτέ την πλειονότητα αυτού του λαού να παρεκκλίνει ή να εξαπατηθεί από απατεώνες ούτε θα επέτρεπε να πέσουν τα κείμενα αυτής της Εκκλησίας στα χέρια του εχθρού»¹⁸.