“Një Ushtri Djaloshare”, Tregime nga Libri i Mormonit (2023)
Një Ushtri Djaloshare
Bijtë që i mirëbesonin Perëndisë
Nefitët ishin në luftë me lamanitët dhe u nevojitej ndihmë. Anti‑nefi‑lehitët donin të ndihmonin. Por ata i kishin bërë Zotit një premtim se nuk do të luftonin. Dy mijë nga bijtë e tyre të rinj në moshë nuk e kishin bërë atë premtim. Ndaj, bijtë premtuan të luftonin për të mbrojtur familjet e tyre. Këta bij u quajtën ushtarë të rinj.
Ushtarët e rinj zgjodhën profetin Helaman për t’i udhëhequr ata. Ata ishin një grup i vogël krahasuar me ushtrinë e madhe lamanite. Por Helamani e dinte se ushtarët e rinj ishin të ndershëm, trima dhe besnikë. Me Helamanin si udhëheqës, ata shkuan t’i ndihmonin nefitët.
Alma 53:19–22; 56:9–10, 17, 19
Ushtarët nefitë ishin të lodhur. Por kur erdhën ushtarët e rinj, nefitët u gëzuan. Ushtria e të rinjve u dha atyre shpresë dhe forcë. Së bashku, ata u përgatitën për t’u ndeshur me lamanitët. Prindërit e ushtarëve të rinj i ndihmuan gjithashtu ata duke u sjellë ushqime dhe furnizime.
Lamanitët kishin zaptuar shumë qytete dhe i mbanin ushtritë e tyre brenda qyteteve. Udhëheqësit nefitë donin që lamanitët të largoheshin nga njëri prej qyteteve. Ata bënë një plan dhe u kërkuan ndihmë ushtarëve të rinj.
Ushtarët e rinj u hoqën sikur po u çonin ushqim nefitëve që jetonin në një qytet aty afër. Kur lamanitët panë grupin e vogël, ata u larguan nga qyteti dhe i ndoqën pas ushtarët e rinj. Lamanitët menduan se do të ishte e lehtë t’i kapnin ata.
Ushtarët e rinj iu ikën lamanitëve. Pastaj një ushtri nefite filloi të ndiqte nga pas lamanitët. Lamanitët donin t’i kapnin ushtarët e rinj përpara se nefitët t’i arrinin ata. Nefitët panë që ushtarët e rinj ishin në telashe dhe marshuan më shpejt për t’i ndihmuar.
Pas ca kohësh, ushtarët e rinj nuk mundën t’i shihnin lamanitët. Ata filluan të mendonin mos vallë nefitët i kishin arritur lamanitët dhe po luftonin.
Helamani ishte i shqetësuar. Ai mendoi se lamanitët po përpiqeshin t’i zinin në grackë. Ai i pyeti ushtarët e tij të rinj në moshë a donin të shkonin për të luftuar me lamanitët.
Ushtarët e rinj u kujtuan për atë që nënat e tyre u kishin mësuar atyre. Nënat e tyre iu kishin mësuar atyre t’i mirëbesonin Perëndisë dhe të mos dyshonin, sepse Ai do t’i mbronte ata. Këta bij besonin te Perëndia dhe donin ta mbanin premtimin e tyre për t’i mbrojtur familjet e tyre. Ata i thanë Helamanit se ishin gati të shkonin për të luftuar.
Helamani u mahnit nga guximi i tyre. Ai i udhëhoqi ata sërish në luftë me lamanitët.
Ushtarët e rinj i panë lamanitët dhe nefitët duke luftuar. Nefitët ishin të lodhur. Ata ishin gati duke humbur kur erdhën ushtarët e rinj në moshë.
Ushtarët e rinj luftuan me forcën e Perëndisë. Lamanitët u frikësuan prej tyre dhe ndaluan së luftuari. Ushtarët e rinj kishin ndihmuar që beteja të fitohej!
Në betejë, shumë nefitë dhe lamanitë vdiqën. Helamani ishte i shqetësuar se mos disa nga ushtarët e tij të rinj në moshë mund të kishin vdekur gjithashtu. Por pas betejës, Helamani i numëroi të gjithë ata. Ai ishte shumë i lumtur kur pa se asnjëri nga ushtarët e rinj nuk ishte vrarë. Perëndia i kishte mbrojtur ata.
Më shumë bij iu bashkuan ushtarëve të rinj. Ata vijuan t’i ndihmonin nefitët të luftonin. Në këto beteja të tjera, ushtarët e rinj u plagosën të gjithë, por asnjëri prej tyre nuk vdiq. Ata kujtuan atë që nënat e tyre u kishin mësuar atyre. Ata i mirëbesuan Perëndisë dhe Ai i mbrojti ata.