អ្វីៗនឹងល្អប្រសើរឡើងដោយសារតែសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
គ្មានអ្វីសំខាន់ជាងការគោរពដល់សេចក្ដីសញ្ញា ដែលអ្នកបានធ្វើ ឬនឹងធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះទេ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ សម័យប្រជុំនៃសន្និសីទទូទៅនេះគឺជាពេលវេលាដ៏ពិសិដ្ឋសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះការចាត់តាំងឲ្យថ្លែងទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយរាប់លាននាក់ និងមិត្តភក្តិរបស់យើងនៅទូទាំងពិភពលោក ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់បងប្អូន ហើយដឹងថាព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់បងប្អូន ។
ប្រហែលជាង ៥០ ឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំមានអភ័យឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យក្នុងការបម្រើជាប្រធានមហាវិទ្យាល័យ រីកស៍ ដែលឥឡូវនេះគឺជា ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. អៃដាហូ នៅទីក្រុង រ៉េចប៊ើក រដ្ឋអៃដាហូ ។ នៅព្រឹកថ្ងៃទី ៥ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៦ ភរិយាខ្ញុំ ខាធី និងខ្ញុំបានបើកឡានពីទីក្រុង រ៉េចប៊ើក ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អៃដាហូ ហ្វល ដើម្បីចូលរួមពិធីផ្សារភ្ជាប់របស់មិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់ ។ ប្រាកដណាស់ ពេលនោះយើងមានកូនប្រុសតូចៗបួននាក់ យើងអាចធ្វើដំណើរទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយជោគជ័យបាន គឺដោយសារតែមានជំនួយពីអ្នកមើលក្មេងដ៏ក្លាហានប៉ុណ្ណោះ ! យើងបានទុកកូនៗជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឲ្យគាត់មើលថែ ហើយបើកឡានធ្វើដំណើរ ៣០ នាទី ។
បទពិសោធន៍របស់យើងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនោះ គឺអស្ចារ្យដូចជាពេលមុនៗដែរ ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីការផ្សារភ្ជាប់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរួចរាល់—យើងរៀបចេញដំណើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញ—យើងបានសង្កេតឃើញអ្នកធ្វើការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអ្នកចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើនកំពុងជជែកគ្នាដោយភ័យខ្លាចនៅកន្លែងទទួលភ្ញៀវក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ មួយសន្ទុះ អ្នកធ្វើការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធម្នាក់បានប្រាប់យើងថាទំនប់ទឹក ទីតុន ដែលទើបសាងសង់ថ្មីនៅភាគខាងកើតអៃដាហូបានរលំ ! ទឹកជាង ៨០ ពាន់លានហ្គាឡុង ( ៣០០ លានម៉ែត្រគីប ) បានហូរកាត់ទំនប់ទឹក ហើយហូរចូលទៅជ្រលងភ្នំជិតខាងដែលមានទំហំ ៣០០ ម៉ាយការ៉េំ ( ៧៧៥ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ) ។ ទឹកជំនន់បានគ្របដណ្ដប់ទីក្រុងរ៉េចប៊ើក ភាគច្រើន ដែលផ្ទះសម្បែង និងរថយន្តជាច្រើនត្រូវបានទឹកជំនន់ហូរនាំយកទៅ ។ ពីរភាគបីនៃអ្នកស្រុកចំនួន ៩,០០០ នាក់បានក្លាយជាជនគ្មានទីជម្រក ។១
បងប្អូនអាចស្រមៃឃើញថាគំនិត និងកង្វល់របស់យើងផ្ដោតភ្លាមទៅលើសុវត្ថិភាព របស់កូនៗជាទីស្រឡាញ់យើង និស្សិត និងបុគ្គលិកនៃមហាវិទ្យាល័យរាប់រយនាក់ និងសហគមន៍ដែលយើងស្រឡាញ់ ។ យើងនៅចម្ងាយជិត ៣០ ម៉ាយល៍ ( ៥០ គីឡូម៉ែត្រ ) ពីផ្ទះ ហើយនៅសម័យនោះគ្មានទូសព្ទ និងការផ្ញើសារឡើយ យើងគ្មានវិធីទំនាក់ទំនងជាមួយកូនៗយើងបានភ្លាមៗឡើយ ហើយយើងក៏មិនអាចបើកឡានចេញពី អៃដាហូ ហ្វល ត្រឡប់ទៅ រ៉េចប៊ើក វិញបានដែរដោយសារផ្លូវទាំងអស់បានបិទ ។
យើងមានជម្រើសតែមួយគត់គឺស្នាក់នៅសណ្ឋាគារនៅតំបន់ ទីក្រុង អៃដាហូ ហ្វលនោះមួយយប់ ។ ខាធី និង ខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏តូចក្នុងសណ្ឋាគារទូលអង្វរដោយរាបសារទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌សូមឲ្យកូនៗជាទីស្រឡាញ់និងមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ផ្សេងទៀតដែលបានរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សោកនាដកម្មនេះមានសុវត្ថិភាព ។ ខ្ញុំចាំថា ខាធី ដើរចុះឡើងរហូតទល់ភ្លឺ ព្រួយបារម្ភអំពីកូនៗរបស់យើង ។ ខ្ញុំអាចបន្ធូរអារម្មណ៍ ហើយនៅទីបំផុតក៏បានសម្រាន្តលក់ ទោះជាព្រួយបារម្ភក្ដី ។
មិនយូរប៉ុន្មានដៃគូដ៏អស់កល្បជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានដាស់ខ្ញុំឡើង ហើយនិយាយថា « ហាល ! តើបងអាចសម្រាន្តលក់យ៉ាងដូចម្តេចទៅនៅពេលបែបនេះនោះ ? »
ពេលនោះ ពាក្យទាំងនេះបានចូលមកក្នុងចិត្ត និងគំនិតរបស់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ ។ ខ្ញុំបានចែកចាយពាក្យទាំងនោះជាមួយភរិយាខ្ញុំថា ៖ « ខាធី មិនថាមានលទ្ធផលយ៉ាងណាទេ អ្វីៗនឹងល្អប្រសើរឡើង ដោយសារតែព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ យើងបានចុះសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ ហើយបានផ្សារភ្ជាប់ជាគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចរួចហើយ » ។
នៅពេលនោះ វាហាក់ដូចជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់នៅក្នុងដួងចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងនូវអ្វីដែលយើងទាំងពីរនាក់បានដឹងរួចហើយថាជាការពិតគឺ ៖ ពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ ដែលមានតែនៅក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ និងគ្រប់គ្រងដោយសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រឹមត្រូវបានចងយើងរួមគ្នាជាស្វាមីភរិយា ហើយកូនៗរបស់យើងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់នឹងយើង ។ ពិតជាមិនចាំបាច់ត្រូវភ័យខ្លាចឡើយ ហើយយើងមានអំណរគុណដែលក្រោយមកដឹងថាកូនប្រុសៗរបស់យើងមានសុវត្ថិភាព ។
ប្រហែលជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មកពីប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បង្ហាញយ៉ាងល្អបំផុតអំពីអ្វីដែល ខាធី និង ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នៅយប់នោះដោយមិនអាចបំភ្លេចបាន ។ នៅពេលយើងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះជីវភាពខាងវិញ្ញាណ និងអារម្មណ៍ សុខសាន្ដ ដ៏ធំនឹងកើតឡើងចំពោះយើង ។… យើងនឹងក្រសោបយកន័យពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា ៖ ‹ ខ្ញុំទុកសេចក្តីសុខនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា ។… កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ ឬ ភ័យឡើយ › [យ៉ូហាន ១៤:២៧]២
ខ្ញុំបានទទួលពរឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្តរាល់ពេលដែលខ្ញុំចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ ។ ខ្ញុំចាំអំពីថ្ងៃដំបូងដែលខ្ញុំបោះជំហានចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ។
ខ្ញុំងើយមើលពិដានពណ៌-សដ៏ខ្ពស់ដែលធ្វើឲ្យបន្ទប់មានពន្លឺភ្លឺ ហាក់ដូចជាបើកចំហទៅលើមេឃដូច្នោះដែរ ។ នៅគ្រានោះហើយ ដែលគំនិតមួយផុសឡើងក្នុងចិត្តខ្ញុំជាពាក្យសម្តីច្បាស់ៗថា « ខ្ញុំធ្លាប់នៅកន្លែងដែលមានពន្លឺភ្លឺដូចនេះពីមុនមក » ។ ប៉ុន្តែរំពេចនោះក៏មានពាក្យទាំងនេះផុសក្នុងគំនិតខ្ញុំ ដែលពុំមែនជាពាក្យសម្តីខ្ញុំទេ ថា « អត់ទេ កូនពុំធ្លាប់មកទីនេះពីមុនមកទេ ។ កូននៅចាំដល់គ្រាមួយពីមុនកូនកើតមក ។ កូនធ្លាប់នៅទីដ៏ពិសិដ្ឋមួយដូចនេះដែរ ជាកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់អាចយាងមក »។
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយរាបសាថា នៅពេលយើងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចរំឭកពីនិស្ស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃវិញ្ញាណរបស់យើង ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ និងបំណងប្រាថ្នាចុងក្រោយរបស់យើងក្នុងការត្រឡប់ទៅផ្ទះនៅស្ថានសួគ៌វិញ ។
នៅក្នុងសុន្ទរកថាសន្និសីទថ្មីៗ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា ៖
« កន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតដើម្បីមាន ជីវិតខាងវិញ្ញាណ គឺការរស់នៅ តាមសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់បងប្អូន ! » ។
« អ្វីៗ ដែលយើងជឿ និង រាល់ សេចក្តីសន្យាដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះរាស្ត្រនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ កើតមាននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។៣
« បុគ្គលម្នាក់ៗដែលចុះសេចក្ដីសញ្ញា … ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ—ហើយរក្សាសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះ—កាន់តែអាចទទួលបានព្រះចេស្ដានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។៤
លោកក៏បានបង្រៀនថា « ពេលយើងចុះសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ នោះយើងពុំនៅលើឈរអព្យាក្រឹតទៀតឡើយ ។ ព្រះនឹងមិនបោះបង់ចោលទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយអស់អ្នកដែលបានបង្កើតចំណងបែបនោះជាមួយទ្រង់ឡើយ ។ តាមពិត អស់អ្នកដែលបានចុះសេចក្តីសញ្ញាជាមួយព្រះ អាចទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ពិសេសមួយ » ។៥
ក្រោមការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតរបស់ប្រធាន ណិលសុន ព្រះអម្ចាស់បានពន្លឿន ហើយនឹងបន្តពន្លឿនការសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅទូទាំងពិភពលោក ។ ការណ៍នេះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់មានឱកាសទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងភាពតម្កើងឡើង ហើយធ្វើ និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋទាំងឡាយ ។ ការមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋ ពុំមែនជាការខិតខំតែម្ដងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាលំនាំពេញមួយជីវិត ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា វាតម្រូវឲ្យខំអស់ពីចិត្ត ពលំ គំនិត និងកម្លាំងរបស់យើង ។៦
ការចូលរួមជាញឹកញាប់នៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាចបង្កើតលំនាំនៃលះបង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលបងប្អូនគោរពតាមសេចក្តីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយចងចាំសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះ បងប្អូនអញ្ជើញយាងនូវភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីពង្រឹង និងបន្សុទ្ធបងប្អូន ។
បន្ទាប់មក បងប្អូនអាចមានអារម្មណ៍នៃពន្លឺ និងសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការសន្យាទាំងឡាយគឺជាការពិត ។ បងប្អូននឹងបានដឹងថារាល់សេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ គឺជាឱកាសមួយដើម្បីខិតទៅជិតទ្រង់ ដែលបន្ទាប់មកនឹងបង្កើតនូវបំណងប្រាថ្នាក្នុងចិត្តដើម្បីគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
យើងត្រូវបានសន្យាថា « ដោយសារសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង នោះទ្រង់នឹងមិននឿយហត់ក្នុងការខិតខំរបស់ទ្រង់ដើម្បីជួយយើងឡើយ ហើយទ្រង់នឹងមិនអស់ការអត់ធ្មត់ប្រកបដោយព្រះគុណជាមួយនឹងយើងឡើយ » ។៧
តាមរយៈសេចក្ដីសញ្ញានៃការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចទទួលបានការធានាថាទំនាក់ទំនងគ្រួសារដោយក្ដីស្រឡាញ់ នឹងបន្តបន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ និងនៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច ។ ការគោរពដល់សេចក្ដីសញ្ញាអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារ ដែលបានធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះនឹងផ្តល់នូវការការពារពីសេចក្ដីអាក្រក់នៃភាពអាត្មានិយម និងភាពឆ្មើងឆ្មៃ ។
ការមើលថែបងប្អូនប្រុសស្រីឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួននឹងកើតមានតែតាមរយៈការខិតខំព្យាយាមដើម្បីដឹកនាំគ្រួសារបងប្អូនតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ។ សូមផ្តល់ឱកាសឲ្យកូនៗអធិស្ឋានសម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ ត្រូវដឹងឲ្យបានឆាប់នូវការចាប់ផ្តើមនៃភាពមិនចុះសម្រុងគ្នា ហើយទទួលស្គាល់ទង្វើវិជ្ជមានក្នុងការបម្រើដែលមិនគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជាពិសេសចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ។ នៅពេលបង ឬប្អូនអធិស្ឋានឲ្យគ្នានិងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក នោះដួងចិត្តនឹងបន្ទន់ ហើយងាកទៅរកគ្នានិងទៅរកឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេដែរ ។
នៅក្នុងផ្នែកមួយដែលបានរៀបរាប់ដោយ ម៉ាឡាគី ពេលលោកបានព្យាករអំពីព្យាការី អេលីយ៉ាថា ៖ « លោកនឹងដាក់នៅក្នុងចិត្តនៃកូនចៅនូវសេចក្ដីសន្យាដែលបានធ្វើដល់ពួកឪពុក ហើយចិត្តនៃកូនចៅនឹងបានបង្វែរមករកពួកឪពុករបស់ពួកគេវិញ ។ បើមិនដូច្នោះទេ នោះផែនដីទាំងមូលនឹងត្រូវកម្ទេចចោលសូន្យឈឹងក្នុងកាលទ្រង់យាងមក » ។៨
ការសាកល្បង បញ្ហានានានិងការឈឺចិត្តនឹងកើតមានចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា ។ គ្មានគ្នាយើងណាម្នាក់ស៊ាំនឹង « បន្លា នៃ សាច់ឈាមឡើយ » ។៩ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយចងចាំសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង នោះយើងអាចរៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលបានការណែនាំផ្ទាល់ខ្លួនមកពីព្រះអម្ចាស់ ។
នៅពេល ខាធី និងខ្ញុំរៀបការ ហើយបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ លូហ្គែន យូថាហ៍ កាលនោះអែលឌើរ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានធ្វើពិធីផ្សារភ្ជាប់ឲ្យពួកយើង ។ លោកបានថ្លែងពាក្យពីរបីម៉ាត់ដែលជាដំបូន្មានថា « ហល និង ខាធី សូមរស់នៅឲ្យស័ក្ដិសម ដើម្បីឲ្យពេលដែលការហៅបម្រើមកដល់ នោះប្អូនអាចដើរទៅទទួលដោយងាយ » ។
ដំបូង យើងមិនបានយល់អំពីអត្ថន័យនៃដំបូន្មាននោះទេ ប៉ុន្តែយើងបានព្យាយាមអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីរស់នៅតាមរបៀបដែលយើងនឹងត្រៀមខ្លួនដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលការហៅបម្រើមកដល់ ។ បន្ទាប់ពីយើងបានរៀបការជិត ១០ ឆ្នាំ មានការហៅបម្រើដែលមិននឹកស្មានដល់មួយបានផ្ដល់ឲ្យមកពី នែល អេ ម៉ាកស្វែល ដែលជាអ្នកតំណាងប្រព័ន្ធអប់រំនៃសាសនាចក្រ ។
ដំបូន្មានដោយក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្រធាន ឃឹមបឹល បានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីអាច « ដើរទៅទទួលដោយងាយ » បានក្លាយជាការពិត ។ ខាធី និងខ្ញុំបានទទួលការហៅឲ្យចាកចេញពីស្ថានភាពគ្រួសារដ៏ពិសេសមួយនៅកាលីហ្វ័រញ៉ា ដើម្បីបម្រើនៅក្នុងការចាត់តាំងមួយ ហើយជាកន្លែងមួយដែលខ្ញុំមិនស្គាល់សោះ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាកន្លែងនៃវិវរណៈទោះយ៉ាងណា គ្រួសារយើងបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចេញទៅ ពីព្រោះព្យាការី បានមើលឃើញព្រឹត្តិការណ៍នាពេលអនាគត ដែលនៅពេលនោះយើងបានរៀបចំខ្លួន ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា គ្មានអ្វីសំខាន់ជាងការគោរពដល់សេចក្តីសញ្ញាដែលបងប្អូនបានធ្វើ ឬអាចនឹងធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះទេ ។ មិនថាបងប្អូនស្ថិតនៅត្រង់ណានៅលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញានោះទេ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ហើយមានសិទ្ធិដើម្បីចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សូមទៅឲ្យបានញឹកញាប់តាមស្ថានភាពហុចឲ្យ ។ សូមចុះ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋទាំងឡាយជាមួយនឹងព្រះ ។ ខ្ញុំអាចធានាចំពោះបងប្អូនអំពីការពិតដូចគ្នាដែលខ្ញុំបានចែកចាយជាមួយ ខាធី នៅកណ្តាលយប់កាលពីជិតប្រាំទសវត្សរ៍មុន នៅក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារតូចនៅអៃដាហូ ហ្វល ៖ « មិនថាមានលទ្ធផលយ៉ាងណាទេ អ្វីៗនឹងល្អប្រសើរឡើងដោយសារតែសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏ពិតប្រាកដទៅកាន់បងប្អូនថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ និងដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន គឺជាព្យាការីនៅរស់របស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយខ្ញុំស្រឡាញ់បងប្អូនម្នាក់ៗ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕