រួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ
យើងរួបរួមគ្នាតាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ ខ្លឹមសារនៃការចូលរួមដ៏ពិតគឺ ការរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្លាំងអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង ប៉ុន្តែភាពពិតនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានក្លាយជាបទពិសោធន៍ពិតនៅក្នុងជីវិត ពេលខ្ញុំមានអាយុ ២៥ ឆ្នាំ ។ ពេលនោះខ្ញុំទើបតែបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលាច្បាប់ស្តេនហ្វត និងកំពុងសិក្សាដើម្បីប្រឡងយកអាជ្ញាប័ណ្ណច្បាប់ពីរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ។ ម្ដាយខ្ញុំបានទូរសព្ទមក ហើយមានប្រសាសន៍ថា លោកតា ក្រូស៊ឺ គិមបុល ដែលរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ជិតស្លាប់ហើយ ។ គាត់ប្រាប់ថា បើខ្ញុំចង់ជួបគាត់ ខ្ញុំគួរតែត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ ជីតាខ្ញុំមានអាយុ ៨៦ ឆ្នាំ ហើយឈឺធ្ងន់ណាស់ ។ ខ្ញុំបានទៅលេងគាត់ដោយក្តីរីករាយ ។ គាត់សប្បាយចិត្តណាស់ដែលបានឃើញខ្ញុំ ហើយចែកចាយទីបន្ទាល់គាត់នឹងខ្ញុំ ។
កាលលោកតាក្រូស៊ឺ មានអាយុទើប ៣ ឆ្នាំ លោកតាទួត ដេវីឌ ផាតធីន គិមបុល បានស្លាប់នៅអាយុ ៤៤ ឆ្នាំ ។១ លោកតាក្រូស៊ឺ សង្ឃឹមថាឪពុក និងជីតាគាត់គឺ ហ៊ីបឺរ ស៊ី គិមបុល នឹងពេញចិត្តជីវិតលោក ហើយមានអារម្មណ៍ថា លោកស្មោះចំពោះកេរដំណែលរបស់លោក ។
ដំបូន្មានដ៏សំខាន់របស់លោកតាចំពោះខ្ញុំ គឺត្រូវចៀសរាល់អារម្មណ៍ដែលថាខ្លួនមានសិទ្ធិត្រូវទទួលបាន ឬមានអភ័យឯកសិទ្ធិ ដោយសារបុព្វការីជនដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះឡើយ ។ លោកបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំគួរតែផ្តោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ លោកបានថ្លែងថា យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ មិនថាបុព្វការីជននៅលើផែនដីរបស់យើងជានរណាទេ យើងម្នាក់ៗនឹងរាយការណ៍ថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះថា យើងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទ្រង់បានល្អប៉ុនណា ។
លោកតាបានសំដៅទៅព្រះអង្គសង្គ្រោះថា ជា « អ្នកឆ្មាំទ្វារ » ជាសេចក្ដីយោងទៅ នីហ្វៃទី២ ៩:៤១ ។ លោកបានប្រាប់ខ្ញុំថា លោកសង្ឃឹមថា លោកបានប្រែចិត្តគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីមានលក្ខណៈសម្បត្តិទទួលសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។២
ខ្ញុំរំជួលចិត្តជាខ្លាំង ។ ខ្ញុំបានដឹងថាលោកគឺជាមនុស្សសុចរិត ។ លោកគឺជាលោកអយ្យកោ ហើយបានបម្រើបេសកកម្មជាច្រើន ។ លោកបានបង្រៀនខ្ញុំថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចត្រឡប់ទៅព្រះវិញព្រោះតែកិច្ចការល្អតែម្យ៉ាង ដោយគ្មានអំណោយទានពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឡើយ ។ ខ្ញុំចាំបានរហូតដល់ពេលនេះនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការកោតសរសើរដ៏អស្ចារ្យ ដែលលោកតាមានសម្រាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
នៅឆ្នាំ ២០១៩ ក្នុងអំឡុងការចាត់តាំងមួយនៅក្រុងយេរូសាឡិម៣ ខ្ញុំបានទៅមើលបន្ទប់ខាងលើមួយ ដែលនៅជិតកន្លែងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានលាងជើងពួកសាវករបស់ទ្រង់មុនពេលការឆ្កាង ។ ខ្ញុំបានជ្រួតជ្រាបខាងវិញ្ញាណ ហើយគិតពីរបៀបដែលទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យសាវកទ្រង់ស្រឡាញ់គ្នា ។
ខ្ញុំនឹកពីការអធិស្ឋានទូលអង្វររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជំនួសយើង ។ ការអធិស្ឋាននេះបានកើតឡើងនៅម៉ោងចុងក្រោយនៃព្រះជន្មរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ដូចដែលបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហាន ។
ការអធិស្ឋាននេះត្រូវបានណែនាំដល់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ រួមទាំងយើងគ្រប់គ្នាផងដែរ ។៤ នៅក្នុងការទូលអង្វរទៅកាន់ព្រះវរបិតា ទ្រង់បានអង្វរថា « ដើម្បីឲ្យទាំងអស់បានរួមមកតែមួយ ឱព្រះវរបិតាអើយ ដូចជាទ្រង់គង់ក្នុងទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំនៅក្នុងទ្រង់ដែរ គឺឲ្យអ្នកទាំងនោះបានរួមគ្នាតែមួយ » ។ ក្រោយមក ព្រះអង្គសង្រ្គោះបន្តថា « ឯសិរីល្អដែលទ្រង់បានប្រទានមកទូលបង្គំ នោះទូលបង្គំបានឲ្យដល់គេហើយ ដើម្បីឲ្យគេបានរួមគ្នាតែមួយ ដូចជាយើងក៏រួមតែមួយដែរ » ។៥ ការរួមគ្នាតែមួយ គឺជាអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានអធិស្ឋានទូលសុំ មុនពេលការក្បត់ និងការឆ្កាងរបស់ទ្រង់ ។ យើងអាចទទួលបានការរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។
ក្ដីមេត្តាករុណាដ៏សង្គ្រោះរបស់ព្រះអម្ចាស់ មិនអាស្រ័យទៅលើពូជពង្ស ការអប់រំ ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច ឬពូជសាសន៍នោះទេ ។ វាផ្អែកលើការរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។
ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី បានទទួលវិវរណៈអំពីការរៀបចំ និងការគ្រប់គ្រងសាសនាចក្រនៅឆ្នាំ ១៨៣០ បន្ទាប់ពីសាសនាចក្រត្រូវបានរៀបចំឡើងភ្លាម ។ ដែលឥឡូវជា កណ្ឌទី ២០ ដែលព្យាការីយ៉ូសែបបានអាននៅក្នុងសន្និសីទរបស់សាសនាចក្រដំបូង ហើយជាវិវរណៈដំបូងដែលបានអនុម័តដោយការយល់ព្រមជារួម ។៦
ខ្លឹមសារនៃវិវរណៈនេះពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ។ វាបង្រៀនយើងពីសារៈសំខាន់ និងតួនាទីរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងរបៀបទទួលបានព្រះចេស្តា និងពរជ័យទ្រង់តាមរយៈព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ។ ព្យាការីយ៉ូសែបមានអាយុ ២៤ ឆ្នាំ ហើយបានទទួលវិវរណៈជាច្រើន ហើយបានបញ្ចប់ការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមនដោយអំណោយទាន និងព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ។ ទាំងយ៉ូសែប និងអូលីវើរ ត្រូវបានស្គាល់ថាជាសាវកដែលបានតែងតាំងដើម្បីមានសិទ្ធិអំណាចធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រ ។
ខទី ១៧ ដល់ ៣៦ មាននូវសេចក្តីសង្ខេបអំពីគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រដ៏ចាំបាច់ រួមមានការពិតនៃព្រះ ការបង្កបង្កើតមនុស្សជាតិ ការធ្លាក់ និងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខទី ៣៧ មាននូវតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកចូលទៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ខទី ៧៥ ដល់ ៧៩ បានប្រកាសឲ្យដឹងនូវការអធិស្ឋានធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ដែលយើងប្រើជារៀងរាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ។
គោលលទ្ធិ គោលការណ៍ សាក្រាម៉ង់ និងការអនុវត្ត ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតឡើងតាមរយៈ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការីនៃការស្ដារឡើងវិញគឺគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ ។៧
តម្រូវការដើម្បីទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក វាមានទាំងលក្ខណៈស៊ីជម្រៅ ហើយក៏សាមញ្ញដែរ ។ ជាចម្បង វារួមបញ្ចូលទាំងភាពរាបសានៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះ ចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប៨ ការប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងអស់ ដោយការលើកដាក់លើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រកាន់ខ្ជាប់ដល់ទីបញ្ចប់ ហើយបង្ហាញតាមកិច្ចការរបស់យើង ថា យើងបានទទួលពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រីស្ទ ។៩
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលគុណសម្បត្តិទាំងអស់ដើម្បីទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកគឺជារឿងខាងវិញ្ញាណ ។ វាមិនចាំបាច់មានជំនាញសេដ្ឋកិច្ច ឬសង្គមឡើយ ។ អ្នកក្រ និងអ្នកមាន មានតម្រូវការខាងវិញ្ញាណដូចគ្នា ។
គ្មានការតម្រូវខាងពូជសាសន៍ ភេទ ឬជាតិសាសន៍ឡើយ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា មនុស្សទាំងអស់ ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលរួមក្នុងការទទួលទាននូវសេចក្ដីល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់ « ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី … ទាំងអស់ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះ » ។១០ « មនុស្សលោកទាំងអស់បានទទួលយកឯកសិទ្ធដូចៗគ្នា ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបានហាមប្រាមឡើយ » ។១១
ដោយសារ « ភាពដូចគ្នា » របស់យើងនៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះ នោះវាមិនសូវសមទេដែលយើងសង្កត់ធ្ងន់លើភាពខុសគ្នានោះ ។ អ្នកខ្លះបានលើកទឹកចិត្តយើងខុស « ឲ្យគិតថាមនុស្សខុសគ្នាពីខ្លួនយើងឆ្ងាយ និងខុសពីគ្នា តែការពិតវាមិនបែបនោះទេ ។ [ អ្នកខ្លះ ] យកវាទាំងស្រុង ប៉ុន្តែភាពខុសគ្នាតិចតួច ហើយធ្វើឲ្យវាអន្តរាយ » ។១២
លើសពីនេះ អ្នកខ្លះបានសន្មតខុសថា ព្រោះតែមនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទទួលយកភាពល្អ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ នោះមិនចាំបាច់តម្រូវអ្វីឡើយ ។១៣
ទោះយ៉ាងណា ព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថា បុគ្គលដែលដឹងខុសត្រូវទាំងអស់១៤គឺតម្រូវឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាប និងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា មនុស្សទាំងអស់មានសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ ហើយ « ពួកគេមានសិទ្ធិនឹងរើសយកឥស្សរភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច តាមរយៈព្រះជាអ្នកសង្រួបសង្រួមដ៏ធំរបស់មនុស្សលោកទាំងអស់ … ហើយប្រុងស្ដាប់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ចុះ ហើយចូរមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ហើយរើសយកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ។១៥ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ យើងត្រូវតែអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌របស់យើងយ៉ាងស្មោះត្រង់ដើម្បីជ្រើសរើសព្រះគ្រីស្ទ និងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទ្រង់ ។
ក្នុងជីវិតខ្ញុំ អត្ថន័យនៃ « សិទ្ធិជ្រើសរើស » និង « តាមបំណងចិត្ត » ត្រូវបានវែកញែក និងជជែកតវ៉ា ។ ប្រធានបទទាំងនេះធ្លាប់បាន និងបន្តជជែកវែកញែកដោយបញ្ញាជាច្រើនដង ។
នៅលើក្របសៀវភៅបោះពុម្ពថ្មីៗពីអតីតនិស្សិតនៅសាកលវិទ្យាល័យដ៏ធំមួយ សាស្ត្រាចារ្យជីវវិទូដ៏ល្បីឈ្មោះម្នាក់អះអាងថា « គ្មានកន្លែងសម្រាប់ធ្វើតាមបំណងចិត្តឡើយ » ។១៦ មិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលសាស្រ្តាចារ្យបានដកស្រង់ពីអត្ថបទដោយនិយាយថា « គ្មានព្រះទេ … ហើយគ្មានឆន្ទៈសេរីទេ … ហើយនេះគឺជាសកលលោកដ៏ធំទូលាយ ធម្មតា និងទទេស្អាត » ។១៧ ខ្ញុំពិតជាមិនយល់ស្របទាល់តែសោះ ។
គោលលទ្ធិគ្រឹះនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងគឺថាយើងមានសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌១៨ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងតាមបំណងចិត្ត ។១៩ សិទ្ធិជ្រើសរើសគឺជាសមត្ថភាពក្នុងការជ្រើសរើស និងធ្វើសកម្មភាព ។ វាសំខាន់ចំពោះផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ។ បើគ្មានសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ទេ យើងមិនអាចរៀន រីកចម្រើន ឬជ្រើសរើស ដើម្បីរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទបានទេ ។ ដោយសារតែសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ នោះយើង « មានសិទ្ធិនឹងរើសយកឥស្សរភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ។២០ នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាមុនឆាកជីវិតនេះនៅឯស្ថានសួគ៌ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតា មានរួមទាំងសិទ្ធិជ្រើសរើសដែលជាធាតុដ៏សំខាន់ ។ លូស៊ីហ្វើរបានបះបោរ ហើយ « បានខំរកបំផ្លាញសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់មនុស្ស » ។២១ ដោយហេតុនេះ អភ័យឯកសិទ្ធិនៃការមានរូបកាយរមែងស្លាប់គឺពុំមានសម្រាប់សាតាំង និងអ្នកដែលដើរតាមវាឡើយ ។
ពួកវិញ្ញាណនៅមុនឆាកជីវិតនេះផ្សេងទៀត បានអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ខ្លួនធ្វើតាមផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ វិញ្ញាណទាំងឡាយដែលបានទទួលពរដោយកើតក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះបន្តមានសិទ្ធិជ្រើសរើស ។ យើងមានសេរីភាពជ្រើសរើស និងប្រព្រឹត្ត ប៉ុន្តែយើងពុំអាចគ្រប់គ្រងលើលទ្ធផលបានទេ ។ « ការជ្រើសរើសយកអំពើល្អ និងសុចរិតភាពនាំទៅរកសុភមង្គល ភាពសុខសាន្ត និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ខណៈដែលជម្រើសធ្វើតាមអំពើបាប និងសេចក្ដីអាក្រក់នាំទៅរកទុក្ខព្រួយ និង ភាពសោកសៅ » ។២២ ដូចអាលម៉ាបានថ្លែងថា « សេចក្ដីទុច្ចរិតពុំដែលជាសុភមង្គលឡើយ » ។២៣
នៅក្នុងពិភពប្រកួតប្រជែងដ៏ខ្លាំងនេះ មាននូវការប្រឹងប្រែងខ្លាំងដើម្បីបានប្រសើរឡើង ។ ការព្យាយាមធ្វើជាមនុស្សល្អបំផុតឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពយើង គឺជាការខិតខំដ៏សុចរិត និងមានតម្លៃ ។ វាស្របទៅនឹងគោលលទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ តែការខិតខំធ្វើឲ្យអ្នកដទៃអន់ថយ ឬធ្លាក់ចុះ ឬបង្កើតឧបសគ្គដល់ភាពជោគជ័យរបស់ពួកគេ គឺជាការផ្ទុយពីគោលលទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ យើងមិនអាចបន្ទោសស្ថានភាព ឬអ្នកផ្សេងទៀតព្រោះការសម្រេចចិត្តធ្វើសកម្មភាពផ្ទុយទៅនឹងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះបានទេ ។
ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ វាងាយស្រួលនឹងផ្តោតទៅលើសម្ភារ និងភាពជោគជ័យក្នុងការងារ ។ អ្នកខ្លះមើលពុំឃើញពីគោលការណ៍ និងជម្រើសដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលមានសារៈសំខាន់អស់កល្បនោះទេ ។ យើងនឹងឈ្លាសវៃក្នុងការធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ឲ្យ « គិតដល់សេឡេស្ទាល » ។២៤
ជម្រើសដ៏សំខាន់បំផុតអាចធ្វើបានដោយមនុស្សភាគច្រើន ដោយមិនគិតពីទេពកោសល្យ សមត្ថភាព ឱកាស ឬស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចឡើយ ។ ការសង្កត់ធ្ងន់លើការដាក់ជម្រើសគ្រួសារជាចម្បងគឺជាការសំខាន់ ។ ការណ៍នេះគឺប្រាប់ច្បាស់នៅពេញក្នុងបទគម្ពីរ ។ សូមពិចារណាអំពីដំណើររឿងនៅក្នុងគម្ពីរនីហ្វៃទី១ ដែលលីហៃ « បានចេញទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ។ ហើយលោកបានចាកចោលផ្ទះសម្បែងរបស់លោក និងដែនដីនៃកេរ្តិ៍អាកររបស់លោក និងមាសរបស់លោក និងប្រាក់របស់លោក និងវត្ថុដ៏មានតម្លៃរបស់លោក » ។២៥
ពេលយើងប្រឈមមុខនឹងដំណើរប្រែប្រួលនៃជីវិត នោះរឿងជាច្រើនកើតឡើង ហួសពីការគ្រប់គ្រងរបស់យើងបាន ។ ជាក់ស្តែងដូចជា បញ្ហាសុខភាព និងគ្រោះថ្នាក់ អាចចូលទៅក្នុងប្រភេទនេះ ។ ជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ ថ្មីៗនេះបានប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់មនុស្សដែលធ្វើត្រឹមត្រូវទាំងអស់ ។ សម្រាប់ជម្រើសសំខាន់បំផុត យើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ ត្រឡប់ទៅឯសម័យផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ខ្ញុំវិញអែលឌើរ ម៉ារ៉ុន ឌី ហាងស៍ ជាប្រធានបេសកកម្មរបស់យើងបានឲ្យយើងទន្ទេញផ្នែកមួយនៃកំណាព្យរបស់ អេលឡា វីលឺ វីលខុក ៖
គ្មានឱកាស គ្មានជោគវាសនា គ្មានការគាប់ជួន
អាចចៀសវាង ឬរារាំង ឬគ្រប់គ្រងបានទេ
ជាដំណោះស្រាយដ៏រឹងមាំនៃព្រលឹងដែលបានប្តេជ្ញាចិត្ត ។២៦
ផ្អែកលើគោលការណ៍ ការប្រព្រឹត្ត ការគោរពសាសនា និងការរស់នៅដោយសុចរិត ជារឿងដែលយើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងចំពោះព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាជម្រើសមួយដែលយើងធ្វើ ។២៧
សូមយល់ថា ខ្ញុំពុំបានគាំទ្រឲ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍តិចតួចលើការអប់រំ ឬមុខរបរនោះទេ ។ អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយគឺថា នៅពេលដាក់កិច្ចខិតខំទាក់ទងនឹងការអប់រំ និងមុខរបរមានតម្លៃខ្ពស់ជាងគ្រួសារ ឬការរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ នោះលទ្ធផលដែលមិនចង់បាន អាចនឹងអវិជ្ជមានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ។
គោលលទ្ធិសាមញ្ញ និងច្បាស់លាស់បានកំណត់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២០ គឺប៉ះដួងចិត្ត និងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ នៅពេលវាបានពង្រឹង ហើយបញ្ជាក់ពីគំនិតខាងវិញ្ញាណដ៏ពិសិដ្ឋ ។ វាបង្រៀនថា សេចក្ដីសង្គ្រោះបានកើតឡើងពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កែតម្រូវ និងញែកព្រលឹងដែលប្រែចិត្តឲ្យបរិសុទ្ធ ដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។២៨ វាកំណត់តួនាទីដ៏សំខាន់នៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
យើងគួរតែព្យាយាមបញ្ចូលអ្នកដទៃក្នុងរង្វង់នៃភាពតែមួយរបស់យើង ។ បើយើងធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ឲ្យប្រមូលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលខ្ចាត់ខ្ចាយនៅទាំងសងខាងនៃវាំងនន នោះយើងត្រូវបញ្ចូលអ្នកដទៃនៅក្នុងរង្វង់នៃភាពតែមួយរបស់យើង ។ ដូចប្រធាន ណិលសុន បានបង្រៀនយ៉ាងល្អថា ៖ « នៅគ្រប់ទ្វីប និងកោះនៃសមុទ្រ មនុស្សស្មោះត្រង់កំពុងប្រមូលផ្តុំគ្នាចូលក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ភាពខុសគ្នារវាងវប្បធម៌ ភាសា ភេទ ពូជសាសន៍ និងសញ្ជាតិពុំសំខាន់ដូចជាអ្នកស្មោះត្រង់ដែលចូលមកលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា និងមករកព្រះប្រោសលោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឡើយ » ។២៩
យើងរួបរួមគ្នាតាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ ខ្លឹមសារនៃការចូលរួមដ៏ពិតគឺ ការរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។ ពិធីបរិសុទ្ធនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីសាក្រាម៉ង់ដែលចែងក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា កណ្ឌទី ២០រួមទាំងសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់យើង គឺរួបរួមយើងតាមរបៀបដ៏ពិសេសហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងរួមគ្នាតែមួយតាមរបៀបសំខាន់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងដើម្បីរស់នៅដោយសុខសាន្ត និងសុខដុម ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីដ៏ពិត និងច្បាស់លាស់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានព្រះជន្មរស់នៅ ហើយដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ យើងអាចរួមគ្នាតែមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាម៉ែន ៕