ហៅ ដើម្បីកុំឲ្យដួល
ប្រសិនបើយើងអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថាយើងនឹងមិនដួលឡើយ ។
ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំចង់ចាប់ផ្តើមដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីភាពជឿជាក់ទាំងស្រុងក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំថា ព្រះបានស្តាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយឆ្លើយតបវិញតាមរបៀបផ្ទាល់ខ្លួនម្នាក់ៗ ។
នៅក្នុងពិភពលោកដែលពេញដោយភាពមិនច្បាស់លាស់ ការឈឺចាប់ ការខកចិត្ត និងការខូចចិត្ត យើងអាចមានទំនោរពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាព និងចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ក៏ដូចជាចំណេះដឹង និងសុវត្ថិភាពដែលបានមកពីពិភពលោក ។ រឿងនេះអាចបណ្តាលឲ្យយើងដាក់ប្រភពពិតនៃជំនួយ និងការគាំទ្រដែលអាចទប់ទល់នឹងបញ្ហាប្រឈមនានាក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះនៅខាងក្រោយទៅវិញ ។
ខ្ញុំចាំពីគ្រាមួយ ពេលខ្ញុំឈឺដេកពេទ្យ ខ្ញុំពិបាកដេកណាស់ ។ ពេលខ្ញុំបិទភ្លើង បន្ទប់ក៏ងងឹត ខ្ញុំបានឃើញសញ្ញាចាំងលើពិដាននៅពីមុខខ្ញុំ ដែលសរសេរថា « ហៅ ដើម្បីកុំឲ្យដួល » ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ខ្ញុំបានឃើញមានសារដដែលនេះនៅកន្លែងជាច្រើនក្នុងបន្ទប់នោះ ។
ហេតុអ្វីបានជាសារនោះមានសារៈសំខាន់ម៉្លេះ ? ពេលខ្ញុំសួរពេទ្យអំពីសញ្ញានេះ គាត់បាននិយាយថា « ដើម្បីបង្ការកុំឲ្យដួល ដើម្បីកុំឲ្យរបួសកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរថែមទៀត » ។
តាមធម្មជាតិ ជីវិតមាននូវបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ ខ្លះមកពីរូបកាយយើង ខ្លះមកពីភាពទន់ខ្សោយ ឬទុក្ខលំបាកយើង ខ្លះមកពីរបៀបដែលអ្នកដទៃប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសពួកគេ និងខ្លះទៀតមកពីការប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ។
តើមានការសន្យាណាដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងការសន្យា ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ នៅពេលទ្រង់បានប្រកាសថា « ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ » ឬចូរហៅ « នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក » ដែរឬទេ ?១
ការអធិស្ឋានគឺជាផ្លូវប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើង « ហៅ ដើម្បីកុំឲ្យដួល » ។ ទោះយ៉ាងណា មានស្ថានភាពដែលយើងអាចនឹងគិតថា ការហៅនោះមិនបានឮទេ ដោយសារយើងពុំទទួលចម្លើយភ្លាមៗ ឬទទួលបានតាមការរំពឹងទុករបស់យើងនោះ ។
ជួនកាល រឿងនេះនាំឲ្យមានការថប់បារម្ភ ភាពសោកសៅ ឬការខកចិត្ត ។ ប៉ុន្តែសូមចាំពីការបង្ហាញជំនឿរបស់នីហ្វៃ ទៅលើព្រះអម្ចាស់ ពេលលោកថ្លែងថា « ហេតុអ្វីក៏ទ្រង់មិនអាចបង្គាប់ខ្ញុំឲ្យសង់សំពៅបាន ? »២ ឥឡូវ ខ្ញុំសូមសួរបងប្អូនថាហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់មិនអាចបង្គាប់បងប្អូនថាកុំឲ្យដួលបាន ?
ការទុកចិត្តលើចម្លើយរបស់ព្រះ បញ្ជាក់ពីការទទួលយកតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ ពុំមែនតាមរបៀបយើងឡើយ៣ ហើយថា « គ្រប់ទាំងអស់ត្រូវតែកើតឡើង តាមពេលរបស់វា » ។៤
ការដឹងប្រាកដថា យើងជាបុត្ររបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ និងមេត្តាករុណា គួរតែជាការលើកទឹកចិត្តឲ្យ « ហៅ » នៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ឧឡារិកដោយឥរិយាបថនៃ « [ ការ ] អធិស្ឋានជានិច្ច ឥត[ រសាយចិត្ត ]ឡើយ … ដើម្បីឲ្យកិច្ចការ [ របស់យើង ] អាចបានទៅជាសុខុមាលភាពដល់[ ព្រលឹង ] [ របស់យើង ] » ។៥ ស្រមៃមើលថាព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យយ៉ាងណា ពេលយើងទូលអង្វរក្នុងព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងការអធិស្ឋានម្តងៗ ។ ខ្ញុំជឿថា វាបង្ហាញនូវអំណាច និងភាពទន់ភ្លន់ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ !
បទគម្ពីរគឺមានពេញទៅដោយគំរូនៃអ្នកដែល អំពាវនាវដល់ព្រះ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេដួលឡើយ ។ ហេលេមិន និងកងទ័ពលោក ពេលប្រឈមមុខនឹងទុក្ខវេទនា « បានអំពាវនាវ » ដល់ព្រះ ដោយចាក់ស្រោចព្រលឹងពួកគេក្នុងការអធិស្ឋាន ។ ពួកគេទទួលបានការអះអាង នូវភាពសុខសាន្ត សេចក្តីជំនឿ និងក្តីសង្ឃឹម ភាពក្លាហាន និងការប្តេជ្ញាចិត្ត រហូតដល់ពួកគេសម្រេចបានគោលដៅរបស់ខ្លួន ។៦
សូមស្រមៃពីរបៀបដែលម៉ូសេបានអំពាវនាវ ហើយស្រែកទៅកាន់ព្រះ កាលឃើញថាខ្លួនលោកស្ថិតនៅចន្លោះសមុទ្រក្រហម និងសាសន៍អេស៊ីព្ទ ប៉ុនប៉ងវាយប្រហារ ឬនៅពេលអ័ប្រាហាំគោរពតាមការបង្គាប់ឲ្យបូជាអ៊ីសាកជាកូនប្រុសរបស់លោក ។
ខ្ញុំជឿថា បងប្អូនម្នាក់ៗធ្លាប់មាន ហើយនឹងមានបទពិសោធន៍ដែលការអំពាវនាវ នឹងទទួលចម្លើយថាកុំឲ្យដួល ។
កាលពីសាមសិបឆ្នាំមុន ពេលដែលភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំរៀបចំខ្លួនរៀបការស៊ីវិល និងរៀបការនៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ផង មានគេទូរសព្ទមកប្រាប់យើងថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ស៊ីវិលត្រូវលុបចោល ព្រោះមានកូដកម្ម ។ យើងបានទទួលទូរសព្ទនោះបីថ្ងៃមុនពិធីកំណត់ ។ បន្ទាប់ពីខំរៀបចំជាច្រើនដងនៅកន្លែងផ្សេងទៀត យើងពុំអាចណាត់ជួបបានទេ យើងចាប់ផ្តើមធុញថប់ និងសង្ស័យថា យើងពិតជាមិនអាចរៀបការតាមការគ្រោងទុកនោះបានទេ ។
គូដណ្តឹងខ្ញុំ និងខ្ញុំ « បានអំពាវនាវ » អស់ពីព្រលឹងពួកយើងទៅព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋាន ។ ទីបំផុត មានគេម្នាក់មកប្រាប់យើងអំពីកន្លែងមួយនៅទីក្រុងតូចមួយឯជាយក្រុង ដែលអ្នកស្គាល់គ្នាជាអភិបាលក្រុង ។ ដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ ពួកយើងបានទៅជួបគាត់ ហើយសួរគាត់ថាតើវាគាត់អាចជួយរៀបការឲ្យពួកយើងបានទេ ។ ពួកយើងរីករាយជាខ្លាំង ដែលគាត់យល់ព្រម ។ លេខាគាត់បានបញ្ជាក់ប្រាប់យើងថា យើងត្រូវតែមានវិញ្ញាបនបត្រពីទីក្រុងនោះ ហើយប្រគល់ឯកសារទាំងអស់មុនពេលថ្ងៃត្រង់ថ្ងៃនៅថ្ងៃស្អែក ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកយើងបានផ្លាស់ទៅទីក្រុងតូចនោះ ហើយបានទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីស ដើម្បីស្នើសុំឯកសារដែលត្រូវការ ។ ពួកយើងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងដែលមន្រ្តីរូបនោះបាននិយាយថា គាត់នឹងមិនផ្ដល់ឯកសារឲ្យយើងទេ ព្រោះមានគូស្នេហ៍វ័យក្មេងជាច្រើនបានរត់ចេញពីគ្រួសារ ទៅរៀបការ ស្ងាត់ៗនៅក្នុងទីក្រុងតូចនោះ តែនេះពុំមែនជាករណីរបស់យើងទេ ។ ជាថ្មីម្តងទៀត យើងមានការភ័យខ្លាច និងទុក្ខព្រួយជាខ្លាំង ។
ខ្ញុំចាំពីរបៀបដែលខ្ញុំបានអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បីកុំឲ្យដួល ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍យ៉ាងច្បាស់ក្នុងគំនិតដដែលៗថា « ប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។ ខ្ញុំបានយកប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធចេញមក ហើយហុចទៅឲ្យមន្រ្តីរូបនោះ គូដណ្ដឹងខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់ ។
យើងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ពេលយើងបានឮមន្ត្រីរូបនោះនិយាយថា « ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនប្រាប់ខ្ញុំថា លោកមកពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ? ខ្ញុំស្គាល់ព្រះវិហាររបស់លោកច្បាស់ណាស់ » ។ គាត់ចាប់ផ្តើមរៀបចំឯកសារភ្លាម ។ ពួកយើងកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលមន្ត្រីរូបនោះចេញពីប៉ុស្ដិ៍ប៉ូលីសដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ ។
ហាសិបនាទីបានកន្លងផុតទៅ ពុំឃើញគាត់ត្រឡប់មកវិញទេ ។ នៅពេលនោះម៉ោង ១១:៥៥ នាទីថ្ងៃទៅហើយ ជាពេលដែលយើងត្រូវប្រគល់ឯកសារនោះ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ។ រំពេចនោះ គាត់មកដល់ មានទាំងកូនឆ្កែដ៏ស្រស់ស្អាតមួយក្បាលផង ហើយប្រាប់យើងថា វាជាកាដូអាពាហ៍ពិពាហ៍ រួចឲ្យវាមកពួកយើង ព្រមនឹងឯកសារផងដែរ ។
យើងបានរត់ទៅការិយាល័យអភិបាលក្រុង ជាមួយនឹងឯកសារ និងកូនឆ្កែថ្មីរបស់យើង ។ រួចយើងបានឃើញរថយន្តរបស់មន្រ្តីរូបនោះបើកមករកយើង ។ ខ្ញុំបានឈប់នៅពីមុខឡាននោះ ។ រថយន្តបានឈប់ ហើយយើងឃើញលេខានៅខាងក្នុងនោះដែរ ។ ពេលឃើញពួកយើង គាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំសុំទោស ខ្ញុំប្រាប់លោកថានៅពេលថ្ងៃត្រង់ ។ ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើកិច្ចការផ្សេងទៀត » ។
ខ្ញុំបន្ទាបខ្លួនដោយស្ងប់ស្ងាត់អំពាវនាវអស់ពីចិត្តទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទូលសូមជំនួយម្ដងទៀតដើម្បី « កុំឲ្យដួល » ។ រំពេចនោះ អព្ភូតហេតុបានកើតឡើង ។ រួចលេខានិយាយមកយើងថា « អ្នកទាំងពីរមានឆ្កែស្អាតណាស់ ។ តើខ្ញុំអាចរកឆ្កែស្អាតបែបនេះឲ្យកូនប្រុសខ្ញុំនៅឯណាទៅ ?
យើងបានឆ្លើយភ្លាមថា « ឆ្កែនេះគឺសម្រាប់លោកស្រីហើយ » ។
លេខារូបនោះ បានមើលមកយើងដោយភ្ញាក់ផ្អើល រួចនិយាយថា « តោះ ! អញ្ចឹង ទៅការិយាល័យរៀបចំកម្មវិធី » ។
ពីរថ្ងៃក្រោយមក ខារ៉ូល និងខ្ញុំបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ស៊ីវិល័យតាមការគ្រោងទុក រួចមកពួកយើងបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ លីម៉ា ប៉េរូ ។
ជាការពិតណាស់ យើងត្រូវតែចងចាំថាការអំពាវនាវគឺជារឿងជំនឿ និងសកម្មភាព—ជំនឿដើម្បីទទួលស្គាល់ថា យើងមានព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលឆ្លើយតបការអធិស្ឋានយើងតាមព្រះប្រាជ្ញាញាណឥតដែនកំណត់របស់ទ្រង់ ហើយធ្វើសកម្មភាពស្របទៅនឹងអ្វីដែលយើងទូលសូម ។ ការអធិស្ឋាន—ការអំពាវនាវ—អាចជាសញ្ញានៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្តបន្ទាប់ពីការអធិស្ឋានគឺជាសញ្ញាមួយ ដែលបង្ហាញថាយើងជឿពិត ជាសេចក្តីជំនឿដែលត្រូវបានសាកល្បងក្នុងពេលឈឺចាប់ ការភ័យខ្លាច ឬការខកចិត្ត ។
ខ្ញុំស្នើសុំឲ្យបងប្អូនពិចារណាដូចខាងក្រោម ៖
-
សូមគិតជានិច្ចអំពីព្រះអម្ចាស់ថាជាជម្រើសដំបូងរបស់បងប្អូនដើម្បីទទួលបានជំនួយ ។
-
អំពាវនាវ ដើម្បីកុំឲ្យដួល ។ សូមងាកទៅរកព្រះនៅក្នុងការអធិស្ឋានដោយស្មោះសរ ។
-
បន្ទាប់ពីការអធិស្ឋានសូមធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីទទួលបានពរជ័យដែលបងប្អូនបានអធិស្ឋានទូលសូមនោះ ។
-
សូមបន្ទាបខ្លួន ដើម្បីទទួលយកចម្លើយតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និងរបៀបរបស់ទ្រង់ ។
-
សូមកុំឈប់ឡើយ ! សូមបន្តឆ្ពោះទៅមុខនៅលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា ខណៈដែលបងប្អូនរង់ចាំចម្លើយ ។
អាចនឹងមានមនុស្សណាម្នាក់នាពេលនេះ ព្រោះតែស្ថានភាព មានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាពួកគេហៀបនឹងដួល ហើយចង់អំពាវនាវដូច យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ពេលលោកអំពាវនាវថា « ឱព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? … តើព្រះហស្ដទ្រង់នឹងទប់ទុក … ដល់ណាទៅ ? »៧
ទោះជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះក្តី សូមអធិស្ឋានដោយ « សន្ទុះខាងវិញ្ញាណ » ដូចដែលប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀន ៨ព្រោះការអធិស្ឋានរបស់បងប្អូននឹងត្រូវបានឮជានិច្ច !
សូមចាំ ទំនុកតម្កើងនេះ ៖
មុនអ្នកចេញពីបន្ទប់ព្រឹកមិញ
តើបានអធិស្ឋានទេ ?
ក្នុងនាមនៃព្រះគ្រីស្ទដ៏សង្គ្រោះ
តើអ្នកបានសូមព្រះគុណទ្រង់
ទុកជាខែលថ្ងៃនេះ ?
អធិស្ឋានជួយអ្នកដែលនឿយហត់ !
ហើយប្រែយប់ទៅជាថ្ងៃបាន
កាលជីវិតងងឹងនឹងលំបាក
កុំភ្លេចអធិស្ឋាន ។៩
នៅពេលយើងអធិស្ឋាន យើងអាចទទួលអារម្មណ៍ក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ដែលបានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយរបស់ទ្រង់ឲ្យសម្រាលបន្ទុកយើង ពីព្រោះបើយើងអំពាវនាវទៅរកព្រះខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងនឹងមិនដួលឡើយ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕