ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាចំនុចចម្បងក្នុងជីវិតយើង
សំណួរដ៏មានអត្ថន័យនៃព្រលឹង គឺជាសំណួរដែលលេចឡើងនៅគ្រាដ៏ងងឹតបំផុត និងការសាកល្បងខ្ពស់បំផុតរបស់យើង ដែលត្រូវបានដោះស្រាយតាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនងាករេរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
កាលយើងធ្វើដំណើរក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ជួនកាលយើងត្រូវហ៊ុមព័ទ្ធដោយការសាកល្បង ៖ ការឈឺចាប់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៃការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ការតយុទ្ធនឹងជំងឺ ការឈឺផ្សាដោយភាពអយុត្តិធម៌ បទពិសោធន៍ដ៏ចុកចាប់នៃការបៀតបៀន ឬការរំលោភបំពាន ភាពសោកសៅព្រោះអត់ការងារធ្វើ ទុក្ខលំបាកក្នុងគ្រួសារ ការឈឺចុកចាប់មកពីភាពឯកោ ឬផលវិបាកដ៏សោកសៅនៃជម្លោះប្រដាប់អាវុធ ។១ ក្នុងគ្រាបែបនេះ ព្រលឹងយើងចង់បានទីពឹងជ្រក ។២ យើងស្វែងរកដោយស្មោះដើម្បីដឹងថា ៖ តើយើងអាចរកបានប្រទាលមុខសៈនៃភាពសុខសាន្តនៅកន្លែងណា ?៣ តើយើងអាចដាក់ការទុកចិត្តលើនរណា ដើម្បីជួយយើងឲ្យមានទំនុកចិត្ត និងកម្លាំងដើម្បីឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងនេះបាន ?៤ តើនរណាមានភាពអត់ធ្មត់ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឱបក្រសោប និងព្រះហស្តដ៏សុចរិតដ៏អស្ចារ្យ ដើម្បីលើកស្ទួយ និងគាំទ្រយើង ?
សំណួរដ៏មានអត្ថន័យនៃព្រលឹង គឺជាសំណួរដែលលេចឡើងនៅគ្រាដ៏ងងឹតបំផុត និងការសាកល្បងខ្ពស់បំផុតរបស់យើង ដែលត្រូវបានដោះស្រាយតាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនងាករេរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។៥ ក្នុងទ្រង់ ហើយតាមរយៈពរជ័យដែលបានសន្យានៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់៦ យើងរកឃើញចម្លើយដែលយើងស្វែងរក ។ គឺតាមរយៈដង្វាយធួនដ៏និរន្តររបស់ទ្រង់ ដែលផ្ដល់ដល់យើងនូវអំណោយទានហួសពីការកាត់ថ្លៃបាន—គឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹម ការព្យាបាល និងការធានានូវវត្តមានដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតយើង ។៧ អំណោយទាននេះមានដល់អស់អ្នកដែលឈោងទៅដោយសេចក្ដីជំនឿ ឱបក្រសោបភាពសុខសាន្ត និងការប្រោសលោះដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យដោយសេរី ។
ព្រះអម្ចាស់លាតព្រះពាហុមកកាន់យើងម្នាក់ៗ ជាកាយវិការដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ ។ ការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ចំពោះយើងគឺលើសពីការហៅដ៏សាមញ្ញមួយ វាគឺជាការសន្យាដ៏ទេវភាពមួយ ដែលពង្រឹងដោយព្រះចេស្តាដ៏យូរអង្វែងនៃព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរ ទ្រង់បានអះអាងនឹងយើងដោយក្ដីស្រឡាញ់ថា ៖
« អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សម្រាក ។
« ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសម្រាកដល់ព្រលឹង ។
« ពីព្រោះនឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល » ។៨
ការអញ្ជើញដ៏សាមញ្ញរបស់ទ្រង់ « ចូរមកឯខ្ញុំ » ហើយ « ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ » បញ្ជាក់នូវការសន្យាដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ទ្រង់—ជាការសន្យាដ៏ធំ និងពេញលេញ វាតំណាងឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដែលផ្ដល់នូវការធានាដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ដល់យើងថា ៖ « អ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសម្រាក » ។
ពេលយើងស្វែងរកការណែនាំខាងវិញ្ញាណដោយឧស្សាហ៍៩ នោះយើងចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើន ដែលពង្រឹងទីបន្ទាល់យើង ។ ពេលយល់ដឹងពីភាពធំធេងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ១០ នោះដួងចិត្តយើងបានពោរពេញទៅដោយការដឹងគុណ ភាពរាបសា១១ និងរំឭកបំណងប្រាថ្នាដើម្បីស្វែងរកផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ។១២
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « នៅពេលជីវិតរបស់យើងផ្តោតលើផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ … ព្រមទាំងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អទ្រង់ នោះយើងអាចមានអំណរ មិនថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើង—ឬមិនកើតឡើង—នៅក្នុងជីវិតយើងនោះទេ ។ អំណរកើតមានឡើង ដោយសារតែទ្រង់ » ។១៣
អាលម៉ាថ្លែងទៅកាន់កូនប្រុសលោក ហេលេមិន ដោយប្រកាសថា ៖ « ហើយឥឡូវនេះ ឱហេលេមិន កូនប្រុសរបស់ឪពុកអើយ មើលចុះ កូននៅវ័យក្មេង ហេតុដូច្នេះហើយ ឪពុកសង្ឃឹមថា កូននឹងស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ឪពុក ហើយរៀនអំពីឪពុក ព្រោះឪពុកដឹងថា នរណាដែលដាក់ទីទុកចិត្តរបស់ខ្លួនទៅលើព្រះ អ្នកនោះហើយ ដែលនឹងបានគាំទ្រនៅក្នុងការពិសោធរបស់គេ និងវិបត្តិរបស់គេ និងសេចក្ដីទុក្ខវេទនារបស់គេ ហើយនឹងត្រូវបានលើកឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ » ។១៤
ហេលេមិនបានថ្លែងទៅកាន់ពួកកូនប្រុសលោក ដោយបានបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ដ៏អស់កល្បនេះក្នុងការដាក់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាចម្បងក្នុងជីវិតយើងថា ៖ « ចូរចងចាំចុះ ចូរចងចាំចុះថា គឺនៅលើសិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះនៃយើង គឺព្រះគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលកូនត្រូវសង់គ្រឹះរបស់កូន »។១៥
នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤ យើងបានដឹងថា ក្រោយពីបានឮអំពីសេចក្ដីស្លាប់របស់យ៉ូហានបាទីស្ទ នោះព្រះយេស៊ូវបានស្វែងរកភាពស្ងប់ស្ងៀម ។ ទោះជាយ៉ាងណា ហ្វូងមនុស្សដ៏ធំមួយបានដើរតាមទ្រង់ ។ ដោយមានព្រះហឫទ័យក្តួលអាណិត និងស្រឡាញ់ តែមិនអនុញ្ញាតឲ្យទុក្ខសោករបស់ទ្រង់រំខានដល់បេសកកម្មរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវបានស្វាគមន៍ពួកគេ ព្យាបាលអ្នកឈឺក្នុងចំណោមពួកគេ ។ លុះល្ងាចជិតមកដល់ ពួកសិស្សប្រឈមនឹងឧបសគ្គដ៏គួរឲ្យខ្លាចមួយ ៖ គឺមនុស្សមានច្រើននាក់ តែមានអាហារតិចតួច ។ ពួកសិស្សបានទូលសូមឲ្យព្រះយេស៊ូវបញ្ជូនហ្វូងមនុស្សទៅរកអាហារ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ និងអាណិតអាសូរពួកគេជាខ្លាំង បានសុំឲ្យពួកសិស្សផ្ដល់អាហារដល់ពួកគេជំនួសវិញ ។
ខណៈដែលពួកសិស្សខ្វល់ខ្វាយនឹងឧបសគ្គដែលនៅនឹងមុខ នោះព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញពីការទុកចិត្ត និងក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះព្រះវរបិតាទ្រង់ រួមទាំងក្ដីស្រឡាញ់មិនងាករេទៅកាន់ប្រជាជន ។ ទ្រង់បានដឹកនាំហ្វូងមនុស្សឲ្យអង្គុយលើស្មៅ ហើយយកនំប៉័ងតែប្រាំដើម និងត្រីពីរកន្ទុយមក ទ្រង់បានជ្រើសរើសថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះវរបិតា ដោយទទួលស្គាល់ការប្រទានមកពីព្រះនូវសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។
បន្ទាប់ពីទ្រង់បានថ្លែងអំណរគុណហើយ ព្រះយេស៊ូវបានកាច់នំប៉័ង ហើយពួកសិស្សបានចែកវាទៅឲ្យប្រជាជន ។ ដោយអព្ភូតហេតុ អាហារនោះមិនត្រឹមតែគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏សម្បូរហូរហៀរ នៅសល់ដល់ ១២ កញ្ជើទៀត ។ ក្រុមដែលបានទទួលអាហាររួមមានបុរស ប្រាំពាន់នាក់ ព្រមទាំងស្ត្រី និងកុមារផង ។១៦
អព្ភូតហេតុនេះបង្រៀននូវមេរៀនដ៏ស៊ីជម្រៅមួយ ៖ នៅពេលប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គ វាងាយនឹងស្លុងទៅក្នុងការលំបាករបស់យើង ។ ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញគំរូពីអំណាចនៃការផ្ដោតទៅលើព្រះវរបិតាទ្រង់ ដោយថ្លែងនូវការដឹងគុណ និងការទទួលស្គាល់ថា ដំណោះស្រាយចំពោះការសាកល្បងរបស់យើង ពុំមកពីខ្លួនយើងនោះទេ ប៉ុន្តែមកពីព្រះវិញទេតើ ។១៧
ពេលយើងឆ្លងកាត់ការលំបាក ជាធម្មតាយើងមានទំនោរផ្តោតទៅលើឧបសគ្គដែលយើងប្រឈមមុខ ។ ឧបសគ្គរបស់យើងគឺរូបីយ និងតម្រូវឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ ប៉ុន្តែគោលការណ៍នៃការឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងនោះគឺអាស្រ័យទៅលើការផ្តោតរបស់យើង ។ ដោយដាក់ព្រះគ្រីស្ទជាស្នូលនៃគំនិត និងទង្វើរបស់យើង នោះយើងសម្របខ្លួនយើងតាមទស្សនៈ និងកម្លាំងរបស់ទ្រង់ ។១៨ ការកែតម្រូវនេះពុំកាត់បន្ថយការលំបាករបស់យើងទេ ផ្ទុយទៅវិញ វាជួយយើងឲ្យរុករកតាមរយៈការកែតម្រូវទាំងនេះក្រោមការណែនាំពីព្រះ ។១៩ ជាលទ្ធផល យើងរកឃើញដំណោះស្រាយ និងការគាំទ្រដែលកើតមកពីប្រាជ្ញាដែលខ្ពស់ជាង ។ ការទទួលយកទស្សនៈផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទនេះ ផ្ដល់អំណាចដល់យើងឲ្យមានកម្លាំងអត់ធ្មត់ និងការយល់ដឹងដើម្បីបង្វែរការសាកល្បងទៅជាជ័យជំនះវិញ២០ ទាំងរំឭកយើងថា ជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្វីដែលហាក់ដូចជាបញ្ហាធំអាចក្លាយជាផ្លូវមួយទៅកាន់ភាពរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណកាន់តែប្រសើរឡើង ។
ដំណើររឿងរបស់អាលម៉ាជាកូននៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនបង្ហាញពីការរៀបរាប់ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយអំពីការប្រោសលោះ និងផលប៉ះពាល់ដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃការផ្តោតជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់នៅជុំវិញព្រះគ្រីស្ទ ។ ដំបូង អាលម៉ាឈរជាគូប្រឆាំងនឹងសាសនាចក្រនៃព្រះអម្ចាស់ ដោយបាននាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេងចេញពីផ្លូវនៃសេចក្ដីសុចរិត ។ យ៉ាងណាក្តី មានអន្តរាគមន៍ដ៏ទេវភាពមួយ ដែលបង្ហាញដោយការយាងមកជួបរបស់ទេវតា ដែលបានធ្វើឲ្យលោកភ្ញាក់ពីអំពើខុសឆ្គង ។
នៅគ្រាដ៏ងងឹតបំផុតរបស់លោក ដែលបានរងទារុណដោយសារកំហុស និងភាពអស់សង្ឃឹមដើម្បីស្វែងរកផ្លូវចេញពីការឈឺចាប់ខាងវិញ្ញាណអាលម៉ាបានចងចាំពីការបង្រៀនរបស់ឪពុកលោកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ ដោយមានចិត្តចង់បានការប្រោសលោះយ៉ាងខ្លាំង នោះលោកបានប្រែចិត្តដោយស្មោះ ហើយបានទូលអង្វរយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបានសេចក្ដីមេត្តាករុណាពីព្រះអម្ចាស់ ។ នៅគ្រាដ៏សំខាន់នៃការចុះចាញ់នេះ ដែលនាំឲ្យអាលម៉ាផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយស្វែងរកក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់យ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត ជាហេតុបណ្ដាលឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ច្រវ៉ាក់ដ៏ធ្ងន់នៃកំហុស និងភាពអស់សង្ឃឹមបានបាត់បង់ទៅ ហើយត្រូវបានជំនួសដោយអារម្មណ៍នៃអំណរ និងភាពសុខសាន្តដ៏លើសលប់វិញ ។២១
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹម និងជាចម្លើយចំពោះការឈឺចាប់ដ៏ធំបំផុតក្នុងជីវិតយើង ។ តាមរយៈពលិកម្មទ្រង់ ទ្រង់បានបង់ថ្លៃចំពោះអំពើបាបយើង ហើយបានយកដាក់លើអង្គទ្រង់នូវការរងទុក្ខទាំងអស់របស់យើង—គឺការឈឺចាប់ ភាពអយុត្តិធម៌ ទុក្ខសោក និងការភ័យខ្លាច—ហើយទ្រង់បានអភ័យទោស និងព្យាបាលយើង នៅពេលយើងទុកចិត្តលើទ្រង់ ហើយព្យាយាមផ្លាស់ប្ដូរជីវិតយើងឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។ ទ្រង់ជាអង្គព្យាបាលរបស់យើង២២ ដោយលួងលោម និងកែខៃដួងចិត្តយើង តាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះចេស្តាទ្រង់ ដូចដែលទ្រង់បានព្យាបាលមនុស្សជាច្រើន អំឡុងពេលទ្រង់នៅលើផែនដីផងដែរ ។២៣ ទ្រង់ជាទឹករស់ ដែលបំពេញសេចក្តីត្រូវការដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតនៃព្រលឹងយើង ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ទ្រង់ ។ នេះគឺដូចជាការសន្យាដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីនៅអណ្តូងទឹក ដោយផ្តល់នូវ « រន្ធទឹកដែលផុសឡើងទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច » ។២៤
ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ដែលទ្រង់ជាអធិបតីលើសាសនាចក្រដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់ គឺសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។២៥ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះនៃពិភពលោក ជាម្ចាស់នៃមេត្រីភាព២៦ ជាស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច ហើយជាព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់២៧ ជាព្រះប្រោសលោះនៃពិភពលោក ។ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា យើងមានវត្តមាននៅក្នុងព្រះតម្រិះ និងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ជានិច្ច ។ ជាសក្ខីបទមួយចំពោះរឿងនេះ ទ្រង់បានស្ដារសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ហើយបានហៅប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ជាព្យាការីរបស់ទ្រង់ និងជាប្រធានសាសនាចក្រនៅពេលនេះ ។២៨ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានជីវិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយើងអាចមានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
ពេលយើងខិតខំដាក់ទ្រង់ជាចំណុចចម្បងក្នុងជីវិតយើង នោះវិវរណៈនឹងលាតត្រដាងដល់យើង ភាពសុខសាន្តដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ទ្រង់ឱបក្រសោបយើង ហើយដង្វាយធួនដ៏និរន្តររបស់ទ្រង់នាំមកនូវការអភ័យទោស និងការព្យាបាលដល់យើង ។២៩ គឺនៅក្នុងទ្រង់យើងរកឃើញកម្លាំងដើម្បីយកឈ្នះ មានភាពក្លាហានដើម្បីស៊ូទ្រាំ ហើយមានភាពសុខសាន្តហួសពីការយល់ដឹងទាំងអស់ ។ សូមឲ្យយើងខិតខំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីខិតទៅកាន់តែជិតទ្រង់ដែលជាប្រភពនៃសេចក្ដីល្អ៣០ ជាបង្គោលភ្លើងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងដំណើរត្រឡប់ទៅកាន់ទីវត្តមាននៃព្រះវរបិតាសួគ៌យើងវិញ ។ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាម៉ែន ៕