ក្រោកឡើង ! លោកហៅឯង
ដំណឹងល្អពុំមែនជាផ្លូវមួយដើម្បីជៀសពីឧបសគ្គ និងបញ្ហានោះទេ តែវាជាដំណោះស្រាយដើម្បីបង្កើនសេចក្តីជំនឿយើង ហើយរៀនប្រឈមមុខនឹងវា ។
កាលពីពេលកន្លងទៅ ខ្ញុំបានសួរភរិយាខ្ញុំថា « បើតាមបងចាំ យើងមិនដែលមានបញ្ហាអ្វីធំទេក្នុងជីវិត តើអូនអាចប្រាប់បងបានទេថាហេតុអ្វី ? »
គាត់បានមើលមកខ្ញុំ ហើយនិយាយថា « ប្រាកដណាស់ ! អូននឹងប្រាប់បងថាហេតុអ្វីយើងពុំដែលមានបញ្ហាធំៗ គឺដោយសារបងឆាប់ភ្លេច ! »
ចម្លើយដ៏រហ័ស និងឈ្លាសវៃរបស់គាត់ ធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងឡើងវិញថា ការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំដកនូវការឈឺចាប់ និងការសាកល្បង ដែលចាំបាច់សម្រាប់ការរីកចម្រើននោះទេ ។
ដំណឹងល្អពុំមែនជាផ្លូវមួយដើម្បីជៀសពីឧបសគ្គ និងបញ្ហានោះទេ តែវាជាដំណោះស្រាយដើម្បីបង្កើនសេចក្តីជំនឿយើង ហើយរៀនប្រឈមមុខនឹងវា ។
ខ្ញុំមានញាណមួយដឹងអំពីសេចក្ដីពិតនេះកាលពីប៉ុន្មានខែមុន ពេលខ្ញុំកំពុងដើរនៅថ្ងៃមួយនោះ ភ្នែកខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមព្រិល ងងឹត និងស្រវាំងមួយរំពេច ។ ខ្ញុំភ័យណាស់ ។ បន្ទាប់មក គ្រូពេទ្យបានប្រាប់ខ្ញុំថា ៖ បើអ្នកមិនឆាប់ព្យាបាលភ្នែកភ្លាមៗទេ នោះអ្នកអាចនឹងមើលលែងឃើញហើយក្នុងប៉ុន្មានសប្តាហ៍ទៀត ។ ខ្ញុំកាន់តែភ័យខ្លាំងឡើង ។
បន្ទាប់មក គ្រូពេទ្យបាននិយាយថា ៖ ពេញមួយជីវិតរបស់អ្នក អ្នកត្រូវចាក់ថ្នាំ intravitreal—គឺចាក់ថ្នាំទៅក្នុងភ្នែក—ដោយបើកភ្នែកធំៗ—រៀងរាល់បួនសប្តាហ៍ម្តង ។
នោះគឺជាការដាស់ស្មារតីដ៏ពិបាកមួយ ។
រួចហើយក៏សញ្ជឹងគិតជាសំណួរ ។ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯង ៖ អូខេ ! ចក្ខុវិស័យខាងសាច់ឈាមខ្ញុំមិនល្អទេ ចុះចំណែកឯចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំវិញនោះ ? តើខ្ញុំត្រូវការព្យាបាលវាដែរឬទេ ? ហើយតើការមានចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណភ្លឺច្បាស់មានន័យយ៉ាងណា ? »
ខ្ញុំបានពិចារណាអំពីរឿងបុរសខ្វាក់ម្នាក់ ឈ្មោះ បារទីមេ ដែលបានពិពណ៍នានៅក្នុងដំណឹងល្អនៃគម្ពីរម៉ាកុស ។ ព្រះគម្ពីរបាននិយាយថា « កាលគាត់បានឮថា ជាព្រះយេស៊ូវពីណាសារ៉ែត នោះក៏តាំងស្រែកឡើងថា ឱព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌអើយ សូមអាណិតមេត្តាដល់ទូលបង្គំផង » ។១
តាមធាតុពិត មនុស្សជាច្រើនមើលមក ព្រះយេស៊ូវគ្រាន់តែជាកូនយ៉ូសែបប៉ុណ្ណោះ ចុះហេតុអ្វីបានជាបារទីមេ ហៅទ្រង់ថា « ព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌ » ទៅវិញ ? នោះគឺដោយសារតែគាត់បានស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវ ពិតជាព្រះមែស៊ី ដែលបានព្យាករថានឹងប្រសូត្រមកជាព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌ ។២
វាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលបុរសខ្វាក់ម្នាក់នេះ មើលមិនឃើញខាងសាច់ឈាម តែស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ។ គាត់បានមើលឃើញខាងវិញ្ញាណនូវអ្វីដែលគាត់មើលមិនឃើញដោយភ្នែក ខណៈដែលមនុស្សជាច្រើនទៀតអាចមើលឃើញព្រះយេស៊ូវនឹងភ្នែក ប៉ុន្តែខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណទាំងស្រុង ។
យើងរៀនបន្ថែមទៀតអំពីចក្ខុវិស័យភ្លឺច្បាស់ខាងវិញ្ញាណចេញពីដំណើររឿងនេះ ។
យើងបានអានថា « មានមនុស្សជាច្រើនកំហែងឲ្យគាត់នៅស្ងៀម តែគាត់ស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើងថា ឱព្រះអង្គ ជាព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌអើយ សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង » ។៣
មនុស្សនៅជុំវិញគាត់បានប្រាប់ឲ្យគាត់នៅស្ងៀម ប៉ុន្តែគាត់កាន់តែស្រែកខ្លាំងឡើង ដោយសារគាត់ដឹងថាព្រះយេស៊ូវជានរណាពិត ។ គាត់ពុំអើពើនឹងសំឡេងទាំងនោះទេ តែបានស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើង ។
គាត់បានប្រព្រឹត្តិដោយខ្លួនឯងពុំមែនដោយសារទទួលឥទ្ធិពលពីនរណានោះទេ ។ ទោះជាស្ថានភាពគាត់មានដែនកំណត់ក្ដី ក៏គាត់បានប្រើសេចក្តីជំនឿដើម្បីចេញពីដែនកំណត់គាត់នោះ ។
ដូច្នេះ គោលការណ៍ដំបូង ដែលយើងរៀនគឺថា យើងរក្សាចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណយើងឲ្យភ្លឺច្បាស់ ពេលយើងផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះអ្វីដែលយើងដឹងថាជាការពិត ។
បងប្អូនប្រុសស្រី ដើម្បីរក្សាចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណឲ្យនៅច្បាស់ យើងត្រូវសម្រេចចិត្តថាមិនស្ដាប់សំឡេងលោកិយដែលនៅជុំវិញយើង ។ នៅក្នុងពិភពលោកដែលច្របូកច្របល់ និងវិលវល់នេះ យើងត្រូវតែបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះអ្វីដែលយើងដឹង ស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញាយើង ស្មោះត្រង់ក្នុងការកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ហើយអះអាងជំនឿយើងឡើងវិញឲ្យកាន់តែរឹងមាំ ដូចជាបុរសនេះបានធ្វើ ។ យើងត្រូវតែស្រែកថ្លែងទីបន្ទាល់យើងអំពីព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់លោកិយឲ្យកាន់តែខ្លាំង ។ បុរសម្នាក់នេះបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ នៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះអ្វីដែលគាត់បានជឿ ហើយពុំបានបង្អាក់ដោយសំឡេងនៅជុំវិញគាត់ឡើយ ។
នាសព្វថ្ងៃនេះ មានសំឡេងជាច្រើនដែលព្យាយាមបន្ថយសំឡេងរបស់យើងក្នុងនាមជាសិស្សនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សំឡេងលោកិយកំពុងព្យាយាមបំបិទមាត់យើង ប៉ុន្តែនេះជាហេតុដែលយើងត្រូវតែប្រកាសទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ក្នុងចំណោមសំឡេងទាំងអស់នៃលោកិយនេះ ព្រះអម្ចាស់កំពុងពឹងលើខ្ញុំ ហើយនឹងបងប្អូនឲ្យប្រកាសទីបន្ទាល់ បន្លឺសំឡេងយើងឡើង ឲ្យវាក្លាយទៅជាសំឡេងរបស់ទ្រង់ ។ បើយើងមិនធ្វើ តើនរណានឹងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើនរណានឹងនិយាយពីព្រះនាមទ្រង់ ហើយប្រកាសពីបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ ?
យើងមានការទទួលខុសត្រូវខាងវិញ្ញាណ ព្រោះតែយើងមានចំណេះដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ប៉ុន្ដែតើបារទីមេបានធ្វើអ្វីខ្លះបន្ទាប់ពីនោះ ?
តាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យ ក្រោកឡើង គាត់បានធ្វើតាមម្តងទៀតដោយសេចក្ដីជំនឿ ។
ព្រះគម្ពីរចែងថា « គាត់បោះអាវចោល រួចស្ទុះក្រោកឡើង ទៅឯព្រះយេស៊ូវ » ។៤
បុរសដ៏រាបសា និងស្មោះត្រង់ម្នាក់នេះបានយល់ថា គាត់អាចនឹងក្រោកឡើងទៅកាន់ជីវិតដ៏ល្អប្រសើរមួយតាមការបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ ។ គាត់បានដឹងថា គាត់បានល្អប្រសើរជាងស្ថានភាពគាត់ ហើយអ្វីដែលគាត់បានធ្វើដំបូងគេ នៅពេលគាត់បានឮព្រះយេស៊ូវហៅគាត់នោះគឺ បោះអាវអ្នកសុំទានរបស់គាត់ចោល ។
ជាថ្មីម្តងទៀត គាត់បានប្រព្រឹត្តិ ដោយខ្លួនឯងពុំមែនដោយសារទទួលឥទ្ធិពលពីនរណានោះទេ ។
គាត់អាចនឹងគិតថា « ខ្ញុំមិនត្រូវការអាវនេះទៀតទេ ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូវបានចូលមកក្នុងជីវិតខ្ញុំហើយ ។ នេះគឺជាថ្ងៃថ្មីមួយ ។ ខ្ញុំបានរួចផុតពីជីវិតវេទនានេះហើយ ។ ដោយព្រោះព្រះយេស៊ូវ ខ្ញុំអាចចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មី ដែលមានសុភមង្គល និងអំណរនៅក្នុងទ្រង់ ជាមួយនឹងទ្រង់ និងតាមរយៈទ្រង់ ។ ហើយខ្ញុំមិនខ្វល់ពីអ្វីដែលលោកិយគិតពីខ្ញុំនោះទេ ។ ព្រះយេស៊ូវកំពុងហៅខ្ញុំ ហើយទ្រង់នឹងជួយខ្ញុំឲ្យរស់ក្នុងជីវិតថ្មីមួយ » ។
ឱ នោះជាការផ្លាស់ប្តូរដ៏អស្ចារ្យបំផុត !
នៅពេលគាត់បោះអាវសុំទានគាត់ចោល នោះគាត់បានកម្ចាត់ចោលនូវរាល់ការដោះសាទាំងអស់ ។
នេះជា គោលការណ៍ទីពីរ ៖ យើងរក្សាចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណឲ្យភ្លឺច្បាស់នៅពេលយើងសម្រាតភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមចោល ប្រែចិត្ត ហើយចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។
របៀបធ្វើវានោះគឺបង្កើត និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីក្រោកឡើងទៅកាន់ជីវិតប្រសើរមួយតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដរាបណាយើងដោះសាថា យើងអាណិតខ្លួនឯងសោកស្ដាយចំពោះស្ថានភាព និងបញ្ហាយើង និងរឿងអាក្រក់ទាំងអស់ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតយើង និងមនុស្សអាក្រក់ទាំងអស់ដែល យើងគិតថា ធ្វើឲ្យយើងមិនរីករាយ នោះគឺយើងកំពុងទុកអាវអ្នកសុំទាននៅលើស្មាយើងនៅឡើយទេ ។ វាជាការពិតដែលពេលខ្លះមនុស្សធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ដោយចេតនា ឬអចេតនា ។ ប៉ុន្ដែយើងត្រូវសម្រេចចិត្តធ្វើសកម្មភាពដោយជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ដកចេញនូវអាវខាងផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវអារម្មណ៍ដែលយើងអាចនឹងបន្ដទ្រាំពាក់វាដើម្បីលាក់ការដោះសា ឬលាក់បាំងអំពើបាប ហើយបោះវាចោលដោយដឹងថាទ្រង់អាច ហើយនឹងព្យាបាលយើងបាន ។
វាពុំមែនជាលេសល្អទេដើម្បីនិយាយថា « ខ្ញុំបែបនេះគឺដោយសារតែស្ថានភាពអកុសល និងមិនរីករាយមួយចំនួន ។ ហើយខ្ញុំមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបានទេ ខ្ញុំទទួលយកវាបាន » ។
នៅពេលយើងគិតបែបនេះ យើងសម្រេចចិត្តថាយើងបណ្ដោយតាមវាសនា ។
យើងបន្ដទុកអាវអ្នកសុំទាននោះ ។
ការប្រព្រឹត្តដោយជំនឿមានន័យថាជាការពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយជឿថាតាមរយៈដង្វាយធួនទ្រង់ យើងអាច ក្រោកឡើង លើគ្រប់អ្វីៗតាមការបង្គាប់របស់ទ្រង់ ។
គោលការណ៍ទីបីគឺមាននៅក្នុងពាក្យបួនម៉ាត់ចុងក្រោយថា « [ គាត់ ] ទៅឯព្រះយេស៊ូវ » ។
គាត់ខ្វាក់ភ្នែក តើគាត់អាចទៅឯព្រះយេស៊ូវបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? មានរបៀបតែមួយគត់គឺដើរឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូវដោយការស្តាប់តាមសំឡេងរបស់ទ្រង់ ។
ហើយនេះគឺជា គោលការណ៍ទីបី—គឺយើងរក្សាចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណឲ្យភ្លឺច្បាស់ នៅពេលយើងឮសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ដឹកនាំយើង ។
ដូចជាបុរសរូបនេះ ពេលដែលគាត់បានបន្លឺសំឡេងគាត់ខ្លាំងជាងសំឡេងនៅជុំវិញខ្លួន នោះគាត់អាចស្ដាប់ឮសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាងសំឡេងផ្សេងៗទៀតទាំងអស់ ។
នេះគឺជាសេចក្ដីជំនឿដូចគ្នាដែលអនុញ្ញាតឲ្យពេត្រុសដើរលើទឹក ដរាបណាគាត់រក្សាការផ្ដោតអារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណទៅលើព្រះអម្ចាស់ ហើយមិនឲ្យខ្យល់នៅជុំវិញមករំខានគាត់ ។
បន្ទាប់មក រឿងរបស់បុរសខ្វាក់ម្នាក់នេះបញ្ចប់ដោយពាក្យថា « ភ្នែកក៏ភ្លឺឡើងភ្លាម រួចគាត់ដើរតាមទ្រង់ទៅ » ។៥
មេរៀនដ៏សំខាន់បំផុតមួយក្នុងដំណើររឿងនេះ គឺថាបុរសម្នាក់នេះបានអនុវត្តសេចក្តីជំនឿពិតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានទទួលអព្ភូតហេតុមួយដោយសារគាត់បានទូលសុំដោយ ចេតនាពិតគឺ ស្មោះអស់ពីចិត្ត ដើម្បីដើរតាមទ្រង់ ។
ហើយនេះជាមូលហេតុដ៏ចម្បងដែលយើងទទួលពរជ័យក្នុងជីវិត គឺជាការដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ វាគឺអំពីការស្គាល់ ទ្រង់ ការចុះ និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ ដោយសារតែទ្រង់ ការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យយើង តាមរយៈទ្រង់ ហើយស៊ូទ្រាំដល់ទីបញ្ចប់ដោយការដើរតាម ទ្រង់ ។
សម្រាប់ខ្ញុំ ការរក្សាចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណឲ្យភ្លឺច្បាស់គឺជាការផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដូច្នេះតើចក្ខុវិស័យខាងវិញ្ញាណខ្ញុំភ្លឺច្បាស់ដែរឬទេ ពេលខ្ញុំចាក់ថ្នាំភ្នែកនោះ ? តើខ្ញុំជានរណាដែលនិយាយបែបនោះ ? ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំមើលឃើញ ។
ខ្ញុំមើលឃើញព្រះហស្ដទ្រង់ច្បាស់នៅក្នុងកិច្ចការដ៏ពិសិដ្ឋនេះ និងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំមើលឃើញជំនឿរបស់មនុស្សជាច្រើនគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំទៅ វាពង្រឹងដល់ជំនឿខ្ញុំ ។
ខ្ញុំមើលឃើញទេវតានៅជុំវិញខ្ញុំ ។
ខ្ញុំឃើញសេចក្តីជំនឿរបស់មនុស្សជាច្រើនដែលពុំបានឃើញព្រះអម្ចាស់ខាងសាច់ឈាម ប៉ុន្តែទទួលស្គាល់ទ្រង់ខាងវិញ្ញាណ ព្រោះពួកគេស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងជិតស្និទ្ធ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដំណឹងល្អនេះគឺជាចម្លើយចំពោះរឿងគ្រប់យ៉ាង ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាចម្លើយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ។ ខ្ញុំដឹងគុណចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំអាចមើលឃើញ នៅពេលខ្ញុំធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំ ។
ខ្ញុំសន្យាថា នៅពេលយើងស្ដាប់ឮសំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ដឹកនាំយើងនៅលើផ្លូវសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងនឹងប្រទានពរឲ្យមានទស្សនវិស័យច្បាស់លាស់ យល់ដឹងខាងវិញ្ញាណ និងភាពសុខសាន្ដក្នុងចិត្ត និងគំនិតនៅពេញមួយជីវិតយើង ។
សូមឲ្យយើងប្រកាសទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ឲ្យខ្លាំងជាងសំឡេងនៅជុំវិញយើង នៅក្នុងពិភពមួយដែលត្រូវការស្តាប់ឮអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែច្រើនឡើង ហើយមិនមែនតិចៗនោះទេ ។ សូមយើងដោះអាវអ្នកសុំទានចេញដែលប្រហែលជាយើងកំពុងតែពាក់នៅឡើយនោះចោលចេញ ហើយក្រោកចេញពីលោកិយនេះទៅកាន់ជីវិតដ៏ល្អប្រសើរមួយនៅក្នុង និងតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមឲ្យយើងកម្ចាត់រាល់ការដោះសាក្នុងការមិនដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចោលចេញ ហើយរកហេតុផលល្អៗដើម្បីធ្វើតាមទ្រង់ នៅពេលយើងបានស្ដាប់ឮសំឡេងទ្រង់ ។ នេះជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕