Kapitulli 28
Zoramitët dhe Rameumptomi
Zoramitët kohë më parë i përkisnin Kishës së Perëndisë por u bënë të ligj dhe adhuruan idhujt.
Nefitët donin që zoramitët të mos bashkoheshin me lamanitët, kështu që Alma shkoi me disa misionarë të tjerë për t’u predikuar fjalën e Perëndisë zoramitëve.
Këta misionarë u çuditën dhe u zemëruan kur panë se si zoramitët po adhuronin në kishat e tyre të quajtura sinagoga.
Në qendër të kishës, zoramitët kishin ndërtuar një podium të lartë që quhej Rameumptomi. Aty kishte vend vetëm për një person që të qëndronte në majë.
Zoramitët shkonin me radhë për të qëndruar atje, duke shtrirë duart drejt qiellit dhe duke përsëritur me zë të lartë të njëjtën lutje.
Në këtë lutje zoramitët thoshin se Perëndia nuk ka trup; Ai është vetëm një shpirt. Ata gjithashtu thoshin se nuk do të kishte Krisht.
Zoramitët mendonin se Perëndia kishte zgjedhur vetëm ata që të shpëtoheshin në mbretërinë e qiellit. Ata jepnin falënderime që ishin populli i tij i parapëlqyer.
Pasi secili nga zoramitët lutej, shkonte në shtëpi dhe nuk lutej ose bisedonte përsëri rreth Perëndisë për gjithë javën.
Zoramitët e pasur pëlqenin arin dhe argjendin dhe ata mburreshin për pasuritë e tyre materiale. Alma u mërzit kur pa se sa të ligj ishin ata.
Alma u lut për veten dhe për misionarët e tij që të kishin forcë, ngushëllim dhe sukses në punën e tyre.
Pasi kërkoi ndihmë për t’i sjellë zoramitët sërish tek e vërteta, Alma dhe misionarët e tjerë u mbushën me Frymën e Shenjtë.
Misionarët shkuan pastaj në drejtime të ndryshme për të predikuar. Perëndia i bekoi ata me ushqim e veshje dhe i forcoi ata në punën e tyre.
Zoramitët që ishin të varfër, nuk lejoheshin brenda kishave. Këta njerëz filluan t’i dëgjonin misionarët.
Shumë njerëz e pyetën Almën se çfarë duhet të bënin. Alma u tha atyre se ata nuk kishin nevojë të ishin brenda një kishe për t’u lutur ose për ta adhuruar Perëndinë.
Ai u tha atyre të kishin besim te Perëndia. Pastaj Amuleku u mësoi atyre rreth Jezu Krishtit dhe rreth planit të Perëndisë për fëmijët e Tij.
Misionarët u larguan dhe zoramitët që u besuan atyre, u flakën jashtë qytetit. Besimtarët shkuan për të jetuar në vendin e Jershonit me popullin e Amonit.
Edhe pse zoramitët e ligj e kërcënuan popullin e Amonit, populli i Amonit i ndihmoi zoramitët e drejtë dhe u dha atyre ushqim, veshje dhe tokë.