Kapitulli 39
Nefi Merr Fuqi të Madhe
Zoti i foli Nefit dhe e lavdëroi atë që ishte i bindur dhe që punonte kaq shumë për ta dhënë mësim ungjillin.
Nefit iu dha fuqia për të bërë çdo gjë. Zoti e dinte se ai do ta përdorte këtë fuqi me drejtësi.
Zoti i tha Nefit t’i lajmëronte nefitët se, nëse nuk do të pendoheshin, ata do të shkatërroheshin. Nefi shkoi menjëherë të lajmëronte popullin.
Nefitët nuk i besuan Nefit. Ata u përpoqën ta futnin në burg, por fuqia e Perëndisë e mbrojti atë.
Nefi shpalli fjalën e Perëndisë tek të gjithë nefitët.
Por njerëzit u bënë edhe më të ligj dhe filluan të luftonin me njëri‑tjetrin.
Nefi u lut për një zi buke, duke shpresuar që mungesa e ushqimit do t’i përulte nefitët dhe do t’i ndihmonte të pendoheshin.
Zija e bukës erdhi. Nuk ra shi, kështu që toka u tha dhe drithërat nuk mund të rriteshin. Njerëzit nuk luftuan më.
Nefitët ishin të uritur dhe shumë nga ata vdiqën. Ata që jetuan filluan ta kujtonin Zotin dhe atë që u kishte mësuar Nefi.
Njerëzit u penduan për mëkatet e tyre dhe pastaj iu lutën gjykatësve të tyre t’i kërkonin Nefit që t’i jepte fund zisë së bukës. Gjykatësit shkuan te Nefi.
Kur Nefi pa se njerëzit ishin bërë të përulur dhe ishin penduar, ai i kërkoi Zotit t’i jepte fund zisë së bukës.
Zoti iu përgjigj lutjes së Nefit dhe filloi të binte shi. Shumë shpejt drithërat filluan të rriteshin përsëri. Njerëzit e lavdëruan Perëndinë dhe e dinin që Nefi ishte një profet i madh.
Shumica e nefitëve u bashkuan me Kishën. Ata u pasuruan dhe qytetet e tyre u zhvilluan. Kishte paqe në tokë.
Më pas, disa nefitë që ishin bashkuar kohë përpara me lamanitët, sulmuan nefitët.
Nefitët u përpoqën t’i shpartallonin armiqtë e tyre, të cilët ishin bërë vjedhësit e Gadiantonit, por nuk mundën sepse ata vetë ishin bërë përsëri të ligj.
Kur nefitët qenë të drejtë, Zoti i bekoi ata. Kur ata u bënë krenarë dhe e harruan Zotin, Ai u dha atyre probleme për t’i ndihmuar që ta kujtonin Atë.