Onszelf vergeten in Sicilië

‘Mijn naam is Omar Interdonato’, las de eerste regel van de e-mail. ‘Ik ben de zoon van Fiorella Italia. Ik hoop dat u zich haar doop nog herinnert.’

Dertig jaar eerder waren mijn zendingscollega en ik werkzaam op het eiland Sicilië, in de prachtige stad Siracusa, aan de Middellandse-Zeekust. ’s Zondags kwamen we met de weinige heiligen der laatste dagen bijeen in een oude villa. We hielden de avondmaalsdienst in de woonkamer van de villa.

Zendingswerk was moeilijk en we hadden maar weinig dopelingen. Er waren zestien voltijdzendelingen in de stad, en er was keer op keer op elke deur geklopt. Maar mijn collega en ik bestudeerden op een dag een kaart van de stad toen we een dorpje zagen dat slechts kilometers van ons appartement aan de rand van de stad lag.

We liepen door de velden naar het dorpje, knielden aan de rand van een heuvelrug die uitkeek op een vallei, en stortten de verlangens van onze hart en ziel uit voor God. Vervolgens gingen we langs de deuren in een groep flatgebouwen die het merendeel van de woningen in het dorp uitmaakten.

Uiteindelijk deed een vrouw in de veertig de deur voor ons open. Ze was in het zwart gekleed — een Italiaanse traditie voor hen die een dierbare verloren hebben. We pasten onze introductie aan en begonnen over het heilsplan. De vrouw vroeg ons binnen, en we maakten kennis met haar, twee tienerdochters en een van hun vriendinnen. We vernamen dat de vrouw onlangs weduwe was geworden en dat ze vier kinderen te verzorgen had. We lieten haar het diaklankbeeld De mens op zoek naar het geluk zien en werden uitgenodigd om de daaropvolgende week terug te komen.

Uiteindelijk werden de moeder, haar oudste zoon en twee tienerdochters, hun grootmoeder en hun vriendin gedoopt. Na mijn zending onderhield ik het contact met de familie, maar totdat ik de e-mail kreeg, had ik me afgevraagd wat er was gebeurd met Fiorella, de jonge vriendin van de dochter.

‘Mijn moeder is het evangelie haar hele leven lang trouw gebleven en in 1983 is ze getrouwd met een goed kerklid uit de gemeente Messina en is ze in de tempel aan hem verzegeld’, schreef haar zoon. ‘Ik ben in 1984 geboren en mijn zusje, Veronica, in 1987. We zijn allemaal actief in de kerk. Ik vervulde van 2005 tot en met 2007 een zending in het zendingsgebied Rome (Italië) in de hoop dat ik de Heer iets terug kon geven voor de moeite die twee zendelingen hadden gestoken in de verkondiging van het evangelie in het plaatsje Floridia!’

Er waren momenten op mijn zending dat ik me afvroeg of de twee jaar opoffering wel de moeite waard waren. Maar hoe groot was mijn vreugde (zie LV 18:15–16) toen ik hoorde dat Fiorella’s leven voor altijd was veranderd doordat mijn collega en ik de beslissing namen om onszelf te vergeten in de dienst aan andere mensen in Sicilië.