2010
Naar de tempel gaan
juli 2010


Naar de tempel gaan

Chhom Koemly (Cambodja)

Sinds onze doop in 2001 hebben mijn man en ik er vaak over gesproken om naar de tempel te gaan met ons gezin om ons voor eeuwig aan elkaar te laten verzegelen. Maar we hielden op met plannen maken toen hij leverkanker bleek te hebben en overleed voordat we naar de tempel konden gaan.

Ik was er kapot van, maar mijn verlangen om ons gezin voor eeuwig te laten verzegelen werd nog sterker na de dood van mijn man. Als weduwe en moeder van vier kinderen wist ik echter dat het niet makkelijk zou zijn om het geld bij elkaar te krijgen om met mijn gezin van Cambodja naar de Hongkongtempel in China te reizen. Het was een afstand van zo’n 1600 kilometer.

Ondanks ons kleine inkomen wisten mijn kinderen en ik dat we naar de tempel moesten om ons voor eeuwig aan elkaar te laten verzegelen. Ik werkte hard in de wasserij van een hotel terwijl mijn kinderen allerlei losse klusjes deden. Stukje bij beetje waren we in staat wat geld te sparen voor onze reis, maar we zagen al gauw in dat we misschien wel nooit genoeg bij elkaar zouden krijgen.

Omdat we wisten dat een eeuwig gezin meer waarde had dan wat we ook op aarde konden hebben, besloten we onze enige waardevolle bezitting te verkopen: de motorfiets van mijn overleden man. We verkochten die voor een aanzienlijke som geld en waren blij omdat we wisten dat we ons spoedig aan onze geliefde vader en echtgenoot konden laten verzegelen.

Maar ons geluk duurde niet lang. Een week na de verkoop van de motorfiets ontdekten we bij thuiskomst uit de kerk dat er bij ons was ingebroken. We waren diep bedroefd toen we ontdekten dat het geld van de verkoop van de motorfiets weg was. Vier maanden na de inbraak waren we nog steeds aan het bidden dat we een manier zouden vinden om naar de tempel te gaan.

Na maandenlang bidden werden onze gebeden verhoord toen we hoorden dat we hulp konden krijgen uit het algemene hulpfonds voor tempelbezoekers.* Mijn kinderen en ik verheugden ons over het nieuws en ondernamen al gauw de tempelreis waarop we hadden gehoopt.

Dankzij de gulheid van andere heiligen der laatste dagen waren wij toen een eeuwig gezin.