Beste Frieda,

Voordat mijn vriendin Erika* met haar vriend, die geen lid van de kerk is, ging samenwonen, verzekerde ze haar familie dat ze het evangelie trouw zou blijven. Maar nu Erika zich eenmaal in die situatie bevindt, is het moeilijk om er weer uit te komen. Ze vindt het gewoon te pijnlijk en te moeilijk om weer op de goede weg te komen.

Helaas heb ik veel vrienden die net als Erika zijn afgevallen omdat ze dachten dat ze zichzelf in de hand konden houden, zelfs als ze niet naar de kerknormen leefden. In werkelijkheid maakten ze het Satan juist makkelijker als ze de richtlijnen negeerden.

Ik heb geleerd van de ervaringen van mijn vrienden. Toen ik zeventien was, besloot ik dat ik een rotsvast getuigenis wilde ontwikkelen omdat ik wist dat ik het nodig zou hebben als ik geestelijk wilde overleven. En het was het krijgen van een sterk getuigenis en mijn hemelse Vader leren kennen, wat mij heeft gered.

Ik weet maar één ding zeker: ik ben vastbesloten om in de tempel te trouwen. De tempel is de enige manier om echt gelukkig te worden en ooit weer te kunnen wonen bij onze hemelse Vader en Jezus Christus. Als ik naar de tempel wil, moet ik me aan de richtlijnen van het evangelie houden. Ik heb besloten om het evangelie na te leven omdat ik weet dat het goed is, ook al kan het moeilijk zijn.

Denk eens na wat je bestemming is, en bedenk waar je morgen bent als je vandaag een bepaalde beslissing neemt.

Ik denk dat we allemaal boven alles liefde willen krijgen. Maar ware liefde is zo veel meer dan alleen aantrekkingskracht. Dat betekent vertrouwen en willen wat voor de ander het beste is. Het is onzelfzuchtig en hartelijk zijn en vraagt soms een opoffering, wat betekent dat we bereid zijn om te geven en te lijden, als dat nodig is.

Frieda, jouw leven, en het leven van veel andere mensen, hangt af van de keuzen die je in de nabije toekomst doet. Het kan moeilijk zijn om het goede te kiezen als je niet al hebt besloten aan wiens kant je staat. Bedenk dat Satan overuren maakt om het gezin aan te tasten. Heb de moed om te doen wat juist is. Neem geen genoegen met minder dan een eeuwig tempelhuwelijk.

Als je ware liefde wilt, wend je dan tot Degene die ware liefde geeft: God. Ware liefde is een geestelijke gave, geen seksuele fantasie. En je krijgt die allergrootste gave alleen van God.

Toen ik ongeveer zeventien was, kreeg ik het gevoel dat ik niet meer zo goed met de mensen in de kerk overweg kon. Rond die tijd gingen mijn ouders scheiden en gingen ze ook niet meer naar de kerk. Ik ging nog wel, maar ik was mijn geloof in het eeuwig huwelijk kwijt. Toen ik Kristian* ontmoette, was het makkelijk om de kerk de rug toe te keren. En dat deed ik.

We woonden bijna vier jaar samen voordat we uit elkaar gingen. Ik wilde weer naar de kerk gaan, maar ik was bang dat iedereen allerlei vragen zou stellen. Ik ging op bezoek bij mijn zus. In haar wijk kende niemand mij, noch hoe lang ik niet in de kerk was geweest, en gedurende mijn verblijf ging ik weer naar de kerk. En toen ik terug naar huis was gegaan, bleef ik naar mijn eigen wijk gaan. De eerste zondag was ik erg bang, maar de mensen waren gewoon blij dat ik er was.

Ik wist dat ik een kant moest kiezen; ik kon niet met één voet aan de kant van de Heer blijven lopen en met één aan die van de wereld. Ik had enkele gesprekken met mijn bisschop. Hij legde mij de verzoening uit. Het is een lange weg van bekering geweest — en die was soms erg moeilijk. Ik maak nog steeds vooruitgang en ik heb nog heel veel te leren, maar ik ben nu gelukkiger. Ik weet dat ik de juiste keuze deed toen ik besloot om weer naar de kerk te gaan. Ik moest gewoon beslissen wat ik voelde en wat ik wist dat juist was, en me er vervolgens voor inzetten.

Een tijdje geleden stond een vriendin van mij voor dezelfde beslissing als jij. Mijn vriendin Sarah* had altijd een sterk getuigenis van de kerk en de waarheid gehad. Sinds onze jonge jaren wilden Sarah en ik allebei graag in de tempel trouwen.

Toen ze zeventien of achttien was, ontmoette ze een jongeman en ging uit met hem. Hij had een fijne persoonlijkheid en was erg aardig. Hij was geen lid, maar in het begin leek dat geen probleem.

Na een tijdje begon ze zich in te denken hoe het leven zou zijn als ze met hem zou trouwen, ook al zou dat niet in de tempel zijn. Ze dacht: ‘Misschien werkt dit wel; misschien kunnen we tot een compromis komen. Misschien verandert hij wel na een tijdje. Misschien kan ik hem bekeren.’

Ze dacht er lang over na, huilde en bad. Diep van binnen wist ze dat ze altijd een tempelhuwelijk had gewild, maar door haar gevoelens voor haar vriend vond ze het een moeilijke beslissing. Uiteindelijk gaf ze hem de bons. Het was een van de moeilijkste dingen die ze ooit had gedaan, maar ze had besloten op de Heer te vertrouwen.

In het voorjaar van 2007 trouwde ze met een geweldige man. Ze zijn nu voor tijd en eeuwigheid aan elkaar verzegeld. Ze is echt blij dat ze besloot te wachten tot ze iemand had gevonden van wie ze hield en die in de tempel kon trouwen.

Als je niet weet welke beslissing je moet nemen, bid er dan over tot je het wél weet. Vertrouw op de Heer. Uit Sarahs — en uit eigen — ervaring weet ik dat Hij ons zegent als we dat doen.