ການພົບເຫັນຄວາມສະຫງົບທີ່ຍືນຍົງ ແລະ ການສ້າງຄອບຄົວນິລັນດອນ
ໂດຍ ແອວເດີ ແອວ ທອມ ແພຣີ
ແຫ່ງສະພາອັກຄະສາວົກສິບສອງ
ແມ່ນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທີ່ມີພື້ນຖານນີ້ ຊຶ່ງເທິງພື້ນຖານດັ່ງກ່າວ ເຮົາຈະພົບເຫັນຄວາມສະຫງົບທີ່ຍືນຍົງ ແລະ ສ້າງໜ່ວຍຄອບຄົວນິລັນດອນ.
ການເດີນທາງຂອງເຮົາຜ່ານຊີວິດ ມີຊ່ວງໄລຍະທີ່ດີ ແລະ ບໍ່ດີ. ແຕ່ລະໄລຍະຈະມີການທ້າທາຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ວິທີທີ່ເຮົາຈະປັບຕົວເຂົ້າກັບການປ່ຽນແປງທີ່ມາເຖິງ ແມ່ນຂຶ້ນກັບຮາກຖານທີ່ເຮົາສ້າງ. ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ໄດ້ຈັດຫາຮາກຖານທີ່ແນ່ນອນ ແລະ ໝັ້ນຄົງໄວ້ໃຫ້. ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້ອນ ເມື່ອເຮົາມີຄວາມຮູ້ເລື່ອງແຜນນິລັນດອນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ສຳລັບລູກໆຂອງພຣະອົງ. ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ເປັນພຣະອາຈານສອນ. ເຮົາຕິດຕາມພຣະອົງ.
ພຣະຄຳພີໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ໃຫ້ຕົວຢ່າງເຖິງຄວາມຊອບທຳທີ່ດີພ້ອມ ສຳລັບເຮົາທີ່ຈະຕິດຕາມ. ໃນກອງປະຊຸມທີ່ຜ່ານມາ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າມີປຶ້ມຫລາຍຫົວ ທີ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບັນທຶກກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ໃຊ້ເພື່ອຕຽມບົດຮຽນຫ້ອງສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ. ປຶ້ມບັນທຶກເຫລົ່ານັ້ນ ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະໄໝນີ້ເທົ່າໆກັບສະໄໝນັ້ນ. ຂໍ້ຄວາມໜຶ່ງຢູ່ໃນນັ້ນໄດ້ຖືກຂຽນໃນປີ 1908 ໂດຍ ຊາລີ ເອດເວີດ ແຈັບເຟີສັນ ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ມັນກ່າວວ່າ:
“ການເປັນຊາວຄຣິດ ຄືການນັບຖືພຣະເຢຊູດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ ແລະ ເລິກຊຶ້ງ ຈົນວ່າເຮົາມອບທັງຊີວິດເພື່ອຈະໄດ້ເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະອົງ.
“… ເຮົາອາດມາຮູ້ຈັກພຣະອົງ ຜ່ານພຣະຄຳທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວ, ຜ່ານສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ, ແລະ ຜ່ານຄວາມສະຫງົບງຽບຂອງພຣະອົງ. ເຮົາອາດຮູ້ຈັກພຣະອົງນຳອີກ ໂດຍຄວາມປະທັບໃຈທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະໄວ້ນຳໝູ່ເພື່ອນກ່ອນ ແລະ ນຳສັດຕູຂອງພຣະອົງ, ແລະ ສຸດທ້າຍນຳຜູ້ຄົນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນວັນເວລາຂອງພຣະອົງ. …
“ຂໍ້ຄວາມໜຶ່ງອີກກ່ຽວກັບຊີວິດໃນສະໄໝສັດຕະວັດທີຊາວ ຄືຄວາມບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ມີບັນຫາ. …
“… ຜູ້ຄົນໄດ້ຊອກຫາບາງສິ່ງ, ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງ. ຄວາມລ້ຳລວຍໄດ້ມາເຖິງ; ໂລກກໍເຕັມໄປດ້ວຍການປະດິດຄິດສ້າງ ຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຊຳນານ ແລະ ສະຫລາດຫລັກແຫລມ ແຕ່ເຮົາຍັງກະວົນກະວາຍ, ບໍ່ພໍໃຈ ແລະ ງົງງັນ. ຖ້າເຮົາເປີດພຣະຄຳພີໃໝ່ ເຮົາຈະຖືກທັກທາຍດ້ວຍຖ້ອຍຄຳ ທີ່ວ່າ: ‘ຈົ່ງມາຫາເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ, ເຮົາແມ່ນອາຫານທິບແຫ່ງຊີວິດ, ເຮົາແມ່ນຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກ, ຖ້າຜູ້ໃດຫິວນ້ຳໃຫ້ມາຫາເຮົາ ແລະ ດື່ມ, ສັນຕິສຸກເຮົາມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ເຈົ້າທັງຫລາຍຈະໄດ້ຮັບລິດເດດ, ພວກເຈົ້າຈະຊື່ນຊົມຍິນດີ’” (The Character of Jesus [1908], 7, 11, 15–16).
ຊາຍ ແລະ ຍິງຖືກຫລໍ່ຫລອມໂດຍຜູ້ຄົນທີ່ເຂົາເລືອກເຮັດຕາມ. ຄົນທີ່ເຂົານັບຖື ແລະ ພະຍາຍາມເອົາແບບຢ່າງ ກໍຫລໍ່ຫລອມເຂົາໄດ້ຄືກັນ. ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີເລີດ. ວິທີດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະສາມາດພົບຄວາມສະຫງົບທີ່ຍືນຍົງ ຄືທີ່ຈະເບິ່ງທີ່ພຣະອົງ ແລະ ມີຊີວິດ.
ມີສິ່ງໃດແດ່ກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດທີ່ສົມຄວນທີ່ຈະສຶກສາ?
“ນັກຂຽນພຣະຄຳພີໃໝ່ ... ບໍ່ໄດ້ສົນໃຈກັບຖານະຂອງພຣະເຢຊູ, ເສື້ອຜ້າທີ່ພຣະອົງນຸ່ງຖື, ຫລື ເຮືອນທີ່ພຣະອົງອາໄສຢູ່. ... ພຣະອົງໄດ້ກຳເນີດຢູ່ໃນຄອກສັດ, ໄດ້ທຳງານເປັນຊ່າງໄມ້, ໄດ້ສິດສອນສາມປີ, ແລະ ໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນຢູ່ເທິງໄມ້ກາງແຂນ. ພຣະຄຳພີໃໝ່ໄດ້ຖືກຂຽນໂດຍຜູ້ຄົນທີ່ຢາກໃຫ້ເຮົາ ... ສົນໃຈໃນພຣະອົງ” (The Character of Jesus, 21–22) ດ້ວຍຄຳຢືນຢັນວ່າ ພຣະອົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ໆ, ເປັນພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງໂລກ.
ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ຄຳອຸປະມາຢ່າງໜຶ່ງຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ກ່ຽວພັນກັບສະໄໝຂອງເຮົາ.
ຢູ່ໃນ ມັດທາຍ ບົດທີ 13, ເຮົາອ່ານວ່າ:
“ໃນຂະນະທີ່ທຸກຄົນນອນຫລັບຢູ່ນັ້ນ ສັດຕູຂອງຜູ້ນັ້ນກໍມາຫວ່ານເຂົ້ານົກໃສ່ທ່າມກາງເຂົ້າດີ ແລ້ວກໍໜີໄປ.
“ເມື່ອເຂົ້າດີງອກໃຫຍ່ຂຶ້ນເປັນຮວງເຂົ້າແລ້ວ, ເຂົ້ານົກກໍໃຫຍ່ຂຶ້ນດ້ວຍກັນ.
“ພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງມາຫາ ແລະ ເວົ້າວ່າ, ນາຍເອີຍ ທ່ານໄດ້ຫວ່ານເຂົ້າດີໃນນາຂອງທ່ານບໍ່ແມ່ນບໍ? ແລ້ວເຂົ້ານົກນັ້ນມາແຕ່ໃສ?
“ຝ່າຍນາຍໄດ້ຕອບວ່າ ນີ້ແມ່ນສັດຕູເປັນຜູ້ເຮັດ. ພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຈຶ່ງຖາມນາຍວ່າ ທ່ານຕ້ອງການໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍຫລົກເຂົ້ານົກຖິ້ມບໍ?
“ນາຍຕອບວ່າ, ບໍ່; ເພາະຂະນະທີ່ຫລົກເຂົ້ານົກຖິ້ມນັ້ນ ພວກເຈົ້າອາດຫລົກເຂົ້າດີກໍເປັນໄດ້.
“ປະໃຫ້ມັນໃຫຍ່ຂຶ້ນນຳກັນ ຈົນກວ່າເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວແລ້ວ ເຮົາກໍຈະສັ່ງໃຫ້ພວກຄົນງານເກັບກ່ຽວເຂົ້ານົກກ່ອນ ໂຮມເປັນມັດ ແລະ ເຜົາໄຟຖິ້ມເສຍ. ສ່ວນເຂົ້າດີນັ້ນໃຫ້ໂຮມໄວ້ໃສ່ເລົ້າຂອງເຮົາ” (ຂໍ້ທີ 25–30).
ສັດຕູອັນເກົ່າແກ່ຂອງມວນມະນຸດທັງປວງ ໄດ້ຊອກຫາວິທີທາງຕ່າງໆນາໆ ທີ່ມັນສາມາດຄິດຂຶ້ນມາໄດ້ ເພື່ອຫວ່ານເຂົ້ານົກໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງຫົນ. ມັນຮູ້ຈັກວິທີທີ່ຈະນຳມັນເຂົ້າມາໃນເຮືອນຂອງເຮົາ. ວິທີທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ເປັນຂອງໂລກ ໄດ້ແຜ່ລາມໄປທົ່ວ ຈົນວ່າບໍ່ມີວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ ທີ່ຈະກຳຈັດມັນໄດ້. ມັນເຂົ້າມາທາງສາຍ ແລະ ທາງອາກາດ ໃນເຄື່ອງມືຖືຕ່າງໆ ທີ່ເຮົາພັດທະນາຂຶ້ນມາ ເພື່ອໃຫ້ຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມສຳລານແກ່ເຮົາ. ທັງເຂົ້າດີ ແລະ ເຂົ້ານົກໄດ້ເຕີບໂຕນຳກັນ. ຜູ້ດູແລທົ່ງນາ ຕ້ອງດູແລເຂົ້າດີດ້ວຍສຸດຄວາມສາມາດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມັນເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ແລະ ສວຍງາມ ຈົນວ່າເຂົ້ານົກນັ້ນບໍ່ມີໃຜສົນໃຈເລີຍ. ເຮົາໄດ້ຮັບພອນຫລາຍພຽງໃດ ທີ່ໄດ້ເປັນສະມາຊິກໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ມີພຣະກິດຕິຄຸນອັນມີຄ່າຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ເປັນຮາກຖານ ຊຶ່ງເທິງນັ້ນເຮົາສາມາດສ້າງຊີວິດຂອງເຮົາໄດ້.
ຈາກພຣະຄຳພີມໍມອນ ໃນ 2 ນີໄຟ ເຮົາອ່ານວ່າ: “ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າກັບພວກທ່ານອີກວ່າ ຖ້າຫາກພວກທ່ານຈະເຂົ້າໄປໂດຍທາງນັ້ນ ແລະ ໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ພຣະອົງຈະສະແດງທຸກຢ່າງທີ່ພວກທ່ານຄວນເຮັດໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ” (2 ນີໄຟ 32:5).
ເຮົາບໍ່ຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ອິດທິພົນຂອງໂລກມີອຳນາດ ແລະ ເອົາຊະນະສຽງແຜ່ວເບົານັ້ນເລີຍ.
ແນ່ນອນວ່າ ເຮົາໄດ້ຖືກເຕືອນກ່ຽວກັບເຫດການທີ່ເຮົາຈະປະເຊີນໃນວັນເວລາຂອງເຮົາ. ການທ້າທາຍຂອງເຮົາຄື ວິທີທີ່ເຮົາຕຽມສຳລັບເຫດການທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວໄວ້ ຊຶ່ງຈະເກີດຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນ.
ຫລາຍຄົນໃນສັງຄົມທີ່ໜ້າກຸ້ມໃຈຂອງເຮົາ ເຂົ້າໃຈວ່າຄອບຄົວທີ່ແຕກສະຫລາຍ ຈະນຳຄວາມໂສກເສົາ ແລະ ສິ້ນຫວັງມາສູ່ໂລກທີ່ມີບັນຫາ. ໃນຖານະທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ, ເຮົາມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຈະຮັກສາ ແລະ ປົກຄອງຄອບຄົວ ໃຫ້ເປັນໜ່ວຍພື້ນຖານຂອງສັງຄົມ ແລະ ນິລັນດອນ. ສາດສະດາໄດ້ເຕືອນ ແລະ ເຕືອນລ່ວງໜ້າ ກ່ຽວກັບຜົນສະທ້ອນທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ໄພພິບັດທີ່ຈະມາເຖິງ ເພາະຄວາມເສື່ອມໂຊມຄຸນຄ່າຂອງຄອບຄົວ.
ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ຄົນໃນໂລກກຳລັງສັງເກດເບິ່ງເຮົາຢູ່, ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ຕົວຢ່າງຂອງເຮົາຄ້ຳຊູ ແລະ ສົ່ງເສີມແຜນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ໄດ້ອອກແບບໄວ້ສຳລັບລູກໆຂອງພຣະອົງໃນຊ່ວງມະຕະນີ້. ການສິດສອນທີ່ດີເລີດທີ່ສຸດ ຕ້ອງເປັນຕົວຢ່າງທີ່ຊອບທຳ. ບ້ານເຮືອນຂອງເຮົາຕ້ອງເປັນສະຖານທີ່ສັກສິດ ເພື່ອຈະສາມາດຕ້ານທານຕໍ່ຄວາມກົດດັນຂອງໂລກໄດ້. ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ພອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ມາເຖິງ ແລະ ຖືກມອບໃຫ້ຄອບຄົວທີ່ຊອບທຳ.
ເຮົາຕ້ອງສືບຕໍ່ສຳຫລວດກວດກາການກະທຳຂອງເຮົາ ໃນຖານະທີ່ເປັນພໍ່ແມ່. ການສິດສອນທີ່ມີພະລັງຫລາຍທີ່ສຸດຕໍ່ລູກ ມາຈາກຄວາມເປັນຫ່ວງເປັນໃຍຂອງພໍ່ແມ່ທີ່ຊອບທຳ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງເບິ່ງບົດບາດຂອງຜູ້ເປັນແມ່. ໃຫ້ເຮົາມາຟັງຖ້ອຍຄຳຕໍ່ໄປນີ້ ຂອງປະທານກໍດອນ ບີ ຮິງລີ:
“ສະຕີທີ່ເຮັດໃຫ້ບ້ານເຮືອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ, ເປັນຄົນດີຕໍ່ສັງຄົມ ຫລາຍກວ່າຄົນທີ່ສັ່ງການ ແລະ ເປັນຫົວໜ້າກຸ່ມ. ເຮົາບໍ່ສາມາດປະເມີນຄ່າຂອງອິດທິພົນຂອງຜູ້ເປັນແມ່ຕໍ່ລູກໆຂອງນາງໄດ້, ຂອງແມ່ຕູ້ຕໍ່ລູກຫລານຂອງລາວ, ຫລື ປ້ານ້າອາຕໍ່ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ?
“ເຮົາບໍ່ສາມາດວັດແທກ ຫລື ຄິດໄລ່ອິດທິພົນຂອງສະຕີ, ຊຶ່ງໃນວິທີທາງຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ, ໄດ້ສ້າງຄອບຄົວທີ່ໝັ້ນຄົງ ແລະ ລ້ຽງດູລູກຫລານ ດ້ວຍຄວາມດີອັນເປັນນິດ. ການຕັດສິນໃຈຂອງສະຕີລຸ້ນນີ້ ຈະເປັນຜົນສະທ້ອນນິລັນດອນ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍແນະນຳຜູ້ທີ່ເປັນແມ່ໃນປະຈຸບັນນີ້ວ່າ ບໍ່ມີໂອກາດໃດ ແລະ ການທ້າທາຍໃດທີ່ໃຫຍ່ໂຕຫລາຍໄປກວ່າ ການເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ” (Standing for Something: 10 Neglected Virtues That Will Heal Our Hearts and Homes [2000], 152).
ບັດນີ້ ໃຫ້ມາເບິ່ງບົດບາດຂອງຜູ້ເປັນພໍ່ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ:
ຜູ້ເປັນພໍ່ມອບພອນ ແລະ ເຮັດພິທີການທີ່ສັກສິດສຳລັບລູກໆຂອງຕົນ. ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເປັນສິ່ງສຳຄັນທາງວິນຍານໃນຊີວິດຂອງເຂົາ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະນຳພາການອະທິຖານເປັນຄອບຄົວ, ການສຶກສາພຣະຄຳພີທຸກວັນ, ແລະ ການສັງສັນໃນຄອບຄົວທຸກອາທິດ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະສ້າງປະເພນີຂອງຄອບຄົວ ໂດຍການຊ່ອຍວາງແຜນເວລາທີ່ຈະອອກໄປທ່ຽວດ້ວຍກັນເປັນຄອບຄົວ. ລູກໆຈະຈື່ຈຳບໍ່ລືມໂອກາດພິເສດເຫລົ່ານີ້ ທີ່ໄດ້ຢູ່ນຳກັນເປັນຄອບຄົວ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະເວົ້າລົມກັບລູກແຕ່ລະຄົນເປັນສ່ວນຕົວ ແລະ ສອນຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນໃຫ້ແກ່ເຂົາ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະສອນລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວໃຫ້ຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງວຽກງານ ແລະ ຊ່ອຍເຂົາສ້າງຈຸດເປົ້າໝາຍໃນຊີວິດຂອງເຂົາເອງ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະເປັນຕົວຢ່າງເລື່ອງການຮັບໃຊ້ທີ່ຊື່ສັດ ໃນພຣະກິດຕິຄຸນ.
ອ້າຍນ້ອງທັງຫລາຍ ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ການເອີ້ນທີ່ສັກສິດຂອງທ່ານ ແມ່ນໃຫ້ເປັນພໍ່ໃນອິດສະຣາເອນ—ເປັນການເອີ້ນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນການເວລາ ແລະ ນິລັນດອນ—ເປັນການເອີ້ນທີ່ທ່ານຈະບໍ່ມີວັນຖືກປົດອອກຈາກຕຳແໜ່ງ.
ເມື່ອຫລາຍປີກ່ອນ ໃນກອງປະຊຸມສະເຕກ, ພວກເຮົາໄດ້ສາຍວິດີໂອ ກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ທີ່ພວກເຮົາຈະກ່າວເຖິງ. ເມື່ອຫລາຍປີຜ່ານໄປ, ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປຢາມໜ່ວຍສາດສະໜາຫລາຍບ່ອນ ເພື່ອຮ່ວມກອງປະຊຸມສະເຕກ, ພວກເຮົາກໍຮູ້ຈັກວິດີໂອນັ້ນໝົດແລ້ວ. ເຮົາເກືອບຈື່ໄດ້ທຸກຄຳ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ຈຳຂ່າວສານນັ້ນໄດ້ຢູ່ ໃນທຸກວັນນີ້. ວິດີໂອນັ້ນ ປະທານແຮໂຮນ ບີ ລີ ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ໃນບ້ານເຮືອນຂອງລູກສາວຂອງເພິ່ນ. ເປັນຄືແນວນີ້:
ແລງຄືນໜຶ່ງ ຜູ້ເປັນແມ່ໄດ້ພະຍາຍາມເຮັດໝາກໄມ້ກະປ໋ອງ. ໃນທີ່ສຸດ ລູກໆກໍພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະເຂົ້ານອນ ແລະ ບ້ານເຮືອນກໍງຽບລົງ; ແລ້ວນາງກໍຈະໄປເຮັດໝາກໄມ້ກະປ່ອງໃຫ້ແລ້ວ. ເມື່ອນາງເລີ່ມຕົ້ນແກະເອົາແກ່ນໝາກໄມ້ອອກ, ລູກຊາຍນ້ອຍສອງຄົນໄດ້ມາຫາຢູ່ເຮືອນຄົວ ແລະ ບອກວ່າ ພວກເຂົາພ້ອມແລ້ວສຳລັບການອະທິຖານກ່ອນນອນ.
ໂດຍທີ່ບໍ່ຢາກວາງມື, ຜູ້ເປັນແມ່ຈຶ່ງໄດ້ບອກລູກຊາຍວ່າ, “ລູກຊິອະທິຖານດ້ວຍຕົນເອງໄດ້ບໍ່ຄືນນີ້ ເພາະແມ່ຄາປອກໝາກໄມ້ຢູ່່?”
ຜູ້ອ້າຍບໍ່ຍອມ ແລະ ໄດ້ຖາມວ່າ, “ແມ່ນຫຍັງທີ່ສຳຄັນກວ່າກັນ, ການອະທິຖານ ຫລື ໝາກໄມ້?” (ເບິ່ງ Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], 143–44.)
ບາງເທື່ອເຮົາຈະພົບເຫັນຕົນເອງຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ເຮົາມີໂອກາດທີ່ຈະສອນບົດຮຽນໃຫ້ລູກໆ ຊຶ່ງຈະເປັນຜົນສະທ້ອນແກ່ຊີວິດຂອງເຂົາແຕ່ຕອນຍັງນ້ອຍ. ແນ່ນອນ, ການອະທິຖານແມ່ນສຳຄັນຫລາຍກວ່າໝາກໄມ້. ພໍ່ແມ່ທີ່ສຳເລັດຜົນ ບໍ່ຄວນຫຍຸ້ງເກີນໄປ ທີ່ຈະສວຍໂອກາດສອນບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ລູກໆ.
ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອໝັ້ນແທ້ໆວ່າ ບໍ່ເຄີຍມີໃນເວລາໃດໃນຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ທີ່ພຣະບິດາຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນຂອງເຮົາ ຕ້ອງການການຊີ້ນຳຂອງພໍ່ແມ່ທີ່ຊື່ສັດ ແລະ ອຸທິດຕົນ ຫລາຍກວ່າໃນເວລານີ້. ເຮົາມີມູນເຊື້ອຂອງພໍ່ແມ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ມີກຽດ ຜູ້ໄດ້ສະລະເກືອບທຸກສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີ ເພື່ອຊອກຫາບ້ານເຮືອນ ບ່ອນທີ່ຈະໄດ້ລ້ຽງດູລູກໆ ດ້ວຍສັດທາ ແລະ ດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ ເພື່ອວ່າຄົນລຸ້ນໃໝ່ ຈະມີໂອກາດຫລາຍກວ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າມີ. ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມຕັ້ງໃຈເໝືອນກັນນັ້ນ ແລະ ເອົາຊະນະການທ້າທາຍທີ່ເຮົາປະເຊີນໄດ້ ດ້ວຍວິນຍານແຫ່ງການເສຍສະລະ. ເຮົາຕ້ອງປູກຝັງຄວາມໄວ້ວາງໃຈຕໍ່ຄຳສອນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ ໄວ້ໃນຄົນລຸ້ນໃໝ່ຂອງເຮົາ.
“ແລະ ບັດນີ້, ຈົ່ງຈື່ໄວ້, ລູກຂອງພໍ່, ຈົ່ງຈື່ໄວ້ວ່າ ລູກຈະຕ້ອງສ້າງຮາກຖານຂອງລູກເທິງດານຫີນຂອງພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງພວກເຮົາ, ຄື ພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ; ເພື່ອວ່າເມື່ອມານສົ່ງລົມພາຍຸຮ້າຍຂອງມັນມາ, ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຟ້າແມບເຫລື້ອມກັບລົມບ້າໝູຂອງມັນມາ, ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເມື່ອໝາກເຫັບທັງໝົດ ແລະ ລົມຝົນອັນແຮງກ້າຂອງມັນລົງມາຕີລູກ, ມັນຈະບໍ່ມີອຳນາດອັນໃດເໜືອລູກເລີຍທີ່ຈະແກ່ລູກລົງໄປຫາເຫວເລິກແຫ່ງຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະ ຄວາມຈິບຫາຍອັນບໍ່ສິ້ນສຸດ, ເພາະດານຫີນບ່ອນທີ່ລູກຖືກສ້າງຂຶ້ນເທິງມັນ ຊຶ່ງເປັນຮາກຖານທີ່ແໜ້ນໜາ, ເປັນຮາກຖານຊຶ່ງຫາກມະນຸດສ້າງຂຶ້ນເທິງມັນ ພວກເຂົາຈະຕົກໄປບໍ່ໄດ້” (ຮີລາມັນ 5:12).
ແມ່ນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ທີ່ມີພື້ນຖານນີ້ ຊຶ່ງເທິງພື້ນຖານດັ່ງກ່າວ ເຮົາຈະພົບເຫັນຄວາມສະຫງົບທີ່ຍືນຍົງ ແລະ ສ້າງໜ່ວຍຄອບຄົວນິລັນດອນ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນພະຍານເຖິງສິ່ງນີ້, ໃນພຣະນາມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.