Matinabangon nga mga Kamot, Makaluwas nga mga Kamot

Akong mga kaigsoonan, mapasalamaton kaayo ako sa oportunidad nga mamulong niini nga komperensya. Mapasalamaton ako ni Presidente Thomas S. Monson, ug ako mopamatuod nga siya usa ka propeta sa buhi nga Dios. Nakadayeg gayud ako sa talagsaon nga ehemplo ni Presidente Monson, nga migahin sa iyang kinabuhi gamit ang iyang mga kamot sa pagtabang ug pagluwas sa uban.

Nagpuyo kita sa usa ka panahon nga daghang mga tawo ang nag-atubang og mga kalamidad ug nanginahanglan sa tabang tungod sa malaglagon nga mga epekto sa mga linog, mga tsunami, mga bagyo, ug uban pa nga mga katalagman sa kinaiyahan. Ang Simbahan nagtabang niini nga mga tawo pinaagi sa humanitarian aid. Ang mga miyembro sa Simbahan matinud-anon nga naghatag og ubay-ubay nga mga halad sa puasa matag bulan ug nagpahigayon og mga serbisyo diha sa diwa sa gugma. Sila sa tinuoray nagtanyag og matinabangon nga mga kamot diha sa pamaagi sa Ginoo. Nagsunod sila sa sugo sa Ginoo nga “hinumduman diha sa tanan nga mga butang ang kabus ug ang timawa, ang masakiton ug ang nag-antus, kay siya nga wala magbuhat niini nga mga butang, ang mao dili akong tinun-an” (D&P 52:40).

Karon gusto ko nga mopokus mahitungod sa mga kamot nga nagtabang ug nagluwas sa espirituhanong paagi. Ang buhat ug himaya sa Ginoo mao gayud ang “pagpahinabo sa pagka-imortal ug sa kinabuhi nga dayon sa tawo” (Moises 1:39). Daghan sa atong palibut ang nagkinahanglan sa atong espirituhanon nga tabang. Samtang nagtanyag kita og makaluwas nga kamot ngadto sa dili kaayo aktibo nga mga miyembro, ngadto sa mga pamilya nga dili tanan miyembro sa simbahan, ug ngadto niadtong dili nato kauban sa pagtuo, nagdapit kita sa tanan sa “pagduol ngadto kang Kristo.”¹

Isip bag-o nga kinabig sa Simbahan, nakasinati ako og espirituhanon nga pagluwas pinaagi sa makaluwas nga mga kamot sa usa ka matinud-anon nga miyembro sa Simbahan. Didto ko nagtubo sa Matsumoto, Japan, duol sa dapit diin ang Nagano Winter Olympics gipahigayon. Ang akong lungsod nga gipuy-an mora gayud og Siyudad sa Salt Lake, usa ka walog nga gipalibutan sa matahum nga mga bukid. Sa dihang 17 anyos pa ko, akong nakaila ang duha ka Amerikano nga mga misyonaryo, sila si Elder Carter ug Elder Hayashi. Bisan tuod ang among edad mga duha o tulo lang ka tuig ang gintang, ang mga elder adunay usa ka butang nga talagsaon nga sukad wala pa nako gibati. Sila kugihan, malipayon, ug puno sa gugma ug kahayag. Nakadayeg gayud ako sa ilang mga kinaiya, ug gusto ko nga mahimong sama nila. Naminaw ako sa ilang mensahe ug nakadesisyon nga magpabunyag. Ang akong mga ginikanan, kinsa mga Buddhist, kusganon gayud nga misupak sa akong bunyag. Pinaagi sa tabang sa mga misyonaryo ug sa Ginoo, akong nadawat ang pagtugot ug sa milagroso nga paagi nabunyagan.

Pagkasunod tuig mieskwela ako sa unibersidad sa Yokohama. Nagpuyo nga nag-inusara, layo sa akong lungsod nga gipuy-an ug sa mga tawo nga akong kaila, nagmasulub-on ako ug nawala sa Simbahan. Usa ka adlaw nakadawat ako og postcard gikan sa usa ka miyembro nga taga-amoa. Siya misulat nga nakadungog siya nga wala na ako magtambongan sa mga miting sa Simbahan. Siya mikutlo og usa ka kasulatan ug midapit kanako sa pagbalik sa simbahan. Natandog ako sa mga pulong sa kasulatan. Nakatabang kini kanako nga makaamgo nga tingali nawala nako ang usa ka butang nga importante, ug ako namalandong ug nanglimbasug sulod sa daghang mga adlaw. Mao usab kini ang nakapahinumdom kanako sa usa ka saad nga gisaad sa misyonaryo kanako: “Kon imong basahon ang Basahon ni Mormon ug mangutana diha sa matinguhaon nga pag-ampo kon ang saad nga makita sa Moroni tinuod ba, imong mahibaloan ang kamatuoran pinaagi sa gahum sa Espiritu Santo.”²

Nakaamgo ako nga wala ako nag-ampo sa tibuok nakong kasingkasing ug nakahukom sa pagbuhat sa ingon. Usa ka buntag niana mibangon ko og sayo, miluhod sulod sa akong gamay nga apartment, ug kinasingkasing nga nag-ampo. Sa akong katingala, ang pamatuod sa Espiritu Santo miabut ngari kanako sama sa gisaad. Ang akong kasingkasing miinit, ang akong lawas mikurog, ug napuno ako sa hingpit nga kalipay. Pinaagi sa gahum sa Espiritu Santo, akong nasayran nga ang Dios nga Amahan ug ang Iyang Anak, si Jesukristo, buhi ug nga Sila tinuod gayud nga mipakita kang Joseph Smith. Mihimo ako og usa ka pasalig sa akong kasingkasing nga maghinulsol ug matinud-anon nga mosunod ni Jesukristo sa tibuok nakong kinabuhi.

Kining espirituhanon nga kasinatian hingpit nga nakapausab sa akong kinabuhi! Nakahukom ako nga moserbisyo og misyon agig pasalamat sa Ginoo ug sa miyembro sa Simbahan nga miluwas kanako. Human sa akong misyon, na-sealed ako sa templo ngadto sa usa ka talagsaon nga babaye, ug napanalanginan kami og upat ka mga anak. Dili sulagma, kini mao ang samang babaye nga miluwas kanako pinaagi sa pagpadala og postcard ngadto nianang mingaw nga apartment sa Yokohama daghang katuigan na ang milabay. Nagpabilin ko nga mapasalamaton gayud sa kalooy sa Ginoo ug sa tabang niini nga miyembro sa Simbahan, nga midapit kanako sa makausa pa sa pagduol ngadto kang Kristo.³

Nasayud ako nga daghan kaninyo hilum nga mipadangat sa inyong mahigugmaon ug makaluwas nga mga kamot sa matag adlaw. Naglakip kini sa usa ka matinud-anon nga Relief Society sister nga nagpakabana dili lamang sa mga sister nga gisangun kaniya nga bisitahan aron tudloan apan usab ni bisan kinsa nga mga sister nga nagmasakiton o nanginahanglan og tabang. Kanunay siya nga nagbisita ug sulod sa mga katuigan naglig-on sa pagtuo sa daghan. Naghunahuna ako sa usa ka bishop nga kanunayng nagbisita sa mga biyuda ug mga biyudo sa iyang ward. Kini nga paagi sa pagtabang nagpadayon sulod sa daghang katuigan human sa iyang pagka-release.

Nakaila ako og usa ka priesthood lider nga naggahin og panahon sa usa ka batan-ong lalaki nga nawad-an sa iyang amahan. Siya nag-uban kaniya sa mga kalihokan, nagtudlo kaniya sa ebanghelyo, ug naghatag og tambag sama sa paagi nga buhaton sa iyang amahan. Ang laing pamilya malipayon sa pagpakigbahin sa ebanghelyo. Ang matag usa sa mga ginikanan ug mga anak nagpamatuod sa ebanghelyo ngadto niadtong anaa sa ilang palibut ug gihigugma sa daghan.

Isip bahin sa usa ka kalihokan sa Primary, ang akong singko anyos nga apong babaye mobutang og liso sa popcorn sulod sa dakong garapon sa matag higayon nga makabuhat siya og maayo. Kantahon niya kining awit sa Primary sa kusog nga tingog samtang mangita siya og maayo nga mga butang nga angayang buhaton matag adlaw: “Sunda ang propeta, sunda ang propeta, Sunda ang propeta; sa dalan nasayud siya.”⁴

Wala na koy oras sa pagsulti kaninyo mahitungod sa maayo nga mga butang nga akong nakita nga gibuhat sa mga miyembro sa Simbahan. Nagsunod sila sa tambag sa propeta—dili tungod kay katungdanan o responsibilidad apan sa ilang kaugalingon nga kabubut-on, sa hilum ug malipayon nga paagi.

Usahay kita mobati nga kita huyang ug kulang sa kalig-on sa pagluwas sa uban, apan ang Ginoo nagpahinumdom kanato, “Sa pagkatinuod magaingon ako kaninyo, nga maingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa mga labing gagmay niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako” (Mateo 25:40).

Tapuson ko kini sa usa ka kinutlo ni Presidente Thomas S. Monson: “Akong mga kaigsoonan, gilibutan kita niadtong nanginahanglan sa atong pagtagad, atong pagdasig, atong suporta, atong paghupay, atong kamabination—mga sakop man sila sa pamilya, mga higala, mga kaila, o mga estranghero. Kita ang mga kamot sa Ginoo dinhi sa yuta, uban sa mando nga moserbisyo ug motabang sa Iyang mga anak. Nagdepende Siya sa matag usa kanato.”⁵

Hinaut nga mosunod kita sa tambag ug ehemplo sa propeta ug sa matag adlaw mangita niadtong nanginahanglan, nga kita unta mahimo nga mga kamot sa Ginoo sa pagtabang ug pagluwas sa Iyang mga anak, ako nag-ampo sa pangalan ni Jesukristo, amen.