“Kamo ang Akong mga Kamot”

Adunay tulukibon nga leksyon niini nga istorya. Kon ako maghunahuna sa Manluluwas, Siya akong mahulagway sa kanunay nga ang Iyang mga kamot gituyhad, nagkab-ot aron sa paghupay, pag-ayo, pagpanalangin, ug paghigugma. Ug kanunay Siyang nakig-istorya, dili gayud mopakaubos, sa mga tawo. Gihigugma niya ang mga mapaubsanon ug ang mga maaghup ug naglakaw taliwala kanila, nangalagad ngadto kanila ug nagtanyag og paglaum ug kaluwasan.

Mao kana ang Iyang gihimo atol sa Iyang mortal nga kinabuhi; mao unta kana ang Iyang buhaton kon nagpuyo pa Siya uban kanato karon; ug mao kana ang kinahanglan natong buhaton isip Iyang mga disipulo ug mga miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw.

Niining matahum nga buntag sa Pasko sa Pagkabanhaw, ang atong mga hunahuna ug mga kasingkasing mopaduol Kaniya—ang Paglaum sa Israel ug ang Kahayag sa Kalibutan.

Samtang kita mosunod sa Iyang hingpit nga ehemplo, ang atong mga kamot mamahimong Iyang mga kamot; ang atong mga mata, Iyang mga mata; ang atong kasingkasing, Iyang kasingkasing.

Nakadayeg gayud ako og maayo sa paagi nga ang atong mga miyembro sa Simbahan mitabang sa uban. Samtang nakadungog kami sa inyong dili hinakog nga sakripisyo ug makapatandog nga kalooy, ang among kasingkasing mapuno sa pasalamat ug kalipay. Kamo ang nagdan-ag nga kahayag sa kalibutan, ug nailhan kamo sa inyong kamaayo ug kamanggiloy-on sa tibuok kalibutan.

Makapaguol lang, sa matag karon ug unya makadungog usab kita mahitungod sa mga miyembro sa Simbahan kinsa nawad-an og paglaum ug dayon mohunong sa pag-adto ug pag-apil sa atong mga miting sa Simbahan tungod kay naghunahuna sila nga wala sila mahiangay.

Sa dihang bata pa ko, panahon sa gisangputan sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan, ang Germany naguba ug nagun-ob. Daghang mga tawo ang gigutom, nasakit, ug himatyon. Nakahinumdom gayud ako sa humanitarian nga pagpadala sa mga pagkaon ug mga sinina nga naggikan sa Simbahan sa Siyudad sa Salt Lake. Hangtud niining adlawa, makahinumdom pa gihapon ko sa kahumot sa mga sinina ug bation ang katam-is sa delata nga mga peach.

Adunay pipila nga mipasakop sa Simbahan tungod sa mga tabang nga ilang nadawat nianang higayuna. Ang ubang mga miyembro ubos og pagtan-aw niining bag-o nga mga kinabig. Gani sila motawag kanila og makapasilo nga pangalan: Büchsen Mormonen o “Delata nga mga Mormon.” Dili sila ganahan niining bag-o nga mga miyembro tungod kay nagtuo sila nga sa higayon nga ang ilang temporal nga mga panginahanglan matubag na mawala na sila.

Bisan og ang uban mibiya, daghan ang nagpabilin—miadto sila sa simbahan, nakatilaw sa katam-is sa ebanghelyo, ug gibati ang malumo nga paggakos sa mapinanggaon nga mga brother ug mga sister. Ilang nadiskubrihan ang “panimalay.” Ug karon, tulo ug upat ka mga henerasyon ang milabay, daghang mga pamilya ang makasubay og balik sa ilang pagkamiyembro sa Simbahan ngadto niini nga mga kinabig.

Manghinaut ako nga atong abi-abihon ug higugmaon ang tanang mga anak sa Dios, lakip na kadtong kinsa tingali lahi og sinul-oban, panagway, sinultihan, o naghimo lang og lahi nga mga butang. Dili maayo ang paghimo sa uban nga mobati nga sila adunay kakulangan. Kita, mobayaw niadtong anaa sa atong palibut. Atong ipaabut ang atong maabi-abihon nga kamot. Atong ipakita nganha sa atong mga kaigsoonan sa Simbahan ang usa ka espesyal nga sukod sa kamabination, kalooy, ug gugmang putli aron ilang mabati, nga sa katapusan, nakaplagan na gayud nila ang panimalay.

Kon kita matintal sa paghukom, atong hunahunaon ang Manluluwas, kinsa “nahigugma sa kalibutan, gani siya mitugyan sa iyang kaugalingon nga kinabuhi aron siya makadani sa tanan nga mga tawo ngadto kaniya.

“[Ug] siya miingon: Duol ngari kanako tanan kamo nga mga lumulupyo sa yuta … [kay], ang tanan nga mga tawo adunay kahigayunan ang usa sama ngadto sa uban, ug walay usa nga gidid-an.”¹

Samtang nagbasa ako sa mga kasulatan, makita nga kadtong kinsa midawat sa grabe nga pagpanton sa Manluluwas kasagaran mao kadtong kinsa mipataas sa ilang kaugalingon tungod sa ilang kaadunahan, impluwensya, o gihunahuna nga pagkamatarung.

Sa usa ka higayon ang Manluluwas nagtudlo og usa ka sambingay kabahin sa duha ka mga lalaki nga misulod sa templo aron mag-ampo. Usa ka tawo, respetado nga Pariseo, nag-ampo: “O Dios, pasalamatan ko ikaw nga ako dili sama sa ubang tawo nga mga tikasan, mga hiwi, mga mananapaw, ug ako dili sama niining maniningil og buhis. Nagapuasa ako makaduha sa usa ka semana; ug nagahatag ako sa ikapulo sa akong tanang pinangitaan.”

Ang laing tawo, usa ka gikasilagan nga maniningil og buhis, nagtindog, “nga nagpalayo, [ug] wala gani mopayahat sa iyang mga mata ngadto sa kahitas-an, hinonoa nagpanampok siya sa iyang dughan ug nagkanayon, O Dios kaloy-i ako nga makasasala.”

Ug si Jesus miingon, “Sultihan ko kamo, nga sa iyang balay mipauli kining tawhana nga mao hinooy gipakamatarung ug dili kadtong usa.”²

Sa tinuod, kita “nakasala man ang tanan, ug nakabsan sa himaya sa Dios.”³ Nagkinahanglan kitang tanan og kalooy. Sa katapusang adlaw kon kita tawagon ngadto sa hukmanan sa Dios, dili ba kita molaum nga ang atong daghang mga kakulangan mapasaylo? Dili ba kita mangandoy nga mobati sa paggakos sa Manluluwas?

Kini daw husto ug angayan lamang nga atong ipadangat sa uban kanang hilabihan nato nga tinguha alang sa atong kaugalingon.

Wala ako magsugyot nga atong dawaton ang sala o pasagdan ang dautan, sa atong personal nga kinabuhi o sa kalibutan. Hinoon, sa atong kadasig, usahay atong malibgan ang sala sa makasasala, ug dali kaayo kitang makapanghimaraut ug may gamay ra kaayo og kalooy. Nasayran nato sa moderno nga pinadayag nga “ang bili sa mga kalag mahinungdanon sa panan-aw sa Dios.”⁴ Dili nato masukod ang bili sa laing kalag labaw pa kay sa atong pagsukod sa gilapdon sa kalibutan. Ang matag tawo nga atong mahimamat usa ka VIP ngadto sa atong Langitnong Amahan. Sa higayon nga ato kanang masabtan, makasugod kita sa pagsabut kon unsaon nato sa pagtratar ang atong isig-katawo.

Usa ka babaye kinsa nakaagi og mga pagsulay ug kasakit sulod sa mga katuigan misulti nga naghilak, “Akong naamgohan nga sama ako sa usa ka karaan nga 20 dolyares nga kwarta—kum-ot, gisi, hugaw, giabusahan, ug nausab ang porma. Apan usa gihapon ako ka 20 dolyares nga kwarta. Ako dunay bili. Bisan tuod nga dili na kaayo ko maayong tan-awon, ug bisan tuod nga ako giabusahan ug gigamit, ang akong bili 20 dolyares nga kwarta lang gyud gihapon.”

Nga ibutang kini sa atong hunahuna, tuguti nga ang atong mga kasingkasing ug mga kamot sa kalooy matunol ngadto sa uban, kay ang tanan naglakaw diha sa iyang kaugalingong lisud nga agianan. Isip mga disipulo ni Jesukristo, nga atong Magtutudlo, gitawag kita aron sa pagsuporta ug sa pag-ayo kay sa pagpanghimaraut. Gisugo kita sa pagbangutan uban niadtong nagbangutan ug sa paghupay niadtong nagkinahanglan sa kahupayan.”⁵

Dili angay alang kanato isip mga Kristohanon nga maghunahuna nga kadtong kinsa nag-antus angay lang sa ilang pag-antus. Ang Dominggo sa Pagkabanhaw usa ka maayo nga adlaw sa paghinumdom nga ang atong Manluluwas andam nga midala diha sa Iyang kaugalingon sa mga sakit ug mga kasakit ug mga pag-antus natong tanan—bisan niadtong anaa uban kanato nga kon tan-awon angay lang sa atong mga pag-antus.⁶

Diha sa basahon sa mga Proverbio atong mabasa nga “ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon matawo nga alang sa pagkaalaut.”⁷ Himoa nga kita mahigugma sa tanang panahon. Ug himoa nga kita anaa gayud kanunay alang sa atong mga kaigsoonan atol sa mga panahon sa kalisdanan.

Ang usa ka sugilanon sa mga Judeo naghisgut mahitungod sa duha ka igsoong lalaki, si Abram ug si Zimri, kinsa nanag-iya og usa ka umahan ug nagtinabangay sa pag-ugmad niini. Nagkauyon sila nga bahinon ang trabaho ug ang ani nga patas gayud. Usa ka gabii niana samtang nagkaduol na ang ting-ani, si Zimri dili makatulog, kay mora og dili maayo nga si Abram, kinsa adunay asawa ug pito ka anak nga pakan-unon, makadawat lang og katunga sa ani, samtang siya, nga siya lamang ang mokaon, adunay sobra kaayo.

Busa si Zimri misul-ob sa iyang sinina ug hilum nga miadto sa uma, diin iyang gikuha ang ikatulong bahin sa iyang ani ug gibutang kini didto sa pundok sa iyang igsoong lalaki. Dayon mibalik siya ngadto sa iyang higdaanan, nakontento nga iyang nahimo ang sakto nga butang.

Nianang higayuna, si Abram dili usab makatulog. Naghunahuna siya sa iyang looy nga igsoon, nga si Zimri, kinsa nag-inusara ug walay mga anak nga nagtabang kaniya sa pagtrabaho. Mora og dili maayo nga si Zimri, kinsa nagtrabaho og maayo, makadawat lamang og katunga sa ani. Sigurado gayud nga dili kini makapahimuot sa Dios. Ug busa si Abram hilum nga miadto sa umahan, diin iyang gikuha ang ikatulong bahin sa iyang ani ug gibutang kini sa pundok sa iyang pinangga nga igsoong lalaki.

Pagkasunod buntag, ang managsoon miadto sa umahan ug natingala silang duha nga ang mga pundok mao ra gihapon ang gidaghanon. Nianang gabhiona ang duha ka managsoon migawas sa ilang mga balay aron sublion ang ilang mga paningkamot sa miaging gabii. Apan niining higayona ilang nadiskubrihan ang usag usa, ug sa dihang nadiskubrihan nila ang usag usa, mihilak sila ug nagginaksanay. Walay usa nga makasulti, kay ang ilang mga kasingkasing napuno sa gugma ug pasalamat.⁸

Mao kini ang diwa sa kalooy: nga atong higugmaon ang uban sama sa atong kaugalingon,⁹ magtinguha sa ilang kalipay, ug buhaton ngadto kanila sama sa atong panghinaot nga ilang buhaton kanato.¹⁰

Ang tinuod nga gugma nagkinahanglan og lihok. Mahimo kitang mamulong mahitungod sa gugma sa tibuok adlaw—mahimo kitang maghimo og mga sulat o mga balak nga namahayag niini, mokanta og mga awit nga nagdayeg niini, ug magsangyaw og mga wali nga nag-awhag niini—apan hangtud nga atong mapakita kana nga gugma sa lihok, ang atong mga pulong walay pulos apan “masaba nga agong, o piyangpiyang nga nagatagingting.”¹¹

Si Kristo wala lamang mamulong mahitungod sa gugma; Iya kining gipakita matag adlaw sa Iyang kinabuhi. Wala Siya mohawa sa pundok. Kay anaa taliwala sa katawhan si Jesus miluwas sa usa nga nawala. Iyang giluwas ang nawala. Wala lamang Siya magtudlo sa usa ka klase mahitungod sa pagtabang pinaagi sa gugma ug dayon gisangun ang aktwal nga trabaho ngadto sa uban. Wala lamang Siya magtudlo apan mipakita kanato kon unsaon sa “pagtabang sa maluyahon, pagpataas sa mga kamot sa nawad-an og paglaum, ug paglig-on sa mga tuhod nga mahuyang.”¹²

Si Kristo nasayud kon unsaon sa pagpangalagad ngadto sa uban sa hingpit nga paagi. Sa dihang ang Manluluwas mituyhad sa Iyang mga kamot, kadtong Iyang gihikap nadasig ug nahimong mas bantugan, mas lig-on, ug mas maayo nga mga tawo isip resulta.

Kon kita ang Iyang mga kamot, dili ba kinahanglan nga atong buhaton ang samang butang?

Ang Manluluwas mipadayag sa hingpit nga mga prayoridad alang sa atong kinabuhi, atong mga panimalay, atong mga ward, ug sa atong mga komunidad ug sa atong kanasuran sa dihang namulong Siya mahitungod sa gugma isip dako nga mga sugo nga diha niini: “nagasukad ang tibuok nga kasugoan ug ang mga propeta.”¹³ Mahimo natong igahin ang atong mga adlaw sa pag-angkon sa kinanindutang mga butang sa kinabuhi, sa balaod, ug sa taas kaayong listahan sa mga butang nga buhatunon; apan kon taligam-an nato ang dagkong mga sugo, nawala kita sa dalan ug kita mga panganod nga walay tubig, nga nag-utaw-utaw sa kahanginan; ug kahoy nga walay bunga.¹⁴

Kon wala kini nga gugma alang sa Dios nga Amahan ug sa atong isig-katawo, kita usa lamang ka porma sa Iyang Simbahan nga walay pulos. Unsay kapuslanan sa atong pagtudlo kon walay gugma? Unsay kapuslanan sa misyonaryo, templo, o buhat sa welfare kon walay gugma?

Ang gugma mao ang nakapadasig sa atong Langitnong Amahan aron lalangon ang atong mga espiritu; mao kini ang midala sa atong Manluluwas ngadto sa Tanaman sa Getsemani aron sa paghimo sa Iyang kaugalingon nga lukat alang sa atong mga sala. Ang gugma mao ang labing mahinungdanon nga katuyoan sa plano sa kaluwasan; mao kini ang tinubdan sa kalipay, ang makapabag-o gayud nga tubod sa pagpang-ayo, ang bililhon nga tuburan sa paglaum.

Samtang atong ipaabut ang atong mga kamot ug mga kasingkasing ngadto sa uban inubanan sa sama kang Kristo nga gugma, adunay maanindot nga butang nga mahitabo kanato. Ang atong kaugalingon nga espiritu mamaayo, mas molambo, ug mas molig-on. Kita mamahimong mas malipayon, mas malinawon, ug mas madawaton sa mga paghunghong sa Balaang Espiritu.

Uban sa tibuok nakong kasingkasing ug kalag mohatag ako sa akong pasalamat ngadto sa atong Langitnong Amahan alang sa Iyang gugma kanato, alang sa gasa sa Iyang Anak, alang sa kinabuhi ug ehemplo ni Jesus nga mao ang Kristo, ug alang sa Iyang walay sala ug dili hinakog nga sakripisyo. Ako nagmaya sa kamatuoran nga si Kristo dili patay apan mibangon gikan sa lubnganan! Buhi Siya ug mibalik sa yuta aron sa pagpahiuli sa Iyang awtoridad ug sa ebanghelyo ngadto sa tawo. Iyang gihatag kanato ang hingpit nga ehemplo sa matang sa mga lalaki ug mga babaye nga kita kinahanglang mahimo.

Niining Dominggo sa Pagkabanhaw, ug sa matag adlaw, samtang mamalandong kita uban sa balaang pagtahud ug pagdayeg kon sa unsang paagi nga ang Manluluwas naggakus kanato, naghupay kanato, ug nag-ayo kanato, atong ipasalig nga mahimo nga Iyang mga kamot, nga ang uban pinaagi kanato mahimong mobati sa Iyang mahigugmaon nga paggakos. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.